Zoals de titel al zegt. zijn hier moeders met ervaring met een tweeling. waarvan 1 van de 2 een jaartje over moest doen? misschien krijgen we hier mee te maken en zoek wat tips... vind het ontzettend jammer. niet zozeer het blijven zitten, maar dit betekend ook dat ze niet samen naar het voortgezet onderwijs gaan, niet samen afstuderen etc etc.. natuurlijk weet je nooit wat in de toekomst gebeurd..
Niet zelf de ervaring maar wel in mijn kennissenkring. Daarbij is ook eentje blijven zitten en wat ik weet, hebben ze daar geen last van gehad. Ze hadden gewoon hun eigen vriendinnetjes. De meiden zagen er wel hetzelfde uit, maar hadden totaal ander karakter.
Ik ken het alleen vanuit mijn werk.Wij hadden op school een tweeling waarvan er 1 doubleerde. Ik moet wel zeggen dat bij tweelingen - als het enigszins mogelijk is- altijd in een andere klas komen. Uiteindelijk is volgens mij degene die was blijven zitten naar de HAVO gegaan,terwijl zijn broer die niet was blijven zitten naar het VMBO theoretische leerweg ging.,. Dus ook qua niveau kan het nog uiteindelijk verschillen.
Ja bij ons ook andere klas hoor, maar bij overblijven of buitenspelen zoeken ze elkaar gelijk op. Misschien moet ik er niet te groot punt van maken
Onze buren kregen hiermee te maken. Zij wilde dit pertinent niet (ookal zaten ze al in verschillende klassen). Ze hebben hun dochter bijlessen laten volgen, nu nog steeds. Waardoor ze inmiddels al twee jaar op haar tenen loopt. Mocht het nodig zijn, lijkt doubleren mij prettiger, maar het is al en lastige keuze .
Ik denk dat je het inderdaad gewoon moet accepteren/geen punt van maken. Net zoals je bij een eenling zou doen dus . Want anders wordt de een zo gemeten aan wat de ander kan en doet. Dat lijkt me al een risico bij tweelingen. En hoe bijzonder de band van een tweeling ook kan zijn, het zijn wel twee individuen met andere capaciteiten, vaardigheden etc. Ik krijg dus ook echt de kriebels van bovenstaande buren. Wat doe je je kind dat aan: je moet net zo zijn als je zus want anders ben je minder. Dat is mijn inziens de boodschap die je daarmee overdraagt. Dan liever: jij doet het op jouw tempo en jouw manier en daarmee houd ik niet meer of minder van jou dan van je zus.
Precies maar denk niet dat het er omgaat dat ze dan tweelingen zijn maar dat die ouders van uit hun standpunt het niet willen hebben dat een kind blijft zitten.
Precies maar denk niet dat het er omgaat dat ze dan tweelingen zijn maar dat die ouders van uit hun standpunt het niet willen hebben dat een kind blijft zitten. O ja en toen ik op school zat zaten er ook een tweeling op school en ook de een bleef zitten en de ander ging wel door volgens mij is dat wel goed gekomen. Maar het is te lang geleden om me dat te herinneren.
Ik ben zelf van een tweeling. Mijn broer ging na groep 8 van school en ik heb groep 8een jaar over gedaan, en ik was dol gelukkig! Niet omdat.mijn broer weg ging, maar omdat ik de druk van naar de middelbare school gaan kwijt was, ik ben nog nooit zo opgelucht geweest. Mijn ouders hadden er met de juf over gepraat en zagen er enorm tegen op om het mij te vertellen, en ik zei "oh, oke" en mijn hart maakte een sprongetje Een collega van mij heeft een jongens tweeling, 1 in groep 5 en de ander in groep 4 ook zij (ouders )vonden het wel het beste maar erg moeilijk te vertellen.... De jongen in groep 4heeft er ook een ht wel even om gehuild. Maar.... Na een week zei hij dat hij blij was omdat hij snapte wat.hij moest doen en bij de andere kinderen eens kon helpen.
goed dan zou inderdaad de toekomst veranderen, niet meer samen dit en zus....... maar ze zijn toevallig samen geboren, maar ze zijn wel beiden een individu. en het lijkt mij het belangrijkst dat je voor elk kind kijkt wat in het beste belang voor het kind is! en als dat verschillende dingen zijn.........waarom niet?
Ik vraag me dit soort dingen ook soms af hoor.. Maar het blijven verschillende kinderen, en we zullen ze ieder apart volgen in hun leven. Ze hebben thuis voldoende tijd om altijd samen te zijn. En que middelbare school is het ook maar de vraag wie naar welk niveau gaat, laat staan de studie later.
klpt adi. het is natuurlijk een romantisch beeld wat je ook hebt van 2-ling 3-ling.. ook omdat mijn meiden echte vriendinnen zijn. ze zitten in aprte klassen maar als het even mogelijk is zoeken ze elkaar meteen op en spelen ze samen, wel ook met andere kinderen erbij maar wel samen. maar goed mijn 10 min gesprek is geweest en waarschijnlijk gaan beide een jaar over doen dat is het advies. wil daar even nieuw topic voor openen.. ben benieuwd naar ervaringen van langer kleuteren of klinderen die met extra hulp toch naar groep 3 zijn gegaan
Ik heb er geen ervaring mee. Allen bij zwemles zitten ze in een andere groep. Denk dat ik het ook vreemd vind als het hier zou gebeuren. Inderdaad zijn het 2 verschillende kinderen,maar ze zijn wel even oud. Nu hebben ze hier af en toe discussies omdat de 1 kleiner is. Is heel normaal op die leeftijd,maar als het gaat om zusjes of broertjes die gaat die even oud zijn,is dat best eens lastig. Vind het ook altijd heel grappig dat ouders/verzorgers van eenlingen denken te weten hoe het is met een meerling .
Dit vind ik altijd zo'n dooddoener. Dan zou je verloskundige dus pas goed zijn als ze zelf een kind heeft gebaard? Dan zou je een vriendin die in scheiding ligt niet kunnen helpen en adviseren als je zelf gelukkig getrouwd bent? Dan zou je iemand geen voedingsadvies kunnen geven als ze zelf slank bent en gezond eet? Dan zou ik mijn mentorleerlingen niet kunnen begeleiden met allerhande problemen waar ik nog nooit mee te maken heb gehad (gelukkig)? Etc.
Denk wel dat sommige situaties beter te zijn beoordelen als je het zelf hebt meegemaakt. En band tweeling gaat dieper dan veel mensen denken. Als de 1 stopte met ademen deed de ander dat ook in de couveuse. Altijd samen zijn ze. Vandaar natuurlijk al de topics op dit vorm van 'gelijke' Prematuren, miskramen, jonge ouders, gescheiden ouders etc etc
Hoi, zelf geen meerling, maar ik begrijp wel dat het moeilijk is als je toekomstbeeld ineens anders wordt. Je hebt altijd een soort van idee hoe je leven gaat lopen of dat van je kinderen en dat verandert dan ineens en dat voelt vreemd. Het is meer het wennen aan de nieuwe omstandigheden dan de twijfel. Je weet wat het beste is voor je kinderen, soms moet je je gevoel dan even opzij zetten. Je zult zien dat je dan snel genoeg went aan de nieuwe situatie. Zitten ze samen op een sport of club? Of nog niet? Dan zijn dat misschien dingen die ze altijd op hetzelfde niveau kunnen blijven doen. En wie weet blinkt daar de ander dan weer in uit, maar op bv gym zullen ze altijd in dezelfde leeftijdsgroep blijven, dan is er altijd iets wat ze kunnen blijven delen. Het kan ook later als ze groter zijn, tekenclub, scouting, toneel enz enz
mijn man is een tweeling en het is bij twee/meerlingen vaak niet zo simpel als: ze zijn alleen tegelijk geboren.. de band van een tweeling is niet te vergelijken met losse broers en zussen. Tuurlijk kies je wat het beste is voor je kindje, maar ik snap heel goed dat ts hiermee worstelt...het is echt niet niks.
Jij mag het een dooddoener vinden,maar ik niet. Ik weet namelijk niet hoe het is om een leerling te hebben,maar ben zelf wel enigkind . Dus daar kan ik wel over meepraten. Zal ook nooit zeggen dat je geen tips kunt geven, alleen je kan je niet volledig verplaatsen in de situatie als je er zelf niet mee te maken hebt.