Ik moet dit even van mij afschrijven, het is zo onwerkelijk, ik besef het nog steeds niet dat dit ons is overkomen... Gisteren middag werkte mijn man thuis, hij heeft een kantoor op de tweede verdieping. Dus ik zei let even twee minuten op ons dochtertje (van 10 maanden), ik ga even naar de badkamer (eerste verdieping). Hij neemt haar mee naar boven naar zijn kantoor, ik was net in de badkamer en ik hoor ineens een enorm lawaai, ik loop de gang in en ik zie ons dochtertje zo de trap rollen naar beneden vanaf de tweede verdieping. Ik heb haar net toen ze van de laatste tree viel kunnen pakken. Op dat moment dacht ik 'ons meisje is er niet meer...' Gelukkig huilde ze keihard, ooit een cursus EHBO gedaan en ik wist dat hard huilen een goed teken is, beter dan slap of flauw vallen. Ik zakte letterlijk door mijn benen, ik heb geschreeuwd, gehuild, ik zat enorm te trillen, mijn man ook , we hebben haar meteen gepakt, alleen de portemonnee, telefoon en sleutels en gelijk naar het ziekenhuis gegaan. Ondertussen probeerde ik de ziekenhuis te bellen, mijn handen waren zo aan het trillen dat het steeds niet lukte. Toen ik eindelijk iemand aan de lijn had, kon ze me amper verstaan door het gehuil van dochtertje, ze vroeg haar geboorte datum, ik kon gewoon niet op komen, alles was blanco in mijn hoofd, ik wist amper haar naam te spellen. Gelukkig is het ziekenhuis dichtbij, 10 minuten rijden, ze waren al op ons aan het wachten toen we aankwamen. Daar aangekomen was ons dochtertje erg stil, dus de dokter vertrouwde het niet en ze werd opgenomen ter observatie, gelukkig mocht ik mee blijven. Verschillende testen gedaan, daar reageerde ze gelukkig goed op en 'snachts werd ze om de twee uur wakker gemaakt. Zelf heb ik geen oog dicht gedaan, ik ging steeds kijken of ze nog ademde. In de ochtend nogmaals gecontroleerd door de kinderarts en we mochten gelukkig naar huis. Ze is helemaal zichzelf gelukkig en ze heeft niets gebroken of gekneusd, zelfs geen blauwe plekken of zo op een schaafwondje op haar voorhoofd na...als ik het niet met mijn eigen ogen had gezien, had ik niet geloofd dat dit gebeurt was. Sindsdien zijn mijn man en ik steeds aan het denken hoe zoiets heeft kunnen gebeuren, het is zo onwerkelijk. Ze kon al een tijdje kruipen, maar steeds kleine stukjes maar sinds een paar dagen gaat ze als een raket door de kamer heen en daar was mijn man niet mee gewend omdat hij meestal op het werk is door de weeks. Op de eerste verdieping en beneden hebben we traphekken, maar op de tweede verdieping niet, de deur daar is altijd dicht en ze komt eigenlijk nooit in die kamer. Mijn man zei dat toen hij met haar naar boven ging, belde een collega en hij legde haar even op de grond, de deur was blijkbaar niet goed dicht en binnen een paar seconden hoorde hij mij gillen. Zo snel ging het, onwerkelijk. Ik zit nu nog steeds te huilen en te trillen, we voelen ons schuldig en verschrikkelijk en ons meisje heeft enorm geluk gehad...en wij ook.
Jeetje wat zullen jullie geschrokken zijn! Gelukkig is er niets ernstigs met jullie dochtertje! Kleintjes kunnen zo snel zijn he..
Phoe ... wat een schrik ! Sterkte.. gelukkig lijkt het goed met haar te gaan nu. Wat zullen jullie geschrokken zijn zeg.
Maar vrouwke dat is ff schrikken zeg. Gelukkig is alles goed afgelopen. Zo zie je maar een ongeluk zit in een klein hoekje. Ze zijn soms ineens zo vlug dat je het ff niet in de gaten hebt. Sterkte samen en ff van de schrik bijkomen en nu lekker knuffelen met jullie dochtertje.
Dat gebeurd iedereen wel is Mijn oudste was 1,5 hij stond halvewege de trap die is aan zijkant open zonder trapleuning zei die kijk is mama en viel zo schuin naar beneden. Hij maaktr zo harde klap hij was ook eventjes buiten bewustzijn toem dokter gebeld en zei elke twee uur wekken gelukkig niks aam over gehouden En ik was net bevallen van me 3e lag boven pp bed en me docjter van 2 wou mr beneden ineens hoor ik een klap ook zo van boven nr beneden gevallen ik meteen als rreen speer naar beneden. Gelukkige huilde ze meteen Voel je niet schuldig dit soort dingen gebeuren wees blij voor de goede afloop en voel je niet slecht
Och jeetje, kan je me zo goed voorstellen dat jullie zo geschrokken zijn! Gelukkig gaat het goed met jullie meisje. Inderdaad extra veel knuffels en kusjes geven.
Gelukkig gaat het goed Mijn zoontje was bijna 3 toen hij van boven naar beneden kukelde. Het was de eerste avond in ons nieuwe huis en er was nog geen traphekje...Hij stond bovenaan de trap en wilde zijn knuffel naar beneden gooien, maar gooide zo hard dat hij zelf mee ging. Ik stond boven en zag hem zo naar beneden rollen. Vriend was net op zijn werk aangekomen, dus die weer gebeld en die is door een collega naar huis gebracht (was zelf op de fiets) Zoon huilen, maar verder niets te zien. Hij heeft 's nachts bij mij in bed gelegen en ik heb hem regelmatig wakker gemaakt. Het heeft wel indruk gemaakt, want hij heeft het er nog regelmatig over en dat traphekje....gaat niet eerder weg dan dat hij 16 is denk ik
Gelukkig is het goed afgelopen. Iedereen kan dit overkomen, mijn jongste is wel eens uit de kinderwagen gevallen, toen deze omviel en zo de straat opgerold. Hij was toen een maand oud. (Oorzaak, heel klassiek, ik liet de wagen los, om mijn oudste zoon tegen te houden, die wilde weglopen) Als ik nu soms hier aan terugdenk, besef ik ook hoeveel geluk we hebben gehad.
Dank je wel dames voor de lieve woorden, het was erg schrikken idd, ik ben nog nooit in mijn leven zo bang geweest...dit vergeten we vast nooit meer. @mama201 wat erg zeg en twee keer zelfs, dat was vast ook schrikken, zeker toen je ook nog pas bevallen was...gelukkig niets aan overgehouden! @Annie24 jullie ook, wat schrikken bah, die trappen zijn zoo gevaarlijk...Al was hij maar drie zal hij het niet zo gauw vergeten. Ons zoontje van 4 was ook een paar maanden geleden van halverwege de trap gevallen, hij was steeds aan het spelen op de trap, zich optrekken op de leuning, en al zei ik 1000 keer niet doen, het is gevaarlijk, hij bleef het doen. En ja hoor gevallen, met als resultaat een flinke bult op zijn hoofd. Toen ging mijn man met hem naar de huisartsenpost, was in het weekend, gelukkig niets aan de hand. En ja we waren toen ook erg geschrokken maar al lang niet zo erg als nu...
Dat is schrikken he. Ook hier zijn beide kinderen allebei al een keer van de trap gevallen. Waren wel wat ouder. Maar dat is idd echt schrikken.
Oei wat een schrik. Gelukkig met goede afloop. Voor de zekerheid op de tweede verdieping maar een traphekje plaatsen. Mijn dochter van bijna drie wil op alternatieve manieren de trap af, op haar kont, springen, losse handjes, mij vreemd vasthouden, helemaal alleen. Vind het helemaal niks en ben daar heel duidelijk in, vasthouden, goed kijken waar je stapt en mama loopt voor of achter je.
@MissAppeltree dat gaan we zeker doen! Mijn man heeft het al gehaald vanmorgen en ook gelijk geplaatst, maar ik durf zelf die enge trap niet meer op, laat staan met de kleine meid erbij. Onze zoon liep ook gek de trap op totdat hij gevallen was, nu zag hij ook hoe ongelooflijk gevaarlijk en pijnlijk en trap is...
Ik zal nooit vergeten dat wij bij vrienden op bezoek gingen waarbij dit ook net gebeurd was. Dochter van toen zo`n 7 mnd was van de trap gekropen omdat haar broertje het hekje open had laten staan. Ze pakte er net naast en dochterlief ging hoofd eerst de trap af... ook niets aan de hand.. maar die schrik ! pfff... nogmaals sterkte ! Een ongeluk zit in een heel klein hoekje zie je wel
Hier afgelopen weekend mijn 5 jarige zoon. Van de bovenste tree helemaal naar beneden met 2 keer een knik. Op een hersenschudding kneuzingen en bont en blauw na niets. Maar dat beeld en de gil de klap / gerommel van de val. Ik krijg het niet van mijn netvlies of uit mijn hoofd. Dat heeft even tijd nodig. Hopelijk pakt jullie meisje het net zo op als onze knul.
Doodeng idd, mijn zoon was ergens in de twee toen hij er van af viel. Gelukkig hard huilen. Zelf kon ik op dat moment rustig blijven, maar achteraf kwam de schrik er toch uit bij mij. En 10 mnd is ook nog zo klein, pfff. Gelukkig is alles goed afgelopen.
Jeetje wat schrikken! Gelukkig heeft ze er niets aan overgehouden! Mijn dochter is toen ze ruim 2 was van de derde tree van onder afgevallen, heel klein stukje dus maar die had haar arm op twee plekken gebroken. Neefje is toen hij anderhalf was met slaapzak en al uit zijn ledikant geklommen, over het traphekje heen geklommen en zo de trap afgedoken . Had geen schrammetje.
Ook hier een keer gebeurd, de schrik van je leven. Bij ons kon er beneden geen traphek maar er zat een tussendeur. Die had zoonlief niet goed dicht gedaan dus dochter lief is in een onbewaakt ogenblik naaar boven gegaan ( ze liep al ) boven was er wel een traphek en die had zoonlief wel dicht gedaan. Dochterlief stond er aan te rammelen omdat ze naar dr broer wilde . Ik hoorde haar en liep al naar haar toe, en op dat moment dacht zoonlief een grapje uit te halen en dochter te laten schrikken. Nou die schrok dus zo erg dat ze achter over viel. jemig zeg wat was ik geschrokken en ook boos. Toen maar traphek weg gehaald zodat ze in ieder geval kon gaan waar ze wilde. Oftewel, voel je niet te erg schuldig. het is een ongelukje en dat kan gebeuren. Zoals je leest gebeurt het bij heel veel mensen. je hebt nu eenmaal geen ogen in je achterhoofd.
Vanmorgen stond ze ineens boven aan de trap aan de andere kant vh traphekje. Ons bijna 2-jarige had een kastje verschoven en zo via het gat naast de spijlen op de trap gewurmd.. Vanavond wordt het gat gedicht met planken, zodra ml thuiskomt van zijn werk.
Ja, wat ellendig hé... Oudste dochter is hier van de trap gevallen toen ze ongeveer 1,5 was. Het traphekje stond open. En zoon van 3 een paar maanden geleden, zo van boven naar beneden, de hoek om... Gelukkig is het goed afgelopen, even heel veel knuffelen!!