Ons zoontje is in januari twee geworden en is verzot op zijn speentje. Ik wil dat ding al langer de deur uit hebben, maar in eerste instantie was het idee om hem alleen met het slapen gaan nog maar te geven. Werkt voor geen centimeter, want meneer is ongelooflijk gehaaid om hem overal mee naartoe te slepen Nu hebben we besloten om binnenkort gewoon cold turkey te gaan en alle spenen weg te doen of op te bergen. Even door de zure appel heen. Maar ik weet zeker dat hij even heel verdrietig gaat zijn, zeker met slapen, en echt actief op zoek gaat naar zijn geliefde speentje. Ik weet nog niet wanneer ik ermee bezig ga, nog even de moed verzamelen Maar hoe ging het bij jullie toen jullie van het speentje af gingen? Hoe lang duurde het voor je kindje het accepteerde dat die er niet meer was? En hebben jullie nog iets gedaan om het makkelijker maken? Afleiden met iets bijvoorbeeld?
Over het meeslepen ben je toch zelf bij? Wij hebben een spenenbakje als die uit bed komt gaan daar zijn speentjes in. Hij legt er dan ook een auto in en als die wakker word pakt die de auto en legt zijn speentjes erin. Ik zelf zou het niet cold turkey doen maar langzaam afbouwen door dus alleen nog maar met slapen te geven en dan uitiendelijk weg te doen.
Ik heb gewacht tot ze er klaar voor waren En heb hem ingeruild voor een cadeautje Me oudste met 2,5 gestopt Me tweede is met 5 gestopt Me 3e ook met vijf Me jongste zoontje heeft hem nooit gewild En zo nu en dan wou die hem maar met 11 maanden nooit meer gehad hij is nu 2 maar verslaafd aan mijn speen Hahahaha
@elvira89, ja klopt. Maar toch werkt het bij ons niet goed. Ook als we ze wegleggen weet hij altijd weer een manier te verzinnen om er een te pakken te krijgen. Vooral zijn vader is ook gevoelig voor zijn zeuren en geeft snel toe. Ook niet goed, weet ik, zijn we ook regelmatig over in discussie geweest. Maar daarom is het voor ons denk ik wel de beste manier om voet bij stuk te houden. @moeder2017, hoe merkte je dat ze er klaar voor waren? Hadden je kinderen die er met 5 jaar vanaf waren ook overdag hun speentje? Ik heb vooral ondertussen het idee dat het hem belemmerd met zijn praten. Hij is er heel druk mee, maar niet als hij zijn speentje heeft.
Wij (of naja ik) gaven de speen niet meer met 15 maanden. Cold turkey gestopt. Het was 2 nachten lang drama Haar speen zat altijd aan een knuffel vast en die gaven we in eerste instantie ook niet meer omdat ze dan misschien helemaal overstuur zou raken. Na 2 dagen toch maar der knuffel gegeven en ze heeft em helemaal onderzocht opzoek naar der speen. Toen ze me heel zielig aankeek heb ik gezegd dat die op en weg was en toen draaide ze zich om en is gaan slapen... Had ik dat maar gelijk gedaan
Hier ook cold turkey moeten afkicken toen hij 1,5 jaar was.( nu 3 jaar) Middenin de nacht toen hij wakker werd kwam ik erachter dat hij de speen half had doorgebeten. Dus weg met dat ding,moest er niet aan denken dat hij er in zou stikken. Ongeveer 2 dagen gemekker gehad en toen was het over.
Ja dat stukbijten doet hij hier ook. Nog een reden dat ik ze weg wil. Vanmorgen al bijna de hele ochtend zonder speen. Terwijl ik zijn bad vol liet lopen had papa hem alweer gegeven, zucht. Daarna opnieuw opgeborgen, ook voor papa....Het levert tot nu toe af en toe wat gemopper op en hij zegt voortdurend speentje kwijt? Maar het gaat prima, nu straks het slaapje gaat lastiger worden gok ik.
Mijn zoontje is gestopt toen hij 3 werd. Hij moest naar logopedie en dat werd dus ook stoppen met de speen. Hij heeft zijn speen daar ingewisseld voor een knuffel die hij zelf uit mocht kiezen. Ik zag er zelf eigenlijk nogal tegenop maar hij heeft misschien nog 2 keer die dag gevraagd om zijn 'tut' maar daarna nooit meer! Ondanks dat zijn jongere broertje nog wel een speen heeft. Volgens de logopediste zijn ze eroverheen als ze voorbij de eerste 3 dagen zijn zonder speen. Misschien is het een idee dat hij z'n speentje mag ruilen tegen wat anders, een kadootje?
Ja liefst se hele dag in hun mondje En ja ze liepen ook bij de logopedie Mijn dochter mijn tweede kind was toen ze 1,5 was er een half jaar vanaf geweest tegelijk met mijn oudste maar toen werd haar broertje geboren begin ze stiekem hem af te pakken en op te tustten zo grappig zo achter de box of bedje
Heb cold turkey gedaan bij alle kinderen. En bij alle 3 viel het reuze mee , ook al waren oudste en jongste erg speenverslaafd. Speen kapot geknipt zonder dat ze het zagen, samen weggegooid ("Oh, wat jammer, nu is hij kapot!") en dan dus maar zonder gaan slapen. Uitgestraald dat ik zeker wist dat ze dit konden, dat ze groot waren etc. Voor mezelf er voor gezorgd dat er geen andere spenen meer in huis waren en dus ook echt naar waarheid zou kunnen zeggen: is geen speen meer. Wat langer geduurd voor in slaap vielen, eerste nacht onrustig/vaak wakker, maar telkens als ik hen er aan herinnerde dat kapot was en dus echt niet ging, begrepen ze het wel. Ze hadden tenslotte zelf speen weggegooid. Tweede nacht misschien nog af en toe gevraagd, daarna was het al klaar. Geen drama, noppes! Is me 1000% meegevallen. Alternatief was knuffel overigens, maar ze sliepen eigenlijk sowieso al met knuffel. Oudste was 4 jaar. Mijn middelste en jongste net 2 jaar.
Hier hebben ze de spenen zelf weggegooid, we legden uit dat ze geoot zijn en dat speentjes niet goed zijn voor de tanden. Toen gooiden ze ze zelf in de prullenbak en waren ze dus ook écht weg. Eerste paar keer 's avonds even moeilijk, maar na 3-4 dagen echt wel afgekickt. Oudste was toen 2, jongste 2,5 (net 2 weekjes geleden ). Ik geloof op deze leeftijd niet meer zo in 'wachten tot ze er klaar voor zijn'; het is puur gewenning, die zuigbehoefte is rond 9 mnd al afgenomen. Hoe langer je wacht, hoe dieper die gewenning zit. En hoe slechter het is voor de tandjes.
Wij zijn een dag met haar 2 grote zussen en het vriendje van een van haar zussen naar de Apenheul geweest. Hele dag rondgelopen 's avonds met de hele groep uiteten. Helemaal uitgeput in haar bed gestopt (zonder speen) en toen ze om haar speen vroeg, gezegd dat ze die niet zou krijgen. Ze was veel te moe om daar een lang drama van te maken . De dag erop wel even huilen maar niet al te lang en daarna was het klaar. Toen mocht ze een cadeautje uitzoeken omdat ze zonder speen is gaan slapen de dagen ervoor
S was een paar weken geleden flink verkouden en toen gaf hij savonds ineens zelf aan dat hij zijn speentje niet wilde. Volgende dag hetzelfde verhaal en sindsdien is hij er vanaf, heerlijk!
@theezeefje, inderdaad heel irritant. Verder is hij echt een super papa, maar over sommige puntjes verschillen we nog wel eens van mening haha. Papa vind vooral heel snel iets zielig als ik denk van even doorbijten. Slapen ging niet zonder speen. Op zich niet heel erg, want overdag gaat wel super vandaag! En hij is zoveel meer aan de klets geweest vandaag, echt heerlijk! Gelukkig ziet pa nu wel in dat het overdag echt nergens voor nodig is dat ding. Ik weet niet of hij gevoelig zou zijn voor het speentje ruilen voor een cadeautje. Knuffels is hij nooit gek op geweest, dus ipv slapen met het speentje een knuffel geven..... Een dagje op stap gaan zodat hij flink moe is aan het einde van de dag heb ik ook wel eens aan gedacht om te doen. Sowieso altijd leuk om op pad te gaan.
Vanaf 1 jaar was de speen alleen voor in bed of tijdens lange autoritten o.i.d. en vaak had ik hem voor de zekerheid in m'n tas als we gingen winkelen of iets en hij wel eens een keel op kon gaan zetten, maar gewoon in huis kreeg hij 'm overdag niet. Met 18 maanden had hij zo'n fase dat hij steeds z'n speen uit bed gooide en dan dacht dat papa en mama 'm wel weer kwamen geven. Nadat hij al z'n spenen uit bed had gegooid ging hij liggen jammeren (normaal gaven we ze dan weer terug), maar had zoiets ik ga pas als hij echt huilt en het 'drama' wordt. Nou na 20 minuten wat gejammer sliep meneer en de hele nacht door. Dus toen volgehouden, alle spenen verstopt en na een week alles weggegooid. Als je echt van de speen af wilt zul je consequent moeten zijn. Ik snap niet dat een peuter het voor elkaar krijgt z'n speen weer te krijgen als je ze bij z'n bed laat. Hij komt toch niet alleen boven? Speen is voor in bed, klaar. Zou hij hier drama kunnen schoppen zolang hij wil, maar nee is nee. Net zoals met zoveel andere dingen.
Hier allebei hun speen met 3 jaar meegegeven aan Sinterklaas. Ging perfect, een aantal weken van te voren al aangekondigd en regelmatig herhaald. Op 4 december de speen in de schoen, en in ruil daarvoor een zak cadeautjes de volgende dag. Ik hoor ook van mensen die hun kindje hun speen aan de tandarts laten geven, schijnt ook te werken..Voor nu denk ik dat je er inderdaad goed aan doet de momenten in ieder geval te beperken tot slapen/auto/en eventueel misschien bij pijn of ziek zijn. Dan is de overgang naar helemaal zonder speen weer een stukje kleiner.
Wij hebben elke keer na de tweede verjaardag afscheid genomen van de speen. Vanaf 6 maanden mochten ze hem sowieso alleen nog maar met slapen. Vind een speen overdag geen gezicht, dus dat maakte het al wat makkelijker, omdat ze sowieso nooit dagen met een speen in liepen. Wij zijn naar de feestwinkel gegaan, hebben daar een mooie grote helium ballon gekocht en daar het speentje aan vast gebonden en opgelaten. Ze heeft er twee avonden om gevraagd en daarna was het klaar.
Heel irritant. Hier hebben we daar ook woorden over gehad. Ook nog over wat andere 'niet- consequente acties van zijn kant. Bij oudste was de tut van 2e verjaardag alleen in bed. En vanaf iets na derde verjaardag weggedaan. Viel allemaal wel mee. Hij mocht hem zelf in de prullenbak gooien en dat was dat. Jongste heeft mijn langer overdag gehad. Is ook meer verslaafd. Nadat we de regel alleen in bedje (iets voor 3 jaar) hadden ingesteld zat hij vaak met een handje of knuffel in zijn mond. En dan enorm kwijlen. Dat is intussen afgelopen. Ritueel is nu met tutje opstaan. Dan gaan we even samen op de bank wakker worden. Hij net slaapzak nog aan en knuffel en tutje bij zich lekker op schoot. En ik met een bakkie koffie. Bij het ontbijt legt ie knuffel en tut naast zijn bordje. En met tanden poetsen legt hij tutje in zijn bed. Uit het oog uit het hart. De volgende stap (helemaal wegdoen) wachten we nog even mee. Ik