Iets doen wat je niet wilt of bang voor bent is iets anders dan de wet overtreden.. iets met appels en peren.
nee hoor voor mij niet, want in de ene situatie word er geroepen dat je het maar moet doen omdat iedereen het doet maar dat geldt dan alleen in situaties die de ouders dan blijkbaar bepalen... je kunt namelijk het stelen ook vervangen voor iets niet illegaals.. En wbt je eerste post, ik dacht dat een andere de eerste was. Betekent niet dat ik er ineens anders over denk.. met dwingen kan je gewoon permanent beschadigen.. dus het kan echt geen kwaad om je kind gewoon serieus te nemen En dan kan je hoog en laag springen en 100 redenen bedenken waarom iemand iets wel zou moeten doen.... dat neemt nog steeds de evt schade niet weg
Oww verschrikkelijk. Solo zingen voor een hele klas staat voor mij gelijk als naakt in een bad gaan liggen met 10 grote zwarte huisspinnen Brrr! Ik hoop echt dat het gesprek met de juf vandaag goed gaat . En als het echt moet en ook echt heel erg 'moet' dan je dochter iets stoms laten zingen. Ze gaat goed met iedereen om, heeft karakter, lost ruzies op lees ik hier. Dan kijken of ze iets grappigs wil zingen. Echt een onnozel kinderliedje ofzo op een lachende manier. Ipv dat iedereen haar uitlacht (of dat ze dat gevoel heeft) lacht iedereen met haar mee omdat het zo geniaal is om dat te presteren . De juf vind het misschien niet zo grappig maar zij is dan wel weer de held van de klas.
Ik vind het nogal wat hoor, solo moeten zingen voor de klas. Vind het eigenlijk pedagogisch niet verantwoord. Een kind voor een cijfer laten lezen voor de klas doe je ook niet. Tafel van 4 opzeggen ook niet. Dat toets je op andere manieren. Waarom dan zingen voor de klas in je eentje?? Muziek is een standaard vak in het basisonderwijs, dus ja verplicht om aan mee te doen. Maar zingen voor een cijfer? Nee, ik vind zingen in een groepje of zelfs solo iets voor een talentenmiddag of workshop, voor kinderen die dat leuk vinden. Rare school. Op de Pabo moest ik dat trouwens ook. En ja zelfs op m'n 18e had ik daar buikpijn van! Vreselijk. Uiteindelijk was ik de betreffende dag ziek en mocht ik op een later moment in m'n eentje bij de docent komen zingen. Ging nog goed ook, maar oef wat vond ik dat een nachtmerrie zeg. En nu hebben we het over een kind van 10 jaar wat misschien niet eens een beroep gaat kiezen waar muziek iets mee te maken heeft....
Het gaat om zelf nadenken en je eigen grens bewaken. Als iedereen rookt, wil je ook dat je kind daar weerstand tegen kan bieden als ze wettelijk gezien mág roken, toch? En nu vindt ze dit té spannend, dat is dan niet meer ‘even die drempel over’. Juf kan vast iets verzinnen dat minder spannend is, maar wel nét dat beetje buiten die ‘comfortzone’ (dus spannend, maar zonder buikpijn).
Maar kom op zeg. Wat is in hemelsnaam de toegevoegde waarde van zingen. Ja als je goed kunt zingen of het leuk vindt, is het leuk en fijn en ook spannend maar kun je jezelf laten zien omdat je het wil. Maar wat is het nut om wanneer je dit allemaal niet vindt en wilt je dan toch onder dwang te laten zingen. Het is niet dat je zag kwaliteiten nodig hebt bij elk beroep later. Beter was geweest om elk kind zelf te laten beslissen om iets in de vorm van muziek te doen. Dat kan zijn solo zingen, in een groepje, een verhaal vertellen door middel van muziek een instrument bespelen ect. Je laat de keuze dan bij het kind, geeft toch muziek mee en iedereen blij.
Bedankt voor de reacties allemaal! Ik ben het eens met de mensen die tegen gedwongen solo zingen zijn. En tegen mijn dochter zeggen “je moet het doen want iedereen doet het” is juist het tegen gestelde van wat ik mijn dochter mee wil geven.... buiten de gewone dingen als tanden poetsen, mee helpen in huis en de reguliere vakken op school, die moeten natuurlijk, waar solo zingen wat mij betreft niet bij hoort. kinderen mogen echt wel keuzes hebben, zo wilde mijn dochter op de dinsdag training niet trakteren voor haar verjaardag dit jaar, dit was puur omdat ze niet in die belangstelling wil staan, 40 kinderen om je heen die voor je zingen. Ze wilde wel op de vrijdag trakteren, dan loopt ze met een kleine hardloopgroep van max 10 kinderen waar ze zich erg op haar gemak bij voelt, en ze heeft zelf tegen de trainer gezegd dat ze graag wil trakteren maar niet toegezongen wil worden omdat ze zich daar niet fijn bij voelt. Ik was blij dat dat grespecteerd werd, zo was het voor haar wel leuk. Maar goed, mijn dochter is vandaag bij de juf geweest en heeft de juf uitgelegd dat ze niet alleen wil zingen voor de groep. De juf was blij dat ze dat kwam zeggen en herft uitgelegd dat het zingen gisteren zo leuk en gezellig was geweest dat ze de indruk had gekregen dat iedereen zo dol op zingen is in de klas en ze dus in haar eigen enthousiasme geroepen heeft “iedereen gaat solo zingen volgende week” maar dat het echt niet hoeft als ze dat niet wil. Pfieuw, dochter opgelucht!! Ik ben blij dat mijn dochter er zelf mee naar de juf is gegaan! En heb net een goed Omkeergesprek met de juf gehad waarin we dit ook nog even besproken hebben. De juf zou ze nooit dwingen voor de klas solo te zingen zei ze en kwam met het zelfde verhaal als mijn dochter.
Als het voor haar zo erg is zou ik toch proberen te zorgen dat het zo aangepast wordt dat ze het minder erg vind, zo te lezen heeft ze er echt héél veel last van. Ik zou het niet zomaar negeren,
Ik Ik heb erg het idee dat je jouw eigen (negatieve) ervaringen nu wel heel erg op het kind van TS projecteert. Iedereen is anders en je kunt dit dus niet 1 op 1 zeggen. Dit is JOUW ervaring en JOUW waarheid. Zonder iets aan jouw gevoel af te willen doen, vind ik het toch belangrijk om te zeggen dat dit voor een ander kind niet hetzelfde hoeft te zijn. Mijn vader was soms (nee, eigenlijk vaak) ook wel van de botte bijl en niet zeuren, doorzetten. Ik kan me ook diverse momenten herinneren dat ik letterlijk een duwtje heb gekregen. Op de momenten zelf was dat inderdaad niet altijd prettig nee. Dat kon inderdaad uitlopen op een groot tranendal. Maar er waren ook situaties dat iets waar ik ernstig tegenop zo, gewoon heel erg meeviel. Ik kan me er zelfs wel een paar herinneren, die zelfs leuk bleken te zijn. Dat is dus MIJN ervaring en daarmee MIJN waarheid. En de echte waarheid zal zoals altijd wel ergens in het midden liggen, tussen jouw waarheid en de mijne in. Als je een kind heel vaak dwingt een grens te verleggen, zal dat wellicht negatief uitpakken. Maar als je een kind nooit dwingt om grenzen te verleggen, kan dat denk ik net zo goed een heel negatief effect hebben. Als opvoeder is het niet alleen maar je taak om een kind te beschermen en te koesteren. Een deel van je taak is ook om een kind voor te bereiden op een leven in 'de echte wereld'. Ik denk dat het goed is om een kind al tijdens het opgroeien te laten ervaren dat niet alles in het leven gaat zoals je wilt. Dat je tegenslag zult hebben, dingen moet doen die je niet wilt. Ik denk ook dat je een kind de ervaring moet gunnen om ergens tegenop te zien en te ontdekken dat het òf meevalt òf misschien inderdaad zo erg is als je had verwacht, maar dat dan alsnog de wereld niet vergaat. Ik wil niet zeggen dat solozingen daarvoor de manier is hoor maar als dat nu iets is wat op je dochters pad komt, zou ik er wel goed over nadenken hoe je dat verder oppakt. Ik denk dat het goed is om haar zelf met de juf te laten overleggen. Dat ze zelf leert nadenken over een alternatief en leert onderhandelen.
Kijk! Superfijn!! Heel goed dat je dochter zelf is gegaan! Veel ouders zouden op hoge poten naar de school stappen in deze situaties. Dan had een mug een olifant geworden. Niksaan de hand dus eigenlijk!
Nee precies! Ik ben niet van op hoge poten naar school, en ik ken mijn dochter ook, ze kan een heel drama maken maar soms heeft ze het verkeerd begrepen of moet ze gewoon even na vragen hoe het zit en blijkt het allemaal wel mee te vallen. In dit geval wilde ik wel goed voor mezelf een duidelijk standpunt hebben dat mocht het nodig zijn ik wel mijn idee er over klaar heb. Dat had ik mede door de reacties hier en dat was erg fijn
Ik herinner me dit nog zo goed van mezelf. Ik moest ook solo zingen voor de klas in groep 7. Net als de rest van de klas trouwens. Ik was heel verlegen en net als jouw dochter vond ik het verschrikkelijk. Maar ik moest toch en achteraf viel het behoorlijk mee. Door dit soort dingen en later ook de muziekles op de middelbare school heb ik uiteindelijk geleerd om niet meer bang te zijn om voor groepen te staan. Als ik steeds niet had gehoeven omdat ik het eng vond denk ik niet dat ik het nu had gekund, dan zou ik het nu nog eng vinden. Dus hoe vervelend het ook is, ik zou haar wel mee laten doen. En om om te gaan met de zenuwen proberen af te leiden en op leuke dingen te richten.
Maar zoiets kan een kind ook met kleinere stappen leren. Als ik lees hoe spannend de dochter van TS het vond, is het echt niet meer ‘gewoon een sprong in het diepe’, maar een sprong in de open zee.
Dat klopt, ik zeg ook niet wat ze moet doen, alleen mijn ervaring. En ik neem aan dat ze ook wel eens een spreekbeurt heeft en ze hebben ook in groepjes gezongen. Maar soms moet je iets doen wat je heel eng vind. Ik ken ts en haar kind niet dus ik kan het niet inschatten verder, maar weet wel hoe eng ik het vond, maar het viel toch mee.
Ik stond als kind ook helemaal niet graag op de voorgrond en moest dit ook doen van een lerares. Uiteindelijk gaf de juf ons de keuze, we mochten alleen of samen met iemand zingen, en dan wel ieder een coupletje. Voor mij was dat een goed compromis... Misschien is dat nog iets om te opperen aan de juf?
De vraag is, hoe belangrijk is het om solo te moeten durven zingen? Als je de ambitie hebt om zangeres te worden is het wel heel handig om te durven ja, maar als je als kind zijnde al niet van dansen en zingen houdt lijkt mij de kans nihil dat ze die richting op gaat en lijkt het mij totaal onbelangrijk om een kind daartoe te dwingen.
Het ging mij niet om het solo leren zingen, meer om angsten overwinnen met voor een groep staan. Tijdens mijn studie moest ik ineens presentaties geven voor 150 man. Was ik even blij dat ik vanaf de basisschool al geleerd had om dat soort dingen te doen. En tot ver op de middelbare school vond ik het nog steeds vreselijk en lag ik er wakker van.