lieve meiden, Regelmatig lees ik nog met jullie mee met jullie verhalen. Maar het kost me nog steeds heel veel energie allemaal. En actief op dit forum meedoen dus ook, ik probeer nog altijd voor mijn eigen bestwil een klein beetje afstand te nemen. Maar geloof me, ik volg jullie!!!!! Wij gaan inderdaad volgende week op eigen verzoek naar de uroloog. Er is nooit onderzoek naar de slechte zwemmertjes van mijn man gedaan. Baadt het niet, schaadt het niet is ons motto. En sja, je wilt toch alles aangrijpen!?!? We weten nog altijd niet goed wat we willen, moeten en gaan doen. De rust is er natuurlijk pas een maand, maar toch kriebelt het wel bij me. Maar m'n man heeft zo zijn twijfels. Die heeft er toch soms wat andere gedachten over, hoe ver ga je dan, waar stopt het dan, doe je dan 10 ICSI's of hoeveel eigenlijk?? Dat is zo moeilijk. Succes voor allemaal: voor de meiden in de wachtweken, voor de zwangere, de teleurgestelden, de hopenden, de spuiters, kortom, liefs en succes voor alle meiden!! Annerie
Lieve Annerie, Ik hoop dat jullie de antwoorden vinden die jullie zoeken of dat nu uit de onderzoeken komt of uit het diepste van jullie hart. Wachten, stoppen of doorgaan, er komt een moment dat de keuze gemaakt moet worden. En iedere keus die jullie zelf maken is goed. Het gaat erom dat je je er goed bij voelt. Ik wil jou heel veel sterkte, kracht, hoop en geluk wensen. Ook al schrijf je niet veel mee, ik denk aan je! Liefs Sikki
Ik kan me helemaal bij Sikki aansluiten... Heel veel sterkte, succes, hoop, liefde en geluk gewenst... Sterkte en dikke knuffel! Hier is het echt een ramp. Nu dag 12 na tp... nog 3 dagen...(naja 2,5) Wil er ieder moment een testje tegenaan gooien> Maar durf niet. Nu heb ik tenminste nog een heeeeeeeel klein beetje ietsiepietsie hoop, wil dat niet verpesten Aan de andere kant: ik wil het weten... pffff een ramp... En weet dat de kans klein is doordat we maar 1 Ctje hebben... maar toch.. je hoopt het zo erg.... Maar mag van mezelf niet teveel hoop hebben. We wachten maar af.
Sinja, ik weet precies hoe je je voelt. Erg hè die laatste dagen. Maar ik zou wel wachten met testen, dan weet je het iig zeker. Hopenlijk lukt het je. Mijn duimen draaien nu overuren voor je!!
Sinja, je maakt het wel heel spannend hoor!!! Ik weet dat het gevaarlijk zeggen is, maar ik heb wel een heel goed gevoel bij jou! Vandaag zo'n rare dag gehad. Vannacht heel onrustig geslapen en gedroomd dat mijn zus zwanger is (ik heb 2 zussen van 37 en 34, de oudste heeft 3 jongens, de andere heeft sinds kort na een boel mislukte relaties een leuke vent met wie ze ook wel kinderen wilt). Daarna kreeg ik vanochtend het bericht dat een goede vriendin van me is bevallen van haar dochtertje. Niet echt een verrassing maar wel dat ze precies vandaag is bevallen op de dag dat ze uitgerekend was. Daarna belde mijn zus om te vragen of we vanavond bij haar kwamen eten. Ik haar gelijk vertelt dat ik gedroomd had dat ze zwanger is. Zij lachen. Maar toen we er vanavond waren kwam de aap dus toch uit de mouw, ze is zwanger. Heel dubbel voor mij. Ik ben blij voor haar dat het zo snel gelukt is (terwijl ze in februari nog gelaserd is wegens PAP3) omdat ze ook al 34 is. Maar aan de andere kant zit ik midden in m'n eigen verdriet wegens de mislukt behandeling. Maar het geeft me ook weer kracht om door te gaan. Het zou nu helemaal geweldig zijn als we samen zwanger kunnen zijn! Een positief bericht! Ook m'n mannetje zei, zullen we dan toch gelijk maar Back-up Bartje ophalen? Misschien heeft het nu toch zo moeten wezen. De tijdslijn klopt weer, ik ben de jongste, dus mag nu ook zwanger worden nu mijn middelste zus het eindelijk op de rit heeft. Op de een of andere manier heb ik me daar toch altijd bezwaard onder gevoeld. Maar nu hoeft dat niet meer!!! Heb vanochtend gebeld met Dusseldorf en als we willen kunnen we deze cyclus Back-up Bartje al ophalen. Op CD12 zou ik moeten komen voor een echo (dat is dan zondag) en dan bij een positieve ovulatietest bellen voor het ontdooien en bij een goede dooi na 3 dagen de cryo tp. Moet ik het nu deze cyclus al doen of is het beter om toch nog een cyclus te wachten? Ik vertrouw mijn eigen cyclus niet zo goed wegens de korte menstruaties (van maar 1-2 dagen) en misschien is het nu nog iets beter wegens de voorafgaande gestimuleerde cyclus. Aan de andere kant misschien ook niet. Wat vinden jullie???
sinja, hoe spannend!! ik zou al testen, maar je moet doen waar je je het best bij voelt, als je kan wachten, wacht dan nog, ik heb graag al snel een testje zodat ik minder hoge hoop koester... als het dus negatief is en als het positief is tja onlangs testte iemand positief op dag 8 en dag 11 na tp!!! dus ik denk dat er al iets te zien zal zijn bij jou sikki, ik zou er direct voor gaan tenzij je je emotioneel niet goed voelt, gezien het zonder hormonen is hoef je je voor je je voor je lichaam geen zorgen te maken, ten minste dat zei mijn gyn, we hebben het dan ook meteen gedaan... en goed dat je zus zw is, wel gek dat je dat gedroomd had, en nu is het dus jouw beurt
Sinja, Wij hadden getest op 14 dagen na de TP terwijl we pas mochten testen na 16 dagen. Had wel metteen een vet dikke streep. Dus mocht het gelukt zijn dan denk ik dat je dat nu wel al kant testen. Maar zolang je het volhoud zou ik ff wachten. Ik zit in iedergeval wel erg in spanning. We hebben hier weer een zwangere nodig! Sikki, Wat bijzonder dat je gedroomt had dat je zus zwanger was en dat het ook nog klopt. Maar wel vervelend voor jou dat het bij jullie nog niet gelukt is. En wat betreft jullie cryo, ik zou er metteen voor gaan. je cyclus is nu gek maar de volgende nog steeds. En als Dusseldorf zegt dat het kan dan moet je daar op vertrouwen. Succes met je keuze.
@Annerie. Wel apart dat ze nooit verder hebben gekeken. Hopelijk brengt het meer duidelijkheid en kunnen ze een beter vervolg traject voor jullie uitzetten. Het geeft jullie dan ook de kans om een goede beslissing te nemen. Ik weet je achtergrond niet helemaal meer maar hebben ze al gekeken naar de chromosomen etc? @Sinja. Wat spannend meid. Ik denk dat ik zou wachten... (ben natuurlijk ook best een zenuwpees), maar je moet het zelf aanvoelen wat verstandig is. Ik ga duimen voor jullie meid! @Sikki; wat apart hey zo'n droom. En dat het dan ook nog uit komt. Ik herken het wel wat je zegt de tijdslijn. Ik ben de oudste en gelukkig (klinkt wat raar) zijn mijn jongere zusjes nog niet bezig met zwanger worden. Onlangs gaven ze aan dat ik wel moest opschieten (wat is er mis met jou?). Ze weten natuurlijk niet wat er aan de hand is en dat het niet wil. Iedereen verwacht dan ook dat ik als eerste met de mededeling zal komen. Hopelijk lukt het alsnog wel. Fijn dat jullie Back-up Bartje snel kunnen ophalen. (moet altijd ZO lachen om de namen die jij verzint voor je kleintjes ) Ik heb geen idee hoe het zit met de hormonen e.d. zo ver ben ik nog niet. Meis, jou tijd is gekomen. ga ervoor! Wij wachten rustig af tot 30 nov. Binnenkort kunnen we voor een intake in een Universitair ziekenhuis. Wel moeten we hier ook een potje inleveren. Voelt wel wat lullig als je de uitslag toch al weet. Liefs
*even vanaf mijn werk....* Volgens mij gaat t mis.. had net al bruinige rotzooi in maandverbandje.....
Neeeee Sinja......Ik hoop dat het niet doorzet!!!!!! *duimduimduimduimduimduimduimduimduimduimduimduimduim* Sikkie, echt toevallig van je droom! Natuurlijk is het voor jou wel moeilijk, vooral in deze tijd. Maar wat je ook zegt van de tijdlijn....dat heeft wel iets. Bij ons klopt het niet helemaal, mijn één na oudste broer was de eerste, en mijn oudste broer heeft in juli een kleintje gekregen, dus nu ben ik dus aan de 'beurt' Mijn jongste broertjes gaan mij niet inhalen dus daar hoefde ik mij niet druk om te maken En wat Calani ook zegt. Als je emotioneel er klaar voor bent, moet je het doen. Ik weet natuurlijk niet hoe je je lichamelijk voelt, maar je lichaam kan je goed voor de gek houden, dat weet ik iig wel! Luister naar je hart! (is mijn advies) Muppet, zou je het dan niet willen vertellen aan je zussen? Toen wij doorgestuurd werden naar het zkh hebben wij meteen verteld wat er was. Zo kon ik mijn ei kwijt, en kreeg ik ook niet meer die vervelende opmerkingen zoal 'wanneer gaan jullie er nou eens voor' etc etc. Die opmerkingen kreeg ik nog wel van buitenstaanders, maar dat deed me niet zoveel. Maar je moet natuurlijk doen waar jullie je goed bij voelen! Annerie,goed van jullie dat je man nu naar de uroloog gaat. Idd baad het niet dan schaadt het niet! Hebben ze bij jullie ook een chormosoon onderzoek gedaan? Ik hoop dat jullie eruit komen hoe en wat verder. Het is en blijft een moeilijke keuze. Ik wil jullie ook veel kracht en sterkte toewensen! Calani, voor jou ook weer spannende tijden. Mijn duimen draaien nog steeds! Majo, hoe is het bij jou meid? Loesie, met jou ook alles goed? En dat verhaal over die asprientjes. Ik zou het heel goed nagaan, maar ik zelf zou het nooit doen! Dan zou iedere gyn het wel voorschrijven bij een behandeling als het effectief was. Je lichaam bepaalt zelf wanneer er iets innesteld en volgens kun je daar zelf niks aan veranderen.
Sinja, NEEEEEEEE dat mag niet. Kan het geen oud bloed zijn van de innestelling. Ik hoop zo dat jullie C-tje lekker blijft zitten.
@Sinja... ik duim ook hard mee voor jullie! @Jewel; ik en mijn man hebben afgesproken tot dat we zeker weten wat we gaan doen het pas aan iedereen gaan vertellen. Hij vindt het lastig gezien het aan hem ligt en is op het moment daar heel onzeker over (wat zullen anderen van mij vinden). We hebben dan ook besloten dan niet te gaan vertellen aan wie het ligt maar wel dat we hulp nodig hebben in de zin van ICSI (hopelijk) en anders KID (geringe kans) of adoptie. Herkennen andere meiden dat ook bij hun partner? het soort van gezichtsverlies of het gevoel dat je je manlijkheid kwijt bent? Ben daar eigenlijk wel nieuwsgierig naar. Verder vraag ik mij af of er meer mensen zijn die net als ons soms wel wat zorgen hebben over de effecten van ICSI op het toekomstige kindje.. gezien er geen natuurlijke selectie plaatsvind..
Tegen onze naaste familie hebben we alles verteld toen we doorgestuurd werden naar de fertiliteits arts. Wij hebben er heel erg veel steun aan gehad. Onze ouders/broers en zussen en mijn beste vriendin weten dat het aan mijn vriend lag. Tegen andere familie leden hebben we gewoon gezegd dat het met IVF moet en daarbij niet gespecificeerd door wie het kwam. Mijn vriend heeft er wel veel moeite mee gehad dat het aan hem lag. En nu nogsteeds. Want ontdanks dat ik nu zwanger ben heeft hij nogsteeds slecht zaad. Wat betreft de risico's en natuurlijke selectie. Ik denk dat als een laborant een zaadje kiest dat dat statistisch ook best random is. Daarnaast, als een embryo niet goed is (chromosomaal gezien) dan overleefd het in de meeste gevallen niet. En als bij jou en je man verder geen chromosomale afwijkingen zijn vast gesteld zit het volgens mij wel goed. De kans op afwijkingen is natuurlijk wel groter maar de dubbele kans van 0.1 % is nog steeds maar 0.2 %. Dat is hoe ik er over denk. maar voordat ik wist dat wij de MMM in zouden gaan riep ik ook keihard dat ICSI mij tever ging. Maar als je er zelf in zit veranderd die mening erg snel. Maar als je eventueel KID gaat doen dan lijkt me toch ook duidelijk dat het aan de man ligt of niet?
ja precies en dan moet je het dus ook gaan vertellen en dat weerhoud ons ervan om voor kid te kiezen. Ik denk dat je er heel goed overna moet denken als je daar voor gaat. Je zult je als man nooit in die zin verbonden voelen met het kind dat je jezelf er in herkent e.d. Tegenwoordig kun je ook niet meer een anonieme donor hebben, in principe is dat beter voor het kind, maar hoe vertel je het kind nou dat papa zijn papa eigenlijk niet is? Erge lastige situatie voor alle partijen.
Sinja, neeeeeeee, jij mag niet ongi worden hoor!!! Muppet, ik herken wel wat je zegt. Mijn mannetje wilde er eerst ook niet aan. Hij wilde niet dat iemand wist dat het aan hem lag. Later is het wel bijgedraaid. Ook omdat ik een geringe eicelvoorraad heb is het makkelijker te 'verkopen'. Het ligt nu aan ons beide. Ik maak me verder geen zorgen over de natuurlijke selectie. Wat Kleintje ook al zei, als het niet goed is stoot je lichaam het uiteindelijk alsnog wel af. Kijk maar naar mij, op het oog waren alle drie de emmies toppers maar ze zijn toch niet blijven plakken. Ik ga denk ik deze maand toch niet Back-up Bartje ophalen. Ik denk dat ik er emotioneel nog niet aan toe ben. Dan zou ik nu blind doorgaan en misschien een kans verspelen omdat ik het emotioneel niet op een rijtje heb. Vandaag heb ik de hele dag last gehad van huilmomenten. De combinatie van weer een mislukte poging en mijn zus (die er lustig op los rookte en dronk) die zwanger is. Ik ben echt blij voor haar, maar het maakt het wel extra moeilijk. Voor het eerst heb ik het gevoel dat ik er een beetje doorheen begin te zitten. Het liefst wil ik heel diep onder een dekentje wegkruipen. Gisteravond hebben mijn mannetje en ik ook samen heel hard moeten huilen. En geloof me, ik heb hem nog maar 1 of 2 keer eerder zien huilen de afgelopen 12 jaar! We hebben ons lang grootgehouden, maar nu lukte het niet meer. Hij is heel verdrietig omdat ie het gevoel heeft dat ie mij niet gelukkig kan maken, omdat als zijn zaad goed zou zijn we iedere maand een kans hadden gehad. Maar dat is natuurlijk onzin! Deze hele mmm is gewoon kl*te!!! Ik heb me nu opgegeven voor een proefles yoga volgende week. Ik moet ergens emotionele rust gaan vinden en alleen lukt het me niet meer. Ik zit er echt doorheen.
Sikki, Ik weet dat ik je niet kan helpen om zwanger te worden maar wil wel laten weten dat ik veel aan jullie denk. En met jullie mee leef! Dikke knuffel.
Sikki, die huilbuien zijn heerlijk en ook nodig om het allemaal een plekje te geven. Misschien is het iderdaad wel goed om even te wachten met BU Bartje. Ik heb me ook gestort op sport, omdat ik alleen dan mijn hoofd leeg krijg. Op het werk en op visite, en thuis en in de winkel, overal denk ik eraan. Ik hoop dat jij ook wat rust vind in je sport. Het is gewoon heel klote als je lichaam je in de steek laat. Jou mannetje en mijn mannetje kunnen er beide niks aan doen. Het gevoel van machteloosheid en schuldgevoel overheerst op sommige momenten echt. Ik ben blij dat wij vrouwen hier terecht kunnen. Raar eigenlijk dat er geen mannenforums zijn die hierover gaan.. ze moeten het maar in hun eentje zien te bolwerken en kunnen niet even tegen een andere man aan zeuren hoe vervelend en *&^%*&& de situatie wel niet is. Knuffel voor jou en je man.. Liefs
het is voorbij... Nog meer bruin verlies. Net voor de zekerheid 2 testjes (van verschillende merken) tegenaan gegooid. Maar wordt nu echt ongi. Helaas poging 1 is mislukt... (en superirritant, over 29 dagen gaat de winterstop in... dat ga ik waarschijnlijk niet redden.. dus de volgende kans duurt ook nog eens een hele poos )