Hallo allemaal, onze dochter van inmiddels 3 heeft een tijd lang aan haar haren getrokken dit was in de periode van 6maanden tot anderhalf jaar. Het was blijkbaar een gewoonte van haar aangezien ze het alleen in bed deed, wij kwamen erachter aangezien ze dunne haren begon te krijgen, en op sommige plekken zelfs kale plekken. Ook vonden we altijd haren in haar bed na het slapen. Ze was zo klein dat we geen idee hadden hoe we haar moesten uitleggen dat ze hiermee moest stoppen. Op advies van de dokter hebben we haar toen noodgedwongen kaal geschoren toen ze anderhalf was, zodat ze niet meer kon trekken en dus haar gewoonte kon afleren. De tranen stonden bij mijn man en mij in de ogen toen we de tondeuse in handen hadden, maar we waren daarna super blij omdat het had geholpen. Maar nu.. inmiddels is ze drie jaar en heeft ze een flinke bos krullen gekregen. En sinds een paar dagen zien we haar weer aan haar haren trekken. Ze doet het bij het inslapen, als ze tv kijkt etc. Af en toe horen we gewoon echt het geluid van haren die uit haar hoofd worden getrokken. Mijn man en ik zijn de wanhoop nabij, want we willen haar niet weer kaal zien, helemaal niet nu ze ouder is en volgend jaar naar school gaat en het wel zo leuk zou zijn als ze met een gezonde bos haren op school komt. We hebben het aan het CB voorgelegd en die raadde aan om het gewoon te negeren aangezien het een gewoonte is die vanzelf weer over gaat. Maar ik zie haar haren bij haar pony al dunner worden, ik kan dit absoluut niet negeren en elke keer als ik het zie wordt ik van binnen ook helemaal gek. Maar wat moet ik hier nu in hemelsnaam aan gaan doen?? Ik ben de wanhoop nabij en hoop echt dat iemand hier tips/adviezen heeft. Alvast bedankt!
Kan je haar geen handschoenen aan doen? Knutsel van een paar oude sokken handpopjes en verzin er een mooi verhaal bij?
Ik heb vroeger zelf haren getrokken, op de leeftijd van drie begon ik zelfs ook kale plekken te krijgen Op de leeftijd van drie jaar trok ik zelf de handschoenen uit en ging opnieuw haren trekken De enige oplossing die mijn ouders zagen was mijn haar enorm kort knippen ! Tot eind groep twee hebben ze mijn haren steeds zo koet geknipt dat ik er mijn vinger niet in kon draaien om ze er vervolgens uit te trekken Ik heb dus helaas geen tips voor je hopelijk vind je een manier !
Handschoenen is helaas geen optie. Zelfs als het sneeuwt buiten wil ze nog met moeite handschoenen aan. Ik vind het heel erg om haar met hele korte haren te laten lopen, ze werd al constant als jongen aangesproken de vorige keer (ook al droeg ze jurken etc). Ik ben bang dat ze dadelijk gepest gaat worden als ze naar school gaat, iedereen wil zijn kind natuurlijk een eerlijke start geven en ook de kans om vriendjes te maken. En ben bang dat zij deze kans hierdoor niet krijgt. @Hippo89:Heb je daarna ooit nog aan je haren getrokken? En werd jij gepest of raar aangesproken met het korte haar?
Ik ben vroeger wel gepest maar dat was pas na groep 4 toen ik 2 wratjes kreeg en ik dus het wrattenzwijn van de klas was, Omdat ik kort haar heb ben ik nooit gepest, moet wel zeggen dat ik blij ben dat mijn ouders de haren geknipt hebben, ik moet mijn scheiding ook Naar links dragen als ik hem rechts heb zie je nog steeds een kale plek ! Ik wil niet weten hoeveel kale plekken ik anders gehad zou hebben
Heeft je dochter nog andere opvallende eigenaardigheden? Dan zou je ook aan KISS/KIDD kunnen denken, daar past het haren trekken ook bij: Welkom op KISS-Kinderen.nl - Uw bron van informatie over het KISS syndroom en het KIDD syndroom
Een vriendin van me (of eigenlijk haar dochtertje) heeft hetzelfde probleem. Haar dochtertje is nu 4 en elke keer als er weer kale plekken ontstaan scheren ze het haar er weer af. Als ze dit niet doen ontstaan er gewoon kale banen van voor naar achter over het hele hoofd. Ze hebben nu gekozen om gewoon even af te wachten en te kijken wat het doet, maar hoop dat het zichzelf snel oplost want schijnbaar is er niemand die wil/kan helpen. Het enige wat vanuit de "medici" gedaan is was een video-opname om te kijken naar de interactie met het kind omdat het aan stress kan liggen. Hier niets mee opgeschoten, behalve dat bij de ouders een twijfel gezaaid is over hun opvoeding. Ik lees dus graag mee en hoop haar een advies te kunnen geven. Weet hoe vervelend het is, dus hoop voor allemaal een oplossing!!
mijn dochter van bijna 4 doet het ook... ze kreeg inderdaad ook hele kale plekken op haar hoofd. we hebben het toen in een korte bob laten knippen en 's nachts een washandje om haar hand en die met Hansaplast tape vastgemaakt. Verder is er inderdaad weinig aan te doen... hier ook overlegt met de ha en cb, maar die geven ook kaal scheren als enige optie aan. Dit was voor ons geen optie aangezien ze bijna naar school gaat. Het trekken is nu wel minder geworden trouwens.
'Gewoonte die vanzelf weer over gaat'..... Nou daar ben ik het niet mee eens met wat het CB zegt! Als het niet over gaat kan het een stoornis worden... trichotillomanie heet dat. Ik zou het zeker niet onderschatten! Enkele tips: soort dagboeken bij houden om te zien wanneer ze meer trekt dan anders? Het kan een uiting zijn van stress. Voor het slapen pyjama de mouwen dicht naaien bij de handjes. En opletten dat ze niet de haren opeet stiekem. Dit kan een haarbal veroorzaken. De maag/darm kan haren niet verwerken. En als je het trekken wilt doorbreken is afscheren indd een optie. Wil je niet laten schrikken maar zou dit heel serieus nemen!
Mijn dochtertje heeft t ook gedaan, ze was wel wat jonger tussen de 1 en 2. Overdag hielden we t in de gaten en verboden we t haar en snachts deden we haar van die eczeem handschoenen aan. Die bonden we vast. Ik zou haar er echt constant op aanspreken en n beloningssysteem instellen als ze t niet doet. Zoiets gaat echt niet zomaar over zoals het cb zegt
De nanny Jo Frost heeft dit ooit eens dit patroon doorbroken bij een peuter. Die was bijna kaal. Misschien kun je dat filmpje nog ergens terug vinden. Heb het ooit gezien op tv. Succes ermee
Ik dacht ook meteen aan trichotillomanie . Mede omdat ik het zelf ook heb gehad, en dat gaat niet vanzelf over. Google het maar eens, dan kun je het lezen. Wat ik vooral herken is dat ze het in bed doet, tijdens tv kijken enz. Dat zijn momenten waarop spanning ontspanning wordt. Dan ga je het doen. Er kunnen allerlei oorzaken voor zijn, maar wat in mijn ogen heel belangrijk is, is dat je er niet gespannen mee omgaat, maar haar respecteert en accepteert hoe zij is. Dat scheelt al de helft! Daarnaast kun je ook professionele hulp inschakelen, daar heeft iedereen wat aan. Want als het echt trichotillomanie is, dan kan (lees goed: kan) het jaren duren. Ik was 7 toen ik begon en pas na een jaar of 30 nam het af. Puur door zelfdiscipline, ik wilde het niet meer! Maar nog iedere dag is het een gevecht. Ik weet onder andere de oorzaak, welke bij mij meerdere oorzaken heeft. Overigens zelf achter gekomen door te lezen. En toen ik dat wist, ging het beter! Sterkte, want echt, leuk is anders...
Sluit mij aan. Vooral bij de laatste zin: neem dit heel serieus! En ik zou niet gaan werken met handschoenen enz, dat is één ding, het ligt vaak veel ingewikkelder!
Bedankt voor jullie reacties! Het is echt een heel moeilijk en lastig probleem waar je niet zo heel gemakkelijk iets aan kunt doen. @polletjepiek; Ik heb gekeken naar de sympthonen die jij beschrijft maar buiten het haren trekken om kan ik niks terug vinden waar mijn dochter last van heeft. @mepeggy; die onzekerheid in de opvoeding snap ik heel goed van je vriendin. Ik heb geen hulp van buiten af gehad, maar toch ben ik ook al heel onzeker geworden over de opvoeding. Als ouder zijnde ga je toch gelijk denken dat jij iets fouts hebt gedaan als er iets mis is met je kind. Heel vervelend gevoel. @All mine; Ik had ook mijn twijfels met het advies van het CB om het negeren, want ik ken de stoornis trichotillomanie en weet dat het dus nog veel erger kan worden, vandaar dat ik nu een goede oplossing wil vinden zodat ik het wellicht nog kan verhelpen. Pyama dichtnaaien heeft geen nut, ze wordt dan helemaal hysterisch en trekt uiteindelijk gewoon haar shirt uit. En wat betreft het opeten van de haren, dit was 1 van de reden dat we haar anderhalf jaar geleden hebben kaal geschoren. Toen vonden we constant haren tijdens de ontlasting in haar luier, ze at die dus wel op.. nu heeft ze ook soms haren in haar mond. Maar nu ze zindelijk is is het moeilijker te zien of er ook haren in de ontlasting zitten en weten we dus niet of ze er alleen mee speelt in haar mond of ook echt opeet. @yeps; natuurlijk beslis ik over wat er gebeurt. Maar we weten allemaal denk ik wel hoe kinderen van 3 zijn, als die echt iets niet willen dan gebeurt dat ook niet.
Als ze de haren opeet, is het mijns inziens écht trichotillomanie! Dat is namelijk één van de hoofdsymptomen! Ik heb het zelf niet gedaan, daarom heb ik ook lang de twijfel gehad, maar had het wel degelijk. Ik kan je alleen adviseren gespecialiseerde hulp te vragen, want ze gaat er op een gegeven moment ook zelf last van krijgen, je wordt er onzeker van, kunt ermee gepest worden, het vormt je tot wie je gaat worden. In mijn geval is één van de oorzaken een tekort aan serotonine, met een moeder die mij weinig aandacht gaf. Ik kreeg nauwelijks eens een knuffel en als ik ziek was, ik kreeg op mijn 7e ook nog eens een ernstige vorm van migraine, liet mijn moeder mij gewoon op bed liggen en was meer bezig met mijn jongste zusje, huishouden en zichzelf in plaats voor mij te zorgen. Die twee combi's hebben bij mij geleid tot trichotillomanie. Dit is ook een reden dat als mijn dochter ziek is, ik er altijd, onvoorwaardelijk, voor haar ben. Maar, dat betekent niet dat jij een slechte moeder bent! Want dit kán ermee te maken. Er zijn vele oorzaken, daarom is dit ook een probleem wat zo moeilijk aan te pakken of te behandelen is En weet je, je kunt nog zoveel proberen, ze weet altijd een manier dat het wel lukt. Want het is een dwang, die je nauwelijks kunt tegengaan. En vooral zo klein, ze heeft nog niet het besef dat iemand eigen handelen ook kan tegenhouden door discipline enz. Dan kun je nog zo duidelijk zijn in je regels en consequent zijn, iets dwangmatig kun je daar niet mee aanpakken. En, je bent al heel ver door te constateren dat er iets niet in de haak is! Dat is de eerste stap en dat maakt je een goede moeder! Je gevoel zegt het en je ziet het gebeuren. Ik zou willen dat mijn ouders zo hadden gehandeld, dan was mij misschien wel heel veel ellende bespaard gebleven. Sterkte, voor jou en je meisje, want ook voor haar is dit echt niet leuk!
Toch een onderwerp wat veel ouders bezighoudt, dus is niet iets wat eigenlijk nooit voorkomt zoals ze verteld hebben tegen mijn vriendin. Tegen haar werd gezegd dat trichotillomanie niet voorkwam bij jonge kinderen. Maar er is wel meer tegen haar gezegd wat niet waar bleek te zijn hierover. Iemand enig idee of er een specialist is die ervaring heeft met kinderen, of ouders met ervaring? Hoop voor iedereen dat het echt opgelost wordt, ik zie de dochter van mijn vriendin op het schoolplein lopen met haar kale bolletje, en dat steekt mij al, kan alleen maar indenken hoe het voelt als ouder. Sterkte ermee!!!
@mexicang; ik ken de stoornis trichotillomanie en mijn eerste gedachten gingen daar ook direct naar toe. Ik heb vroeger iemand gekend die deze stoornis heeft en die had dit vanaf jonge leeftijd. Inmiddels draagt ze al meer dan 20 jaar een haarwerk aangezien ze bijna geen haren meer over heeft en deze ook niet meer aangroeien. Ik hoop natuurlijk absoluut niet dat mijn dochter hier ook last van heeft. Ik moet zeggen dat ik ontzettend emotioneel en gestrest ben hierdoor en echt nergens anders meer aan kan denken. Onbewust geef ik haar nog meer aandacht dan dat ik al deed en probeer zoveel mogelijk leuke activiteiten met haar te doen, ook 1 op 1. Knuffels en kusjes geven doe ik ook extra veel de laatste dagen, blijkbaar krijg je automatisch een schuldgevoel als ouder. Het ergste vindt ik gewoon dat ik voor mijn neus zie dat mijn dochter ergens mee bezig is wat niet hoort en ik haar er niet bij kan helpen. Sinds vandaag heeft ze een lege bijna kale plek op haar voorhoofd gekregen, mijn man en ik hebben besloten morgen naar de kapper te gaan om alles kort te knippen zodat ze niet nog meer plekken krijgt. @mepeggy; Ik merk dat vele artsen of andere opgeleiden dit onderwerp niet heel serieus nemen bij jonge kinderen, helaas. Toch ga ik morgen de dokter bellen om te kijken of er niet ergens via een of andere specialist hulp vinden is. Ik begrijp heel goed dat het je aan je hart gaat als je de dochter van je vriendin zo ziet lopen. De tranan rollen ook over mijn wangen als ik er alleen al aan denk dat mijn dochter straks ook met bijna geen haar voor het eerst naar school moet. Ik hoop ook echt dat er snel een oplossing wordt gevonden niet alleen voor mij als ouder maar zeker voor haar als kind.
Ja, ik begrijp echt dat je een schuldgevoel krijgt, ook al is dat niet nodig. Het gaat toch om je kind, en haar zo zien is werkelijk hartverscheurend. Dit wil je niet, dit hoort toch niet? Wat je doet is goed, je geeft haar extra aandacht en zo geef je haar het gevoel dat ze er mag zijn, no matter what. Heel belangrijk! Dit gebeurde bij mij namelijk niet en ik weet nu dat dit het alleen maar erger maakte. Gek genoeg merk ik het nog. Maar nu reflecteert mijn moeder het op mijn dochter. Mijn dochter heeft 3 jaar lang chronische luchtwegklachten gehad, had een verminderde weerstand (bloedwaardes), heupdysplasie, koemelkallergie, eczeem enz. Ik zat er als moeder bovenop. Ik wilde voor haar het beste, deed wat IK dacht dat goed was voor mij. Mijn moeder wist altijd wel iets te zeggen waardoor ik mij schuldig voelde dat ik mijn dochter weer meenam naar het ziekenhuis, dokter of osteopaat. Logischerwijs door dit alles huilde mijn dochter veel, mijn moeder maakte dan gewoon de opmerking: "ach ja, jij huilde ook altijd zoveel" Toen alles eenmaal rustiger werd en mijn moeder besefte dat ik het wel bij het juiste eind had, wist ze nog mij te raken. Mijn dochter bleek logopedie nodig te hebben: kolen op heet vuur . "ach, jij knauwde ook zo erg hoor" .. Na al die jaren trichotillomanie kwam ik dus, mede dankzij mijn dochter , dat mijn trichotillomanie grotendeels door mijn moeder is veroorzaakt. Tenminste, door het gemis van een moeder. Zo staat het beschreven als je leest over de oorzaken van trichotillomanie. Dit heeft jou dochter niet, jou dochter kan zich geen betere moeder wensen! Jij bent er onvoorwaardelijk voor haar en weet dat je bepaalde dingen moet beslissen voor haar om dit niet uit de hand te laten lopen. Zoals naar de kapper gaan. Volgens mij zit er in Nijmegen of Arnhem, dit weet ik niet meer zeker, een instituut waar ze speciale therapie hebben voor trichotillomanie. trichotillomanie wordt eigenlijk altijd gekoppeld aan spanning, maar ik ben van mening dat er wel meer achter kan zitten. En ja, het kan dus echt bij jonge kinderen. Ik word boos als ik lees dat er gezegd word dat dit niet kan. Ik was 7, wel ouder dus, maar kom op, nog kindser dan kind! Van mij een virtuele knuffel voor jou, maar ook voor je meisje. Het zal je voorlopig wel bezig houden, want het gaat niet 1,2,3 over, maar jullie kunnen het! En op je strepen staan bij de arts, vertel ook je verhaal over dat ze nog kleiner was, de haren in haar ontlasting enz. Eventueel een verwijzing naar een kinderarts, die misschien weer weet welke weg je wel kunt bewandelen. Succes!