Het grijpt ongetwijfeld in elkaar: haar gedrag en vermoeidheid. Ik zou eerst inzetten op goed slapen. Wees duidelijk naar haar toe wat je van haar wil. Laat haar uitrusten in haar eigen bed. Dat geëmmer en testen van grenzen (want dat doet ze nu) daar ben ik heel duidelijk in naar de kinderen. En dat is ook nodig: Zij wil van jou weten hoe betrouwbaar je bent. Ook al is er veel veranderd in huis met een baby. Duidelijk zijn is een cadeau voor je kind, al lijkt en voelt het soms anders. De jongste begon s'ochtends te klieren met eten (niet eten, langzaam eten, klagen etc.). Ik heb duidelijk gemaakt dat hij zo niet bij ons aan tafel hoeft te zitten. Dat gedrag = brood eten op de gang. Na een week brood op de gang eten heeft hij nu als eerste z'n bord leeg.. Haha. Wat ik wil zeggen: Duidelijkheid begint bij jou. Pick your battles en stel gevolgen. Blijf uit de emotie: boosheid en schuldgevoel. En dan komt het echt goed hoor!
Wij geven onze kinderen in principe alleen met verjaardag en Sinterklaas cadeautjes. Tussendoor zelden. Ze vragen dus eigenlijk nooit om iets. Ze weten dat ze niet zomaar iets krijgen. Misschien is het voor haar niet duidelijk wanneer wel en wanneer niet. Wat betreft niet aankleden. Ik heb 1x bij een van de kinderen moeten dreigen dat ze in pyjama naar school zou gaan als ze niet opschoot. Nou toen was ze snel aangekleed. En nooit meer hoeven doen. Ze wist dat ik het ook echt zou doen. Klinkt heel hard, maar het maakt wel duidelijk dat de grens is bereikt. Ik heb een tijdlang 's avonds de kleding klaargelegd voor de kinderen. Misschien werkt het als je haar 's avonds haar kleding laat uitzoeken. En dan moet ze de andere ochtend ook echt dat aantrekken. Heb je daar 's morgens geen strijd meer over. Hoe moeilijk ook denk ik dat je moet proberen die opmerkingen van haar moet negeren. Jij zegt haar dat ze haar jas moet ophangen. Zij antwoord dat jij dat moet doen. Je antwoord dat ze dat zelf moet doen en negeert haar daarna tot ze het heeft gedaan. Dus jij gaat bijv wat drinken, zij niet, want haar jas hangt nog niet aan de kapstok. Heel moeilijk hoor, want je bent zo geneigd om de strijd aan te gaan. Vind ze het zelf erg om te laat op school te komen? Mijn zoontje wel. Toen hij een keer zijn melk niet wilde opdrinken bij de lunch heb ik hem laten zitten tot het op was. Toen kwam hij een kwartier te laat op school. Hij vond het heel erg, maar het hielp wel. Daarna dronk hij wel meteen zijn beker leeg. (En dat was in een periode dat hij heel slecht dronk. Ik was blij als hij per dag een halve liter drinken op had) Ze probeert je uit. Ze moet wennen aan de veranderde situatie thuis. Heel veel sterkte!
Misschien bij haar leraar navragen of zij hetzelfde gedrag zien of vragen of ze goed in haar vel zit op school. Hier ook af en toe een pittig meisje. Vaak na school en vlak voor bed. Hier denk ik dat het komt door vermoeidheid en het hele dag in het gareel zitten op school. Ze heeft best een strenge juf, dus misschien zijn wij helaas haar uitlaatklep.
Ze probeert je uit. Grenzen stellen is echt het beste. Zoals: slapen doe je in je eigen bed. Ik tel tot 10 en dan ben je aangekleed, of anders doe ik het. Sinds ik het tellen ingevoerd heb hebben we nooit meer problemen om snel aan te kleden. Af en toe voelde ik me echt een politieagent, maar dat is goed. Het gedrag verbeterde, ik voelde me beter en dus ook dochter. Vragen/zeuren om dingen doen ze hier eigenlijk nooit (dochters van 5,5 en 3). Ze krijgen namelijk niet zo maar iets. Grote cadeaus met hun verjaardag en Sint/kerst, en tussendoor soms wat kleine dingen. Als ze mee gaan winkelen en iets aanwijzen, zeg ik eigenlijk altijd nee.
Dat vind ik echt een goed idee, die opschrijfboekjes! @TS Zelf denk ik dat je het zeuren om cadeautjes in stand houdt door toch regelmatig iets kleins te kopen. Je dochter kan dan denken 'je weet maar nooit, ik probeer het!' En zeker als je een temperamentvol kind hebt, kunnen ze daarin heeeel vasthoudend zijn. Onze kinderen krijgen nooit iets 'zomaar'. Er zijn vaste cadeaumomenten: als ze jarig zijn, met Sinterklaas (dan max.2, waarvan 1 speelgoed en 1 nuttig) en verder krijgen ze het actieboek van de Kinderboekenweek (als ik die leuk vindt ) + het prentenboek van het jaar. Zien ze tussendoor iets moois, dan benoem ik dat het leuk/mooi/interessant is en dat ze dat voor de verjaardag kunnen vragen. Hij rekent er echt niet op dat hij het krijgt als hij iets leuks ziet. Het is natuurlijk je eigen afweging dat zakgeld vind ik ook een leuk maar zelf vind ik het voor nu ze nog zo jong zijn vooral belangrijk om te leren 'tevreden' te zijn. Veel kinderen in NL hebben zoveel speelgoed dat ouders zich afvragen wat ze moeten geven voor de verjaardag. Later (ik denk met een jaar of 6) zullen we beginnen met zakgeld om ze de waarde van geld te leren.
verder is goed en genoeg slapen belangrijk, maar dat kun je niet afdwingen Als iemand tips heeft, hou ik me aanbevolen! Onze zoon heeft ook regelmatig periodes dat hij 's nachts wakker wordt of 's morgens al heel vroeg terwijl hij nog niet voldoende uitgerust is. Het lukt hem dan alleen niet om weer in slaap te vallen Als het midden in de nacht is wel hoorsmaar na 5 uur wordt het lastig. Nog een andere tip, wat meer hier al zeggen: wees duidelijk en voorspelbaar. Bespreek een keer met haar (op een goed, rustig moment) dat je het vervelend vind dat je zoveel op haar moet mopperen en dat ze zo vaak boos is. Het is ook een goed idee om haar dan te vragen hoe dat komt en of zij weet hoe je dat samen zou kunnen oplossen (ze is daar nog wel jong voor, maar omdat ze verder vrij bijdehand is kan het best wat opleveren). Als ze niets zou zeggen/geen goede oplossing weet, zou ik met haar afspreken dat je in het vervolg alle dingen maar 1 keer zegt en daarna niet meer waarschuwt. Ze moet de gevolgen dan maar ondervinden... DUs als ze niet op tijd aangekleed is, maar in pyjama naar school. Ze moet leren dat sommige dingen echt moeten en dat jij de grenzen bepaald. En dat te laat komen, ze doet misschien alsof ze het niet erg vind maar het kan best zijn dat ze zich zo voordoet om zich een houding te geven.. Anders heeft ze toch 'verloren' en ik kan me indenken dat zij 'niet af wil gaan'. Daarbij is het belangrijk om alle keren dat ze wel gelijk luistert, positief te benoemen. 'Wat fijn dat je direct je schoenen aandeed, nu kunnen we lekker rustig naar school fietsen!' of 'Je hebt al 4 happen op, hoeveel zou je er nog nodig hebben om je bord leeg te eten?/ wat zit je lekker te eten, fijn!
Waarom wordt ze wakker `s nachts? Is ze bang, droomt ze, warm/koud, te donker/licht? Zoekt ze veiligheid als ze bij jullie wil slapen? Je geeft aan dat ze zegt niet alleen naar boven/beneden te durven, heeft ze meer angsten? Ik herken het gedrag wel wat van mijn oudste zoon die inmiddels 8 is en sinds 1,5 jaar gediagnosticeerd met ADHD. Het moeizame slapen en de angsten horen bij zijn ADHD. Verder proberen wij, op advies van zijn kinderarts, niet teveel 'regeltjes' te hebben, vooral dingen los te laten die niet van levensbelang zijn. Een stuk of 5 huisregels die je belangrijk vindt en verder vooral positief benaderen. Hij noemde het de 25% regel: tegenover 1 negatieve opmerking zouden 4 positieve opmerkingen moeten staan. Wij merken dat hij daardoor minder vasthoudend is in wat hij PER SE NU wil en dat het minder strijd geeft als je bij jezelf even bedenkt hoe belangrijk het nu is dat (bijvoorbeeld) zijn schooltas direct wordt leeggehaald. Doet hij het dan geef ik hem een compliment, ook als het pas na 2 uur is. Doet hij het niet dan geef ik daar verder geen aandacht aan, ook niet met een opmerking als ik uiteindelijk zelf zijn tas opruim. Verder helpt het hier erg om steeds een tijd voor iets af te spreken en me verder niet teveel met hem te bemoeien. Door zijn ADHD heeft hij veel moeite met het beginnen en afmaken van taken. Ik leg `s morgens zijn kleren op bed en wijs op de klok aan hoe laat hij beneden moet zijn. Daar verbind ik nog geen consequenties aan op dat moment. Dan ga ik naar beneden en laat hem het verder zelf uitzoeken. Scheelt heel veel irritatie aan beide kanten. Te laat op school komen is hier absoluut geen optie, dan grijp ik in of gaat hij met ongekamde haren, zonder sokken o.i.d. naar school. Belangrijke afspraken (zoals school) mogen niet de dupe worden van zijn getreuzel, daar is hijzelf de dupe van. En vooral geen discussie aan gaan...