Niet afgelopen donderdag maar d'r week ervoor kom ik voor controle in het ziekenhuis bij de gyn. Zoals gewoonlijk gewoon een standaard controle waarbij met de echo even wordt gekeken naar het kindje en de groei etc. Na een uur wachten eindelijk aan de beurt en gyn gaat met de echo naar de baby kijken. Ze zeggen alleen nooit zoveel maar meten gewoon een beetje met dat apparaat en zeggen af en toe wat ze zien. Na een langere stilte dan normaal worden man en ik toch een beetje zenuwachtig en kijken elkaar een paar keer aan. We weten dat ons kindje klein is, kleiner dan normaal. Alles zal toch wel goed zijn? Gyn zegt dat ze er niet zo goed uitkomt en dat het meten niet helemaal lukt, daarom gaat ze een andere collega vragen even te helpen. Gyn laat ons zitten in het kamertje en komt na 15 minuten weer terug. We moeten verkassen naar een kamer met een beter apparaat. Dochter en man en ik verkassen naar de goede kamer en ik ga op het bed liggen, inmiddels een collega gearriveerd van de gyn en die begint ook te meten. Ondertussen gooien ze wat vaktermen over en weer waar ik de balken verstand niet van heb, brain sparring?! Deze gyn legt wat meer uit, ze hebben wat moeite met het berekenen van het buikje. Ze moeten een precieze doorsnede hebben en dat is nogal lastig blijkbaar dus er komt nog een collega bij. Ondertussen met zijn drieën in de kamer, en man en dochterlief die in slaap zijn gevallen, is het na nog een uur eindelijk gelukt om het buikje op te meten. Moet ik me zorgen maken vraag ik nog. Dat bespreken we zo mevrouw zegt de gyn terwijl de collega's weer weglopen naar de volgende afspraak. Ik tik mijn man aan en de gyn zegt dat we in haar spreekkamer morgen wachten. Tien minuten later een hele delegatie van artsen die plaats neemt en een ernstig gezicht opzet en toen kwam het: Ja mevrouw uw kind groeit niet meer en uw vruchtwater wordt steeds minder, we gaan u opnemen en met u de risico's van vroeggeboorte bespreken..... 27 weken zwanger zit je dan... Gewone controle loopt uit op een ziekenhuisopname Ik ben stomverbaasd en hartstikke verdrietig, kindje is veeeeels te klein. Echt TE klein... Maar ik kan niet blijven want me dochter heeft haar moeder ook hard nodig, dan maar stamelend tussen het huilen door vragen of ik dan een uurtje naar huis mag om alles te regelen, gelukkig toestemming als ik maar beloof om sabonds terug te komen.. Rijden als een malle weg en bel gelijk mijn schoonzus of mijn dochter een tijd bij haar kan blijven omdat ik opgenomen moet worden, geen probleem godzijdank! Daarna de rest opgebeld en uitgelegd dat ik moet blijven, iedereen id stres en van streek. Dit had niemand zien aankomen. Thuis tassen inpakken voor mijn ukkie en mezelf. Wol voor een jaar en speelgoed voor 6 maanden. Als mijn kindje dit maar trekt, we zijn nog noot zolang gescheiden geweest. Terug op de weg mijn kindje wegbrengen naar schoonzus en gelijk door naar het ziekenhuis, dik anderhalf uur te laat! Aan de ctg hartfilmpje naken ziet ook niet al te best uit. De baby heeft het kennelijk niet naar der zin.. Sabonds laat naar de kamer gebracht en manlief vertrekt naar huis, daar lig je dan alleen. Dagen daaropvolgend elke dag een ctg, elke dag de gyn aan mijn bed, zware gesprekken over vroeggeboortes met kinderartsen en uitgebreide kennismaking met de wereld van de neonatologie. Krijg van de gyn te horen dat ik de 32 weken misschien niet eens haal en er rekening mee moet houden dat ik hier tot het eind van mijn zwangerschap waarschijnlijk wel lig, kan wel janken... Dinsdag eindelijk weer een grote echo, superzenuwachtig! Laat het alsjeblieft goed zijn.. Vruchtwater een klein beetje toegenomen en kindje ietsje gegroeid! Ben zo vreselijk blij, en zo trots op mijn baby'tje! Savonds de gyn aan mijn bed! IK MAG ONDER HELE STRENGE VOORWAARDEN NAAR HUIS!!! Yes yes yes, 2 x per week ziekenhuizen en bij t minste geringste lig ik er weer, maar who cares?! Ik mag naar huis en ben eindelijk weer samen met mannetje en mijn liefste schat van een dochter!!! En nu afwachten wat de baby doet. Wat een heftige week is dit geweest, hopelijk gaat kleine uk het goed doen! En blijft ze dit volhouden !! Het is allemaal heel erg spannend
Wow, wat aangrijpend! Ik heb zelf net een tweede kindje en weet niet hoe ik het zeggen moet maar denk aan het kindje in je buik! Had je ook niet bij je 1e kindje dat je je niet voor kon stellen hoe het zou zijn als je echt een kindje zou hebben? En toen je kindje er echt was, dat je niet voor kon stellen dat ze er eerder gewoon niet was, dat ze er meteen bij hoorde? Bij een tweede kindje is het net zo... als die er eenmaal is, kan je je echt niet voorstellen dat die er nooit was, je houdt er zoveel van ook. Uit jouw verhaal maak ik op dat je je erg zorgen maakt om je meisje, dat snap ik echt, maar zulke jonge kinderen zijn zo flexibel, die gaat deze tijd echt wel trekken ook al lig jij in het ziekenhuis. Het zal niet leuk voor haar zijn nee, maar stress voor jou is zeker niet goed. En dat zal je meisje ook merken. Ik hoop dat je beebje nog heel lang blijft zitten en je een (redelijk) voorspoedige zwangerschap hebt, maar anders... denk aan jou en je baby, of nu nog een moeilijke hooguit 10 weken of de rest van je leven misschien (mijn excuses dat ik het zo zeg). Jouw meisje herinnert zich later niets van deze tijd gelukkig. Succes meid.
Spannende tijd zo. Ik ben blij voor je dat je weer thuis kan zijn. Hopelijk blijft je kleine hetggoed doen en kan ze nog heel veel weken in je buik blijven.
Nou ik heb niet eens volledige bedrust want als ik te kang lig zijn de risico's hoog dat ik een trombosebeen krijg en ze zien het verband ook niet tussen de groei van de baby en het nemen van bedrust. Ik moet natuurlijk wel rustig aan doen, dus geen zware klusjes enzo, maar das wel logisch natuurlijk... @rombely, ja je hebt helemaal gelijk. Ik maak me zorgen om mijn kleine meid, maar die red zich wel. Dit kindje verdient het net zo om me zorgen over te maken en dat doe ik ook echt wel! Het viel me wel op dat mijn dochter niks meer van me moest weten de afgelopen dagen. Ze wende haar hoofd af als ik haar een kus wilde geven als de weer met tante meeging naar huis en was erg boos op me.. Dat heeft me echt gekwetst, ook al doet ze dat echt niet bewust hoor!!
Meid wat een spannende tijd voor jullie... En je meisje.draait wel weer bij, ze is even van slag door alles denk ik. Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat alles goed blijft gaan met jou en de baby. Dikke knuffel!
Wat ongelofelijk heftig allemaal. Heel veel sterkte de komende tijd. Ik hoop voor je dat het allemaal goed komt.
Wat heftig allemaal Hopelijk gaat alles verder toch voorspoedig en neemt het vruchtwater toe en groeit je kindje toch nog wat verder!!
Boh wat heftig! Ik zit er zelf van te huilen. Heel veel sterkte en hopelijk kan jullie kindje nog lang en veilig in je buik blijven!
Heel veel sterkte! Ik heb bij de eerste vergelijkbaar meegemaakt alleen hebben ze me pas met 32 weken opgenomen. Van te voren kreeg ik al iedere dag ctg in het ziekenhuis maar vanaf toen complete bedrust. bij mij viel t achteraf reuze mee, baby is gehaald met 38 weken keizersnede en bleek 2650 gram te wegen terwijl ze 2200 hadden gezegd. Met meten kunnen ze er 20 procent naast zitten, allen gaan de artsen meestal uit van die procenten omlaag. Het kan dus ook nog meevallen! Ik wil je situatie niet minder erg maken maar een sprankje hoop geven dat het ook positief uit kan vallen. Heel veel sterkte in elk geval. Ik ben nu bij de tweede ook bang dat ik weer opgenomen wordt, is toch veel ingewikkelder als je al een kleine thuis hebt.
een hele dikke knuffel en dat je kindje nog even mag blijven zitten en dat je straks een gezonde baby in je armen zal hebben.