Het verschilt ook echt heel erg per kind. Mijn oudste kon en kan echt niet alleen spelen, hoe vaak ik het ook geprobeerd heb. Hij zoekt continu bevestiging en respons. M’n jongste kan veel beter alleen spelen. Vanaf het begin al. Zit veel meer in haar karakter. Die wil ook alles zelf ontdekken en proberen. Nu ze beide thuis zijn, moeten ze wel eens allebei zelf zich vermaken. M’n oudste heeft vaak genoeg momenten gehad dat hij het ‘zelf moest uitzoeken’, de jongste heeft ook veel aandacht nodig. En het moet ook in je eigen karakter zitten. Het zit niet in mijn karakter wat voor mezelf te doen terwijl de kinderen zelf moeten spelen. Ik zou ook niet weten wat ik moet in die tijd. Ga ik liever samen spelen.
Er is er heel veel gezegd, en ik wil niet in herhaling vallen. Ik haal wel uit je verhaal dat je het soms moeilijk vind als ze huilt, vooral als je het kunt "voorkomen". Heel begrijpelijk, ik denk dat dit voor veel ouders geldt. Maar vergeet niet dat het jou taak niet is om verdriet te vermijden, of weg te nemen. Het is ook niet altijd mogelijk. Het is je doel als ouders om haar te leren hier mee om te gaan. Dus leren dat verdriet er bij hoort, dat ze dit mag uiten, troost kan zoeken en ook weer verder kan gaan met andere dingen. gelukkig zijn kinderen daar nog erg goed in, een stuk beter dan ons.... Succes met alles en voel je vooral niet zo schuldig. Iedereen doet maar wat
Hoe wil je dat straks doen als de tweede er is? Dan heb je een serieuse uitdaging! 1. Huishouden word echt wel minder en 2 je dochter zal zich dan evht wel alleen moeten vermaken... Kan rauw op dr dakje komen te vallen, als ze pas alleen moet spelen na komst tweede..,
Punt 1 Ik zag ergens verschijnen dat je jezelf een slechte mama vind, dat is absoluut NIET waar, niet zo onzeker zijn Punt 2 Probeer een gulden midden weg te zoeken Mijn bonuszoontje van 4,5 heeft nooit alleen moeten spelen en kan dat nu ook niet, wat heel erg vermoeiend is Hij is een schatje , maar heel erg euhm aanwezig Mijn eigen zoontje van 13 maanden kan heel flink alleen spelen (als ik wat verder op de bank zit) hij leert dat ook zo Als ik bij hem op de mag ga zitten wil hij enkel op mijn schoot zitten en speelt hij niet Dus laat ik hem ook vaak doen En spelen we spelletjes op mijn schoot
Alleen spelen is belangrijk maar hoe lang dat kan is per kind verschillend. (Onze oudste kon het op die leeftijd een paar minuten maar onze jongste kan best een uur lief zelf spelen) dus ik zou zeggen ga het uitproberen en opbouwen. En verder is het voor je kind heel fijn dat ze een actieve betrokken moeder heeft! Succes ermee!
Kind moet met uitgestelde aandacht om kunnen gaan. Zet anders na een paar minuten een kookwekker dat ze dan weer bij je mag komen. En dan dat zo opbouwen. Anders heb je straks echt een probleem als er een baby bij is.
Ze kan prima alleen spelen hoor, is ook wel fijn voor veel kindjes. Mijn zoontje kon t altijd heel goed en vond het ook lekker omm even zijj eigen ding te doen. En straks komt er een tweede bij bij jullie dan zal ze ook regelmatig alleen moeten spelen dus alleen maar goed als ze dat al n beetje gewend is. Dus probeer t wat meer los te laten en haar ook haar dingen te laten doen