Wij zouden het ook niet erg vinden, wij accepteren zoals ze zijn, hetro bi, homo, maakt ons niets uit en kunnen ze gewoon bij ons komen. Wij hebben zelfs buren die homo zijn en een eigen katholieke kerk op hebben gericht niets mis mee! Zijn ontzettend lieve mensen.
Tuurlijk.. veel gemakkelijker in deze maatschappij (mijn mening). Hoevaak lees je wel niet iets over Homohaat. Stond ook in de tekst Mocht het niet zo zijn.. ook goed.. iets beter lezen de volgende keer. En waar ik het op basseer: heb ook eens een keer een discussie gehouden op het werk met ouders waar hun sexuele voorkeur naar uitgaat voor kind: - Homo - Hetro - Lesbisch 95% procent gaf aan als eerste keus Hetro. Maar ze accepteren het allemaal mocht het niet zo zijn.
Maar dan gaat je stelling dat 'iedere ouder hoopt op een hetero' voor 1 op de 20 mensen niet op. Het kan best zijn dat de meeste ouders op een hetero kind hopen, maar niet allemaal. Dat was het enige punt dat ik wilde maken. (en als je toevallig werkt in een betaald voetbal organisatie, of andere licht homofobe omgeving zou dat ook nog wel eens een heel vertekend beeld kunnen geven, zo'n mini-enquete onder collega's.) Ik zie heus wel dat hetero's het in heel veel opzichten makkelijker hebben in het leven dan homo's, en ik hoop voor mijn kinderen op een heel fijn leven. Maar om nou te zeggen dat ik daarom hoop op een hetero, dat gaat mij te ver.
heb net hele reactie getikt, maar het beheer wil 'm eerst goedkeuren. Géén idee welke 'rode vlag' woorden ik gebruikt heb. Komt er in elk geval op neer dat voor 1 op de 20 ouders die jij hebt ondervraagd, je stelling al niet opgaat.
Ik lig er niet wakker van mocht een van mijn meiden, of beiden, lesbisch blijken te zijn. Mijn zusje is lesbisch, ik weet hoeveel moeite het haar heeft gekost het te vertellen. En wij zijn zeer, zeer, openminded. Het is echt de maatschappij, zij zegt zelf: je weet pas hoe moeilijk het is als je zelf lesbisch bent. Dat geloof ik wel. Je bent toch altijd 'anders dan anders'. Mijn zusje heeft nu al ongeveer 1.5 jaar een vriendin. Mijn kinderen weten dus niet beter dan dat je man/vrouw hebt, maar ook vrouw/vrouw of man/man. Voor hen is het doodnormaal. En voor mij ook. We zien later wel, ik lig er, nogmaals, echt niet wakker van
Tjah... Ik vind t niet horen. Ik zal altijd van me kids houden maar homo zijn zou ik niet accepteren. Man en vrouw zijn voor elkaar gemaakt... En absoluut niet anders. Dit is waar ik in geloof dat God de man en en vrouw voor elkaar geschapen heeft om zich voort te planten.... Nou als je twee mannen of twee vrouwen bij elkaar zet schijnt daar nogal een probleem te zijn. Dus t is gewoon niet de natuur... Zo is het geschapen. Tuurlijk hebben ze tegenwoordig een oplossing voor alles maar das nog steeds niet op een natuurlijke manier.
Tsja dit is lastig. Ik ben moslim en in ons geloof mag het niet en om die reden zou ik het ook heel lastig vinden. Als ze volwassen zijn hebben ze eigen verantwoordelijkheid en het dus niet accepteren maar je kan niks afdwingen. ik zal mijn kind niet verstoten maar ook weer niet overal in mee kunnen gaan. Het blijft lastig. Mijn man vind dat ik er nog te vrij over denk. Ik zeg altijd met de persoon/persoonlijkheid van iemand heb ik geen problemen, maar wel met de "daad" (het homosexueel zijn).
Als ze maar gelukkig zijn.. En of dat nu met een meid is of met een man maakt me uiteindelijk niet uit. Als hij maar iemand heeft die van hem houd en hij van diegene.
Je geeft aan dat je het niet zou accepteren. Wat versta je daaronder? Zou je je kind dan verbannen uit de familie? Wil je er geen contact meer mee? Ik veroordeel je niet, is echt een oprechte vraag.
Zou mij echt helemaal niks uitmaken! Ik heb het van dichtbij meegemaakt wat een worsteling het is. en hoe fijn het kan zijn als je uiteindelijk uit de kast kan komen en iedereen pikt het goed op! Voor ons en voor mijn kinderen zou het straks een heel normaal iets zijn en zo staan we er beiden wel in geloof ik.
Maar dan geloof je ook niet in vruchtbaarheidsbehandelingen? Dat is ook niet natuurlijk. Een man of vrouw doe natuurlijke weg geen kinderen kan krijgen mag dus niet via ivf oid zwanger worden. En god schiep de mens maar dus ook de homos zelfs in de romeinse tijd waren er homos dus nog voor christus. Ik snap je wel ik ben zelf ook gelovig maar ik sta er anders in. God maakt ook homos dus als het tegen god in zou zijn zou hij ze zelf niet creëeren. God wilde respect en naastenliefde en acceptatie van medemensen zou dit dan niet gewoon geaccepteerd moeten worden?
Mij maakt het niet uit waar ze mee thuiskomen, als ze maar gelukkig zijn! Dat vind ik het allerbelangrijkste!
Ook voor Christus was er een God... Gezien het zijn zoon is. God heeft de mensen geschapen maar niet homoseksualiteit. Hij heeft er zelfs steden voor omgedraaid omdat er dat soort praktijken afspeelden. Man en een vrouw met vruchtbaarheids problemen vind ik geen discussie waard. Dat is namelijk een 100% natuurlijk wens die anders onvervuld blijft. Ik denk niet dat God tegen alle technieken is aangezien Hij ons zelf die brains heeft gegeven.
ik vind het zelf ook dood normaal hoor. mocht mijn zoon homo zijn, of mijn dochter lesbisch. tja so be it. prima toch. zou t vreselijk vinden als hij/zij dan eerst jaren met zichzelf in de knoop zit en niet naar papa of mama durft te stappen. en het echt melden 'mama ik ben homo/lesbisch' hoeft voor mij ook echt niet hoor. ik zie in de toekomst vanzelf wel of mijn zoon met een vriendje thuis komt of mijn dochter met een vriendin. Mijn schoonzusje is zelf bi, en daar heeft ze lang mee gezeten om het wel of niet te vertellen en op een dag zei ze dus 'Roozjuh, Roozjuh-man, je zal je vast wel afvragen waarom ik nooit een vriendje heb maar ik ben bi' Ze had totaal niet verwacht dat wij daar heel nuchter en normaal op reageerden. vond ze super zei ze. we zeiden ook dat ze het niet hoeft te melden. niet in de zin van het boeid ons niet. maar gewoon omdat ze moet zijn wie ze is en als zij met een meid thuis wil komen en gelukkig is met iemand van zelfde geslacht, ja mooi toch. als ze het geluk maar vind. dat vind ik eht belangrijkste. idem met mijn kids
Hoezo niet natuurlijk? In alle tijden zijn er homo's en lesbiennes geweest. Zij zijn geen bijproduct van luchtvervuiling, bodemverontreiniging, kernrampen of andere dingen die de mens zo heerlijk verkloot aan de aarde. Ik snap het weer eens niet. En ik snap ook niet wat iemand kan bedoelen dat ze homo zijn van haar kinderen niet zou accepteren. Ga je dan zeggen: "Nee schat, je bent geen homo, want dat is niet natuurlijk." Of weiger je hun partner te ontmoeten? Of hoeven ze zelf niet meer bij je op visite te komen? Of ga je je zoon allemaal leuke meisjes voorstellen, in de hoop dat hij zal proberen met een van hen gelukkig te zijn? (of jongens aan je zoon) Ik doe heel erg mijn best om niet aanvallend te zijn. Mijn haren gaan overeind van dit soort teksten, maar ik probeer niet te oordelen over wat iemands geloof haar ingeeft. Valt niet mee.
Heb uw naasten lief zoals uzelf is het toch. Of ze nou homo zijn, moordenaar of weet ik het wat. Ontopic. Als mn zoontjes homos zouden zijn zou ik zeker even moeten slikken maar accepteren doe ik het zeker. Ze zullen daardoor voor mij niet anders zijn. Het slikken is meer dat ik bang ben dat ze er last van ondervinden (kinderen krijgen, scheve blikken enz)
Ik zou het wel moeilijk vinden, en dan voornamelijk voor zoons of dochter zelf. Ik heb totaal niks tegen homo's etc verder. Ben dan wel moslima en weet wat hoe het zit over de man en de vrouw ipv man-man etc maar vind toch vooral dat iedereen verantwoordelijk is over haar of zijn leven. Ik zal het accepteren maar dat betekent niet dat ik het ook goed keur.
Maar een mens dat geboren wordt en hij/zij is homo lesbisch, dat is dan toch ook op een natuurlijke manier. Mensen worden niet van de lucht homo of lesbisch, maar ze worden zo geboren. Dus als ik het zo bekijk, heeft god deze mensen dan toch ook zo geschapen.
Het maakt me echt niet uit, haar geluk is belangrijker. Ik zou het wel heel jammer vinden als ze veel moeilijkheden zou krijgen doordat de maatschappij er vaak nog zo hard over oordeelt. Ik wens voor haar een fijn en makkelijk leven en als je niet binnen het plaatje past, dan kan dat lastiger worden. Op tv zag ik eens een stukje van zo'n programma waarbij jongeren uit de kast komen. De jongen in kwestie vertelde het z'n ouders en z'n moeder die werd gek! Helemaal hysterisch, alsof er iemand ernstig ziek was of overleden zelfs. En die jongen z'n moeder maar tot kalmte proberen te brengen, dat hij nog steeds dezelfde was enzo, maar moeder bleef hysterisch en weigerde om het te geloven. Ik vond dat zo erg om te zien! Dat je even moet slikken omdat je toekomstbeeld voor je kind verandert, snap ik. Dat je bang bent voor wat hij of zij nog gaat tegen komen, snap ik ook. Maar jezelf zo laten gaan terwijl je kind daar op z'n kwetsbaarst zit en je in vertrouwen neemt.. Auch! In het zelfde programma een fries meisje dat vertelde dat ze op vrouwen viel. Tijdens het avondeten kwam het hoge woord eruit. Vol spanning en compleet in tranen vertelde ze het. Haar vader vond het niet zo'n probleem, maar moeder... Oeiii wat kil en afstandelijk. Ik had het meisje wel een knuffel door de tv heen willen geven. Terwijl ze notabene haar excuus aanbood voor haar geaardheid bleef moeder stoïcijns haar bord eten naar binnen werken en zeggen dat het niet zo hoort en vies is. Haar vader probeerde te sussen door te zeggen dat ze wist hoe moeder er over dacht en dat het wel zou zakken. En zij maar huilen, omdat ze net haar grootste geheim had verteld, haar moeder zo zag en gewoon warmte, begrip en acceptatie wilde. Ze kreeg nul op haar rekest. Ik vond dat zo pijnlijk...