Soms denk ik wel eens hoe kan ik mijn lompheid afleren, maar geloof dat ik er mee moet leren leven, vrijdagmorgen plaats ik de dunschiller in mijn ringvinger lekker flinke hap weg en stukje nagel fijn, gisterenmorgen snijd ik in plaats van mijn brood mijn duim lekker in met mijn nieuwe broodmes, bah mes is scherp dat zeker maar nu een flinke diepe plek in mijn duim die ook nog heerlijk aan het prut geven is nu . dit soort dingen is in mijn leventje heel gewoon hoor het zal nooit eens normaal gaan.
Zus van mn man ofzo? Die kan dat ook altijd zo fijn...boomtak zagen en dan n flinke jaap in zn rechter arm terwijl hij rechts is...Echt knap hoe hij dat altijd voor elkaar krijgt. Zelfs als hij de woonkamer muur schildert zit hij onder de krassen, wondjes en weet ik het wat...waarvan? Al sla je me dood! En hij is er 47 mee geworden dus je gaat er niet dood aan maar toch...fijn is anders inderdaad. (Moet hem nml af en toe dwingen om naar de hap oid te gaan omdat de wond gewoon te diep is om zo te laten zitten...eigenwijs? Nah lijkt maar zo! )
Uhhh ik weet niet hoe oud je bent, maar ik ben bijna 31 en nog net zo lomp als vroeger. Ik heb niet de illusie dat het goed gaat komen. Score van dez week: Bak yoghurt op de houten leukenvloer laten vallen. Muurverf op mijn nieuwe broek. Vinger verbrand aan de oven. Hoofd gestoten tegen deurlijst van de auto. Moet ik nog doorgaan? Sorry, maar ik denk dat je er mee moet leren leven. Maar je vast andere dingen weer heel goed toch!
ik ben nu 25, en heb dit inderdaad al van kleins af aan, heb ook niet meer de illusie dat het beter wordt! hoe meer ik erop ga letten hoe erger het wordt en hoe meer ik het loslaat hoe minder het wordt of hoe minder het opvalt! ik heb wel toppunten hoor. aantal jaren geleden nog volop met de paarden bezig heb het paard naast me lopen, ik struikle over mijn eigen benen en vervolgens als ik denk dat ik weer stabiel sta over de benen van het paard gevolg languit op de grond. dat soort dingen achteraf wel leuk hoor.
Zeg...als je weer eens met die paarden bezig gaat heh....wil je iemand anders jou dan laten filmen? *duikt weg voor eventuele ongeleide projectielen die richting haar gegooid worden na die opmerking*
haha ik herken het helemaal ik ben net zo! mijn handen zijn nooit vrij van brandwondjes sneetjes krasjes.blauwe plekken is ook geen uitzondering trouwens. zo heb ik vorige week nog in een bak kokend heet water (uit de waterkoker) gegrepen. ben ik gestruikeld over de hond en snee ik me aan een blikje van het kattenvoer. oja ik ben ook nog van het opstapje gedonderd omdat ik dacht dat er al was. helaas is mijn zoon net zo als mij. ik heb het ook al van kleins af
ooooh dit herken ik helemaal HA noemt mij zelfs brokkepiloot val ook regelmatig met fiets of van de trap of van de trampo af op stage denk gooi me haar achterover als ik op de bank zit en vergeet de muur die er achter zit en jahoor dikke bult op me hoofd ik kan nog wel even doorgaan maar het komt er opneer dat ik minstens 1 blauwe plek per week op loop
er zijn bepaalde dingen die ik ook echt gewoon uit voorzorg niet doe, trampoline springkussen, ik struikel ook over niets of in de supermarkt een doosje eitjes nodig en dan de hele stapel omvallen,
Ik kan je de hand schudden. Ik heb het van kleins af aan al. Heb vroeger ook therapie gehad voor mijn motoriek. Begin deze week ben ik dus gestruikeld en een mooie smak gemaakt door de kamer. Gezicht, benen en armen blauw en nog steeds giga pijn in mijn rug. Ik laat ook vanalles vallen en op vakantie zit men al te wachten wanneer ik mijn eerste smak langs het zwembad maak (dit jaar gelukkig niet gebeurd ). Ik heb gelukkig nog nooit wat gebroken (afkloppen) alleen maar kneuzingen en heel veel blauwe plekken en wondjes. Van mijn man mag ik ook het broodmes niet meer hanteren Het enige waar ik echt als de dood voor was dat ik met mijn kleintje van de trap af zou stuiteren. Dit is gelukkig (nog) niet gebeurd en hij is al bijna zelf zo ver dat hij ook zelf de trap af kan. Er op doet hij al (uiteraard met mama achter zich).
ik ben ook zo'n lomperik. Laatst een plakje kaas proberen te schaven en toen zo het topje van mn duim eraf. Ik werd ook meteen niet goed en heb snel naar mn schoonouders gebeld zodat ze wisten wat er aan de hand was. Was alleen met de kleine. Pas ook over een plastic zak uitgegleden die op de trap lag en hop, ik lag onderaan.
O gelukkig, er zijn nog meer klunzen op de wereld. Ik dacht dat ik de enige was. Ik heb idd ook altijd van die dingen. Vooral met hete dingen. Strijkijzer pakken en tot de ontdekking komen, dat die verkeerd stond. Ipv handvat, pak je die warme zool vast. Hoe vaak ik me niet stoot of dingen uit mijn handen laat vallen.
Ik kan jullie de hand schudden, hier ook zo'n kluns. Ik heb op het moment een heel mooi brandmerk op mijn arm staan, omdat ik van de week met strijken te dicht bij mijn arm kwam met de strijkbout. Doet best veel pijn, je arm verbranden!
mag ik mij hier ook aansluiten ik ben af en toe echt mega lomp, bijvoorbeeld door het mesje van de staafmixer schoon te maken en hem tegelijkertijd aan te zetten, best pijnlijk
Ben ik dan de enige slimmerd die hem na 1 keer lezen wel door had? Ben ik toch niet zo'n kluns als ik dacht?
Hahaha, hier zit zo'n lomperd naast me op de bank Die roept vaak genoeg: soms word ik zo moe van mezelf... Helaas heeft onze oudste dochter zijn genen....arme skat!