Eh ja, maar een piercing is niet bij wet strafbaar ... en hij is niet min of meer strafbaar ... hij IS strafbaar ..
Vervelend dat je zus niet even met je overlegd over bepaalde zaken. Daar zou ik het nog eens over hebben. Ik vind haar ook te jong voor een navelpiercing. Ik had er zelf ook een op mijn 14e en mijn ouders waren heel boos. Logisch. Ik moest hem eruit halen, of ze hadden me er letterlijk uit gezet. Ik heb hem er dus maar braaf uit gehaald en twee jaar later weer opnieuw laten zetten. hij werd bij mij trouwens ook zonder pardon gezet en dat is inmiddels alweer 14 jaar geleden. Dus zonder toestemming.
Ik vind het heel jammer voor je dat de situatie zo is en dat je niet gehoord bent in deze beslissing! Maar ergens bekruipt mij ook een beetje het gevoel dat je hier gewoon niks over te zeggen hebt. Je zus is dan in werkelijkheid haar tante maar ik kan me zo voorstellen dat het meer als een moeder voelt voor beide. Als zij dit goed vind, tja dan is het gewoon zo. Daarnaast hebben jullie beide ook een navelpiercing! Dat is toch ook al voorbeeld genoeg voor haar? Ze is dan wel erg jong maar dat ziet zij zelf denk ik nog niet in.
Lullig dat je zus jou keus/mening niet respecteert maar ondanks de jonge lft zou ik liever een piercing bij me dochter willen zien dan een tattoo
Ja idd een piercing is makkelijk te verwijderen een tattoo niet ik zou dan ook liever een piercing zien.
de piercer heeft niets fout gedaan. ze is 12 geweest, haar ouder/ voogd is mee en geeft toestemming. Dan mag dat gewoon. Terecht ook dat hij m zet, er belanden zo ook kinderen bij thuisprikkers en dat wil je echt niet! Dit is gewoon legaal.
Tja... het heeft weinig nut om achteraf te praten... het ding zit eral... misschien je zus aanspreken voor dingen in de toekomst? of iig even laten blijken dat het wel even overlegd had mogen worden.... (nu weet ik niet of jullie contact goed is, gezien de situatie?) je moet maar zo denken... die navelpiercing hoeft niet blijvend te zijn.. en dat mooie litteken waar die in zit... heeft ze hoe dan ook toch mooi van jou!!!
Tja, moeilijk, inderdaad wat jong. Je vind navelpiercings bij een 13-jarige een beetje ordi, maar je dochter verandert echt niet opeens van een nette meid in een ordinaire meid (om het even netjes te houden.) Ze wordt groter, komt in de puberteit en wordt zich er bewust van dat ze haar lichaam op haar manier wil verfraaien, en waarschijnlijk ook een beetje meelopen met de rest. Waarschijnlijk realiseer je je hopelijk wel dat als ze er echt achter staat hij sowieso nog wel wat jaartjes blijft (net zoals bij jou.) Ze ziet waarchijnlijk ook dat jij en je zus ook blij zijn met jullie piercings, ze heeft dus misschien wel geleerd dat het mooi is en dat je er blij van wordt? Als ze er totaal niet achter staat is hij er gauw genoeg uit. Ik had zelf op mijn 15e ook een navelpiercing en een neuspiercing. Ze waren er beide gauw genoeg uit. Helaas zie je het nog steeds, maar daar kan ik prima mee leven. Ook had ik op mijn 16e een tattoo (allemaal met toestemming), ook daar heb ik geen spijt van, ook niet als ik oud en uitgezakt ben. Het is misschien niet de mooiste tattoo en er zit ook geen gedachte achter. Ik haal hem niet weg, omdat mijn leven uit goede én slechte keuzes en momenten bestaat. Hij hoort er dus gewoon bij. En zoals de rest al zegt, dit even opnemen met je zus.
Nu je oud genoeg bent, mag je dan niet zelf het gezag weer op je nemen? Ik ken ook iemand die op jonge leeftijd een zoontje heeft gekregen, maar nu ze oud genoeg is, heeft ze zelf weer de voogdij zeg maar. 13 jaar voor een piercing is idd erg jong, normaal mag het ook pas vanaf 16 jaar, maar deze man/vrouw die deed er dus niet moeilijk over. En idd, als ie eruit gaat dan houd je idd een lelijk litteken eraan over, heb ik zelf ook. Hoop dat je het een beetje kan accepteren op den duur.
ja het is jong, en ja het is zonde, en het feit dat je er niets over te zeggen hebt gehad maakt het voor jou natuurlijk alleen maar moeilijker dus ik kan me goed voorstellen dat je je rot voelt. Maar aan de andere kant ze heeft hem nu al, daar kun je niets aan veranderen en als ze hem over 2 of 3 jaar had genomen had je het waarschijnlijk nog net zo vervelend gevonden (want 16 klinkt oud als ze 13 is maar als ze 16 is dan denk je denk ik ook ohh nu al wat jong). Op een gegeven moment groeit ze er wel weer overheen en dan loopt ze met een liteken rond. Ik heb 2 piercings gehad (wenkbrauw en navel) en van beide heb ik eeuwig spijt. Maar destijds had niemand me tegen kunnen houden hoor. Je kunt hooguit nog hopen dat ze er wat van leert als ze straks met dat litteken loopt, en in het vervolg wat harder nadenkt voor ze zoiets doet. Wat jou betreft je mag best zeggen tegen je zus en dochter dat je het er niet mee eens bent hoor, maar laat het daar wel bij want er nog ruzie over krijgen ook heeft weinig zin. Maar dat had je volgens mij ook al gezegd
dat klopt er zitten hier een aantal mensen op het forum, die vinden dat alles rondom pubers wat niet goed loopt te verhalen is op de ouders. ze vergetend at een puber vooral doet wat hij/zij zelf wil.hoe goed je ook je best doet als ouder. als ze iets anders in gedachten hebben zoeken ze net zolang tot ze een weg gevonden hebben,al dan niet stiekem of via iemand anders. ts@ ik weet hoe je je voelt. mijn zoon van nu 15 wilde ook al jaren een piercing ( niet in zijn navel maar in zijn wenkbrauw) ik heb het 2 jaar tegen gehouden en toen zette mijn broer me voor het blok. op zijn 14 e verjaardag kreeg hij er 1 van hem want ik moest nu maar eens ophouden met zeiken. ik was er ook kapot van. maar wat ik erger vond dat was dat ik er rond die tijd ook achter kwam dat hij al een jaar rookte. dat iedereen dat al wist maar dat dat voor mij verzwegen moest worden. ik heb het er namelijk erg moeilijk mee dat kinderen roken en hun gezondheid niet belangrijk vinden. mijn moeder is bovendien 11 jaar geleden aan longkanker gestorven. affijn op een dag duwde hij het keihard door mijn strot en ik ben er weken ziek van geweest. hij vroeg ook nog of ik nu niet moest gaan janken na zijn medeling. ow, ik heb gejankt, wekenlang, maar het plezier dat hij het zag dat gunde ik hem niet.ik was finaal kapot van dit nieuws. ik kan er nog steeds geen waardering voor opbrengen, hij moet ook buiten gaan staan. en ik heb het gevoel dat dit soort dingen voor altijd "tussen ons in" zullen blijven staan. hoe je ermee om moet gaan vind ik lastig te zeggen. ik ben zelf ook nog zoekende hierin.
Dat is niet waar, vanaf 12 jaar mag je een piercing met toestemming van ouder/voogd vanaf 16 mag je een intiempiercing, eerder niet Aangezien een navel geen intiem is mag dit dus wel.
blup, dat lijkt me het moeilijkst, als je het niet weet. Ik zeg altijd dat ik liever heb dat ze sommige dingen onder mijn dak doe dan buiten in de auto of stiekum, dan heb je nog in elk geval enige controle. Of ze sommige dingen later uberhaubt gaan zeggen is nog maar de vraag idd, ze vinden wel een manier.
vind het raar dat je zus dit niet met je bespreekt ook al heb jij de ouderlijke macht niet meer je bent blijft haar moeder ik las net dat je een puber niet in de hand zou kunnen hebben en ze toch lekker zelf doen waar ze zin in hebben sorry maar dat vind ik echt de grootste klets ten eerste niet alle pubers zijn zo ten tweede dan zal het ook echt een groot stuk bij de ouder zelf liggen als je altijd de zin heb gegeven bv ten derde een ouder heeft altijd zelf nog in de hand wat wel en niet mag ten vierde een piercer mag pas wettelijk vanaf de 18e zonder ouder piercen dan is een kind volwasse verklaard volgens de wet maar goed het zal toch een grote gedeelte aan de opvoeding zelf liggen ik ben zelf ook erg vrij in de dingen die ze wel en niet mogen als mijn dochter van 13 een piercing wil zal ze dat ook best mogen mits ze er nog maals 6 maanden over na denkt.. daarna praten we er weer over ik ben zelf ook iemand die piercings heeft. maar wie weet willen ze het zelf helemaal niet we hebben hier wel strenge regels
je vergeet EEN HEEL BELANGRIJKE FACTOR... en misschien wel de belangrijkste factor in het leven van een puber... WAT VOOR VRIENDEN HEEFT HIJ/ZIJ!? en dat in combinatie met hun karakter... ("meeloper?) Ben benieuwd of je er over een x aantal jaren nog zo over denkt..
dit bedoel ik dus. je hebt inderdaad verschil in pubers. ik heb er 2 en van 2 soorten. met de ene amper problemen, de ander gaat standaard links als jij rechts zegt. zelfde opvoeding, zelfde ouders. zelfde regels.wij hebben ook getracht ze open en eerlijk en redelijk streng op te voeden.bij de ene werk het wel, de andere vind het nodig om een heleboel stiekem te doen en roept constand "het is mijn leven en IK bepaal wat ik daarmee doe".je weet gewoon van te voren niet wat je allemaal te wachten staat en dat is maar goed ook! ennuh, jij kunt nog zulke strenge regels hebben. een puber vind wel een weg achter jou rug om hoor. wees maar niet bang.
Leeftijdsgrens voor piercing Het is verboden om een piercing aan te brengen bij kinderen onder de 12 jaar. Het aanbrengen van een piercing in de oorlel mag wel. Jongeren van 12 tot 16 jaar mogen alleen een piercing laten aanbrengen met toestemming van de ouders. Er mag geen genitale piercing worden aangebracht en bij meisjes mag geen tepelpiercing worden aangebracht. De ouders moeten aanwezig zijn bij het laten zetten van de tatoeage of piercing. Jongeren van 16 jaar en ouder mogen zelf bepalen of zij een piercing laten aanbrengen. ggd richtlijnen en een voogd of wettelijke vertegenwoordiger kan ook
Ik heb niet gezegt dat een puber zelf doet waar ie zin in heeft, een puber heeft moeite met het inleven van een ander. Een puber is vooral bezig met zichzelf ontdekken en vergeet daar regelmatig een ander bij. Tuurlijk zijn er lieve, probleemloze pubers die zich voorbeeldig gedragen, maar het gros zoekt de grenzen op en stampt over die van de ouders heen, is ook heel gezond (zolang het binnen de grenzen blijft). Ik zie regelmatig ouders die er een potje van maken, maar ik zie ook ouders die het echt volgens het boekje doen en nog met een losgeslagen kind zitten.. Het heeft zowel te maken met nurture als nature.. Ik merk wel steeds meer dat ouders het moeilijk vinden om echt grenzen te stellen en dat veel kinderen worden omgekocht met iets lekkers of iets duurs. Lijkt mij echt super moeilijk zo'n puber en ik heb ik weet niet hoeveel cursussen gehad over het puberbrein, gesprekstechnieken met tieners, mentorentraining enzovoorts.. Ik vraag me af hoe ik het over een jaar of 12 vanaf ga brengen
Nou ik heb de piercing gezien.. en ik leef nog Ze is echt heel blij ermee en ik vond het nog niet eens zo heel raar staan. Ik blijf het natuurlijk zonde vinden en ja nog steeds vind ik haar te jong, maarja hij zit er nou eenmaal in. Ik heb haar uitgelegd dat ik haar eigenlijk te jong vind maar dat ik het wel snap. (Jaja zolang is het nog niet geleden dat ik zelf een puber was.) Ook heb ik er nog even met mijn zus over gesproken. We zijn het niet met elkaar eens maar er is wel begrip van beide kanten. En dat vind ik op zich al heel fijn. Wel wil ik in het vervolg eerder op de hoogte zijn van zulke beslissingen, had nu het gevoel alsof ze het expres pas op het laatste moment met mij gedeeld hebben. Waarschijnlijk wisten ze al wel dat ik niet zou staan te juichen. Ik probeer het nu maar gewoon te laten bezinken en te accepteren. Hoop wel dat ze nog lang geen tattoo wil.
Is jeugdzorg/pleegzorg nog in beeld? Want dan zou je wel kunnen kijken of je wat afspraken over eea kunt maken.... Dat je zus het laatste woord heeft in veel kwesties, lijkt me logisch gezien de situatie: jouw dochter moet in haar gezin opgroeien en ik neem aan dat je zus ook zelf kids heeft? Zij kan moeilijk 2 verschillende opvoedingsstrategieen hanteren, dat is zeker met pubers een onhoudbare situatie. Maar... het zetten van een piercing en meer van dat soort beslissingen, zijn niet zozeer een opvoedingskwestie, als wel persoonlijke keuzes, en daarover zou je mogelijk afspraken kunnen maken, dat jij bij dingen die over het lichaam van je dochter gaan, de eindbeslissing krijgt? Ik vind het sowieso wel raar dat je zus hiermee tegen jouw wens in is gegaan, trouwens. Dus daar zou ik binnenkort wel eens een gesprek over aangaan, en kijken of je onderling al afspraken daarover kunt maken. Voor jezelf: leg het naast je neer voor nu en accepteer dat het is zoals het nu is. Dat doe je door vooral steeds tegen jezelf te zeggen dat het is zoals het is, hoe verdrietig of boos je dat ook maakt.