Dag dames, MIjn dochtertje van 17 maanden eet geen hap avondeten meer..nu een week niet meer. Ook haar brood weigert ze in haar eetstoel te eten tussen de middag. Als ze aan het spelen is, of in de kinderwagen geef ik haar af en toe een stukje dan eet ze het wel gelukkig. Ze heeft wel last van haar kiezen, maar als we aan tafel zitten met avondeten dan eet ze niet haar warme maaltijd, maar ze kan wel een stokbroodje eten met harde korst.. En dat het warm is maakt ook niks uit, in de ochtend eet ze wel haar pap. Ik wil haar ook geen andere dingen geven, zo went ze aan dat als ze het op een brullen zet ze iets anders voorgeschoteld krijgt, en dat wil ik niet. Wel geef ik voor haar avondslaapje iets meer melk dan normaal gesproken, anders heeft ze helemaal niks gegeten. Enige herkenning van iemand? En wat doen jullie er mee? Liefs Guusje
Negeren en loslaten, ja is heel lastig misschien, maar kinderen hongeren zich niet uit. Is vrij normaal dat kinderen in "staking" gaan. Ook geen andere dingen voor schotelen, gewoon haar avond eten gegeven, en als jullie klaar zijn bord weg halen, en geen woorden aan vuil maken. Weet dat het heel moeilijk is, maar heb het in de jaren wel geleerd, mijn zoontje eet sinds hij 8 maanden is geen avond eten meer, tot nu. lastig en moeilijk ja, probleem van maken neuh, komt echt wel goed
Als ze hier niet willen eten, dan negeer ik ze meestal en dan zie je dat ze toch ineens dat bord weer naar zich toe trekken en gaan eten. Aardappels en groenten lusten ze altijd wel, dan krijgen ze ook echt niks anders. Eten we iets van shoarma of pittig eten en ze hoeven dat niet, dan krijgen ze van mij vaak een kopje soep. Eet ze het toetje ook niet op?
eetstoel weg doen?aan een peuter tafeltje en in een eigenstoel laten eten?misschien wil ze niet meer in eetstoel zitten.
Dat gebeurt hier ook weleens en achteraf kom ik er dan achter dat het met tandjes krijgen te maken had of dat hij ziek aan het worden was. Het kon hier best wel eens één à twee weken duren. Wij blijven het eten aanbieden (zoals we normaal doen, dus niet extra met een lepel duwen ofzo) en wanneer er niet gegeten wordt ruimen we het eten weer op. Dan heeft hij er blijkbaar geen zin in. Na een paar dagen/weken gaat het ineens weer goed en haalt hij de schade weer in. Heerlijk om te zien vind ik dat .
Gewoon niet te moeilijk doen, werkt vaak het beste. Hier kijkt ze maar of ze wel of niet eet. Ze eet hier altijd zelf. 's Avonds krijgt ze nog een bakje fruit en als ze honger heeft, vind ik het ook prima als ze een droge boterham of cracker eet. Die kan ze hier zelf pakken uit de la. Over het algemeen eet ze hier goed dus lijkt hier goed te werken om er gewoon geen probleem van te maken en er ook geen consequenties aan te laten hangen.
Mijn dochter is gestopt met avond eten toen ze een maand of 16-17 was en heeft dat volgehouden tot een paar weken geleden. Ze at werkelijk alleen: alle vormen van gebakken / gefrituurde aardappelen, pasta zonder saus met veel kaas, spinaziepannekoek (dat voelde dan gelukkig al een soort 'redding' terwijl dat natuurlijk onzin is) en een heel enkel keertje een knakworstje. Gelukkig at ze voor de rest wel (fruit, brood, zuivel etc). We hebben sinds september (toen begon het) niets anders gedaan. We aten een paar keer per week een pasta of iets met gebakken aardappelen zodat ze wel een paar keer mee (een paar hapjes) eet maar verder? Jammer dan .. wel altijd een bakje volle kwark met niets toe (oja, voor de zekerheid een vitaminepil.. voor mama's gemoedsrust) Nu is ze net 2 geworden en vandaag heeft ze sperziebonen gegeten.. niet veel maar wel helemaal uit zichzelf en met smaak. Prima. Ze eet weer en ze wil alles proeven. Het is nog altijd geen geweldige eter (zoals haar broertje) maar het gaat zo veel beter. Nooit hebben we er strijd om gemaakt, we hebben haar niet gedwongen, iets anders voorgeschoteld, beloningssystemen toegepast etc. Wel hebben we haar altijd verteld dat wanneer ze gezellig was aan tafel was (en dat was gelukkig heel vaak) we dat zo fijn vonden. Het gaat dus over (tenminste hier wel... en nee, het ligt niet aan jouw opvoeding... zoon eet bijna alles en proeft alles)
gebeurt hier ook nog wel is, zo eet ze de oren van je hoofd en zo eet ze een week bijna niks en zo is dat weer over en eet ze weer.
Is een fase waar sommige dreumessen in komen, en kan best een hele tijd duren. Pas sinds een paar maanden wilt mijn zoon meer dingen proeven, maar nog steeds gaat er een hoop niet in. Ik heb van mijn dietist een keer een lijst gekregen met wat een peuter minstens moet eten per dag. Nou dag is niet veel hoor. Maak je er niet te druk om als je kind gewoon groeit. Ik ben er altijd vrij makkelijk in geweest, ben zelf ook geen grote eter en hoef echt geen dingen die ik niet lust. En wil geen aversie tegen eten bij hem opwekken dus hij eet wat hij wilt en als hij niet wilt, dan niet.
= ook het eerste wat ik ook dacht. Last van de tanden en kiezen. Gewoon geen zorgen maken, komt vanzelf weer goed!!
Ik zou ook zeggen: fase. Lastige met dat soort fases is, je weet nooit hoe lang ze duren! Niet groter maken dan het is. Zolang ze groeit en niet flauwvalt van de honger (even overdreven gezegd) is er geen reden tot directe zorg. Als het wat langer gaat duren eventueel een vitaminepilletje voor je eigen gemoedsrust. Ik ben bang dat je eerder een probleem maakt door heel hard je best te gaan doen, dan door het te negeren en gewoon af te wachten tot ze weer eet. Dus zet het haar elke keer voor haar neus. Wissel verschillende soorten maaltijden af, misschien zit er ineens iets voor haar bij. En anders niet, maar dan red ze het heus wel even op brood en fruit.