Gewoon even benieuwd wat jullie ervan vinden. Onze oudste dochter sliep al vanaf 7 weken voorbeeldig. Nooit geen omkijken naar gehad 's nachts. Onze jongste daarentegen... de nachten dat ze doorgeslapen heeft zijn op 1 hand te tellen. Naar bed gaan is geen probleem, maar elke nacht rond 00.00 uur wordt ze wakker. Het enige wat ze dan wil is mij. Ze klampt zich helemaal aan me vast. Als baby'tje heb ik nachten en nachten achter elkaar met haar rondgelopen. Dan weet je pas wat slaapgebrek is . En nu...ik heb vooraf altijd geroepen dat ik het nooooit zou doen . Maar nu neem ik haar elke nacht als ze wakker wordt gewoon mee naar ons bed. Even knuffelen, en dan leg ik haar naast me neer. En slapen we allemaal. Mijn man heeft er geen moeite mee, ik ook niet. Sterker nog, ik geniet van dat warme lijfje tegen me aan... Maar als ik aan mijn omgeving vertel dat ze bij ons slaapt?? Jeetje, wat een meningen! Ik snap ook wel dat het 'idealer' zou zijn als ze in haar eigen bedje zou slapen. Misschien is het een gewoonte geworden. Maar nu de strijd aangaan, is geen optie. Ze huilt alles bij elkaar en heeft een volume... zo hard! Mijn oudste heeft haar slaap hard nodig voor school. Ik wil niet dat ze daardoor wakker wordt. Ik ben benieuwd wat jullie zouden doen? En mama's die hetzelfde doen/deden: hoe lang heeft dit bij jullie geduurd? Voordat ze wel in hun eigen bedje gingen doorslapen?
Ik vind het zo gemakkelijk van anderen om jullie daarop te veroordelen. Als dit de enige manier is om nog wat slaap te krijgen, dan doe je dat toch? Je moet toch slapen. Dat het op langere termijn misschien wel voor wat problemen kan zorgen ivm afleren is dan weer voor latere zorg.
Als het voor jullie allemaal werkt is het toch prima! Laat de rest maar praten. Momenteel gaat het hier goed, maar zodra het snachts een strijd wordt, leg ik m'n zoon ook tussen ons in, voor ons allemaal prima, al slaap ik wel beter als hij er niet ligt. Maar snachts de strijd aan gaan kost nog veel meer energie en frustratie. Ze gaat vanzelf wel in haar eigen bed slapen, ze heeft je nu gewoon nog even nodig, waarom dan niet aan die behoefte voorzien. Gewoon elke avond in haar eigen bed beginnen als dat goed gaat, en dan lekker bij je nemen als ze wakker wordt.
Nah dat kan echt niet hoor! Hier sliepen ze ook bij ons in bed. Sterker nog: veruit de meeste kinderen op dezen aardbol slapen bij hun ouders. Dat is onze natuur. Dat wij in het Westen nu zo ver van onze natuur afstaan, zegt álles over ons. Maar onze baby's hebben daar geen boodschap aan en ja er zijn uitzonderingen, prima toch? Als jullie nu beter slapen, dan is dit toch dé oplossing voor het probleem? En die omgeving met commentaar. Tja. Niet bespreken met dat soort types. Er zijn altijd mensen die het beter denken te weten. Maar dit is jouw kind dus jouw keuze
Hier lag ze ook al vanaf dag 1 bij ons in bed nu slaapt ze al wat vaker in haar eigen bedje maar ook nog geregeld bij ons ach ik geniet er maar van ze zijn al zo snel groot😉
C slaapt ook bij ons hoor als ze snachts wakker word. Ik heb geen zin om uren bezig te zijn terwijl we allemaal binnen 5 minuten weer slapen als ik der bij ons leg. Prima toch? Lekker laten kletsen die mensen en doen wat voor jullie het beste voelt
Als het voor jullie werkt, is het toch prima. Onze kinderen slapen vanaf dag 1 op hun eigen kamer en ik moet er echt niet aan denken om ze bij ons in bed te hebben. En daar zullen mensen ook een mening over hebben. Wat ik hier al las: jullie kind, jullie keuze en ons kind, onze keuze. Niks aantrekken van anderen hun mening.
Je moet toch slapen?! Blijbaar heeft ze hier behoefte aan. Ze zal echt niet tot haar 18e bij jullie in bed willen slapen hoor Dus gewoon lekker genieten samen.
Dit. Mijn keus zou het absoluut niet zijn, dan maar drama, maar ons bed is ons bed. Maar als jij het niet erg vind lekker doen.
Heel erg herkenbaar. De oudste 2 hebben (bijna) altijd in hun eigen bed op hun eigen kamer geslapen. Oudste vanaf 7 dagen oud, dochter vanaf een week of 4. Zelden tot nooit gedoe in de nacht. De jongste is een heel ander verhaal, die had tot een jaar meer op onze kamer doorgebracht dan op zijn eigen kamer, en regelmatig ook tussenin. Ook na zijn verjaardag nog vaak zat dat hij op onze kamer lag of tussenin. Sinds hij 1,5 is gebeurde het nog een keer per week ofzo, dat hij wakker werd en dan nam ik hem tussenin. Tot ik het een week of 2 geleden opeens helemaal zat was, hij sliep steeds meer tussenin, en het werd echt een gewoonte. Wij slapen beter als we zonder kinderen in bed liggen. Maar hij sliep op de kamer met zijn zus, en zij werd wakker van hem. Dus heb ik haar bed bij haar grote broer op de kamer gezet, en 1 nacht doorgezet met laten huilen. Elke 10 minuten naar boven, vertellen dat hij er niet uit mag, aai over zijn bol. Na 1,5 uur sliep hij weer, en sindsdien is er niks meer aan de hand. Hij slaapt elke nacht in zijn eigen bed, slaapt weer gewoon in 's avonds. Laat je niet van de wijs brengen over wat anderen zeggen, als jullie het fijn vinden, is het toch prima? Als er een moment komt dat je het wel zat bent, is het toch vroeg genoeg om te gaan leren in haar eigen bed te slapen?
Onze dochter is 21 mnd en slaapt ook nog wel eens bij ons hoor. Vooral als het s avonds echt niet lukt (wij doen niet aan laten huilen...). Dan ga ik eerst bij haar bedje zitten, als het dan nog niet lukt gaan we samen in ons bed liggen, dan slaapt ze daar lekker verder. Soms leggen we haar dan weer over. Toen ze 1,5 was heeft ze een periode gehad dat ze echt heel vroeg wakker was (half 5...) en toen sliep ze wel bij ons verder Dus, ik zou het lekker doen Ooit wil ze wel in dr eigen bed hoor!
Hier met de kinderen nooit slaapprobleem gehad. Tot nummer 6 kwam! Die ging slecht slapen, werd steeds wakker enz. Wij werden steeds vermoeider dus op den duur namen we hem tussenin. Binnen en par tellen lag hij heerlijk te snurken, maar wij konden niet slapen. Dus voor ons werkte het niet. Steeds probeerden we hem terug te leggen in zijn eigen bed. Maar dat wilde hij niet. Tot hij 16 maanden was en wij allebei heel moe. Hij lag toen meer in ons bed, dan in zijn eigen bed. Ik trok het niet meer! Ik heb hem toen een dikke knuffel gegeven, heb hem lekker in zijn eigen bedje gelegd en gezegd dat hij lekker moest gaan slapen. Hij was woest en huilde heel hard. Ik ben mijn eigen bed ingegaan en we werden om 7 uur pas wakker. Hij had ook heel de nacht in zijn eigen bed geslapen! Vanaf die dag ben ik consequent gebleven. Hij sliep in zijn eigen bed en heeft nooit meer gespookt. Wij waren daar heel blij mee. Voor ons was het niet fijn omdat wij niet konden slapen. Jullie vinden het fijn, dan moet je het gewoon doen en je niks aantrekken van wat een ander zegt.
Als het voor jullie werkt dan moet je het vooral doen. Zodra een van jullie er een probleem mee gaat krijgen is het vroeg genoeg er iets in te veranderen. Onze jongste slaapt bij ons op de kamer, in zijn ledikantje aan ons voeteneind maar eerder was datzelfde ledikantje een co-sleeper en lag hij heerlijk bij ons. Nu slaapt hij zo goed als door, alleen af en toe wat gejammer als hij zijn speentje kwijt is maar verder totaal geen problemen mee. Onze middelste wil wel vaak bij ons in bed en die is al bijna 4. Hij wordt vaak wakker 's nachts en dan durft hij niet meer alleen te slapen. Meestal leggen we hem terug in zijn bed en over het algemeen gaat dat goed maar soms laten we hem toch bij ons kruipen en dan slapen we met z'n drieën nog redelijk. Maar ik begin er wel steeds vaker moeite mee te krijgen dus proberen we hem zo veel mogelijk terug in zijn eigen bed te leggen. We doen het gewoon zoals het op dat moment voelt en dat is misschien niet erg consequent maar voor ons werkt het prima zo.
ik heb maar 1 regel 's nachts en dat is: we krijgen zoveel mogelijk slaap. en wie dan in welk bed ligt maakt me weinig uit. Hier ligt zoon1 (bijna 4) in een twijfelaar, zoon 2 (net 1) begint de nacht in zijn ledikantje, slaapt vaak vanaf een uur of 11 verder in de cosleeper. Als het uitkomt ligt man bij de oudste, of ik, of jongste tussen ons in. Of oudste tussen ons in.Ben ook wel eens met jongste bed uitgeslapen en in twijfelaar oudste gaan liggen toen oudste lekker met man in ons bed lag te slapen. Oh, en onze oudste zeurt nooit hoor, dat hij bij ons in bed wil 's avonds. begint gewoon in zijn eigen bed zonder mopperen.
jongste ligt hier ook regelmatig naast me in bed, vannacht nog Ik heb snachts geen zin in strijd en ik slaap er niet slechter van
Dit is het enige dat telt! Ik heb het ook weleens gedaan hoor, terwijl ik altijd riep dat nooit te doen.
Hier lag 1 van onze tweeling vanaf z'n 1e jaar bij ons in bed. Meestal vanaf een uur of 4/5 in de nacht. Werd alleen steeds vroeger. En wij vonden het opzich niet zo'n groot probleem, behalve als wij intiem met elkaar wilde zijn. Klein maandje geleden hebben wij slaaptraining toegepast. We hebben 1 pittig weekje gehad, maar nu slaapt ie weer heerlijk in z'n eigen bedje. Soms huilt ie snachts nog wel eens, maar valt meestal na een minuut of 10 zelf weer in slaap. Vaak eerder al. Wij vinden het belangrijk om onze slaapkamer voor ons 2tjes te hebben. Zodat we op elke gewenst () moment daar ook seks kunnen hebben.