Ons meisje wilt op het moment de hele dag optrekken en stapt ook graag aan de handjes. Ze heeft het grootste plezier als ze aan bijvoorbeeld de bank staat en probeert zich naar iets anders te verplaatsen. En ik weet het... leren doe je met vallen en opstaan...letterlijk. Maar op de een of andere manier vang ik haar altijd instinctief op. Ik kan haar gewoon niet laten kletteren. Ze is natuurlijk nog hartstikke onstabiel want pas net begonnen met haar nieuwe kunstjes en ik zit bij haar in de buurt om haar te helpen als ze me nodig heeft. Maar ik pak haar dus steeds vast als ze onderuit gaat, zonder bij na te denken. Tenminste.. als ze op haar billen valt (zakt) dan kan ik er wel laten gaan maar als ze achterover kiept of opzij... Het gaat gewoon automatisch, dan breek ik haar val. Ik vroeg me dus af hoe andere moeders dit hebben ervaren bij deze ontwikkeling. Hoe ging dat bij jullie? Hoe gingen jullie ermee om? Tips?
Tja, ik vang dr ook gewoon op hoor. Dan duurt het maar een paar weken langer. Wel laat ik haar dan zachtjes 'doorzakken'
Was hier toen hetzelfde hoor! Sinds ze losloopt valt ze veel vaker, dan ben ik er lang niet altijd snel bij. Hoe erg ik dat ook vind, want ze vallen veel Die van mij wel in elk geval. Wil te snel lopen, kijkt niet waar ze loopt, glijdt ze weer over iets uit. Hoop blauwe plekken al gehad. Vanochtend stond ze ook weer te klunzen, viel ze tegen de salontafel, weer een blauwe plek op dr wang. Maar je staat er op den duur veel minder met je neus bovenop. Ik ben natuurlijk wel altijd in dezelfde ruimte, zodat echt gevaarlijks niet gebeurt. En als ik wel haar val kan voorkomen, doe ik dat nog steeds, hoor.
Ik probeer mijn dochter ook zo vaak mogelijk op te vangen als ze valt, maar ik kan er niet de hele dag bij gaan staan natuurlijk. Maar moet zeggen dat ze inmiddels ook goed kan vallen, dus ze komt zeg maar meestal goed terecht. Maar goed af en toe kukelt ze gewoon om naar achter en dan blijft ze liggen en huilt ze heel hard. Breekt m'n hart dan weer, maar ze zeggen dat de schedeltjes van kleintjes onder de 2 jaar erop 'gemaakt' zijn om het vallen op te kunnen vangen. Vervelende fase wel (wat dát betreft dan!)
Ik hoop inderdaad dat ze het snel onder de knie krijgt en zelf goed kan vallen en zelf opvangen. Maar dan moet ze daar wel de kans voor krijgen van mij natuurlijk. Als ik haar altijd opvang dan leert ze het niet toch? En ik wil ook geen bang meisje creëren, ze is toch al best een drama-queen als ze om kukelt. Ook al doen wij nooit paniekerig en troosten haar zonder teveel poespas. Wat een dilemma, hè? Haha. Ps die van ons is ook gewoon een beetje lomp, ik weet niet van wie ze dat heeft
Het komt echt vanzelf dat je er minder met je neus bovenop staat. Gaat echt wel goed komen. Als je dat zo mag zeggen, want vallen natuurlijk nooit leuk O, en die lompheid heeft ze natuurlijk van d'r vader
hier nu een paar keer gezien wat er gebeurt als dl valt. meestal rolt ze heel mooi door zeg maar. ja ze stoot haar hoofdje vaak wel maar tot nu toe leek het ernstiger dan het was
Als ik bij onze zoon ben dan vang ik hem op, ben ik er niet bij in de buurt dan valt hij. Persoonlijk zou ik het niet kunnen om hem te laten vallen als ik erbij ben, dan zijn mijn handen onbewust al vooruit geschoten. Vallen zal hij nog vaak genoeg doen dus die paar keer dat ik hem kan opvangen vind ik het wel goed. Enige tip; als ze valt niet te paniekerig proberen te doen. Sommige kindjes schrikken daar enom van en gaan dan juist huilen of zijn dan wel even klaar met ontdekken.