Hoi hoi Ik heb 2 jongens, van 2,5 en 6 maanden. Mijn oudste liep 'pas' met 18 maanden (hij heeft altijd al goed aan de hande gelopen hoor). Hij kan nog niet rennen, maar daar krijgt hij fysio voor. Verder babbelt hij de oren van je hoofd, en kent bijna het halve alfabet al, en telt zo tot 17. Het probleem is dat als we gaan wandelen, dan wil hij niet zelf lopen, hij wil perse in de wandelwagen zitten - nu hebben de musty urban rider met duoseat - . Je hoort juist meestal andersom, dat kindjes als ze eenmaal lopen juist NIET meer in de buggy willen... Dat is bij ons dus andersom, meneer wil juist IN de buggy. Mijn jongste zoon daarentegen wil nu alleen maar staan staan staan, hij is 6 maanden, die is duidelijker veel fysieker aangelegd. Zodra hij in de wandelwagen zit, is alles weer oke. Hij zegt dat ie 'pijn' heeft als ie moet lopen, maar hij kan het goed genoeg (lees binnenshuis). Ik weet gewoon niet meer hoe ik hem kan helpen dat ie lopen leuk gaat vinden... Wat zou het kunnen zijn? Heeft iemand een idee? Het is zo'n lieve knul, en is heel lief voor zijn kleine broertje, en voor ons. Maar lopen/rennen/de stoep op en af etc. is een probleempje. Hoe kan ik mijn zoon helpen? Mijn dank!
Inderdaag lastig hier met mijn oudste dochter gehad!! Wilde altijd in de buggy en ik vond het eigenlijk wel best! Totdat ze 3 jaar was en mijn man zei van wat een luilak ze gaat maar lopen. Dus samen met haar de buggy op zolder gegooid van nou ben je groot! Eerst was ze het telkens zat na een paar straten maar binnen een paar weken was het over! Dus zou nog even wachten en dan gewoon de duowagen vervangen voor een wagen waar alleen de jongste in kan! En beginnen met kleine stukjes lopen. Bijv aan het begin van de straat op de terugtocht naar huis lopen! En dan heel erg prijzen en zeggen dat hij groot is!!
Herkenbaar hoor! Mijn dochter heeft er ook een handje van om niet te willen lopen en of gedragen te worden of in de wagen te zitten. Ze is 2,5 en ik vind haar oud genoeg om te lopen. In jouw zoons geval zou ik hem juist laten oefenen met lopen. Helaas draagt papa haar dus echt altijd als ze dat wilt! Bij mij loopt ze inmiddels dus een stuk beter en zonder gezeur. Ik neem gewoon geen wagen meer mee voor haar, de 1ste keer niet te ver hoor! Wel opbouwen natuurlijk, anders is het wel zielig. Heb je geen eenling wagen voor je jongste of een draagdoek? Mijn dochter roept graag dat ze moe is, maar vervolgens zegt ze dat ze in de tuin trampoline wilt springen of ze gaat rennen (erg duidelijk dat het reuze mee valt met het moe zijn). Ze heeft er dan gewoon geen zin meer in. Kan best zo zijn zijn dat jouw zoon zegt dat hij pijn heeft als hij geen zin meer heeft.
Wat is er nou eigenlijk erg aan dat hij niet wil lopen? Dan zet je hem toch in de wagen? Ik bedoel maar te zeggen dat je er misschien geen probleem van moet maken. Ik zei tegen Jelle altijd: "lopen tot daar" en dan wijs ik een stuk aan wat voor hem makkelijk te behappen was en dan mocht hij in de wagen. En eigenlijk ging dat altijd goed. En eerlijk gezegd vond, en vind, ik het niet zo erg dat hij niet wil lopen, kunnen we tenminste in een stevig wandeltempo doorlopen... Ik ben zoooooo slecht in slenteren... Waarom heeft hij fysio? Het zoontje van mijn vriendin is 4 en die rent ook bijna niet. Hij heeft hypermobiliteit, hij is dus te flexibel in zijn gewrichten. Daardoor mist hij de stevigheid in zijn benen om te rennen waardoor hij ook weer geen kans heeft om conditie op te bouwen. Zo werkt het dus door, zeg maar. Hij is dan ook snel moe en kan dus geen lange stukken lopen. Hij krijgt nu fysio om spierkracht op te bouwen en als dat beter is, dan kan hij ook zijn conditie op gaan bouwen. Overigens gaat lopen en rennen thuis wel redelijk goed, omdat dat maar kleine stukjes zijn en hij dus snel op de plaats van bestemming is...
Mijn stiefzoon vertikte 't om te lopen, was gewend overal maar z'n zin in te krijgen, dus als meneer in de wagen wilde, kreeg meneer 'n driftbui, tot hij in de wagen gezet werd. Wij hadden echter twee rondsjouwen van dezelfde leeftijd (mijn dochter is twee dagen jonger dan hij) en je kunt niet tegen de één zeggen 'jij moet lopen' en tegen de ander : 'jij hoeft dat niet' (bij 'n gezond kind dan hè) We hebben toen elke keer tegen 'm gezegd: Joh, je moet tot die boom lopen... En wezen 'n beetje vaag in de ruimte. Als hij dan bij 'n boom aangekomen was (de eerste die hij zag natuurlijk) zeiden we: 'nee, die boom bedoelden we niet, die andere' en zo konden we 't wel een hele tijd rekken.. Binnen de kortste keren rende hij de hele stad door en was 't gemekker over. 't Werd gewoon gezellig met alle koters naar de stad te gaan of door 't bos te wandelen. (En achter de vele driftbuien bleek 'n uiterst schattig jongetje te zitten.) Maar, ik wil er wel bij zeggen dat mijn stiefzoon normaal gezond was. Ik wilde als kind ook niet lopen en daar heeft m'n moeder echt met de handen in 't haar mee gezeten, tot uiteindelijk bleek dat ik de ziekte van Pfeiffer had en dus inderdaad geen eind kón lopen.
Mijn dochter vindt het ook erg fijn om nog lekker in de buggy te zitten als we naar de stad gaan. Ik laat het lekker zo. nu dus een dubbele wagen gekocht ( met babynestje voor achterin) Maar goed Isabella loopt ook wel weer heel veel. Als we bijvoorbeeld even met de hond weg gaan loopt ze wel en is ze juist lekker aan het rennen. Geen idee hoe je het kunt oplossen. Ik denk dat zoiets vanzelf komt. 3 jaar is ook nog niet heel erg groot vind ik. Misschien kun je de fiets voor hem meenemen?
Mijn zoon wil nooit in de buggy zitten... maar het zoontje van een vriendin van mij die even oud is wil alleen maar in de buggy of wandelwagen zitten als ze weg zijn dus het komt meer voor. Ook hij was laat met lopen en rennen doet hij inm. ook nog niet. Mij lijkt het wel eens lekker als mijn zoon eens in de buggy zou willen zitten haha, kan hem er alleen inkrijgen met een doosje rozijntjes haha.
Ik zie ook het probleem niet zo,is toch niet erg als ie in de buggy wilt? Mijn oudste is 3,5 en ik vind het alleen maar fijner dat ie er ook nog in zit! Makkelijk met winkelen en Efteling! Kan ik lekker mijn eigen tempo aanhouden! Ik denk als jij er zo over denkt dat hij uiteindelijk toch wel zelf il gaan lopen!! Komt vanzelf de 1 wil dat eerder als de ander! Groot voordeel,ze schieten niet ineesn weg,de weg op of dat ze heel langzaam gaan lopen omdat ze van alles nog willen zien!
Idd vertel mij wat even naar de winkel (wat normaal 1 minuut lopen is) kost hier 30 minuten haha. Als ik snel moet gaan we op de fiets, maar meestal gaan we lopend en dan ziet mijn zoon idd van alles en gaat langzaam lopen en constant stoppen onderweg Lijkt mij heerlijk als mijn zoon eens in de buggy zou willen
Dank jullie voor de antwoorden Zo te horen ben ik niet de enige, en dat is al heel fijn om te weten Ik zal de fiets meenemen truc eens gaan proberen (hij heeft net een fietsje gehad met zijwieltjes van opa) En de truc met tot die boom lopen proberen wij ook al, maar dan als verstoppertje met papa achter de volgende boom... soms werkt dat, maar nu trapt hij er niet meer in.... Mijn oudste krijgt fysio omdat hij nog niet kan rennen (heel snel lopen wel hoor) en vindt het moeilijk om met losse handjes een stoepdrempel af en op te lopen/stappen. We hebben nog de Stokke staan (maar die moet ook verkocht worden via MP) en ik heb idd een draagdoek, maar ja, met 30 graden buiten... pff... Ik heb weer nieuwe hoop
ik snap niet waarom een kind van 2.5 jaar nou perse zou moeten lopen omdat papa en mama dat makkelijker/leuker vinden. hij kan ook tijdelijk even terug klein willen zijn vanwege zijn broertje. ik zou er niet moeilijk over doen. sowieso niet, al dan niet met broertje. je zult nog vaak terugdenken aan de tijd dat ie in de wagen zat als hij weer eens wegloopt over een jaar of 3. als ze eraan toe zijn willen ze heus wel lopen hoor. t'is net als praten. je denkt wanneer gaat ie nu eens praten en op een dag heb je zoiets ik wou dat ie eens eventjes 5 minuten zijn mond hield mijn oren tuuuuuteren ervan.
Och, mijn zoon wordt in oktober 4 en vindt het heerlijk om nog in de buggy rond gereden te worden. Ik vind het best, dan rent hij ook niet overal heen en weet ik altijd waar hij is...