Zoontje zei in het begin ook niks op de psz en praten kon hij al voordat hij liep, hij zat ook veel aan de tafel de boel te observeren...het woord 'autisme' viel al snel, wij noemden het de kat uit de boom kijken. Na de zomervakantie vorig jaar was ie in alle opzichten gegroeid en deed ie leuk mee in de klas maar gaan ze buiten spelen loopt ie nog steeds het liefst al kletsend met juf het schoolplein over. In grotere groepen voelt ie zich niet prettig maar als het klikt met iemand dan gaat 1 op 1 spelen heel goed en hij heeft duidelijk meer met oudere kinderen dan met leeftijdsgenootjes. Ik maak me soms ook best zorgen over hoe het straks zal gaan op de kleuterschool maar zie ook wel veel van man en mezelf erin terug en met ons is het ook goed gekomen...
Over het liever spelen met oudere kinderen.. Ik heb laatst van een pedagoog een logische verklaring ervoor gevonden. Veel peuters maken makkelijk contact met oudere kindjes, kinderen van deze leeftijd zijn sociaal emotioneel nog niet voldoende in n staat om onderling sociaal gewenst gedrag te vertonen. Alle tweejarigen zitten immers in dezelfde fase en zijn erg op zichzelf gericht, een peuter vindt nog steeds dat hij het centrum van het universum is. En dat botst natuurlijk onderling. Oudere kinderen zijn al over deze fase heen en gedragen zich vanuit een meer zorgende taak naar een jonge peuter toe. Daarnaast komt het blijkbaar vaker voor dat enige kinderen makkelijker kunnen omgaan met oudere kinderen dan met leeftijdsgenoten. Ze groeien op tussen de volwassenen die vanuit een zorgende en begeleidende rol optreden, het kind is alleen die rol gewend. Oudere kinderen nemen deze rol ook onbewust aan, en dat voelt herkenbaar.