Je bent nog heel jong, en ik hoop voor je dat alles gaat zoals jij het wilt. Tot nog toe is dat blijkbaar zo. Dat zeg je net zelf. Maar als het op een dag niet zo gaat als jij dat zelf wilt, maar dat je in onzekerheid moet zitten of je kinderwens uit gaat komen, dan vind jij het ook belangrijk dat mensen wat zorgvuldiger zijn met hun woorden. Ook al zijn het maar woorden. Het is ontzettend fijn voor je dat je zo snel zwanger kunt zijn, ik misgun je dat echt niet. Maar doe niet alsof dat voor iedereen is weggelegd. Het is niet zo dat omdat ik in de MMM heb gezeten dat ik anderen hun geluk niet gun. En ik val jou niet aan hiermee, ik wil je wat duidelijk maken. Zodat je het standpunt van iemand die moeilijk zwanger raakt ook begrijpt.
Beste prinses en anderen, Je zou toch raar opkijken als ik van je verwacht dat je in mijn omgeving geregeld verteld hoe heerlijk het is dat je zo makkelijk adem kan halen, en dat dat zo vanzelf gaat en dat dat zo'n wonder is , en dat ik zo zielig ben omdat ik altijd maar medicijnen bij me moet hebben, en me zorgen moet maken over rook, pollen, verf, noem maar op. Ik ga ervanuit dat het voor de gemiddelde nederlander heel normaal is om gewoon te kunnen ademen, dat dat voor mij anders is... pech.. we hebben allemaal wel wat. en jij kunt lastig kinderen krijgen, dat is heel erg vervelend. Het gevoel dat je lichaam niet doet wat je wil , of dat van je man, dat is frustrerend, maar gelukkig leef je in een land met honderden mogelijkheden om alsnog een kindje te krijgen. en niemand die je dat misgunt. Moet ik zelfs in mijn taalgebruik, bij elke zin die ik schrijf, rekening met jou houden, je zielig vinden, omdat jij bij die paar procent in nl hoor voor wie het niet vanzelfsprekend is, terwijl ik niet weet dat ik tegen jou praat, maar een gewoon gesprekje heb over snel of langzaam achterelkaar kinderen krijgen. Wel als ik met jou in gesprek ben, persoonlijk het met je over je verdriet heb Maar niet als je gewoon een woord neerzet over dat je graag een kindje wil nemen, zonder ooit de intentie te hebben daarmee anderen te kwetsen maar gewoon je vraag neerzet. Al we echt allemaal in elk topic daar rekening mee moeten houden, moeten we ook rekening houden met - alleenstaande mamsen, dus niet te vanzelfsprekend over je partner praten alstjeblieft - geld heeft niet iedereen, dus wees voorzichtig met vertellen welke dure kinderwagen je gekocht hebt, of dat je geen tweedehands kamertje wil - Borstvoeding is ook niet voor iedereen weggelegd afin je begrijpt me vast. Het is ondoenlijk om met iedereen rekening te houden op een openbaar forum. Dat kan nou eenmaal niet. daar is dit veel te onpersoonlijk medium voor. Je trekt je dingen aan die je je niet aan moet trekken. Niemand lacht je uit, neemt je niet serieus, we hadden het alleen niet over jou, of jouw probleem. Je extreme gevoeligheid hieromtrent geeft mij het gevoel dat dit een hele groot probleem voor je is, dat probleem kan ik niet voor je oplossen, daar zul je zelf uit moeten komen, zelf moeten accepteren. en beseffen dat wat voor de één een eitje is, voor de andere een jarenlang strubbeling. het is niet aan dit forum ( behalve juist de daarvoor bestemde topics, met mensen die weten wat je doormaakt, of je steun kunnen geven) om bij elk berricht rekening met je te houden. We gaan allemaal uit van gemiddelden, en iedereen valt wel ergens buiten de boot.
Fijn voor je dat jij er niet bij hoort. Ik kom op voor de mensen waarbij het niet vanzelfsprekend is, om een kindje te mogen krijgen. En ik erger me inderdaad aan de mensen die wel erg makkelijk praten over het nemen van kindjes. Fijn voor je dat het jouw gegund is, maar in jouw omgeving zijn ook 1 van de 6 koppels met vruchtbaarheidsproblemen. Zelfs zonder dat je het weet. Ik heb ook niet gezegd dat je me zielig moet vinden. Het enige wat ik vraag je eens te verplaatsen in anderen en dan misschien iets beter je woorden af te wegen. Je praat over overdreven reacties van onze kant, dat we dan niet aan deze kant van het forum moeten komen, etc. Sorry hoor maar dat vind ik onnadenkend. Jammer dat je het niet begrijpt. Ik hoop voor je dat je het ook nooit zult gaan begrijpen. Maar mocht je toch eens in deze situatie komen, dan denk je vast nog eens hieraan terug. Mensen zoals jij, maken het erg moeilijk voor anderen die met vruchtbaarheidsproblemen te maken hebben. Maar ik weet dat jij dat niet zult begrijpen!
weet niet h oor mensen, maar het gaat allang niet meer over, waar het over moet gaan. Open een andere topic ofzo, hier kan ik me nou aan rot ergeren, discuseren vind ik niks mis mee, maar hou het wel bij de topic waar het over gaat spijt me zeer
Is het nou zo moeilijk om rekening met mekaar te houden in je woordkeuze wat betreft de kinderwens? edit
Bij sommige mensen valt het kwartje gewoon niet.... die kunnen zich absoluut niet inleven in anderen en ook hun best niet doen ervoor. Ik heb een paar collega's die makkelijk zwanger zijn geraakt, eentje 2x van 'ongelukjes'. Ze weten dat ik in de medische molen zat en dan nog zeggen tegen anderen, kijk uit hoor, het is zo gepiept (waarop ik dan zeg: niet bij iedereen helaas). Of zo van, ik stop dan met de pil want dat komt goed uit met de zomer... en als iemand dan zegt dat ze wel op moet schieten, zegt ze, dat is geen probleem hoor, van de vorige was ik ook in 1x zwanger. Tja, van zulk soort uitspraken gaan mijn nekharen overeind staan, zeker omdat ze weten wat ik heb moeten doen om zwanger te raken. En dat vind ik vergelijkbaar wat met hier gebeurt, er lezen meerdere meiden dit onderwerp bij wie het ook niet zo snel is gegaan. Dan kan je een beetje rekening met elkaar houden. De woordkeuze nemen of krijgen kan voor jou dan misschien weinig uitmaken, maar je kan wel stilstaan bij wat anderen erbij kunnen ervaren. Dat je er in eerste instantie niet bij stilstaat, kan ik me nog indenken, maar als iemand er iets van zegt, hoef je niet zo stug vol te houden dat het is hoe jij er over denkt. groetjes, Snoopy
Ik geloof dat het inderdaad de bedoeling is dat wij 'makkelijk zwangeren' onmiddellijk pas op de plaats gaan maken en ons onzichtbaar maken voor alle vrouwen die zich moreel boven ons verheven voelen omdat zij niet makkelijk zwanger raken. Ik hou wel degelijk rekening met jullie! Jullie ook met mij? Kun je voorstellen dat het niet in eerste instantie bij me opkomt om te spreken van 'krijgen' ipv 'nemen'? Soms walg ik van deze samenleving waarin iedereen maar denkt dat alles op bestelling komt. "Ik raak niet zwanger dus ik haat andere vrouwen die mij allemaal niet begrijpen en ik zal ze allemaal eens een lesje leren". Ik ken een aantal mensen met een onvervulde kinderwens (onder wie mijn beste vriendin - die zich gelukkig ook heel erg druk kan maken om de wannabe-moeder-maffia), van wie er sommigen zich net zo superieur en 'gekwetst' (hou toch op zeg!) zijn als sommigen hier op dit forum. Laat ons met rust. Ik geloof dat er ook nog iemand in z'n hoofd haalde op te merken dat mensen zoals ik wel niet zullen begrijpen hoe bijzonder het is om zwanger te raken. Hoezo niet? Ik ben me daar heel erg van bewust. Hoogstwaarschijnlijk nog veel meer dan iemand die nog nooit zwanger is geweest. Die 9 maanden waren absoluut 100% geweldig. Ik heb me nog nooit zo verbonden gevoeld met iemand als met mijn dochtertje. Ik ben me er nog elke dagvan bewust wat een wonder ze is. Of moet ik dit soort dingen maar niet zeggen omdat dat mensen ermee confronteert dat zij geen kind hebben?
Jullie vs Wij Wij vs Jullie.... Hallo, waar zijn we mee bezig. Graag ontopic nu...we kennen elkaar mening nou wel denk ik. Goed: Zwanger worden vlak na je bevalling...
Wat fijn weer zo'n discussie. Smullen hoor Zat trouwens net even naar 'Man bijt hond' te kijken en daar zei iemand: Kinderen neem je niet, die krijg je. Zou ze dit topic gelezen hebben
Ten aanzien van de topic schrijfter d'r vraag: ik denk dat je pas kan oordelen of je meteen weer zwnager wilt worden als je eenmaal bevallen bent van de eerste. Daarnaast moet me het volgende van het hart. De woordkeuze "kinderen nemen" is vandaag de dag volkomen sociaal onacceptabel en onaangepast. Niemand valt een ander aan omdat ze snel zwanger zijn, maar het kan geen kwaad om met het -vaak diep verborgen - verdriet van een ander waarbij het minder snel lukt rekening te houden. Dat is vandaag de dag waarin zoveel stellen te kampen hebben met ongewenste kinderloosheid niet meer dan normaal. Het getuigt van weinig invoelingsvermogen en contact met de maatschappij als men daar nog niet van op de hoogte is. En nee, ik zelf heb geen last van vruchtbaarheidsproblemen.
zelf lijkt het me mooi om er iets van 4 jaar tussen te hebben maar je kunt het niet plannen he.. maar ik wil gewoon eerst lekker van Danisha genieten wie weet lukt het zwanger raken wel niet en dan ben ik daar teveel mee bezig dan richt ik mijn aandacht liever op danisha omdat ze in de eerste jaren zoveel leren en veranderen
Die zin snap ik niet in verhouding tot de rest van je betoog. Ik vind ook dat mensen te snel denken dat alles vanzelf komt, maar walgen daarvan gaat me te ver.
Oke dus als ik zeg ik neem een kindje dan ben ik gevoelloos en dat is sociaal onacceptabel, maar als brenda77 zegt "ja jij bent nog heel jong" (dus heb je nog nooit ellende meegemaakt, weet je niet wat een teleurstelling is, kan jij er nog niks over zeggen) dan is dat wel ok? Word er dan rekening met mij gehouden? Hoevaak ik nu al die kutopmerking heb gehad "ja jij bent nog jong" goed maakt me verder ook niks uit maar als er zo'n ophef word gemaakt over het feit dat ik een kindje nemen zei en niet krijgen dan denk ik ja dan kunnen we wel overal rekening mee houden.
On topic: hoeveel jaar je tussen je kindjes wilt...ik denk dat je dat het beste kunt beoordelen als je bevallen bent en de hele zwangerschap en bevalling hebt meegemaakt.... Weet je, mijn eerste was echt een eitje gewoon, makkelijke zwangerschap (en nee ik ben niet makkelijk zwanger geraakt maar heb clomid gebruikt), makkelijke bevalling en een modelkind. Dus ja ook wij wilden snel een tweede maar helaas....zo snel ging dat dus niet. Uiteindelijk via het para-medische cicuit zwanger geraakt en tussen mijn oudste en jongste zat 3,5 jaar. Iets pittigere zwangerschap, zwaardere bevalling en toen kwam het....een hernia, een huilbaby met zwaar astma en eczeem en het eerste jaar was ronduit een hel. En toch kriebelt het dan weer....omdat je door dat glimlachje van je kind alle ellende vergeet.... En na het jaren geprobeerd te hebben gaven we ons er bij neer, geen zin meer in de MMM of iets anders, ik ging me richten op mijn carriere en studie en hoppa...zwanger... Als deze geboren word is mijn oudste 9 en mijn jongste 5,5.....of het leuk is? Als ik het voor het zeggen had had ik ze sneller op elkaar gehad, maar mijn jongens zijn nu 5 en 8 en echt wel aan elkaar gehecht. Maar wat ik dus bedoel, je voelt het zelf straks wel. Vertrouw op je intuitie, vertrouw op je gevoel...in alles. Toekomst kun je niet voorspellen maar je kan het wel proberen te plannen. En dat was ook je vraag....want je denkt na over hoe je gezin eruit zal zien en nu droom je over 2 kindjes (of 3?) die weinig schelen maar dromen moet je soms (noodgedwongen) bijstellen. Nog even dit, ik vind het diep triest hoe sommigen dit hele topic uit hun verband rukken door 1 woordje dat kwetst. Dat jullie je aangevallen voelen kan me ik me indenken, maar de reactie erop naar TS toe vind ik echt niet kunnen. Wat is dit voor forum dat je eerst je woorden op een weegschaal moet leggen? Kom op zeg, het is een forum voor vrouwen die zwanger willen raken, vrouwen die zwanger zijn en moeders....rekening met elkaar houden oke maar er is een grens. En om vervolgens TS zo aan te vallen....dat vind ik schandelijk. Want niet een van diegenen die zich zo aangevallen voelen kan het fatsoen opbrengen om haar te feliciteren met haar zwangerschap! En nou en dat ze 12 weken is en nadenkt over haar toekomst? Nou en dat ze 19 is? Je kunt verdorie wel op alle slakken zout leggen maar TS hoeft toch niet op haar knietjes excuses aan te bieden aan jullie omdat zij toevallig een woordje anders typt en een andere mening heeft? In de tijd dat ik zwanger probeerde te worden heb ik ook menig teleurstelling gekend, maar nooit en dan ook nooit heb ik me gekwetst gevoeld omdat iemand een opmerking maakte over zwanger raken of kinderen nemen. Want weet je, het is gewoon nooit persoonlijk bedoeld. Roelie
Brenda77, ik bedoelde dat ik het er niet mee eens ben dat mensen zo graag dingen willen afdwingen en dan raar gaan doen tegen andere mensen. 'Walgen' is inderdaad een beetje overdreven... Ik wil ook helemaal niemand kwetsen hoor! Toen ik zwanger was hield ik me op mijn werk heel erg in om er over te praten omdat een collega van mij graag zwanger wilde worden. Ik had het er bijna nooit over (met moeite) maar op een dag werd ik toch betrapt op het hebben meegenomen van een echo-foto en ik kreeg de wind verschrikkelijk van voren omdat ik geen rekening met anderen zou houden. Toen Sofia geboren was kreeg ik van een buurvrouw commentaar dat de ooievaar te lang in onze tuin bleef staan en dat zij daardoor iedere dag met onze baby geconfronteerd werd. Een andere 'vriendin' vertelde me toen ik net zwanger was dat ze het niet langer kon opbrengen bevriend met me te zijn. Ik besef heus wel dat het (nog) niet zwanger zijn erger is dan mijn probleempjes met wél zwanger zijn, maar ik vond dat ook heel naar. We moeten ons niet zo door elkaar laten kwetsen! Wat maakt het eigenlijk uit hoe iemand anders erover denkt? We kunnen volgens mij best begrijpen dat het soms voor anderen lastig is zich in onze situatie te verplaatsen. Oke, nog even on topic dan : volgens mij zijn alle leeftijdsverschillen wel oké. Alles heeft z'n voor- en nadelen. Ik vind het interessant te lezen wat de ervaringen van anderen zijn. Ben heeeel benieuwd (en eerlijk gezegd soms ook doodsbenauwd ) voor mijn eigen ervaringen vanaf november....
Nou nou, dit is een topic om van te smullen.... Tussen mijn twee kids zit 20 maanden. Dit was onze wens (of om eerlijk te zijn, mijn wens en mijn man sloot zich aan). Het leek me heel erg leuk om twee kids zo dicht op elkaar te hebben. Van beide kids had ik een fantastische zwangerschap met weinig kwaaltjes en een prima bevalling. Het eerste jaar met twee kids viel me erg mee, maar ik moet zeggen nu ze 2 en 3 jaar oud zijn, ik het behoorlijk zwaar vind. Ze hebben alletwee een sterk karaktertje en ik ben de hele dag agentje aan het spelen. De dag hangt van regelmaat en bepaalde tijdstippen aan elkaar. Ik kan niet meer uitslapen, boek lezen of andere ontspannende dingen doen. Mijn man is veel en onregelmatig weg, ik doe erg veel alleen. Met eentje is dit nog iets makkelijker. Ik hou zielsveel van ze, maar als je eerste een baby is met veel huilbuien, slaapproblemen enz dan wordt het erg pittig twee kids zo dicht op elkaar. Ik heb twee kids die goed eten, slapen enz, maar wel de hele dag met hetzelfde speelgoed willen spelen, net zoveel aandacht willen en samen eigenlijk grotendeels in dezelfde fase zitten. Dat is soms best moeilijk. Ik heb meerdere vriendinnen die er nu drie hebben onder de vier jaar oud. Ze doen het (zo lijkt het) op hun sloffen, maar ik moet er nog even niet een denken om er nu een extra in huis te hebben. (gelukkig duurt zo'n zwangerschap over het algemeen 9 maanden en kan je eraan wennen ) Meid, gefeliciteerd met je zwangerschap, geniet ervan, het is zo weer voorbij. Kijk hoe jij je voelt, hoe je baby is, hoe je partner reageert op de baby en hoe je relatie zal gaan veranderen en ga dan van je instinct uit of je een tweede baby zou willen. Over het algemeen zijn het fantastische, maar behoorlijk zware jaren als ze zo dicht op elkaar zitten en zo klein zijn. Wat vind je mannetje hier eigenlijk van? Of ben jij de enige die nu al met die gedachte speelt?