Jeetje het is echt een tijd geleden dat ik hier iets heb geplaatst maar ik heb echt advies nodig! Mijn zoontje van 3,5 is zo gevoelig. En dat uit zich vooral negatief. Hij is zo snel boos en gefrustreerd. Als gevolg daarvan blijft hij in een hysterische bui waarbij hij heel hard gaat gillen. Hij kan slecht tegen drukte en als iets niet meer overzichtelijk is raakt hij in paniek. Vandaag zijn we naar een binnenspeeltuin geweest samen met een vriendin en haar kinderen. Het is hier nog vakantie tijd en het was er dus erg druk. Mijn zoontje durft nergens in of op ook niet met de andere kinderen. Toen hij wel ergens opklom begon hij uit het niets te gillen en te huilen. Zelfs al ik hem haal Blijft hij boos en overstuur. Ook thuis kan hij erg boos zijn als hij zich pijn doet of als iets niet lukt. Ik snap dat dit bij de leeftijd hoord maar het is echt extreem. Ik mag hem niet troosten en geeft soms zegt aan niet te kunnen stoppen met huilen. Erg zielig. Mijn schoonmoeder werkt in de kinderopvang en zegt dit niet te herkennen in deze mate. Ook mijn vriendin schrok er een beetje van. Verder is hij heel vrolijk sociaal en blij, slaapt altijd goed kan goed delen enz. Maar is erg ver voor zijn leeftijd denkt overal over na en praat als een volwassene soms. Ik vraag me af of ik hier met iemand over moet praten, en vooral hoe kan ik hem hierbij helpen. Hij is altijd een ritme kind geweest wegens overprprikkeling. Wat vinden jullie?
Praten kan geen kwaad toch? Mischien kun je van iemand handvaten krijgen? Hier geen herkenning heb een kereltje van 2,5 die juist in de drukte het helemaal naar zijn zin heeft. Is het iets van de laatste tijd is er iets veranderd of is het altijd al zo geweest. sterkte kim
Ja het is altijd een kind geweest dat erg gevoelig was voor drukte. Va 1 jaar ging dit wel steeds beter maar sinds een half jaar vertoond hij dit gedrag. Ik heb het idee dat zijn emoties hem overspoeld. Hij kan het niet aan ofzo.
Ik herken het heel sterk, daarbij kan mijn zoontje niet goed praten, dus niet goed uiten en dat levert ook veel frustraties op. Omdat er nog wel iets meer speelde zijn we vanaf zijn tweede wat verder gaan kijken en uiteindelijk via integrale vroeghulp bij karakter (jong infant team) terechtgekomen waar hij onderzocht is op autisme. Hier is idd uitgekomen dat er Sven een ass heeft. Hoeft natuurlijk niet te betekenen dat jouw zoontje dit ook heeft. Sommige kinderen zijn erg gevoelig. Ik zou eens met het CB in gesprek gaan. Wellicht hebben zij tips/adviezen. Sterkte! Ik begrijp dat het moeilijk is. Wij gaan al niet eens meer naar een binnenspeeltuin toe. Binnen no time is mijn zoontje overstuur en kunnen we weer naar huis.
heeft het CB ook vaak niet een opvoedlijn?? als ik je verhaal zo lees zo het je zeker kunnen helpen om hier eens met een deskundig iemand over te praten. baat het niet schaadt het niet denk ik dan. en zoals je het beschrijft klinkt het idd wel dat je kind op drukke situaties erg heftig reageert. misschien heeft hij wel heel erg veel moeite om de situatie te overzien en komen alle prikkels tegelijkertijd bij hem binnen en kan hij ze niet goed filteren.
Hier kun je via het CB wel in contact komen met mensen die opvoedingsondersteuning geven. Hier is dat de welzijnsorganisatie die dat verder regelt. Soms 1-op-1, soms in groepsverband. Het heeft een aantal mensen die ik (een beetje) ken al goed geholpen. Maar het verhaal klinkt ook een beetje als mijn neefje. Ook extreem expressief, heel boos om alles, heel groot praten, en bij iets teveel prikkels zelfs moet spugen.. Als mijn zus hem dan op de gang zette vanwege iets stouts (zijn broertje alweer slaan) brak hij daar zo'n beetje de tent af.. Bij hem bleken het 2 dingen: het eerste kleine was fysiek, hij had een ontstoken teen, en die heeft waarschijnlijk achteraf meer pijn gedaan dan gedacht. Hij gaf nooit iets aan, maar er is wel een kleine operatie nodig geweest om dat recht te trekken. Dat scheelde al iets. Maar de grote verandering is toch de basisschool geweest. Vanaf dag 1 is het een ander kind. Hij is nu thuis ook wel chagie, maar meer voldaan vermoeid, en niet meer verveeld vermoeid. Dat scheelt een hoop in de uitingen. Mijn zusje heeft hem tot die tijd veel proberen uit te dagen met knutseldingen, bakdingen, uitjes, maar ook veel klusjes in huis zoals afstoffen (alsof het helpt) etc. Dat verveelde hij zich niet zo. Dat was alleen wel intenstief met nog 2 kleinere kinderen in huis..
Bedankt voor de redacties meiden! Ik heb idd al een instantie op het oog die me hier bij kunnen helpen. Toch doet het me goed dat er herkenning is. Bij mijn zoontje is het vooral het erg heftig reageren op emoties. Hij kan er niet mee omgaan en overweldigend hem denk ik. Hij is totaal niet aggressief en zelfs niet erg stout. Teminste niet stouter dan een gemiddelde 3 jarige. Mensen die hem nooit zo gezien hebben schrikken er daarom van, omdat hij zo sociaal, lief enz is.Maar wel heel snel overprikkeld ja. Romy 1979 fijn dat er een diagnose is gesteld bij jullie zoontje, dat zal ook wel wat rust geven voor jullie denk ik.
Ja dat is idd fijn. Het helpt om zijn reacties te begrijpen. Alhoewel ik soms nog zoekende ben naar de juiste manier om er mee om te gaan. Maar hier krijgen we hulp bij.