dochter 3 jaar en 4 maandjes luistert niet... wanhoop nabij

Jemig wat heftig allemaal.. en wat goed dat binnen kort weer aan het werk gaat.
aar misschien de negatieve dingen een positieve draai aan geven.
En dat kost idd even veel inspanning.

Ik merk thuis heel goed wanneer ik flink veel gemopperd heb dat het een negatieve cirkel is..

Soms is het ook de manier van aanpakken.
Misschien je dochter anders benaderen.

Maar vergeet niet dat zij ook mee gemaakt heeft dat je erg ziek was..
Bedoel alles gewoon als tips.. zeg niet dat ik het beter kan hihihi want zelf hebben we ook klem gezeten met onder oudste

heel veel sterkte en Beterschap...

 

Hier ook een grote mond en niet doen wat wij zeggen. Ik denk dat dat laatste ook is wat je bedoelt. Ze luistert wel, maar doet niet wat jij zegt. Soms kunnen we het oplossen door humor en gek doen, maar dat vergt energie en creativiteit en dat heb ik momenteel niet.(2mk's in 5 mndn) Ik blijf bij een grote mond altijd corrigeren: 'ik wil niet dat je zo tegen mij praat'. Ik lees graag mee, want weet het soms ook niet meer.

Gaat je dochter overigens naar psz of opvang? Het scheelt soms ook dat ze daar ook gecorrigeerd wordt voor dergelijk gedrag.

Verder sterkte met je herstel!

 

Vertel je haar waarom je geflipt bent? Ik vind het op deze leeftijd hem ok om Sorry te zeggen tegen je kind als je onterecht of overdreven boos geworden bent, en uit te leggen dat mama ook maar een mens is en dat het emmertje soms echt vol zit. Ik merkte dat mijn dochter, ook zo'n gevoelig ding, daar heel goed op reageert. Eerlijkheid werkt het beste, vind ik.

En verder denk ik dat je je niet te veel moet opjagen in het idee dat het door jou komt. Ze zit nu eenmaal in een lastige leeftijd. Zelfs zonder issues bij mama, zou ze waarschijnlijk niet luisteren.

 

Hihi ze klinkt zoals mijn Loïs en jij klinkt zoals mij, los van jouw fysieke gesteldheid. Poeh I feel your pain. Mijn meis is bijna 3,5 en ook een pittig klein ding. Pienter, slim, sociaal, gezellig, maar ow wee als ze weer een 'fase' heeft. Een sprongetje ook wel te verstaan. Zeker als ik ook niet goed in mijn zit, zijn wij geen combinatie. Ben blij als papa dan weer thuis is. Maar die periodes kunnen zo over zijn, maar ook lang duren.
Ik denk dat jou dochter gewoon van slag is rondom jouw ziekte. Ze zien en horen alles en slaan alles op. Ze kan het in woorden niet uitleggen, maar bekracht haar gevoel.
...Lieverd ik zie dat je boos bent wat vind ik dat vervelend voor jou. Ik wil je graag helpen. Vertel aan mama wat er is. En de woorden vinden, is heel moeilijk, maar jij kent je kind het beste en kan wellicht ontcijferen wat ze zegt en doet. Bevestig wat ze zegt en wat je ziet. Alleen dat al kan verlichting brengen, omdat je haar gevoel begrijpt.

Wauw op sommige dagen zou een gremling jaloers op mijn dochter zijn, dus ik begrijp dat je het even niet meer weet. Het enige wat mij helpt is, begrenzen, belonen, stimuleren, veel praten en veel naar buiten. Je bent zelf ook welles moe en zeker in jouw geval vol emoties, dus deel de zorg. Ga naar vrienden met kinderen, familie? Laat ander helpen. Ik heb ook een zeer slechte periode gehad. Gefrustreerd, verdrietig en verlamd. De zorg delen is dan het enige wat ik je kan adviseren. Het lost niks op, maar het maakt het wel dragelijker voor jou.
Jij moet zelf uit deze emotionele achtbaan komen, dan trekt je dochter ook bij en praat met haar, ook zij heeft deze heftige achtbaan door lopen. Ook zij voelt dat jij het moeilijk hebt. Zij wil alleen maar haar mama terug. Dus als je energie hebt doe dan met volle aandacht een halfuur alleen wat met haar. En verder deel de zorg totdat jij weer kan. Het is niet erg om even niet te kunnen, maar twijfel niet aan jezelf. Je dochter voelt dit ook haarfijn aan. Hoe je die knop om kan zetten, kan je alleen zelf. Maar deel de zorg.

 

Gaat ze niet naar de opvang oid? Lijkt me dat ze daar weer wat nieuwe uitdagingen kan krijgen.

Ben altijd blij dat ik in België woon voor dat soort zaken: hier gaat de dochter al sinds ze 2,5 jaar is fulltime naar school. Geen idee hoe ik haar op deze leeftijd thuis constant tevreden zou moeten houden. Lijkt me verschrikkelijk zwaar, voor iedereen.

 

Nog 1 tip. Ik ben met mijn dochter naar een NEI therapeut geweest. Omdat de driftbuien en haar gedrag binnen een minuut van 1 tot 10 kon gaan. Het was gewoon zo zielig hoe ze met zichzelf in de knoop zat.
Ik kreeg het advies van een kennis. Zij was met haar dochter geweest, omdat zij dit ook had en binnen paar dagen zonder strijd meer aan tafel en ze kon beter luisteren.
Het is heel zweverig, maar na de behandeling de eerste 3 dagen werd het heel erg en dacht mijn god wat heb ik gedaan. Maar erna ging het zoveel beter. Ze was veel rustiger geworden, minder snel gefrustreerd.

Mijn dochter had volgens de therapeut oud zeer vanwege alles wat haar is overkomen.

Misschien een tip voor jullie samen? Het wordt deels vergoed door de verzekering.

 

Haha ach ja je doet je best
In NL gaan de meeste kinderen 2 max 3 dagen per week 2,5u. Mits ze naar kinderdagverblijf gaan, omdat ouders werken.
Hier kijk ik uit naar school hoor, of ben ik dan een ontaarde moeder

 

heel herkenbaar hoor, zeker even weggaan is een drama hier. rent overal en nergens heen. vaak is het ook gewoon verveling. een peuterspeelzaal helpt om zelf op te laden en het kind kan zich lekker uitleven. nu heeft ze vakantie, ga toch elke dag proberen iets te doen met haar, lekker kleuren aan tafel, lekker boodschappen doen (haar een actieve rol hierin geven anders rent ze zo de winkel uit of krijgt een driftbui).
soms hebben ze sowieso van die dagen dat je ze achter het behang kan plakken, dat hoort er helaas ook bij...
heb je (schoon)ouders waar je op terug kan vallen anders?
Zeker als je al zoveel ellende hebt meegemaakt maken ze daar helaas snel gebruik van, ze kunnen zich nog niet inleven en denken alleen maar: hey dat is makkelijk....
Ik wens je in ieder geval veel sterkte en kracht toe, zeker peuterpubers kunnen het vaak nog extra lastig maken.

 

Graag gedaan hoor Tis ook niet makkelijk om moeder te zijn. Zeker niet als er nog van alles veel energie van je weg slurpt. Heb me ook heel vaak naar gevoeld en onzeker gevoeld. Boven de prullenbak gestaan van ik gooi nu me telefoon weg. Lijstje van hier tot tokio in mijn hoofd en mezelf vaak verfoeid laat de boel de boel. Maar doordat je zo druk bent met jezelf, heb je ook veel ik tijd nodig. En zelfs alleen de was ophangen kan dan zalig zijn.
Dan wil je even niet zorgen, maar helaas gaat die koek niet op. Want die kleine knappe banjer is er hoe dan ook. Ik ben notabene hulpverlener, maar we zijn allemaal mensen. Probeer niet te kijken naar de schone schijn van sommige dames om je heen. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Het mooie weer komt eraan, lekker veel naar buiten. Hier ga ik op dagen dat ik denk ooohoeew, ren ik naar me zus, haha. Kan ze mooi met haar kids banjeren. Hebben we beiden even onze handen vrij Nooit voor lang, maar gedeelde smart is halve smart.

Sterkte met alles, maar echt waar er komt een betere periode aan. Ik adviseer je echt NEI therapie. Misschien voor jullie beiden wel. Baadt het niet dan schaad het niet.

 

mijn dochter heeft een enorme sterke eigen wil. en ik niet altijd geweldig veel energie nu ik zwanger ben.

wat ik merk dat werkt;
- veel naar buiten.
wij hebben in de buurt een natuurspeeltuin. Daar ga ik op mijn vrije dag (zolang het niet regent) uren zitten. ze kan er met water spelen, zand, met stepjes, fietsjes en gewoon lekker rondbanjeren. misschien heb jij ook zo'n plek in de buurt waar ze lekker zichzelf uit kan leven en jij een schuin oogje in het zeil hoeft te houden?
- Ik laat haar veel zelf doen. probeer geen haast te hebben. zelf brood laten smeren, zelf aankleden, zelf bepalen wat ze aan doet (tja dat ziet er soms niet uit), meehelpen met koken (zelf met een botermes dingen snijden).
- de boel de boel laten, neem een werkster als je dat kan permitteren al is het 1 maal per 2 weken.
- als je iets met haar gaat doen, ook echt volle 100% aandacht oei die stomme telefoon
- Als ik iets in het huishouden doe, dan vraag ik haar te helpen, poetsen en stofzuigen of de swiffer vindt ze fantastisch.

maar vooral geniet ook van je free/me time. die heb je gewoon hard nodig.

Moeder zijn van kleine zelfstandige hardhoofdige pippies is gewoon moeilijk.

p.s. ik ga de tip van sorry zeggen als je uit je slof schiet erg goed. die ga ik ook invoeren.

 

Is het heel overdreven als ik zeg dat je dochter je (doods?)angst gevoeld heeft? Ik denk dat haar basis weggeslagen is: jij, haar rots in de branding helemaal in de war en ziek. Als ik jou was, zou ik elke dag aan het begin van de dag jezelf voorhouden dat je je (bijvoorbeeld) een uur per dag volledog aan haar wijdt. 100% aandacht en liefde voor haar. Dat is denk ik wel op te brengen nu? Dan kun je de rest van de dag minder hoge eisen aan jezelf stellen en heeft ze elke dag in elk geval een uur de bevestiging dat je er écht nog (voor haar) bent. En dan zou het zo maar kunnen dat het op een goede dag ineens twee uur zijn...

Ik wil je veel sterkte wensen, het is een afschuwelijke situatie waarin je zat en nog steeds in zit, ook al lijkt de afloop positief te zijn. Kanker kost je naast de lichamelijke ook ontzettend veel geestelijke energie, en als je dan nog een kind hebt rondlopen is het helemaal zwaar. Ik hoop dat de gesprekken met maatschappelijk werk je helpen en dat het leven over een jaar weer helemaal gewoon is.

 

Wat een goed nieuws allemaal! Fijn dat je gezondheid de goede kant op gaat! En heerlijk dat je meisje ook weer wat fijner in der vel zit.
Tis soms zo simpel, maar een moeilijk opgave als ze zelf veel ik tijd nodig hebt. Fijn dat je nu een balans lijkt te vinden.

Veel geluk!