Pfoe, na de zoveelste nacht zonder slaap ben ik er echt even helemaal klaar mee! Mijn dochter is nu al dik 3 weken aan het spoken. In het begin was het huilen als wij naar bed gingen. Dan gaven we een aai over haar bol en ging ze weer slapen. Maar nu is het 's nachts om het uur huilen en niks helpt. We hebben geprobeerd het te negeren, helpt niet. Aai over de bol geven, helpt ook niet. Erbij blijven tot ze slaapt heeft als resultaat dat ze gaat staan in bed en een feestje maakt. Haar bij ons in bed leggen heeft als resultaat dat ze het bed door kruipt en ook een feestje maakt. Haar eruit halen, even knuffelen en terug leggen helpt het beste, maar ze wordt ook dan na een uur weer wakker. Overdag is ze dus ook niet te genieten. Ze is enorm gefrustreerd en huilt om alles wat niet mag en niet lukt. Daarnaast is ze ook gewoon moe. Maar slapen ho maar, ook overdag is het een drama. Ik weet dat het een fase is en dat het voor haar het lastigste is. Maar jemig, na de zoveelste nacht ben ik er echt even klaar mee. Hebben jullie dat ook? Ik voel me soms zo slecht omdat ik er wel graag voor haar wil zijn. Maar zoals vandaag irriteer ik me gewoon echt en lukt het me even niet om de knop om te zetten.
Heel vervelend! Ik herken het donders goed, want wij hebben ook al meerdere van die fases gehad. Zooo vermoeiend, vooral als niks lijkt te helpen! De standaard adviezen ken je vast wel: vraag iemand om op te passen of laat je kindje een nacht ergens logeren, zodat je zelf kunt slapen. Heb ik nooit gedaan, maar is waarschijnlijk het meest verstandige om te doen, want ik liep ook vaak op mijn tandvlees. Bij ons ging het elke keer vanzelf over toen ik dacht dat ik het echt niet meer ging trekken! Lijkt wel of mijn dochter daar een sensor voor heeft of zo, hahaha. Ik ben bang dat we ook nog meer van die fases gaan krijgen. Heel veel sterkte en ik hoop dat het gauw over is en jullie allemaal weer lekker slapen!
Zo dacht ik ook een tijdje terug. Vooral omdat ze daarvoor elke nacht doorsliep zonder ooit wakker geworden te zijn. Deze koude douche duurde hier 3 maanden. Ze is nu 16,5 maand en het gaat weer wat beter. Ik moet wel in de kamer zitten wanneer ze gaat slapen nu, maar binnen een half uur is ze weg dus een hele verbetering. Ik heb alles geprobeerd en heb 3 maanden zitten wachten op de kiezen waarvan ik dacht dat ze doorkwamen; dat was het dus niet Ze huilde steeds en ik denk aan verlatingsangst. Heb haar veel eruit gehaald maar bij ons slapen ging lastig, net als bij jou. Nu dus een strak ritme waarbij ze niet uit de kamer mag, ik of haar vader blijven in de kamer en zij in bed tot ze slaapt. Na een paar dagen was ze er ok mee en nu slaapt ze weer, eindelijk. Ik snap je gevoel. Ik ben nu echt kapot en ook nog 26 weken zwanger en een verhuizing aan het voorbereiden. Het kan echt pittig zijn.. Gaat wel een keer voorbij, dat hield ik maar voor ogen.
Dit hebben wij ook met ons zoontje gehad toen hij rond de 17 maanden was. 3 weken lang elke nacht drama. Ik was zwanger van nummer 2 dus het was pittig. Hier bleek het antwoord een nachtlampje te zijn. Ten einde raad heb ik na 3 weken een nachtlampje, een rietjesbeker met water en een knuffel gegeven en prompt ging het weer prima. Eerst het flesje weggehaald. Niks aan de hand. Lampje weg, krijsen. Nog steeds slaapt hij met een nachtlampje en sinds die tijd hebben we geen problemen meer gehad.
Nachtlampje kan helpen maar het kindje van TS wil overdag ook niet slapen.. Denk dat een lamp dan niks uithaalt.
Ik denk inderdaad dat we even door deze fase heen moeten. Oma geeft al aangeboden dat ze daar wel mag logeren. Maar dat vind ik zelf zo sneu als ze al zo niet lekker in d'r vel zit. Ze heeft een nachtlampje, barbapapa. Die kan los, misschien helpt het om die in bed te leggen s nachts. Dar ga ik vanavond proberen.
Er is een nieuw boek van Stephanie lampe (schrijfster van baby in een droomritme): dreumes in dromenland. Ik kan het je aanraden, ben het nu net zelf aan het lezen.