Hoi allemaal, Mijn zoon (1 jaar), wordt sinds kort 's nachts wakker en zet het op een krijsen. Normaal gesproken - als hij wel eens 's nachts wakker wordt - stop ik zijn speentje terug en valt hij meteen weer in slaap. Nu moet ik dat niet meer proberen, want hij zet het op een krijsen opeens. Ik pak hem dan na een tijdje maar uit bed om te troosten, maar dan ook blijft het doorgaan. Echt ontroostbaar huilen. Ik probeer vanalles (wiegen, liedje zingen, beetje drinken, tandjesspul enz.) maar niets helpt. Bij ons in bed pakken ook niet, want hij kan dan niet rustig slapen --> door de afleiding (denk ik). Ook overdag gebeurt dit wel eens, vooral als ik hem na zijn middagslaapje uit bedje pak. Maar overdag is dit natuurlijk wel beter te doen. Overdag speelt hij op zich wel, hij eet over het algemeen ook goed. Is wel erg aanhankelijk (constant opgepakt willen worden, aan mijn benen hangen enz.) Ik ben ook pas met hem bij de huisarts geweest maar die kon verder niet vinden en weet het aan de tandjes (hij krijgt kiezen door). Herkent iemand dit? Wat zou het kunnen zijn (tandjes?) en hoe moet ik hiermee omgaan?
Ja. Pffff herkenbaar. Heeft hier 2 lange weken geduurd en nu is het ineens weer over. Ik heb hem in die periode in een campingbedje naast me gehad. Toen was hij nog wel vaak wakker maar huilde niet meer zo hard en liet zich makkelijker troosten. Ff doorbijten. Sterkte.
wat ik hier doe, en dat is puur om het giga hard krijsen te laten stoppen, is troosten tot ze stil is, met het bedmuziekje aan (duurt +- 10 minuten). daarna in bedje leggen en speentjes en knuffels recht leggen. daarna begint ze vaak weer te huilen, dan zeg ik dat ze moet slapen, kusje op de bol en loop ik weg. dan ga ik op de trap zitten en tot 150 tellen, en dan is ze stil. als ik langer troost, of weer opnieuw ga troosten bij de 2e huilbui, ben ik de hele nacht bezig. ze huilt omdat ze weer wil slapen, maar heeft ons even nodig om dr enge droom/speen kwijt/rare houding oid te verwerken. het is hier een maand heel erg geweest, en nu eigenlijk zelden meer zulke paniek in de nacht.
Klinkt misschien heel slecht maar als mijn zoontje zo'n huilbui krijgt en op geen enkele manier te troosten is dan ga ik met hem op de bank zitten en zet ik de tv aan. Muziekzenders zijn z'n favoriet en hij is dan binnen no time stil. Na 10 minuutjes leg ik hem weer in bed en slaapt hij verder.
Herkenbaar, hier ook een jaar en precies hetzelfde We hebben ook al veel geprobeerd. Tussen ons in, campingbedje op onze kamer, troosten op schoot. Geen succes helaas.. Het lijkt inderdaad wat Annabel zegt wel of het troosten juist averechts werkt. Ik hoop op goede tips en lees even mee!
Is hij wel echt wakker/krijg je contact met hem? Rond 1 jaar kan verlatingsangst opspelen. Ik zou hem dus niet alleen laten maar uitvinden wat werkt. Misschien in een bedje bij jullie op de kamer, dat je je hand aan hem kan geven? Als hij echt pijn heeft zou ik daar iets tegen vinden, bijv. pcm geven voor hij gaat slapen.
Ja, er is wel contact (denk ik). Wat hij namelijk doet tijdens het huilen is wijzen naar vanalles en nogwat alsof hij iets wil hebben. Ik kan alleen nooit uitvinden wat dit dan is. Het lijkt alsof deze huilbui dan "doorbroken" moet worden op de één of andere manier. Alleen is er nooit één bepaalde manier om dit te doen. Het is dus steeds weer zoeken naar wat werkt.... Als het zou helpen om (muziek) filmpjes te kijken, zou ik het zeker ook proberen!!! Maar het probleem is dat ik daarvoor naar beneden zou moeten gaan en ik hem eigenlijk liever niet van zijn kamer wil halen (want dan raakt hij weer zo afgeleid).
Ook hier herkenbaar. Het duurt hier al een paar weken. Maar denk dat het soms ook dromen zijn en hier ook kiezen/hoektanden. Ik vind dit echt wel een zware periode. Maar.... HET IS EEN FASE HET IS EEN FASE HET IS EEN FASE Dat zeg ik meermalen per dag tegen mijzelf haha.