Mijn nichtje ik maak me grote zorgen ze is veel te dik is vaak ziek of het aan het worden of ze is er net vanaf. Elke keer als ik haar zie schik ik me de tandjes want dan is ze weer dikker geworden. Haar ouders zijn bijde ook niet slank en proppen me nichtje vol met eten en dikmakers. Ze willen het gewoon niet zien. Ik ben zo bang voor me nichtje omdat ze al vaak ziek is dat dit niet meer zo lange tijd goed gaat en dat ze suikerziekte of wat dan ook krijgt. Ze kopen mijn nichtje om met eten bv als jij mee gaat dan krijg jij een zakje chips of chocolade en meisje eet het op omdat ze niet beter weet. Ze is bijna 6 jaar en als ik foto's zie van haar met klasgenootjes dan valt ze op omdat ze zo dik is vind het gewoon zielig voor het meisje. Ik heb al hints gegeven van kijk op de site van help mijn kind is te dik enzv maar nee kind word nog steeds volgepropt met eten snoep en koek en alles wat EIGELIJK ongezond is. Ik zit hier heel erg mee omdat ik veel om mijn nichtje geef en bang is dat ze gepest gaat worden op school. Ik weet niet wat ik hier mee wil bereiken maar kan het bij niemand kwijt en voor mij lucht dit ook even op.
Jeetje heftig hoor.. Denk alleen dat t erg lastig is hier iets aan te doen. Die ouders moeten zelf tot inkeer komen dat ze op deze manier ongezond bezig zijn. Het is hun eigen keuze om hun leven te verpesten zeg maar door zich vol te proppen, maar je nichtje kan er niks aan doen. Wellicht met hun rond de tafel en hun eerst overtuigen? Dat zij dus daarna ook naar het eetpatroon van hun dochter gaan kijken en dat willen veranderen?
Als je echt zeker weet dat ze veel te dik is, kun je (moeilijk, maar wie weet durf je het) tegen je oom en tante zeggen dat je je oprecht zorgen maakt over de gezondheid van je nichtje. Praat vanuit jezelf ('ik maak me zorgen, ik ben bang..., ik zie met verdriet aan...) en geef aan wat je graag zou willen zien(' ik zou graag willen dat jullie mijn zorgen serieus nemen en met .... naar de huisarts gaan om te kijken of ze inderdaad te dik is en hulp te vragen). Dit is stap 1. Bied ook je hulp aan, zeg bijv. dat je best mee wilt naar de huisarts. Maar als je oom en tante het niet zien zal het niet landen. Je kunt, als je bovenstaande gezegd hebt, in een volgend gesprek aangeven dat je merkt dat het eerste gesprek geen zin had. Geef daarna aan dat jouw zorgen blijven en dat je de GGD gaat bellen voor advies. Als je het heel zwaar aan wilt zetten, kun je het scharen onder lichamelijke mishandeling en het AMK bellen voor advies. Maar ik denk dat stap 1(zie bovenstaande) al iets teweeg kan brengen. Oprechte zorg moet toch wel raken?
Ik denk dat je zoiezo eerst zou moeten beginnen met een eerlijk en oprecht gesprek, als dat niets uithaalt is het nog een ander verhaal maar dat zou iemand toch wel wakker moeten schudden? Ik vind dat ook altijd zo sneu! Die kindjes kunnen er niets aan doen maar leven wel met de consequenties!
Eerlijk? Niet mee bemoeien..de ouders zullen van zelf van de kinderarts of de schoolarts op hun donder krijgen of een gesprek met de juf aan moeten gaan omdat hun kind niet mee kan komen op school....dat zal ze meer op de feiten drukken als dat jij je er mee bemoeid. Dat zal vanuit hun als bemoeien worden gezien en misschien kwaad bloed zetten...niet leuk voor jouw! terwijl je het zo heel goed bedoeld......
Dat vind ik zo makkelijk, het is wel een vorm van kindermishandeling waar we het hier over hebben. Er zullen vast weer mensen zijn die dat overdreven vinden maar het is toch echt zo. Als je je kind bewust in een omgeving groot brengt die levensgevaarlijk voor haar is (suikerziekte moet je niet onderschatten, zeker nu ze al zo vaak ziek is) maak je jezelf als ouder schuldig aan het verwaarlozen van je eigen kind. Ik zou ook het gesprek aan gaan met je oom en tante. Wellicht weten ze zelf niet hoe ze dit aan moeten pakken (omdat ze zelf ook te dik zijn) en zien ze nog niet goed in wat dit nu exact betekent voor hun dochter.
nou ik zie hier dat CB, schoolarts e.d. er juist niet veel aan doet, ja dan worden ze doorgestuurd naar een kliniek speciaal voor kids met overgewicht, moeders doet een paar weekjes luisteren en ze mogen weer wegblijven en het begint weer van voor af aan. Ik vind er niets van zeggen geen uiting van liefde, kijk als je nou een vreemde was, maar ik zou in onze familie er best wat van zeggen, zonder verwijten gewoon vragen hoe het gaat en aangeven dat je je zorgen maakt. En of je kan helpen, van mijn part bied je aan om samen met haar te gaan wandelen of wat leuks te gaan doen (iets actiefs) het hoeft niet meteen een hele negatieve sfeer te hebben. En anders kan je in elk geval jezelf in de ogen aankijken dat je het geprobeerd hebt....
Ik wil me er ook niet mee bemoeien maar maak me gewoon grote zorgen. Meisje is altijd aan het eten chips koek snoep drop. Vind het gewoon zielig ook met de zwemles zie alle kindjes gewoon normaal staat ze ertussen met badpak aan met borsten en vet rollen en ze moet nog 6 worden ik vind dat zielig zelfde als ze aan het dansen is dan is ze na 1 liedje buiten adem niet gezond. Het is voor mij gewoon zielig omdat ik er niks aan kan doen maar doet me pijn om mijn nichtje dan zo te moeten zien. Bemoeien doe ik ook echt niet want ik vind dat ze er zelf achter moeten komen maar het enige wat haar ouders zeggen ze is zo groot voor haar leeftijd. Het gaat er bij mij gewoon niet ik mijn zoon snoept bijna nooit lust het niet eens mag van ons 1 ongezond tussendoortje en verder gewoon fruit of soepstengel rijkste wafel en verder alleen brood en avond eten. Mischien raar maar ik ben vroeger en nu ook niet meer de super slankste maar dit wil ik toch echt bij mijn zoon voorkomen. Mischien ook omdat ik altijd gepest ben op school wil ik niet dat dit iemand in mijn omgv overkomt
Bullshit dat de school en kinderarts het wel in de gaten houdt. Hier iemand die hetzelfde mee hebt gemaakt als kind. 'Heb je verdriet? Hier heb je een snoepje'. Op een gegeven moment waren mijn ouders beiden aan het werk als ik thuis kwam en ik begon troost in eten te zoeken. Tadaa, ik groeide tot een ware Obese-kind.. ik stal geld van m'n ouders om maar eten te kunnen kopen. Ik was verslaafd.. en deels blame ik m'n ouders want ik was zelf nog te jong om in te zien dat LIEFDE hetgeen moet zijn waarmee je verdriet bestrijd.. er was een leegte die niet gevult was, en deels werd 'ie tijdelijk gevult met eten. Inderdaad de ouders erop aanspreken.. geloof mij! Ik wou dat iemand dat voor mij had gedaan.. ze zal je eeuwig dankbaar zijn mochten de ouders er wat mee doen!!!
Wat moeilijk. Het doet mij ook altijd pijn aan m'n hart als ik weer ergens een veel te dik kind zie, en ouders die het gewoon doodleuk heel fout eten geven. Als het een onbekende was, had ik gedacht: niks van zeggen. Je weet niet wat voor verhaal er aan vast zit. Misschien is het kind ziek, en krijgt het net die ene keer friet en frisdrank. Maar bij een nichtje kun je toch meer zien van de achtergrond. En je geeft om haar, en je wilt niet dat ze haar leven zo slecht begint. Gepest worden is vast vreselijk, maar ook haar lichamelijke gezondheid loopt risico's. Dat zou mijn grootste zorg zijn. Dan is het straks niet een kwestie van één keer afvallen en daarna ben je er weer van af, maar een levenslange strijd met gewicht, voeding en gezondheid. In extreme gevallen ben ik het ermee eens dat het een vorm van kindermishandeling is om een kind zó slecht te voeden. Heftig dus. Ik zou proberen een gesprek te voeren met haar ouders (of alleen haar vader of moeder). Zeker niet met haar erbij. mol81 geeft goede tips voor hoe je het gesprek kunt insteken. Val hen niet aan, maar hou het bij jezelf. Check of zij ook zien dat hun dochter te zwaar wordt en of zij weten dat haar gezondheid hieronder kan gaan lijden. Het moeilijke is alleen wel dat ik merk dat veel mensen die zelf te dik zijn enorm defensief worden als je daar iets van zegt. En dat kan dus ook zo zijn als je iets zegt over de ontwikkeling van hun kind. Ik zou het zeker niet overlaten aan de schoolarts; die ziet kinderen veel te weinig om iets zinnigs te kunnen doen. Ook t.o.v. de ouders: van zo'n dokter die je nooit ziet neem je toch ook niks aan, als die iets zegt over het gewicht van je kind... Je zou moeten hopen dat je nichtje af en toe bij haar huisarts komt, en dat die haar ouders aanspreekt.
Hier ben ik het mee eens. Nog 1 tip: Noem concrete dingen. Bijvoorbeeld dat jij ziet dat ze na 1 liedje meedansen al op is, terwijl haar leeftijdsgenootjes vrolijk verder springen. Of dat je vindt dat ze er altijd zo moe uitziet. Dat ze andere kinderen niet kan bijhouden met bijv. rennen of touwtjespringen. Dit heeft namelijk niks te maken met 'groot zijn voor je leeftijd' of wat ze dan ook over je nichtje zeggen. Mocht het gesprek nou niks uithalen: In het uiterste geval zou je een keer met de huisarts van je nichtje kunnen praten. Misschien kan hij/zij bij de eerstvolgende afspraak (bijvoorbeeld omdat ze weer ziek is) haar op de weegschaal zetten en bloed laten prikken. Gelijk andere instanties erbij halen zou ik niet doen.
Zo even nu goed reageren. Ik zei idd niet mee bemoeien. En dat van groep 2 en 7 is niet helemaal waar als er iets niet klopt kan je de jaren daarna terug komen( hier elk jaar even terug moeten komen voor mijn zoon zijn gewicht er woord dus wel opgelet) Tot zijn 7/8 was hij normaal in postuur. Daarna was hij dikker geworden dus kon elk jaar even terug voor controle. Nu begint hij te groeien gaat het extra er gelukkig wat af pfff.( is nog klein voor zijn 12 jaar ) Hij is nog al een snoep kous. Als ik niet op let. Haal maar een keer in de week wat lekkers en daar moeten de kinderen het mee doen op is op maar moet dus goed op letten met mijn zoon.
Tsjaa ik vind het wel een moeilijke, hartstikke zielig voor je nichtje natuurlijk. Zij kan helaas nog niet voor zichzelf zorgen. Maar ik heb een nichtje dat heel slecht eet, ze eet bijna geen groente eet de hele dag door chips en snoep. Maarja ze is hartstikke slank dus misschien dat haar ouders niet realiseren hoe ongezond ze bezig zijn. Maar owee als er 1 keer commentaar gegeven word, dan is er ruzie en komen ze gewoon niet meer langs. Ze hebben een bord voor hun kop helaas. En op het moment dat mijn nichtje te dik word of dat het duidelijk word hoe ongezond ze is is het te laat helaas. Dan zal mijn nichtje zelf heel hard haar best doen om gezond te worden, maar dat word natuurlijk steeds moeilijker naarmate je ouders word als je alleen maar chips gewent bent. Je kan natuurlijk proberen een gesprek aan te gaan, maar vaak werkt dat niet bij mensen. Maarja misschien kan je hun wel doen realiseren hoe slecht overgewicht is.
Hier een vriendin die haar kindje alleen maar vet eten te eten geeft. Kind is alleen ( nog ) niet dik. Mijn zoontje daar in tegen was echt een chubby baby maar kreeg/krijgt niets wat hij niet mag en heeft afgelopen zaterdag voor het eerst ( hij is bijna 20 mnd ) een patatje op 1 patatje!! Chips snoep krijgt hij niet soms een kaakie maar liever een rijstewafel. Ik kreeg dus echt commentaar van het CB dat hij te dik was en ik hem niet vol moest proppen met eten en ze wilde me elke maand terug zien om te wegen. Alleen heb ik dit niet gedaan omdat ik weet wat hij binnen krijg en me niet zorgen maakte. Nu hij loopt is er niets meer aan de hand en is het gewoon een "normaal" kind! Maar ik zou wel een gesprek aan gaan op een rustige manier uit leggen dat het niet gezond is als een kind van die leeftijd al obesitas heeft.
Tsja ik zie dit ook van dichtbij, het is zo erg! Ik vind het ook wel degelijk een vorm van mishandeling! Miss niet opzettelijk maar toch... de gehele jeugd van dit meisje kan hierdoor verpest worden! haar hele jeugd! Dat is toch erg!!!! Zelf er mee praten heeft 9 van de 10 x toch geen zin, alsof de ouders zich tegenover ts gaan verontschuldigen... nee dat geloof ik niet als het echt zo erg is als ts zegt zou ik ergens melding maken, er zullen er een hoop mijn overdreven vinden maar ik vind dit gewoon vallen onder verwaarlozing! En t arme kind is hier de dupe van! Je wil toch niet dat ze over 15 voor een trein springt omdat ze dr hele leven zo gepest is om dr overgewicht! Okee das wel even heel erg dramatisch... maar toch!
Hier kan jij inderdaad zo weinig aan doen! Zielig voor het meisje zeg! Geen kind wordt zomaar te dik, daar zijn ouders zeker schuldig aan of het moet zijn dat het kind een stofwisselingziekte of wat dan ook heeft. Maar ik vind het wel weer erg hard klinken om dit kindermishandeling te noemen. De ouders handelen ws naar hun beste kunnen en willen hun kind niets te kort doen. Tsja ouders zitten waarschijnlijk in zo'n vast geroest patroon dat ze zelf niet eens door hebben dat door hun eet gewoontes hun dochter te dik wordt. Je kan inderdaad eens het gesprek open gooien naar de ouders toe, met de meerdere tips die al zijn gegeven. Maar ja, het kan zijn dat ze dan zelf de deur dicht smijten en er niet over willen praten....dan kan je eigenlijk niet echt meer wat doen. Heb je nog andere familie leden in de omgeving die ook dit met de ouders bespreekbaar kunnen maken? Je bent vast niet de enigste die signaleert dat het meisje veels te dik is. Misschien kan je hen hier ook bij betrekken??