Ik heb dus een discussie met mijn man. Zijn 'stief' oma is overleden. De moeder van zijn stiefvader. Ik heb dus condoleancekaarten gekocht voor mijn schoonouders, mijn man zijn stiefzusje en voor de broer van mijn schoonvader. Mijn man zegt nu dat het raar is om condoleancekaarten te sturen binnen familie. Ik vind dat niet raar, maar zag het juist als vanzelfsprekend. Nu weet ik dus niet meer wat ik moet doen... We gaan donderdag naar de begrafenis. Ik heb de dame in kwestie nog nooit ontmoet en mijn man heeft haar nooit als 'oma' gezien, maar we gaan om mijn schoonouders te steunen.
Ik vind het normaal om een condoleance kaart te sturen naar mensen die je kent die iemand dichtbij hebben verloren...
Ik zou er zelf nooit bij stil gestaan hebben, maar als zij wel goed contact hadden met de oma, zou ik het wel doen. Denk dat mensen, juist in zulke situaties, het heel fijn vinden om een kaartje te ontvangen. Je denkt immers aan ze. Toen mijn opa overleden was, kregen wij ook kaartjes. Vond het zelf wel heel fijn dat mensen de moeite nemen. Dus als jij je er goed bij voelt, doen! Kleine moeite, groot gebaar
Ik zou niet naar iedereen een kaartje sturen. Zou alleen niet weten naar wie wel. Normaal naar de partner, of het achterblijvende gezin of zo... Maar in dit geval zou ik het ook niet weten.
he he ik zou in dit geval geen kaart sturen. jullie zoude juist de kaarten moeten ontvangen. omdat je wettelijk gezien familie van de zoveelste graad bent. ik stuur als iemand is overleden bijv de oma van mijn man geen kaarten. maar als het bijvoorbeeld de moeder van mijn aangetrouwde tante is dan stuur ik wel een kaart. snap je?? goede vrienden die iemand verliezen stuur ik ook een kaart. alleen als het ook familie van mij of mijn man is stuur ik geen kaarten. dus broer/zus nicht/neef oom/tante opa/oma in dit geval is het een oma wel een stief wel es waar maar zou het als een echte omabeschouwen op dat moment
Al die protocollen en regeltjes gaan hier niet echt op. Het gaat hier om de moeder van de stiefvader, en TO haar partner heeft er nooit een band mee gevoeld. Er worden ook maar een paar kaartjes verstuurd, niet naar de gehele stief-familie. Ik begrijp wel dat hij het vreemd vindt, maar mannen zijn ook nooit echt van het kaartjes sturen. Als hij het absoluut niet wilt, dan kan je overwegen om alleen je eigen naam op de kaartjes te schrijven.
Ik zou niet naar iedereen een kaart sturen, maar alleen naar het correspondentieadres op de rouwkaart.
Ja hoor, gewoon doen. Wordt echt erg op prijs gesteld. Ik doe het ook. Anderhalf jaar geleden is de man van mn vriendin verongelukt. We zijn op de begrafenis geweest en ik heb daarnaast kaarten verstuurd aan haar zelf/gezin, haar moeder en aan zijn ouders.
Ik zou het ook gewoon doen, natuurlijk is het de gewoonte om naar het correspondentieadres te sturen, maar waarom zou je het niet doen, ik vind het aardig overkomen, je stuurt tenslotte rechtstreeks een condoleance naar de meest naaste familie (ook al behoren jullie daar wettelijk ook toe, gevoelsmatig niet, dat is duidelijk) Dat wordt vast wel op prijs gesteld.
Niet nadenken over wat hoort! Nadenken of men het fijn vind dat er aan hun gedacht wordt. En ik denk dat je hierin gewoon je gevoel moet volgen. Ik heb 2 jaar geleden bij overlijden ook goede vrienden van de persoon een kaart gestuurd. Ze vonden het zo fijn!! Daar doe je t toch voor? Niet om regeltjes. Gecondoleerd met het verlies iig nog.
Ik zou het wel doen. Of het nu wel of niet hoort. Het is fijn als mensen aan je denken in zo'n situatie.
Bedankt voor de reacties, ze liggen toch klaar om te versturen. Ik stuur niet iedereen in de familie een kaart (ze had 6 zoons/dochters) maar wel naar het adres op het overlijdensbericht, naar mijn schoonouders (met persoonlijk berichtje) en schoonzus. Mijn man is er niet tegen, maar vond het idee even wennen.
Helemaal mee eens, niet nadenken over wat ´hoort´! Pff, zijn er zelfs regels als er iemand dood gaat en je je medeleven wilt betuigen? Als iemand overlijdt denk ik altijd: wie zou ik graag willen laten weten dat ik aan haar of hem denk? En die krijgen dan een kaartje. Met een tekst. Een welgemeende tekst uit het hart, niet uit het voorzeg-zinnenboekje. We moeten een beetje meer durven en ons minder verschuilen achter wat hoort. En soms hoef je alleen maar te bedenken wat je zelf fijn zou vinden in zo'n situatie.
Als iemand in de familie jarig is stuur je een verjaardagskaart en als iemand in de familie overleden is een condoleancekaart, vond dat dus helemaal niet raar
Toen mijn schoonvader overleed hebben wij ook condoleancekaarten gekregen, ondanks dat wij niet het correspondentieadres waren. Wij vonden het erg lief om deze kaarten te mogen ontvangen en te weten dat er mensen aan ons denken in moeilijke tijden. Ik zou ze gewoon sturen.