Naar aanleiding van een ander topic, over het corrigeren van andermans kinderen. Ben benieuwd wat jullie vinden van een corrigerende tik? Doe jij dat bij eigen kinderen? Doe jij dat bij andermans kinderen? Zo ja, wanner doe je dat? Als standaard straf of grote uitzondering als je je beheersing verliest. Graag in de poll stemmen, meerdere opties mogelijk, en eventueel toelichten.
Nee, nee, en nee..... Ik zal Beer nooit slaan. We leren hem dat t niet mag, en dan ga ik t ook niet doen. Geeft me een gevoel van: "Omdat ik groter ben, mag ik t wel bij jou doen"
Ja dus maar het voelt niet prettig. Het komt niet vaak voor maar als ik mijn kinderen een tik gaf dan was ik zelf daarna nog meer van streek van meid let op doe het anders en tel tot 1000 en nu niet denken dat het wekelijks maandelijks gebeurt als ik er op terug kijk is het bij zoon een keer per jaar en bij dochter ook zo ongeveer. Terwijl ik ja zegt zeg ik tegen mijn zelf nee zo wil ik mijn kinderen verder niet opvoeden. Dus als het gebeurt is het een les die ik in mijn hoofd prent van let op. Loop weg uit de situatie als je voelt dat je ze een tik zou willen geven en gelukkig heb ik die zelf beheersing aardig onder controle.. Succes trouwens met je discussie de mening zijn verdeeld maar gelukkig is het gros het er over eens dat je een kind liever geen tik geeft ook niet de corrigerende tik.. Maar het komt denk ook wel een beetje hoe je zelf bent op gevoed mijn moeder of vader gaven ook niet snel een pets maar het is wel zeker eens gebeurt.
Ik heb gestemd! Ik heb mijn dochter tot nu toe nog nooit een tik gegeven en ben ook niet van plan om dit in de toekomst te doen. Of ik een x zo uit me slof schiet/wanhopig ben waardoor dit wel een keer gebeurt....hoop het niet, maar kan niet met 100% zekerheid zeggen van niet. Andermans kind slaan? Absoluut niet!
Ik kan het me eerlijk gezegd best voorstellen dat met uitzondering wel eens een tik gegeven wordt. En dat gevoel erna, denk dat ik dat dan ook zal hebben.
E. Heeft 1x een tik voor dr billen gehad, ze trok zich los en rende zo een drukke weg, ik kon net bij haar arm en van schrik tikte ik dr onder dr billen. Niet de beste oplossing en voelde me echt zo schuldig. Andermans kinderen zou ik nooit een tik geven en dat moet een ander zeker niet.bij E. Doen!!!
Allebei niet. Ik hoop ook nooit me zo handelingsverlegen te voelen om dat te doen. En als iemand anders mijn kind een corrigerende tik geeft geef ik hem/haar die ook een!
Ik heb mijn kinderen weleens een corrigerende tik gegeven. Waarom? Omdat ik zelf zo opgevoed ben en dacht dat het zo hoorde. Nu weet ik dat het niet zo zinvol is en haal ik ze gewoon weg uit de situatie, als ze bijvoorbeeld iets willen pakken wat niet mag en geef ze iets wat ze wel mogen vasthouden. Als mijn oudere kinderen iets doen waardoor ik heel boos word, dan loop ik uit de situatie of ik stuur ze zelf weg. Wat ik wel moeilijk vind is om niet mijn stem tegen ze te verheffen. Ik vind het echt heel lelijk van mezelf dus dat is nog iets om aan te werken. Iemand anders zijn/haar kind een corrigerende tik geven, no way.
Er is een verschil tussen een uitgehaalde klap met vlakke hand die een grote rode afdruk achterlaat en een tik met je vingers op het handje van je kind. En ja, ik zal mijn kind best wel eens een tik op de vingers geven. Is ook afhankelijk van de situatie. Een keer je spullen opruimen bv. zal niet resulteren in een tik op de billen. Gevaarlijke situaties die (ondanks veelvuldig waarschuwen) nog altijd voorkomen, ja, dan zal ik best wel eens een tik op de vingers geven. Een andermans kind een tik geven is not done!
ik geef nooit een corrigerende tik, andermans kind al helemaal niet, wel pak ik mijn kind soms stevig bij de arm om haar in de gang te zetten als ze iets fout heeft gedaan, ook dat zou ik niet bij andermans kinderen doen, bij andermans kinderen blijft het bij zeggen dat ik iets niet goed vind en meestal komt dat meteen over want vreemde ogen .....
Ik vind de ene tik de andere niet. Inderdaad even een tikje op de vingers bij gevaar vind ik best kunnen. Een volle pets op de billen of knijpen in armen etc absoluut niet. Al zeg ik er wel bij ; mijn zoon is 1,5 ik weet niet hoe bont hij het gaat maken later maar ik kan me wel voorstellen dat sommige ouders geen andere weg meer zien soms. Als je dat programma op tv ziet met die super nanny soms Pfff.. Maar nee ik doe het niet,en wil het ook niet gaan doen. Niet bij mijn eigen zoon en ook niet bij een ander.. (Mijn moeder kneep me altijd in mijn arm als ik stout was,heb er nog een trauma van bij wijze van.. Nee dat ga ik mijn zoon no way aandoen)
Ik kreeg vroeger om 2 dingen een tik op mijn vingers. Zonder vragen de straat over steken en aan de knoppen van het fornuis zitten. Geen trauma's aan over gehouden overigens maar het is niet mijn manier van opvoeden.
mijn kindje is nog niet geboren maar ik zal dat zelf nooit doen, mijn ouders waren vroeger anders van mening en weet dus hoe het is om dat te krijgen, en dat terwijl het geen nut heeft en er tal van andere oplossingen zijn. mocht ik ooit merken dat wie dan ook het wel bij mijn kindje zal doen dan zal ik diegene zelf een iets minder zachte corrigerende tik geven, niemand komt aan mijn kind
Een tik zal ze best wel eens een keer krijgen slaan is echter een ander verhaal dat nooit! En een ander kind,zal ik nooit slaan of een tik uitdelen, niet mijn plaats, zal ik zeker miet waarderen als iemand anders dat bi mijn mind deed
nooit, ik ben meer een in-de-hoektype. Maar k moet zeggen dat ik ook al eens een plets op de billen gegeven heb. Maar voelde mij dar achteraf zo slecht over. Ik merk dat je ook meer bereikt door te proberen snappen waarom ze iets doen en daarmee te werken dan dat je gewoonweg meppen gaat uitdelen.
Ja hier krijgt hij een corrigerende tik als hij het te bont maakt.andermans kinderen zou ik het nooit bij doen. Dat is niet aan mij.
Ik heb mijn oudste 2 kinderen weleens een tik verkocht. Ik ben er niet trots op maar ze kunnen het bloed onder je nagels vandaan halen. Ik heb vroeger ook weleens een tik gekregen en heb er niets aan overgehouden. Liever doe ik het niet maar zolang het bij een tik op hun bips blijft is het niet anders.