Ik denk dat je nog steeds alles kan doet wat je wil, alleen dan in een wat langzamer tempo Vergeet niet dat als je wel voor dit kindje zou gaan, alles heus wel Op zijn pootjes terecht komt. Misschien duurt het iets langer als gepland of misschien net iets anders, maar dat betekent niet dat je het helemaal niet meer kan doen toch Laat een kindje je niet weerhouden van je plannen en laat je plannen je niet weerhouden van een kindje. Succes met je keuze in ieder geval!
oh sorry niet goed gelezen... sterkte meid welke beslissing je ook gaat nemen, luister naar je hart...
Wat een lastige situatie. Hetbis ook allemaal vers en het nieuws moet nog wat zinken. Ik lees veel reacties voerde plannen, maar ik lees ook dat ts zekerder wil zijn van haar relatie (?of ik moet het verkeerd geïnterpreteerd hebben ) Succes met je keuze
We zijn woensdag bij de huisarts geweest en haar dit alles voorgelegd. Zij heeft ons gegevens gegeven van een abortuskliniek waar we vanaf maandag terecht kunnen als de 5 dagen bedenktijd om zijn. Ondertussen hebben wij deze dagen ook gebruikt om na te denken en nu alles wat meer geland is kunnen we ook steeds blijer zijn. We hebben het vanmorgen aan mijn vader verteld en die reageerde zoals een vader hoort te reageren; die zal onvoorwaardelijk achter onze keuze staan maar geeft wel aan dat hij vindt dat we er voor moeten gaan. Het is een onverwachts cadeautje waar we heel zuinig mee om moeten gaan. Echter snapt hij onze twijfels. Dit gesprek heeft ons goed gedaan en we gaan nu ook open kaart spelen richting schoonouders en ook onze twijfels uitspreken naar ze. Fijn dat je belangstelling toont in mijn topic. Doet mij goed!
Wat fijn dat het een beetje lijkt te bezinken Ik hoop dat we jullie over 7/8 Maanden kunnen feliciteren
Heel goed dat jullie er zo over nadenken. Goed alle keuzes naast elkaar leggen en welke keuze jullie ook maken, zorg ervoor dat jullie er geen spijt van krijgen! Familie reageert idd zoals het hoort, onvoorwaardelijke liefde!
Wat een fijn gesprek met je vader. Ik kan mij voorstellen dat je je dan gesteund voelt ongeacht de uiteindelijke keuze. Succes met het gesprek met je schoonouders
Succes met welke beslissing jullie gaan nemen.. heel veel liefde en kracht.❤️Fijn dat je vader zo liefde vol reageert. Ik blijf je volgen.❤️
Na vorige week zaterdag ook geen test meer gedaan. Vanavond deze gedaan. Had eigenlijk verwacht dat er 3+ zou staan aangezien ik al ruim 2 weken overtijd ben. Ik merk wel dat ik andere kwaaltjes heb dan bij mijn vorige 3 zwangerschappen. Regelmatig een zeurend gevoel aan de zijkant van mijn buik en lage rugpijn. Ik zal na oud en nieuw toch een echo moeten krijgen ongeacht wat we besluiten.
Kan zijn dat je HcG al behoorlijk hoog is en dat de test daardoor niet meer echt accuraat aan kan geven hoever je ongeveer zou moeten zijn. Is het sowieso altijd een indicatie en geen belofte over hoever je bent. Ik heb je topic in een razend tempo doorgelezen en ik snap jullie heel goed! Denk er goed over na, maar doe het ook met je hart. Niet alleen met je hoofd. Het kan namelijk zo zijn dat jullie ervoor kiezen dit kindje niet te houden en dat je hier spijt van krijgt of in de toekomst niet meer het wonder mee mag maken en dat je vriend dit wel ooit graag nog wil. Heel veel sterkte in jullie besluit. En laat zeker nog wat van je horen! Knuf!
Tijd doet goed hè in zo'n geval. Dan kan je wennen aan het idee van beide opties. Fijn dat jullie zo'n goed gesprek hebben gehad met je vader en dat hij hoe dan ook achter jullie staat. Dat zullen jullie, wat jullie ook kiezen, ook nodig hebben. Hoop dat het gesprek met je schoonouders ook een fijn gesprek. Persoonlijk zou ik wel vrij snel een echo laten maken, zodat je een beetje weet waar je aan toe bent. Mocht het geen goede zwangerschap zijn hoef je ook niets te kiezen en ga je je ook niet misschien toch verheugen op iets dat er toch niet is.
We hebben gisteravond met mijn schoonouders gesprek gehad. Hierin ook aangeven dat we ook twijfelen of we dit wel willen. Ze begrepen ons en hebben het allemaal aangehoord. Ze schrokken en hadden het niet verwacht en weten niet of ze blij moeten zijn gezien onze twijfels. Na dit gesprek heb ik een hele onrustige nacht gehad en veel wakker gelegen. Wat ik eigenlijk al wist heb ik vanmorgen uitgesproken naar mijn vriend; ik kan het niet. Hoe blij ik ook ben, ik ben blij voor hem en niet voor mezelf. Hoe graag ik dit ook wil, wil ik dit voor hem en niet voor mezelf. Ik weet hoe het is als je zwanger bent je aan alles voelt; dit is mijn kind, daar ga ik goed voor zorgen en daar hou ik van. En dat gevoel, ik heb het gewoon niet. Het voelt als een last, als een druk op mijn schouders die ik niet wil voelen. Ik heb aangegeven aan mijn vriend dat onze relatie misschien nooit meer hetzelfde wordt. Ik denk dat hij mij dit kwalijk gaat nemen ook al zegt die van niet. Maar ik ga het hem kwalijk nemen als ik de zwangerschap wel voortzet. Het is kiezen tussen het onmogelijke maar ik kan zoiets groots en belangrijks niet volhouden als ik er niet 1000% achtersta. Zoveel twijfels en ik had het zo graag anders willen doen maar ik kan mijn gevoel niet negeren.
Oef wat super zwaar meis.... Welke keus je ook maakt, het zal nooit meer hetzelfde zijn.. Probeer veel met elkaar te praten! Super veel sterkte! Voelt een beetje als loze woorden, zou je graag een advies willen kunnen geven maar je zal echt zelf de beslissing moeten nemen..
Gelukkig kunnen we er samen goed over praten en respecteren we elkaars gevoelens. Voor hem zou dit z'n eerste kindje worden. Die wens heeft hij altijd uitgesproken en heb hem onbewust het gevoel gegeven dit ook in de toekomst wel te willen. Terwijl ik al wist, ik ben klaar mijn taak zit erop. Ik heb 3 prachtige kinderen en dat is genoeg. Ze zijn 80% van de tijd bij ons en mijn vriend doet dit zo onwijs liefdevol. Dit zijn nooit issues tussen ons geweest en het loopt vanzelf. En nu het dan tegen alle verwachtingen zo is, dat ik ondanks dat we het veilig doen, zwanger blijkt te zijn breekt bij mij de paniek uit. Alles schreeuwt in mij dat ik dit niet wil. Nu niet en nooit niet. Maar ik kan onmogelijk vragen aan mijn vriend zijn wens om vader te worden op te geven voor mij! Net als dat hij onmogelijk aan mij kan vragen een kind te baren voor hem. Ik ben bang dat wij hier nooit uit gaan komen...