Stoppen of niet ?

Ik ben nog niet eens met de hele rimram begonnen en ik zit al met deze tweestrijd...

Wij staan zeker open voor adoptie (zelfs al voor er nog maar sprake was van de MMM) en willen ons hier in de toekomst zeker voor inschrijven. In België duurt het een jaar voor je erkend wordt als adoptie ouders en dan kan je pas de procedure in gang zetten (die ook 6 maanden tot 3 jaar kan duren) dus in het slechste geval duurt het dus nog 4 jaar of zo voor we ook effectief een kindje kunnen adopteren.

Daarom hebben mijn man en ik afgesproken om na onze eerste IUI de procedure al in gang te zetten. Indien we dan toch zwanger worden voor de een kindje zouden adopteren kunnen we de procedure van erkenning nog altijd stop zetten en anders hebben we er meteen twee!

Tenslotte kost IVF enz ook heel veel geld en weten we ook nog niet hoever we hier wel willen in gaan. Misschien dat de aanvaarding van zelf geen kinderen kunnen krijgen gemakkelijker is als je al verder in de adoptie procedure zit, ik weet het ook niet...

 

Lieve meid,

Pfff...ik kan me voorstellen dat je hier mee worsteld. Wij hebben het ivf traject ook niet als makkelijk ervaren maar als ik je verhaal lees hebben wij het niet zo heftig ervaren als jij.

Ja, je moet er veel voor doen ja...dat is waar.
Maar ik denk dat je de adoptieprocedure echt onderschat. Een aantal meiden die ik via de MMM ken zijn met adoptie bezig en ik kan je zeggen: Dat is niet makkelijker dan ivf hoor!
Ik denk ook niet dat je het KAN vergelijken.

Als jij kunt leven zonder biologisch kindje...is stoppen zeker een optie.
Aan de andere kant...je hebt 3 kansen...je kan ze alledrie benutten...

Het is en blijft een persoonlijke keuze! Zeker omdat je geen garanties hebt, dat vond ik ook erg frustrerend.
Maargoed, na 7 puncties ben ik zwanger! Dus ivf/icsi heeft ins ons geval zeker wel zin gehad.

Heel veel succes met het worstelen met deze beslissing.
Wat vind je partner ervan?

Elmo

 

Hoi,

Tja, wanneer ga je door en wanneer stop je? Mijn antwoord hierop is, zolang het verantwoord is, en zolang de artsen er achter staan ga ik door. Het is dan wel zo of je het niet zwaar vind, lichamelijk e/o geestelijk.

Zelf ervaar ik het niet echt als zwaar. Ik heb geen problemen met de procedure, met spuiten, met ziekenhuis of punctie. Ik ken er wel genoeg hoor, bij wie het niet in de koude kleren is gaan zitten.

Adoptie zelf is voor ons niet echt een optie. Ik sta er voor mezelf nog niet achter. Wellicht dat dat nog kan komen.

Heel veel succes met je beslissing. Ik hoop dat deze poging geslaagd is.

Groetjes,
Elvira

 

Hoi Hoi,

Wij hebben vrijdag ons intakegesprek voor de IVF/ICSI en weten dus eigenlijk nog helemaal niet wat voor invloed het gaat hebben op ons leven. Ik ga ervanuit dat het best zwaar zal worden komende maanden, dan kan het altijd nog meevallen.
Wij hebben allebei zoiets van...we hebben 3 pogingen, maar als een van ons er niet meer achter staat, dan stoppen we. We beginnen er met frisse moed aan zullen we maar zeggen.

We hebben ons echter wel 2 weken geleden ingeschreven voor adoptie, omdat we allebei heel graag een kindje willen. We hebben ons flink ingelezen en zijn tot de conclusie gekomen, dat we ons beter nu in kunnen schrijven, dan over een jaar als de IVF/ICSI ons misschien niets heeft gebracht. De procedure kost veel tijd en geld en zo winnen we toch weer een jaar naar onze mening. We kregen gisteren een brief thuis, waarin staat dat we over 15 maanden een betaalopdracht krijgen en dan 3 maanden later deel mogen nemen aan de verplichte informatiebijeenkomsten...dit is dus over anderhalf jaar

De keus over stoppen of niet ligt echter geheel bij jullie zelf en het is je eigen gevoel wat dit moet bepalen. Daar kunnen onze meningen niet aan meewerken ben ik bang.
Ik wens je veel sterkte met het maken van de beslissing.

Liefs Daffie

 

Wij zijn sinds begin dit jaar bezig met de behandelingen, ik heb 3x IUI
en 1x IVF gehad en in september beginnen we met ICSI.
Nu dus 4 pogingen waarvan 3 met hormonen spuiten en 2x een punctie.

Ikzelf vind de MMM niet echt heel zwaar, afgezien van de wachtweken
en de uitkomst van de (eventuele) bevruchting.
Tuurlijk kan ik ook wel wat leukers bedenken als spuiten en de punctie
maar het is niet zo dat ik er tegenop zie ofzo.
Ik vind het hele proces erg meevallen en gelukkig maar, anders zou ik
ook niet weten of ik het wel vol zal houden.

Wat betreft adoptie, mijn vriend staat daar (op dit moment) totaal niet
achter dus is het voor ons ook geen optie.
Ik denk wel dat het een hele zware en lange procedure is en inderdaad
niet te vergelijken met de MMM.

Succes met jullie beslissing.

 

Ik denk dat het moeilijk is voor een ander om daarover te beslissen. Je gaat uit van het advies van de artsen, maar zeker ook van je eigen grenzen...en dat betekend soms dat je die moet opzoeken, die zijn bij ieder weer anders. Net wat Elmo zegt...je hebt drie kansen....het is aan jullie om te bekijken of je die wilt gebruiken als het nodig is. Of dat je nog voor een volgende gaan of dat je voor adoptie verder wilt gaan.
Denk ook niet dat adoptie te vergelijken valt met een IVF proceduren. Net als sommige mensen het vergelijken met een bevalling, daar gaan mijn nekharen van overeind staan...ik denk echt dat het ook een zwaar traject is als je voor adoptie wilt gaan, niet iets om te onderschatten.
Wij hebben ook, toen we bezig waren met onze 6e IUI ons ingeschreven voor adoptie (dit ook ivm de lange wachttijd die het allemaal beslaat alvorens je uberhaupt kunt beginnen met cursus). Gelukkig bracht onze IVF poging een prachtig resultaat. Ik vond het op zich goed te doen, merk vooral nu naderhand wat voor spanning het allemaal met zich meebracht, toendertijd werd je ook beetje geleefd.
Ik wens jullie heel veel succes met jullie beslissing en hopelijk in de toekomst een (al dan niet biologisch) kindje van jullie samen.

Succes, Eva.