hmm ja ik had er laatst een discussie over met mijn man, omdat een vriend van hem zijn moeder in egypte ook een operatie had gedaan en een orgaan had gekregen van iemand anders. ben na de discussie dus gaan zoeken op internet, maar ik wordt er eerlijk gezegd niet wijzer van ik ga zo even vragen of een van de ramadan mama's het weet.
Eens. Ik heb er voor gekozen van af mijn 18e al donor te zijn. Hoeft mijn familie ook niet voor een keuze te staan mocht er wat met mij gebeuren. Ik heb dat het nieuwe systeem er ooit nog eens doorkomt. Niemand wordt benadeeld want als je het niet wilt kan je gewoon dat aangeven. Niemand wordt gedwongen. En een hele grote groep mensen die wel willen doneren maar dit steeds vergeten te doen zijn dan wel donor. Op de vraag of je meer recht hebt op een orgaan als je wel donor bent zeg ik gevoelsmatig JA. Maar aan de andere kant stuit het me ook tegen de borst want dan wordt er wel gedwongen om een donor te worden (want anders sterf je als niet donor)en ik ben er erg tegen dat mensen gedwongen worden mbt keuzes over het eigen lichaam.
Oneens met het verplicht donor worden tegen je zin in en dat jij vervolgens zelf stappen moet gaan ondernemen om er weer vanaf te komen omdat de overheid het zo nodig voor je wil bepalen. Met het voorrang krijgen kan ik niet echt eens/oneens zeggen, al kan ik me daar totaal niet druk om maken eigenlijk wie er voorrang krijgt. Persoonlijk ben ik geen donor (vandaar ook dat ik me er niet druk om maak ), maar ik zou nog liever mijn organen geven aan iemand die gezond leeft en geen donor is als aan iemand die rookt, drinkt en drugs gebruikt maar wel donor is.
Oneens. Ik wil erg graag donor zijn, maar mag het niet. Waarom niet? Ik wil bij leven donor zijn, maar als ik overleden ben niet. Op de 1 of andere manier schijnt dat niet te kunnen. Als iemand een nier nodig heeft bijvoorbeeld ben ik best bereid die af te staan. Je kan zelf prima op 1 nier leven. Echter is het niet mogelijk om op die manier donor te zijn, dan is het dus voor mij helemaal niet. Ga me niet vragen waarom ik het niet wil als ik dood ben, want daar heb ik mijn persoonlijke redenen voor.
Dit kan wel hoor. Alleen niet op papier. Als jij iemand kent die een nier nodig hebt en jij geeft aan hem of haar te willen helpen met jou nier mag dit gewoon hoor.
eens met eerste deel, oneens met tweede deel. Waarom zou iemand die geen donor is niets mogen ontvangen? Krijgt dan een veel te dwingend karakter. Wat ik me afvraag: hoe moet het dan met mensen die zichzelf niet aanmelden omdat ze onwetend zijn, incapabel zijn, etc? Ik ben allang donor en ze mogen alles, maar dan ook werkelijk alles van me hebben. Alleen die wiskundeknobbel zullen ze nooit vinden
Ik vind dit zo hard gezegd. Mijn moeder heeft haar hele leven gerookt en is uiteindelijk overleden aan longkanker. Jaja ze had beter voor zichzelf moeten zorgen en inderdaad ze heeft een grote fout gemaakt. Maar ze was de liefste moeder van de wereld, ze werkte in een bejaardentehuis en all die ouderen waren gek op mijn moeder vroegen nog maandenlang naar haar. Betekent het dan echt dat omdat zij zelf zo een domme fout heeft gemaakt ze maar dood mag gaan en ik en de rest van mijn familie haar daarom maar moet missen. (het is een voorbeeld ze heeft nooit iets nodig gehad hoor) Nee sorry wees dan geen donor, als je ook nog eens denkt te kunnen bepalen wie het volgens jou "verdient" Tjonge jonge
Klopt, maar ik wil het dus wel op papier zijn. Dat schijnt dus niet te kunnen. Als iemand in mijn naaste familie een nier nodig heeft zal ik er niet aan twijfelen om die af te staan. (behalve dan een paar van de familie waar we geen contact mee hebben) Wil het ook wel voor een vreemde doen, maar dan wel op papier. Zolang dat niet mogelijk is doe ik dat dus niet.
ps mijn neef heeft een paar jaar langer mogen leven dankzij een nierdonatie. Hij had zelf niets te doneren, was veel te ziek... Hoe zouden jullie geoordeeld hebben als hij ''aan de beurt was, maar ohjee, hij is zelf geen donor..."?
Ben het wel met je eens hoor dat ook dit gewoon een mogelijkheid moet kunnen zijn. Zoals je zgt met 1 nier kun je prima leven.
dit zijn natuurlijk jouw emoties omdat het jouw moeder betreft. Maar bekijk het eens andersom. Dat jouw kind op latere leeftijd een nieuwe long nodig heeft door een longaandoening, maar er tegelijkertijd ook iemand een long nodig heeft die beschadigd is door het roken??? Wie zou jij die long dan gunnen.
Dan zou ik het dus zo kunnen bekijken: Ik ben atheïst, dus zou dan mijn organen niet aan christelijke mensen af moeten staan? In mijn ogen is namelijk christelijk zijn ongezond. Nee, zelfs dan zou ik netjes mijn organen afstaan aan zo iemand. Dus organen niet afstaan omdat iemand rookt/drinkt/spuit/slikt is net zoiets. Je doet het of je doet het niet. Daarbij kijk je niet naar wat iemand doet. (mijn mening)
Er zijn steeds mensen die het argument aandragen dat het niet eerlijk is als mensen die geen donor zijn niet mogen ontvangen, terwijl sommige mensen geen donor mogen zijn wegens medische redenen. Daar gaat de discussie echter niet over: het gaat over mensen die wel donor kúnnen / mógen zijn, maar dat niet wíllen. Ik ben geregistreerd als donor, maar heb mijn nieren uitgesloten, omdat er een erfelijke nierziekte in mijn familie zit (mijn vader, al zijn broers en zussen, en míjn zus hebben het). Ik kon bij het registreren (digitaal gedaan) niet vinden wat ik moest invullen in mijn geval, dus heb ze maar uitgesloten, om te voorkomen dat ze een nierpatiënt mijn erfelijk belaste nier gaan geven. Ik heb er wel een vraag over gesteld en kreeg als antwoord dat ik dan op papier gewoon voor al mijn organen donor mocht zijn, omdat ze toch na mijn overlijden gaan kijken welke organen wel en niet bruikbaar zijn. Overigens vind ik niet dat mensen die geen donor willen zijn ook niet mogen ontvangen. Ik snap gevoelsmatig heel goed dat er mensen zijn die dat wél vinden, maar etisch gezien gaat dat me te ver. (Overigens verwacht ik dat veel mensen die niet willen doneren ook niet willen ontvangen.)
of mijn maakt het niet uit naar wie me organen gaan. natuurlijk red ik liever een jong kind dan een bejaarde, of liever een mens dat een zorgzaam en liefdevol leven lijdt liever dan een crimineel. ik ben uberhaubt blij dat ik een leven heb kunnen redden als ik dood ga. zo is het dood gaan ook nog ergens goed voor en zal er naast veel verdriet ook ergens heel veel blijdschap zijn.
We staan dan toch gewoon op de wacht lijst, moeten we mensen maar persoonlijk van de lijst afschrappen omdat ze niet goed genoeg hebben geleefd. Iedereen wilt uiteraard dat degene in zijn omgeving het allereerste word geholpen, maar zo werkt dat niet. We krijgen allemaal een eerlijke kans om op de wachtlijst te komen. En zo moeten we allemaal op ons beurt wachten. Of gaan we de rokers, en drinkers of de mensen met een te hoog of zelfs te lage BMI maar overslaan.