Ik heb een vraag, ik heb soms wel eens een discussie over opvoeden met mij partner. Zoals bijvoorbeeld vanavond: Onze zoon krijgt zijn laatste kiezen (stinkende ontlasting, zit veel aan zijn wang enz) nou ging hij bij het tandenpoetsen heel hard huilen. Normaal na het tandenpoetsen lezen we een verhaal voor en noemt hij nog alle dieren op die op zijn gordijn staan. Nu had mij partner hem na het gil concert bij het tandenpoetsen meteen in bed gelegd zo van als je de niet leuke dingen niet kan/wil ook geen leuke dingen. Ik ben het daar niet mee eens aangezien het verhaaltje en de dieren een onderdeel zijn van het bed ritueel en ik van mening ben dat je zoonlief hier niet mee leert dat hij niet hoeft te gillen bij het tandenpoetsen. Maar ik kan dit niet onderbouwen naar mijn partner. Ik heb het idee dat mijn partner veel dingen van onze zoon verwacht die hij nog niet kan als dreumes van 20 maanden zoals bijvoorbeeld stil liggen met tandenpoetsen en nagels knippen. Mijn partner wil zoonlief dan een soort van straf geven om het goede gedrag aan te leren. Vraag 1. Werkt straffen (of dit soort straffen) bij een dreumes van 20 maanden? Vraag 2. Wie heeft boeken tips voor mijn partner wanneer kinderen wat kunnen en begrijpen. (Partner denkt dat zoon ons in de maling neemt) Een beetje warrig verhaal geloof ik... Maar ik hoop dat het een beetje duidelijk is.
Nou in de eerste plaats vind ik het niet heel raar dat je zoontje gaat huilen bij het tandenpoetsen als hij last heeft van z'n tanden/kiezen..... waarschijnlijk doet hem dat gewoon hartstikke zeer.... Daarnaast heeft straffen volgens mij alleen zin als het in relatie staat met het gedrag. Voorlezen heeft niks te maken met tandenpoetsen dus heeft het geen zin om zo te straffen. Zulke dingen kun je pas gebruiken als ze dat ook echt snappen. Een kind van 3/4 jaar kun je vertellen dat ze geen verhaaltje krijgen als ze niet meewerken, maar onder de 2 jaar snappen ze dat echt nog niet. Daarbij vind ik trouwens dat je het van te voren moet aankondigen en niet onverwacht ineens het verhaaltje overslaan. Je kunt wel eerst zeggen van als je dat nog een keer doet of als je niet meewerkt dan.... Maar daar moeten ze wel wat ouder voor zijn. Wat dat betreft ben ik het dus met jou eens!
Het is compleet duidelijk! Duidelijk een verschil in opvoedvisie. Ik heb ook weleens geschillen met mijn man hierover, maar meestal bedoelen we wel hetzelfde. Of ik zeg gewoon "Ik wil het niet meer hebben dat je het zo doet. Het bedritueel is belangrijk! En ik wil dat ze haar bed associeert met veilig slapen en niet met straf". En dan is manlief erg makkelijk en doet ie het niet meer, haha. Ik heb 2 boeken thuis over opvoeden in vertrouwen (dus zonder straf). Maar die zijn misschien iets too much voor je partner? Een aantal links naar wat artikels: http://www.natuurlijkouderschap.org/peuters-temmen-of-vertrouwen-naom-aldort/ Tien alternatieven voor straf Het breken van de weerbarstige kinderwil: Straffen en belonen | Kiind Magazine
Och jeetje. Je kindje heeft gewoon pijn. En als dat het niet is, dan komen er wel meerdere momenten dat je kindje moeilijk gaat doen. Ik denk dat je echt niet op deze manier moet straffen. Bovendien werkt die manier van straffen echt pas vanaf een jaar of 2 en dan ng zou ik het niet zo doen bij het naar bed gaan. Ik zou het gewoon negeren, niet de strijd aangaan en doorgaan met je ritueel.
die van mij (man dus) is gewoon onwijs eigenwijs... net zei hij nog dat hij vond dat het wel zou werken, daarom ben ik ook opzoek naar "simpele" niet te zweverige literatuur om het te onderbouwen... ik ben het helemaal met jullie eens hoor! gelukkig is zoonlief verder voorbeeldig! we hoeven niets van tafel te halen en dat soort dingen hij blijft overal van af. als hij bijvoorbeeld een mobiel op tafel ziet liggen zegt hij alleen mamma en loopt door. Ik krijg mijn man echt niet aan zijn hoofd wat een voorbeeldig kind wij hebben
Ja lastig uit te leggen. Misschien kun je het vergelijken met een baby die niet kan lopen. Je kunt hoog en laag springen, maar lopen zal echt niet lukken! Dat is net zoiets. Je kindje kan dit nog niet begrijpen. Zijn hoofdje is nog niet zover, dus dat gaat ook niet lukken. Straffen heeft pas nut als ze het begrijpen en de link kunnen leggen.
Maar ik neem toch wel aan dat je man begrijpt dat je zoontje huilde omdat hij pijn had? Dan zou ik hem dat iig duidelijk maken en dan mag ik hopen dat hij t toch wel met je eens is. Voor het grotere geheel is het lastiger. Ik denk ook dat hij bepaalde dingen nu nog niet kan begrijpen maar echt een boek waarin dat zo precies beschreven staat is lastig. Ik he wel een heel interessant boek waar ook wel voorbeelden in staan wat kinderen van een bepaalde leeftijd wel en niet begrijpen maar of dat net is wat bij jullie speelt weet ik natuurlijk niet. Het heet: en als we nou weer eens gewoon gingen opvoeden. Suc6 ermee!
Inderdaad. Maar wanneer kunnen ze die link wél leggen? Partner van TS vindt denk ik dat hij het nu al kan... Aangezien hij denkt dat zoonlief hun in de maling neemt... Weet iemand of er een site is oid waar een leeftijd staat genoemd? Dat zou wellicht helpen? Maar dan zit je wel met het probleem dat zodra die leeftijd er is, er geen "excuus" meer is. Het lijkt me goed om ook duidelijk te maken dat deze manier sowieso nooit gaat werken, ofzo. Maar hoe is wel lastig... Ik zou het dus zoeken in de redenen waarom straffen überhaupt niet werken. De artikels die ik linkte vind ik zelf niet zweverig trouwens..