Ik zit met een probleem; Esmae slaapt de laatste weken overdag erg moeilijk en ik weet niet meer hoe ik dit moet doorbreken. Ik ben zo gebrand op die twee uurtjes dat ze slaapt, dat ik vierkant gestressed over de bovenverdieping stuiter. Ze heeft nooit goed geslapen overdag en het lijkt alsof ze sinds kort aan het overschakelen is al naar één slaapje per dag. Het punt is dat ze echt wel moe is, maar gewoon niet gaat slapen, maar de boel bij elkaar schreeuwt. Dat levert mij enorm veel stress op en ik weet niet meer hoe ik dit kan doorbreken. Die twee kleine uurtjes zijn voor mij erg belangrijk, omdat ik echt het idee heb dat ik de hele dag met haar bezig ben en mezelf daarin compleet vergeet. Dat is niet goed. Dat weet ik, maar het lukt me niet te doorbreken. Ze is niet ziek, ze ontwikkelt snel, ze is leergierig, wil van alles meemaken. Het ligt denk ik echt meer aan mij dan aan haar. Ik wil dit graag doorbreken, maar weet niet meer goed hoe. Ik zit er zelfs al aan te denken om maar te gaan werken, zodat ik even wat anders dan baby aan mijn hoofd heb. Nu zit ik maar hele dagen in dit huis, ik loop rondjes bij het leven en verveel me helemaal gek. Heb het gevoel compleet geen eigen stukje leven meer te hebben. Ik vind het moeilijk haar te laten huilen, omdat ze het echt erg lang vol kan houden. Hoe doen jullie dat? Hebben jullie tips? Hoe kan ik weer in een positieve spiraal komen? Ik werk drie avonden per week en vanaf 1 augustus gaat Esmae 1/2 dagje naar de kinderopvang. Ze is daar wezen kijken en ging meteen op in de groep, ze vond het leuk. Maar het is toch een gekke gedachte dat ik denk; goh, twee dagdelen is ook wel leuk voor haar. Alsof ik mijn kind wil dumpen (echt niet zo..), maar ik voel me schuldig omdat ik het niet red om een fulltime moeder te zijn. HELP!
Over het slapen: volgens mij moet je gewoon 1 slaapje per dag gaan proberen. Mijn dochter zat met 1 jaar ook op 1 slaapje en dat ging prima. Eerlijk is eerlijk; het was in het begin even doorzetten en volhouden (heeft week of drie geduurd, niet schrikken) maar daarna ging het echt prima. Ze slaapt nu zeker 2,5 uur op een dag, en soms zelfs drie of vier uur! Maar het was wel even doorzetten. Rekken, rekken en nog eens rekken. En nu slaapt ze van een uur of 12, half 1 tot een uur of 3. En het is helemaal niet gek om tijd voor jezelf te willen hoor! Ik werk drie dagen in de week en moet zeggen dat ik dat echt nodig heb. Even wat anders dan moederen. Ik weet niet waarom je hebt gekozen voor fulltime moederen? Maar het is toch best een idee om te gaan werken, als je dat wilt en leuk vindt? en twee dagdelen kinderopvang vind ik niet gek. Heb jij je handen vrij en zij andere kindjes om mee te spelen. Mijn dochter gaat twee dagen en vind het daar geweldig. Niets ten nadele van jou, maar voor haarzelf is het ook leuk om daar te zijn wellicht (tja, ik ben nu eenmaal voorstander van kinderdagverblijf, zeker op latere leeftijd!). Ze leert er veel van en kan er lekker spelen met andere dingen. Het overdenken waard lijkt mij! Succes.
Kan het me helemaal voorstellen hoor en ik denk de meeste moeders wel. Ik ben echt gek op mijn meisje, maar heb ook echt tijd voor mezelf nodig. Joleijn zit nu in een periode dat ze de hele tijd met papa of mama wil spelen en op een bepaald moment weet je echt niet meer wat je weer moet gaan doen... Zandbak en badje al gehad... boekje lezen, beetje kleuren... En dan weer een hapje doen of wat drinken... En zodra ik haar dan op de grond zet, gaat ze huilen, omdat ze bij me wil zitten of met mij wil spelen... Maarja gaat echt niet altijd. Hoe moeilijk het ook is, ik vertel haar dat ze eventjes zelf moet gaan spelen en zet haar gewoon op de grond... Soms is het dan huilen en krijsen... ik ga dan gewoon iets anders doen in dezelfde kamer en negeer haar. Ze hield die driftbuien heeeeeeel erg lang vol... en hoe moeilijk het ook was, ik bleef haar negeren, net zolang tot ze weert vrolijk aan het spelen was, zelf. En dan ging ik haar even een knuffel geven. Heb me ook wel eens compleet wanhopig gevoeld, maar uiteindelijk heeft het gewerkt. Nu speelt ze soms een uur lang zelf. Kan ik toch weer een uurtje wat anders doen. En je kind naar het KDV brengen is toch helemaal niet erg ?! Ik denk dat het hartstsikke leuk is voor kinderen op een KDV (mits het een goed KDV is natuurlijk). Ze spelen lekker met andere kinderen en leren weer nieuwe dingen. Ons meisje gaat 1 dag naar het KDV, 1 dag naar oma en 1 dag naar de andere oma en opa. Zelf werk ik wel 4 dagen, dus ben blij als ik Joleijn weer zie als ik thuiskom. Maar in de vakantie wist ik op een gegeven moment ook echt niet meer wat ik met haar moest doen hoor... Is gewoon maar volhouden soms... Ik ben ook zo'n typetje dat zichzelf dan helemaal vergeet... ik eet ook altijd als laatste en geef eerst Joleijn te eten... Ben inmiddels gewend geraakt aan koud eten En rust nemen... ben ik ook slecht in. Toch is het erg belangrijk. Misschien is het inderdaad wel heerlijk om een dag in de week te gaan werken ?! Als dat voor jou prettig is, is dat ook prettig voor je kindje. Je kindje voelt het als jij je goed voelt. Dat is toch een goede reden dan ?! Je schuldig voelen omdat je het niet zou redden als fulltime moeder is echt totaal onnodig hoor ! Het is juist goed dat je je dit soort dingen afvraagt. Dat je zoekt naar de juiste balans en indeling van je leven is bewonderenswaardig, vind ik. Je bent goed bezig ! Nu alleen nog even uitzoeken wat voor jou (en dus ook voor je kindje), het beste werkt. Succes !
heb je in de buurt mensen met kinderen? Hoe vervelend ze hier thuis kan zijn hoe lief ze is bij andere en ik kom lekker bij.
Bedankt voor jullie lieve reacties! Soms ben ik best onzeker en dan ben ik bang om reacties te krijgen als "dat je dat niet eens kunt zeg...". Ik voel me best snel schuldig als het gaat om de zorg van Esmae. Ik leg de lat voor mezelf erg hoog, terwijl ik weet dat het helemaal niet goed is. A.s. donderdag wordt ze alweer één jaar en dat zet je wel eens aan het denken. Ik realiseer me dat ik mezelf compleet heb weggecijferd en mezelf niet eens de tijd meer gun om rustig te douchen. Ja, heel af en toe, maar niet structureel tijd voor mezelf. Alles gaat naar Esmae en ik besef ineens dat het voor haar ook best verstikkend kan zijn, al is dat niet mijn bedoeling. Het slapen gaat al twee dagen best goed; ze gaat er rond twaalven in en houdt het wel vol tot een uur of twee. Dat is fijn. We hebben ook vakantie, dus paps helpt me ook om dat huilen in bed te doorbreken. Die kan er beter tegen dan ik, het verscheurt me gewoon en daardoor heb ik de neiging om sneller toe te geven, wat niet goed is. Zoals ik al eerder zei; na de vakantie gaat ze zowieso een half dagje naar de opvang en ze is een halve dag per week bij haar oma. Op die dag doe ik vrijwilligerswerk, maar ik wil nog bekijken of ik dat handig doe. Ik ben altijd bezig voor een ander, maar te weinig voor mezelf. Ik werk nu 's avonds en wil dat nog even aankijken. Hoewel ik toch het liefst overdag zou werken als ik het zo bekijk. Maar eerst wil ik kijken hoe het is als ik dus meer tijd voor mezelf heb, of het dan ook zo vermoeiend is. Want mijn werk is wel gezellig en leuk en daar krijg ik dan weer energie van. Als die halve dag opvang bevalt, willen we ook kijken of het een hele dag kan of twee dagdelen. Op die manier denk ik wel weer op de rit te komen. Ik wil proberen weer eens naar de sauna te gaan. Maar bovenal wil ik de lat wat lager leggen voor mezelf (en dus ook de omgeving). Leren dat ik iet alles zelf kan en ook niet hoef te doen. Bedankt voor jullie reactie, het doet me echt goed!