Vorig jaar ben ik bevallen van ons zoontje,hij had een afwijking dus geen kans op leven en overleden tijdens de bevalling of al tijdens de punctie's die ik heb genomen een week voor de bevalling,hij had een chromosoomafwijking ipv 46 had hij er 69,foutje van de natuur zeggen ze dan... Maar goed,gewoon moeten bevallen(was 22 weken zwanger) De bevalling was zo zwaar emotioneel(is ook logisch) en nu mijn uitgerekende datum steeds dichterbij komt heb ik toch angst om weer te bevallen,omdat ik denk dat het misschien weer fout zal gaan,en het kindje komt te overlijden... Maar aan de andere kant ben ik er al op voorbereid en weet ik zeker dat ik het kan... Heb dit gesprek al met mijn gyn gevoerd,die mij trouwens heel goed snapt en zij heeft al aangegeven in mijn dossier dat ik pijnstilling kan/mag krijgen... Ik heb soms het idee dat mensen mij niet snappen dat ik angst heb voor de bevalling,ze zeggen dan,ja het gaat toch goed met het kindje? Ja gelukkig wel,maar dat neemt het beeld van vorig jaar niet weg,wat echt op me netvlies gebrand staat!! Ik heb er dan ook voor gekozen om in het ziekenhuis te bevallen,het idee dat ik er dan al ben mocht er iets fout gaan... Dit moest ik even kwijt... Groetjes!!
Sterkte maris! Ik heb nooit meegemaakt wat jij hebt meegemaakt, maar kan me wel indenken dat je angst hebt voor de bevalling. Je gaat er gewoon niet zo onbevangen in als iemand die nooit een kindje verloren heeft. Rationeel zul je vast wel weten dat de kans heel groot is dat het allemaal goed zal gaan, maar ja, je hebt dat beeld in je hoofd en die herinnering in je hart. Wel fijn dat je regelmatige echo's en controles krijgt, misschien maken die je voor eventjes wat geruster. En dat je gyn je begrijpt en er rekening mee probeert te houden! Ik hoop dat je over een week of 6 een supermooie bevalling zult hebben, en dat het broertje/zusje van Gwenn* een heel goede start maakt.
Hoi, Ik wil je heel veel sterkte wensen, ik heb dan wel niet meegemaakt wat jij hebt meegemaakt, maar ik heb er alle begrip voor. Ik vind het juist heel moedig dat je nog een zwangerschap aan durft, ik zou het denk ik niet meer durven....... Dus meid, heel veel sterkte en succes, je kunt het! En hou de moed erin!
oh meid wat erg dat je je kindje hebt moeten verliezen. Gelukkig gaat het met dit baby'tje wel goed maar ik begrijp heel goed dat de angst erin zit. Het is niet zomaar wat wat je hebt meegemaakt.Ik wil je heel veel sterkte wensen en blijf erover praten. Dat is heel goed dat je dat doet.
Ja gelukkig gaat het met dit kindje goed,ben nu ook meer onder controle bij m'n gyn,alleen snappen ze mijn angsten bij de vk-praktijk niet... Krijg altijd zo'n raar antwoord van hun en voel me helemaal niet op me gemak daar....Gelukkig kan ik met me gyn er wel over praten,ze begint er zelfs elke keer zelf over als ik daar kom... Erover praten is voor mij lastig,heb soms zo het idee dat mensen uit mijn omgeving denken van wat zeur je nou,het gaat nu toch goed? Dan denk ik altijd maar ach laat maar,ze begrijpen het toch niet... Het is gewoon het idee voor mij dat mensen mij niet begrijpen waarom ik er zo tegenover kijk.... Ik hoop dat alles goed komt,ik ben pas blij als ik mijn mannetje gezond en wel in me armen heb!! Fijn weekend allemaal Groetjes
je mag het hier kwijt hoor! ik denk dat ik voor iedereen spreek dat wij je niet vinden zeuren. Ik in iedergeval niet! Vooral een vk zou je moeten begrijpen. Die hebben toch te maken met zwangere mensen en daar gaat het helaas toch niet altijd goed? Het lijkt me heel moeilijk zo'n verlies. Vind het ook heel goed van je dat je erover praat met je gyn. Kun je gelukkig bij haar wel je verhaal kwijt en ze begrijpt je. Ik hoop dat je zoontje op een goede manier ter wereld mag komen. En wil je alvast sterkte wensen met de bevalling!