dat is dus echt onzin dat er altijd wel iemand is. Dat is helaas niet bij iedereen zo. Bij mij woont familie ver weg, vriendinnen ook. Mn buuv kan ik vragen voor een boodschap maar verder niet want die werkt gewoon en manlief is 2 hele weken van huis. Zal het dus gewoon zelf moeten doen
Als ik echt ziek ben moet m,n thuisblijven, heb het 1x gehad dat ik hem naar huis heb laten komen van z,n werk. Kon alleen maar spugen spugen en nog een spugen en ondertussen ook diaree. Zat al 1,5 uur op de wc kon niet eens normaal praten en de kinderen stonden maar de gillen dat mama ziek was. Toen is hij ook meteen naar huis gekomen
Helemaal mee eens! Hier is er ook niemand als ik eens echt ziek ben hoor. Ja s'avonds zijn er wel vrienden maar overdag werken die en alle familie woont heel ver weg. Buren geen contact mee verder.
Nee ik vraag niet aan mijn man of hij thuis blijft van het werken als ik ziek ben (heb ms dus dan kan ik het elke dag wel vragen 8)) 2 weken geleden waren we allebei aan de beurt (buikgriep) en toen hebben we mijn schoonmoeder gebeld, die heeft ervoor gezorgt dat de oudste naar school kwam (was zelf al aan het proberen maar had ondertussen mijn broek volgescheten) en heeft de ochtend voor de jongste gezorgt. s'middags hebben ze de oudste meegenomen en hebben wij gewoon voor de jongste gezorgt. Maar voor de rest doe ik het gewoon zelf, ook al willen mijn benen eigenlijk niet zo goed en voelen ze aan alsof ik constant kramp heb. Ook al ben ik doodmoe, willen mijn handen eigenlijk niet ik ga gewoon door, ik zal wel moeten. Groetjes Anita
Mijn man zou wel thuisblijven, en ik hoef het ook niet te vragen, hij biedt het gewoon aan. Kom nou zeg. Buikgriep kreeg ik afgelopen weekend, en ik ben zwanger. Was in 1 dag 2 kilo kwijt, denk maar niet dat je dan vrolijk je kind kan verzorgen als je de hele dag op de wc zit en overgeven. Ik ben lekker in bed gaan liggen en manlief was gister gewoon thuis. Ik heb het geluk dat opa en oma dinsdags er altijd zijn dus heb nu nog een extra dag. Ben nog steeds heel slap dus maar goed ook. Als mijn man zo moeilijk zou doen zou het mijn man niet zijn, helaas. Kijk als het gewoon verkoudheid is of iets met verhoging dan ok. Maar met buikgriep wordt je echt leeggezogen en heb je soms het idee dat je flauw gaat vallen. Charlie
Nou sorry maar het is gewoon voor sommige mannen ook helemaal niet zo makkelijk om zo maar even thuis te blijven. Mijn vriend kon dat voorheen echt niet. Hij was profvoetballer en voetbal ging gewoon altijd voor. Dat is iets wat altijd al zo was en waar ik zelf ook voor gekozen heb, ik wist dat immers toen we iets kregen. Natuurlijk was het soms zwaar, bijvoorbeeld tijdens mijn zwangerschap, maar daar kon hij weinig aan doen. Hoe graag hij ook thuis was gebleven om op zo'n dag voor mij te zorgen, dat kon gewoon niet. 1 dag na de geboorte van onze zoon stond hij ook alweer op het voetbalveld alhoewel hij veel liever thuis was geweest. Wel deed hij altijd zijn best om een oplossing te zoeken. Hij belde zijn ouders, mijn ouders of andere familie en was echt begaan met hoe het thuis was. Nu hij inmiddels semi-prof voetballer is en een eigen zaak heeft is het veel makkelijker. Als ik ziek ben dan blijft hij overdag lekker bij ons en zorgt hij voor mij en onze zoon. Andersom idemdito, als hij ziek is ben ik er (voor zover dat mogelijk is ivm mijn studie) bij hem. Maar je kunt niet stellen dat iedere man dit maar zou moeten doen want dat is gewoon niet altijd mogelijk. Wel vind ik dat een man zijn best moet doen met het vinden van een andere oplossing. Hij kan niet naar het werk gaan met de boodschap "Nou je ziet maar hoe je het doen!".
Een kwestie van ballen verzamelen en doorgaan gaat niet altijd op hoor. Beetje zwart-wit om dat zo te zeggen. Dat jij altijd pijn hebt en ziek bent is heel vervelend voor je en dat wens ik niemand toe maar jij hebt er waarschijnlijk mee leren dealen, en dat moet ook wel als je altijd ziek bent. En dat je man niet het hele jaar thuis kan blijven snap ik ook heus wel. Maar dat neemt niet weg dat als IK een keer ziek ben, wat 1 keer in het 1,5 jaar gebeurt ofzo, ik ook echt GOED ziek ben. En dan kan ik ook gewoon echt niet meer. En dat is dan geen kwestie van ´´ballen verzamelen en doorgaan´´ want ik ben dan het afgelopen 1,5 jaar al doorgegaan en heb toen al die tijd al mijn ballen verzameld om gewoon door te gaan (want in die periode voel ik mij ook wel eens niet lekker, heb ik ook wel eens een voorhoofdholteontsteking of iets, maar dat is geen reden voor mij om mij ziek te melden of mijn man thuis te laten komen). Dat het na een periode van doorgaan eruit komt in de trant van heel erg ziek zijn..,nou dan ben IK heel dankbaar dat mijn man aanbiedt om 1 dagje thuis te blijven van het werk hoor. Overigens heb ik ook migraine, ik leef dus dagelijks met hoofdpijn aanvallen waar je u tegen zegt. Waar je niet op of om kan kijken van de pijn, het liefst onder de dekens ligt van ellende...maar wat NIET kan omdat je een kindje hebt rondlopen. Ik weet dus echt wel heel goed wat ballen verzamelen en doorgaan betekent.
heb je ff gequote niet specifiek puur om jou maar omdat je iets zei waar ik gewoon op wilde reageren. Ik heb best wel mensen om me heen .. maar vraag toch eerst mijn man. t zijn ook zijn kinderen. als het echt niet anders kan doe ik of op mijn kiezen bijten en dan hopen dat hij snel thuis is. Of ik kijk of ik wat kan. maar ik vind dat we dit soort dingen samen horen op te lossen zijn onze kinderen. niet die van mijn moeder of de buurvrouw. Maar dat is hoe wij er tegen aan kijken. dus ik vind dat als er ruimte is kan er gekeken worden. manlief kan toch vragen . nee heb je ja kan je krijgen. en anders zal ik door moeten. mijn moeder deed t ook altijd alleen met 3 kinderen.
Op zulke momenten prijs ik me dolgelukkig dat we beide vanuit huis werken. Ik ben regelmatig heel ziek en kan dan ook echt helemaal niets, op de bank zitten is dan nog te veel. Mijn man zorgt dat ook veel meer voor de kinderen dan ik, lichamelijk kan ik het gewoon niet aan. Backup van opa's en oma's hebben we hier niet, wonen 200km verderop en werken ook allemaal.
Bij ons is het gewoon zo dat we samen er toen voor gekozen hebben voor kinderen te gaan! Hij heeft bewust ook een andere baan gezocht om er (waar mogelijk) altijd voor ons te kunnen zijn! Ik moet steeds meer naar het einde van mijn zwangerschap rustiger aan gaan doen (afwijking aan baarmoeders) en als het zover komt zal mijn man steeds vaker thuis zijn... Zijn baas doet niet moeilijk want die weet ervan en weet dat mijn man een harde goede werker is die ook echt een familieman is... Ik ben daar heel dankbaar voor! Ik denk ook dat ik in mijn handjes mag klappen met mijn man als ik het soms hier op het forum lees! Oja en met een dreumes de hele dag op de wc zitten is ook geen opitie! Ik zou mijn moeder in kunnen schakelen maar zal altijd eerst mijn man vragen die zou zich ook gepaseerd voelen als ik het niet zou vragen....
Ik dus niet, alles woont 200km verderop en vrienden wonen zelfs een paar duizend km verderop. Daarbij werken die ook gewoon hoor.
Dat iemand die altijd ziek is/pijn heeft/etc wat makkelijker 'doorbikkelt' als er een buikgriepje voorbij komt, lijkt me niet heel bijzonder (ik ben ook zo'n exemplaar). Dat wil echter niet zeggen dat ik niet plat ga zodra mijn man zijn voeten over de drempel heeft Maar ja, als je altijd al wat mankeert ben je wat meer gewend er niet aan toe te geven. Meer noodzaak dan iets om trots op te zijn, lijkt me. Als je voor de rest gezond bent, wat hopelijk geldt voor de meerderheid hier, kan ik me best voorstellen dat ee flinke buikgriep je dusdanig uitschakelt dat je assistentie nodig hebt. Als je verder niemand in de buurt hebt, vind ik het niet meer dan logisch dat je partner probeert zelf iets te regelen, al is het maar een halve dag vrij ofzo. Er moet altijd wel iets te verzinnen zijn, toch..? @TS: beterschap!
Ik heb hier echt niemand wonen waar ik de kids kwijt kan op een door de weekse dag. Ik ben een tijdje geleden verhuisd en veel 'vrienden' kwijt geraakt. De vriendin op wie kan bouwen is net bevallen en heeft zelf nog eentje van 2 rondlopen. En die heeft ook geen slaapplek voor ze,en we hebben geen twee campingbedjes en zij kan die ook niet kwijt. Verdere vrienden werken overdag en hebben geen ervaring met kinderen. En familie woont allemaal ver weg. M'n ouders wonen in frankrijk en m'n schoonouders is het contact heel slecht mee. En daarbij het zijn ook zijn kinderen en ik neem al vaak genoeg vrij (ook op het laatste moment) als de kids ziek zijn. Dus ik vind hem de eerste verantwoordelijk. Verder zit ik constant op de wc, en heb enorme buikpijn iemand tips?ik lig te krioelen van de pijn als het op komt zetten.
niet iedereen heeft die luxe hoor! mijn familie woont ver weg en mijn schoonfamilie ook... 3 uur rijden... vriendinnen werken allemaal... buurvrouw ook... en de moeders van de psz ken ik nog niet goed genoeg om daar mijn dochters heen te laten gaan... zou ik ook nooit zomaar doen trouwens... als je ziek bent moet je gewoon doorgaan dan knap je veel sneller op dan in bed te gaan liggen... tenminste ik doe dat wel altijd... vind mezelf anders zoooo zielig als ik in bed lig en het word dan vaak nog erger... dus hier ook niet zomaar ffe een "oppas" bij de hand..... helaas....
Oh vandaar dat de mannen op mn vriend zn werk altijd zoveel ziek zijn! Ik verbaasde mij daar altijd al over... Tsja als je ook nog eens thuis moet blijven als je partner ziek is? EN als je kind ziek is? En als jezelf ziek bent? Tsja ik vind het niet kunnen dat een man vrij neemt omdat de vrouw een ziek en misselijk is. Wat moeten al die alleenstaande vrouwen dan? Of waarvan de man de hele week of maand(en) weg zijn? Oke je hoeft niet altijd om een ander zn ellende te denken, maar daar kun je dan ook eens aan denken als je man zegt dat het moeilijk word en het er niet helemaal mee eens is. Ik ken niemand hier in mijn vrienden/familiekring die vrij neemt als de partner ziek is. j
Ik ben vannacht ook ziek geworden, de jongste is wakker geweest tussen 22.00 en 6.00 en de oudste ook 2 keer wakker geworden. Mn man voelde zich ook knal beroerd nu dus die is nu ook thuis. Hij kan heel gemakkelijk van thuis uit werken. Moet eigenlijk zeggen dat de laatste keer dat ik ziek was zo'n 6 jaar geleden is.
Sowieso is ziekmelden in zo'n situatie niet nodig (en eigenlijk ook niet terecht), je kunt calamiteitenverlof nemen! Daarnaast, als je kinderen hebt en ze worden ziek zul je iets moeten regelen. Vind het niet meer dan normaal dat je dat dan samen doet (als je allebei werkt dan he). En als je partner te ziek is om voor de kleine te zorgen zul je toch iets moeten regelen. Ofwel oppas ofwel moet je zelf thuisblijven.
@dretjuh: dat vind ik heel anders dat je man dan ook vanuit huis kan werken. Ik werk zelf in de zorg en zou het niet op prijs stellen dat mensen maar afbellen omdat de partner ziek is.....
maar wat voor baan heeft jouw man? mijn man heeft een leidinggevende functie in een bedrijf en het gaat daar gewoon door hoor! en wat een watje dat ie geen luiers verschoont als hij zelf ziek is en als ik echt flink ziek ben tja dan zal ik het echt zelf moeten oplossen en in het weekend dan is hij er 100% voor mij. ook als ik gewoon wel eens ff uurtje wil bijtrekken dat vind ik ook gewoon om voor elkaar te doen denk dat weinig bedrijven staan te springen als hun personeel vrij neemt omdat je partner niet lekker is