Jeej wat een verhaal. Ik zou zeggen kind baren en vader de voogdij geven. Laat haar lekker oprotten naar Amerika en haar avontuur aangaan.
Heftig hoor. Zo te lezen weet ze nu even helemaal niets. Alleen dat ze een huwelijk niet wilde. En dan is het alleen maar eerlijk om dan ook niet te trouwen. Hoe hard ook! Hopelijk kun je haar als vriendin blijven steunen, zodat ze iemand heeft om mee te praten, en een beetje naar goede keuzes kan sturen. Want deze vrouw is even van het padje denk ik.
Heel eerlijk gezegd lijkt me dat wel de beste oplossing... Precies om wat jij ook zei: Zou ze wel een goede moeder zijn? Ze wil helemaal niet. Ze wil geen vastigheid en dat betekent het krijgen van een kindje wel. Zal ze het kind het niet kwalijk gaan nemen, als ze blijft? Als ze het kindje meeneemt, is het ook in Amerika een blok aan haar been, want dan zit ze dáár vast. En wat jij ook zegt: De vader en de rest van de familie (opa's en oma's) willen het kindje wél. Daar is het kindje wél welkom. Hoe kan ze überhaupt denken aan het kind meenemen, terwijl ze aangeeft, dat ze het kind eigenlijk helemaal niet wil?
Word gewoon plaatsvervangend boos hier :x Ze wil eigenlijk geen moeder worden, ze willen doen wat ze willen en wanneer ze willen (kan met een kind al helemaal niet!) Maar wel die vet de voogdij geven zodat ZIJN familie er niks van denkt?? Terwijl de echte vader hier dolgraag zijn kind wil houden?? ulg ulg ulg! Gewoon het kind aan papa geven en daarna wegwezen! Had ze dit niet eerder kunnen bedenken dat ze geen huisje boompje beestje wilde? Pff Maargoed, ik snap dat het 'kan', maar laat het kind dan a.u.b. in Nederland. Hoop dat je haar dat aan het verstand kunt brengen.
Dus ze wil hier in Nederland bevallen? Het kindje afstaan en dan naar Amerika vertrekken? ... en dit heeft ze wanneer allemaal besloten? My gosh!
Op de duur zou ik dat ook zeggen. Dat ze lekker hier bevalt en dat ze dan tekent dat de vader alle voogdij krijgt (op papier!). En dat ze dan "lekker" op avontuur trekt naar Amerika en hier iedereen en alles achterlaat. Maar als het misloopt moet ze ook niet met hangende pootjes terugkomen en "haar" kind opeisen. Ik kan nog geloven dat het kind ongepland was en dat ze het er moeilijk mee heeft en dat haar hormonen bovendien opspelen ... Maar zo ga je toch echt niet met je ouders en je verloofde en heel je omgeving om? Ik vind het echt een scenario van een slechte film. Want vroeg of laat gaat - als ze haar kind hier achterlaat - zich toch vragen stellen over zijn moeder. En kinderen kunnen echt wel behoorlijk heftig reageren op "verstoting door één van hun ouders". Als ze het kind dan toch echt niet wou, het niet in haar leven past en het niet gepland was, waarom is ze dan cru gezegd niet voor abortus gegaan toen het nog kon?
Als ik haar ouders was, zou ik overigens echt wel maken dat ik probeerde haar minstens tot de bevalling in Nederland te houden. Ik weet niet juist hoe, maar dat ze niet in haar ééntje (of met die Amerikaan) bevalt in Amerika.
Maar ze kan toch niet zomaar naar Amerika vliegen omdat zij dqt eventjes zo heeft bedacht? Als ze ergens streng zijn qua emigratie is het daar wel! Als zwangere vrouw kom je niet zomaar het land in, helemaal niet met haar plannen, want als haar kindje in de VS wordt geboren, krijgt het automatisch een Amerikaans paspoort. lijkt idd een scenario van een slechte film!
Ongelofelijk, ik hoop dat de vader volledige voogdij krijgt. TS, ook voor jou veel sterkte. Het moet heel moeilijk voor je zijn om jouw goede vriendin waar je al zo lang alles mee deelt opeens op deze manier tekeer te zien gaan.
Ik heb ooit iemand meegemaakt die manisch-depressief was en dit klinkt als het manische gedeelte. Veel onlogische plannen, overal in willen duiken en uiteindelijk niets gestructureerd doen of dingen wel beginnen maar niet afmaken. Hopelijk gaan ze dit als volwassenen met zo min mogelijk restschade voor alle betrokken oplossen.
Die vriendin van jou heeft te veel verboden europese kleurstoffen en andere gekke troep binnen gekregen op die vakanties van d'r en nu begint ze een beetje aan waanzin te lijden.. Ik heb wel een beetje medelijden, de US is helemaal niet zo'n paradijs als 't lijkt! Brr... Dat ze voortaan maar beter oplet met d'r anti conceptie als we er zo lichtjes over gaan denken!
Nou toen mijn vroegere beste vriendin besloot een huwelijk kapot te maken (wat niet alleen aan haar ligt) en daarbij willens en wetens 3 kinderen in meezoog. Om vervolgens opzettelijk die kerel erna aan de kant te zetten. En ze aan mij toegaf dat het allemaal wraak was geweest.. Nou toen heb ik ook een punt achter onze vriendschap gezet. Met zulk soort mensen hoef ik geen vriendschap!
Dank je wel. Het is zo raar allemaal. Ze was zoooo blij met haar zwangerschap. Ze vond het geweldig. Ze was er helemaal klaar voor om moeder te worden etc ect ect. Ze zei vorige week nog dat ze zo geboft heeft en dat ze niet kon wachten om te gaan trouwen. En nu zegt heeeel iets anders. Het is net of er iemand anders in haar lichaam is gekropen, ik ken haar totaal niet meer. Ik geloof niet dat het de hormonen zijn of dat ze een soort van depressie heeft. Maar wat het dan wel is, ik weet het niet. Ik denk dat ik ga proberen om haar aan het verstand te brengen om het kindje bij de vader te laten. Haar ouders zijn het hier helemaal mee eens en haar (ex) verloofde natuurlijk ook. Hij moet nu alles via mij horen want ze weigert met hem te spreken.