Nee, ik deed namelijk ook een avondstudie toen ze klein waren en had een drukke baan. En juist DAAROM totaal geen behoefte om daarnaast nog eens vertier zonder kinderen buitenshuis te zoeken. We gingen wel uit eten, maar dan gingen de kids gewoon mee, als baby al (Dirk is met 8 maanden in een sterrenrestaurant geweest).
Ja, toen we klein waren waren ze thuis, of we gingen mee. Er is nooit een oppas in huis geweest toen ik klein was.
Ik denk wel dat het goed is om af en toe samen eens wat te gaan doen. Ik zie soms ook om me heen stellen die het om de haverklap doen, en de kinderen wegbrengen. Dat vind ik dan weer overdreven. Wij zijn sinds de geboorte van onze dochter 1x samen weggeweest. Ze logeerde toen bij mijn ouders. Ik vind het wel overdreven om te zeggen dat omdat je kinderen hebt, je nooit meer samen wat kan doen, want dan had je maar geen kinderen moeten nemen. Lekker makkelijk gezegd...
Jawel, maar je wilt ook wel eens quality-time even in een andere omgeving hebben. Bedenk wel, quality-time thuis is dezelfde omgeving, ben je toch weer snel bezig met dingen die daar mee te maken hebben. Beetje net als vakantie hebben maar niet weggaan. Dan heb je ook niet echt een vakantiegevoel. Althans ik niet. Ben het helemaal met Rina eens. Het hoeft niet wekelijks maar zo af en toe even eruit samen lijkt mij best waardevol en geen misdaad.
Is het dan zo verschrikkelijk om een poosje niet naar het theater te gaan? Zo superlang hoeft zo'n periode nou ook weer niet te zijn. Dirk is op z'n derde al eens meegeweest naar een concert (we gingen voor de zekerheid vlak bij een deur zitten) en hij was diep onder de indruk. Hij ging toch ook al elke zondag mee naar de kerk, daar moest ie ook al stil zijn, en dan is een concert toch stukken meer beleving voor een kind dan een kerkdienst. Paar dagen Parijs en Londen hebben we gewoon met kids gedaan, die kwamen in de draagdoek al in allerlei musea. Wij vinden het juist leuk om allerlei dingen die we ooit ZONDER kinderen gedaan hebben nu weer MET kinderen te doen. Maar goed, zoals ik al zei, mij een worst als anderen het anders doen, maar de argumenten voor de noodzaak er van overtuigen me niet.
Ik vind dat dat ieders keuze is!! Als onze dochter iets gemakkelijker zou zijn ivm oppas dan zouden wij het ook overwegen! Misschien niet elke maand maar zeker af en toe! Gister toevallig een uitje van mijn man zijn werk gehad, en mevrouw had oppas (mijn moeder) en ging zelfs goed!! Onze dochter is erg eenkennig! En erg gehecht aan vooral mama maar ook papa. Dus iemand op laten passen is erg lastig! Ik weet ze moet er een keer door, maar ook IK wil het nog niet!! Mijn man en ik doen leuke dingen thuis avondje film ofzo. Of bestellen iets lekkers te eten! Zijn zowiezo niet zo van het uitgaan of iets dus dat scheelt!
Wij proberen ongeveer 1 keer per maand met z'n tweetjes iets te gaan doen. En dit jaar gaan we 2 keer 'n paar daagjes weg zonder de kindjes. Ik vind het belangrijk dat de kindjes weten dat er iemand anders in huis is dan wij. Stel dat ze ineens wakker worden van een nachtmerrie en er staat dan ineens een vreemde aan bed!! Lijkt me heel erg voor een kind.
Zeker geen misdaad hoor, ik kan het ook begrijpen dat mensen het nodig hebben en dan zou ik het vooral doen! Maar zoals ik je stukje nu lees denk ik ook wel dat het gewoon aan de persoon ligt. Ik ben niet iemand die veel weg gaat/moet, ben graag thuis.. ga ook bijna nooit op vakantie bijv.
ik vind juist dat je dat moet doen om uit de dagelijkse sleur te komen en ook even geen mama te zijn. Het is gewoon even goed voor je. Gewoon niet naar luisteren en doen waar je jezelf goed bij voelt. Ik denk dat zodra ze ook kids heeft dat ze er wel anders tegenover staat. Ik was ook zo eentje voordat ik kids had dat ik het echt not done vond dat ouders kids bij de ikea in de ballenbak laten en dan zelf gaan winkelen maar nu weet ik dat kids dat gewoon leuk vinden en liever niet mee gaan winkelen
Ik vind het niet vreemd als mensen een keertje oppas regelen en dan samen weggaan. Zelf wil ik het voorlopig niet. Alletwee goed toch? Wat ik wel vreemd vind: kennissen van ons brengen de kinderen drie dagen per week naar oma om zelf te gaan werken, en dan nog voor elke scheet. Winkelen, uit eten, boodschappen doen, verjaardagen, alles! Die kinderen zijn alleen thuis om te eten en om af en toe een uitstapje zoals Plopsaland mee te doen. Hoe leren die kleintjes dan hoe het leven in elkaar zit denk ik dan.
Mijn moeder was ook altijd thuis of we gingen mee. Ze ging nooit uit omdat ze ons niet wilde achterlaten. En ik denk niet dat wij anders zijn. Zo zijn we ook beiden opgevoed. Ik zal dus mijn kindje niet snel achterlaten met die reden of ze gaat lekker met ons mee. Alleen.... ik kan wel heel goed begrijpen dat andere mensen dat wel nodig hebben. Ik zie er absoluut geen fout in. Ieder mens is anders en zo ook ieder stel. Dat de een wat meer nodig heeft vind ik beslist geen doodzonde. Liever dat men werkt aan hun relatie dan dat alles op z'n beloop blijft en uiteindelijk scheiden de enige optie is.
Ja Maar als wij dat doen dan vertellen we dat tegen de kleine dat papa en mama weg zijn maar tante/opa/oma er is als er wat is.. tot nu toe iedere keer goed gegaan.. en zodra wij thuis komen kijken we altijd nog even bij haar.. Dus dan weet ze ook dat we thuis zijn.. Maar ieder zijn eigen ding natuurlijk he
Moet er niet aan denken dat we straks nooit meer met zn tweetjes weggaan! Een kleintje van een paar maanden snapt t misschien minder goed, maar zal zich prima voelen bij een significante derde voor een avondje. Voor iets oudere kinderen, vanaf peuter/kleuterleeftijd, is een avondje met een oppas of een logeerpartijtje een feestje! Al moet er zeker wel een maat in zitten.
Mijn moeder was idd altijd thuis (op mssn een x een bruiloft na) en wij gingen pas logeren toen we oud genoeg waren om daar zelf voor te kiezen! Zelfs toen ze 6 jaar ernstig ziek is geweest kan ik me niet herinneren dat wij ooit ergens zonder haar waren (buiten school, kinderfeestjes enz)
Jij bent net als ik inderdaad . Ik heb het ook niet nodig. Zelfs niet perse vakantie. Alleen wonen mijn schoonouders in Griekenland en proberen we wel straks regelmatig die kant op te gaan zodat zij ook hun kleinkinderen kunnen zien. Maar was dat niet zo geweest, totaal geen moeite mee gehad. Wat je zegt, per persoon is het heel verschillend inderdaad. Mijn eerste vriendje was een uitgaander. Die wilde feesten. Mijn huidige partner is net als ik, en dat maakt het wel makkelijker vind ik. Enige wat wij gezellig vinden is een restaurantje of terrasje. Maar dan wel straks met onze dochter.
mijn mening betekend niet dat ik er anderen om veroordeel hoor, ieder moet doen waar hij/zij zich het beste bij voelen. Maar ik vind opmerkingen als: ik ben leuker als ik regelmatig even weg kan altijd een beetje gek. Niet om iemand aan te vallen, maar wat heeft het even weg gaan met je rol als mama te maken??? Dat maakt voor mij geen verschil.
Zoveel vrouwen hier zouden echt problemen krijgen als ze zouden gaan scheiden. Dan moet je wel loslaten namelijk.
Dat hoeft ook niet maar ik (en met mij velen) zien geen noodzaak om niet naar dat theater te gaan, de kinderen mee te slepen. Wij blijven er erg in geloven dat we ook gewoon P en O zijn, individuen en een stel. Graag met kinderen, we doen veel samen maar oh, wat is het heerlijk om naar King Lear te gaan of iets anders in die trant.. maar nogmaals.. "stallen" doe je met paarden
Voor mij zeker wel. Ik ben een leukere mama als ik werk en als ik tijd vrijmaak voor vriendinnen en mijn partner. Ik heb hierdoor meer geduld voor mijn zoontje en reageer responsiever. Hoe dat precies zit weet ik ook niet... Ik denk doordat ik mij ongelukkiger voel als ik bovenstaande dingen niet doe... Als ik niet lekker in mijn vel zit, werkt dit automatisch door op mijn gedrag en dus op mijn rol als moeder. Heb jij dat dan niet?