dat is wat ik wel 500 keer per dag hoor van mijn zoontje..nu 21 maanden. letterlijk de hele dag roept hij mama mama mama mama ik wordt er nu zo een beetje gek van! want er is niks aan de hand!!!!!! en ik antwoord ook elke keer jaaa wat is er? jaaaaa jongen zeg het maar..ja wat moet je..ja..ja..hmmmm... het is echt niet normaal meer hoevaak hij mama roept per dag vanaf sochtends totdat hij naar bed gaat. zelfs mijn vriend zegt dan wel eens hou nou eens op laat die vrouw met rust joh! ik doe 1 stapje van hem verwijderd en er zijn al 3 mama's naar mn hoofd geslingerd..ik ga even naar de slaapkamer en ik zeg altijd waar ik naartoe ga..ok dan volgt hij me en bij elke stap hoor ik mama mama mama grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr. als er niks bijzonders is in de slaapkamer gaat hij naar de woonkamer en ja hoor.. elke stap weer mama mama mama in de woonkamer hoor ik hem nog steeds mama mama mamaaaiiiii gebeurd dat ook bij jullie? is er een manier om dat ge-mama om niks te minderen? ik hoor het maar al te graag
Mijn dochtertje is pas 9 maanden, dus nog geen maaammmaaa...! Maar uit je verhaal begrijp ik dat je er elke keer op reageert. Misschien moet je er een tijdje even niet op reageren, het negeren. Waarschijnlijk vindt hij het leuk dat je er op reageert en wordt het minder als je er even net op reageert.
haai tamaraliza: niet antwoorden heb ik ook geprobeerd maar dan gaat ie van roepen naar gillen en echt keihard! zo een gil waar je nekharen van overeind gaan staan en je tenen krommen hahhahhaahhaaa. ik zei zelfs een keer..ik ben mama niet ik ben papa. maar dat hielp niet hij lachte me gewoon uit en ging toen weer vrolijk verder..mama??? mama mama??? maamaaaiiiiii
Herkenbaar... tis een fase.. wel 1000000x per dag hoorde ik mama mama mama mama toen ze zo oud was. Knetter gek werd ik er soms van ik dacht soms "LAAT ME MET RUST! " hahaha Nu is het over
Sil is nu 18 mnd en die heeft het ook wel, alleen dan afwisselend papa en mama (gelukkig). Ik reageer altijd een paar keer en als er niks is, negeer ik 't verder maar. Als hij dan al eens gaat gillen omdat ik niet reageer, dan ga ik naar hem toe en vraag wat er is. Is er niks, dan zeg ik dat hij maar lekker zelf moet gaan spelen en dat ik in de keuken ben/op de bank zit/iets aan het doen ben en dat ik weer terugkom als ik klaar ben. Werkt eigenlijk bijna altijd (nog) wel. Fingers crossed dat dat zo blijft
ooo ik hoop dat het een fase is!! duurde die fase lang tanja? ik denk elke keer wel laat me met rust! want ik weet dat er niks aan de hand is.
Alsof ik het zelf geschreven heb! Het is bij Finn ook zo erg! Als ik onder de douche ga wordt ie hysterisch...gaat papa onder de douche boeit het hem niet. Sta ik in de tuin en hij binnen achter het hekje (trapje) is het gillen. Al ga ik even naar de wc...dan staat ie als een malle tegen de deur te schoppen..MAAAMAAAAAA!!!! Ik word er soms een beetje moe van hoor! Helemaal nu hij deze hele week ook al ziek is...het vreet energie! Ik heb geen idee hoe ik het moet stoppen. Ik zeg steeds dat ik gelijk weer terug kom. En dat helpt al als hij boven is en ik iets ben vergeten beneden. Dan zeg ik dat ik even iets ga pakken maar meteen weer terug ben. Verder is het schreeuwen.
Hier ook hoor mijn zoontje is ongeveer even oud.. Kvind het wel grappig haha.. Maar ik reageer er niet meer op.. We hebben ze pas geteld.. Pas riep hij 20 keer achter elkaar MAMA!!! En toen al laatste keihard MA! Kmoet er wel op lachen...
Is echt een verlatingsangstfase, dus je kindje houdt je gewoon goed in de gaten en wil continu weten wat je doet en waar je heen gaat en wat gebeurt er dan met arme zielige ik?! Maar ja. Dat kan ie waarschijnlijk allemaal nog niet zeggen dus volstaat voor hem: MAMA MAMA MAMA! Ik zou heel duidelijk maar wel kort vertellen wat je gaat doen voordat je iets gaat doen. En verder snap ik ook wel dat als je echt uit het zicht verdwijnt dat dit angstaanjagend is voor een ukkie. Ik zou zelf een beetje schipperen tussen faciliteren (wel reageren, rustig blijven, er een grapje van maken, zijn naam terugzeggen) en negeren (en dan dus ook het gegil negeren). Verder gewoon wat extra aandacht geven en vooral laten zien dat wat je zegt ook gebeurt TisUnFase! Succes
ik ging er op een gegeven moment niet meer op in.. dan was het mama mama mama mama mmaaaaamaaa MAM!!! hahahaha wel grappig.. En geen idee hoelang die fase duurde. denk toch wel echt heel wat maanden...
@Bosi: whahaha! Herkenbaar. M kan soms enorm: mama mama mama of papa papa papa (altijd als je precies op het punt staat om iets geniaals te bedenken of een splinter met je linkerhand uit je rechterwijsvinger staat te pulken) en als we dan zeggen 'ja M'. Dan zucht ze heel diep en heeft ze eigenlijk niets te zeggen. Drie seconde later: Mama?
ahahahha als ik het zo lees bij andere mama's kan ik er wel om lachen maar dan denk ik van..hee wacht ff bij mij gebeurd het ook en zo grappig is het niet. ook zit hij nu dan in de fase dat je bijna de deur uit moet glippen als weg moet en hij niet meekan. bv. als ik rijlessen heb moet ik zowat de deur uit glippen, nu heb ik de dagen aangepast. ik ga rijden wanneer hij op het kdv zit want dat wegglippen vond ik zo ontzettend zielig. ik had dan net de deur dichtgedaan en hoorde al mama mama mama??? maaammaaaaaaaa. en als hij niks hoort van mama dan gaat ie zielig huilen. nee dat brak mn hart echt. maar goed het is dus een fase, ok dan heb ik iets om naar uit te kijken..het einde van deze fase
@bosi33@ hahahahahhaaa ging stuk om dat filmpje! nou zo gaat het hier ook alleen krijg ik dan geen "hai" te horen maar nog een paar keer mama
Hahaha...ik moet er bij andere ook altijd om lachen en dan vind ik het zelfs schattig! Dat wegglippen ken ik ook wel...maar ook dat vind ik erg zielig en zelfs een beetje gemeen. Ik wacht nu ook met veel dingen tot ie op bed ligt. Dus als hij slaapt in de middag even boodschappen doen (doe ik veeeeeel liever in mn eentje) en als ik bijvoorbeeld 's avonds weg moet/wil, ga ik als hij met papa boven is om in bad te gaan en te gaan slapen. Tegenwoordig als ik weg ga als hij wel wakker is, bijvoorbeeld als ik naar school moet om half 9 of later, pakt hij zelf zn schoenen en gilt ie dat ze AAAAAAAAAAAAAAAAN moeten! Hahaha!
hihihi, ben ik de enige die echt geniet van deze fase? Weer eens die verlatingsangst, maar nu met 'MAMA' in plaats van alleen maar huilen als ik uit het zich ben? Ik word ook maar sinds kort heel bewust met MAMA aangesproken, en daar geniet ik (nog?) van. Ze roepen al maanden papa, opa, hond, elkaar enz., maar 'mama' heeft lang geduurd. Ik was heel lang 'bahbah' of 'eeehhhhh'. Als ze hier roepen en ik sta bijv in de keuken, roep ik terug dat ik in de keuken ben. Volgens mij gaat het erom dat ze je stem horen. Als ik weg moet uit de kamer en het kindje moet even alleen blijven in de woonkamer, dan leg ik uit dat ik even wegga en dat ik zo terug ben. Ik zeg dan bijv 'mama gaat even je broer halen, ik ben zo terug, ok?'. Ze zeggen dan ook JA, en knikken. Dan is het goed als ik wegloop. Als ik moet gaan werken, begin ik al een half uur van tevoren te vertellen dat mama straks gaat werken en dat oma komt oppassen, of dat ze naar 'school' (kdv) gaan. En dat herhaal ik heel vaak tijdens het aankleden en ontbijt. Dit helpt wel enigzins.
Mijn dochter is dan wat ouder maar zit alweer een tijdje in de mama-fase: - Mama, mamaaa, mama mama, mama, mama kijk is, kijke nou, kijk isssss *ga dan maar kijken* - ja I, wat is er? - kijk een sok! *zucht* ja heel leuk.. of heel lang blijven gillen om mama en dan bij de meest onbenullige dingen vragen: wat is dat? Ook vermoeiend haha
Leuk he! Eerst ben je blij dat ze mama zeggen en dan komt er een moment. Grrr mama kan het niet meer horen Ach ja het gaat altijd over deze fase. Maar het woordje mama blijft favoriet geloof me.