Vanochtend ineens kon mijn zoon zijn nek niet meer bewegen... hij kon alleen maar naar links kijken. Echt vreselijk huilen van de pijn. Dus arts gebeld voor advies en toch gelijk komen. Dus zitten we daar een uurtje later bij de arts, nog steeds heel veel pijn en krijgt diclofenac. Komen we thuis, wil hij ineens geen pil meer. Lief gebracht, met uitleg, met snoep, met tv, met dwang. Niks hielp. Afijn, toen mocht hij kiezen, of naar school of pil.... Dat werd dus school. Daar zit hij nu dus ook. Huilen bij de juf op schoot, echt het zieligste jongetje, zoals een 4 jarige kan zijn Hij heeft ook geen pijn meer. Zucht. Met de meester erover gehad hoe recalcitrant hij is (niet de meester, maar zoon) en dat hij zelf naar school wilde. Dat ik vrij heb genomen om vandaag bij hem te wezen, tv kijken en meer ontspannen dingen doen en dat hij ineens nergens meer last van had en dat hij de keuze had, pil of school Komt juf eraan en zegt op een veroordelende toon Zo, dus doe je hem maar naar school... Ik werd pissig en ben maar weggelopen . Voel me er niet lekker onder. Ik doe hem niet zomaar naar school, ik neem niet voor niets vrij en zeg allemaal afspraken af.... Zucht, alsof ik een leuke ochtend heb gehad.... Ik zit al tegen het overspannen aan, krijg je dit er ook nog over heen. Ik zag het wel zitten, de dag met de oudste doorbrengen. Helaas, hij koos voor school. Pffft. Moest het even kwijt...
Wat vervelend dat je zoon zich zo voelt. En daarmee jij ook. Als hij op school aan het huilen is zou ik hem ophalen. Maar als hij het daar nu gewoon goed doet is er niks aan de hand toch?
Hij doet het prima op school. Heeft totaal geen last van zijn nek. Maar ik voel me niet tof door de reactie van de juf, alsof ik hem alsnog zomaar naar school doe..nee, hij heeft de keuze gehad, thuis en kilo the nemen of school. Dat hij vervolgens niet naar school wil, is een tweede maar 3 keer waarschuwen is klaar . Anders blijft hij zijn zin door drijven(om het even hard te zeggen). Maar lastig vind ik het wel...
Ik snap wat je zegt. Als je overspannen bent zijn dat soort dingen moeilijk. Ik zou er zelf voor kiezen de keuze niet bij hem te leggen, dit voorkomt discussie en spanning. Kijk naar hoe hij het doet. Lijkt hij geen pijn te hebben, dan naar school brengen. Leg de keuze bij jezelf, niet bij hem. Scheelt een hoop. Maar zo'n opmerking door de juf is niet fijn nee.
Klopt. Het klopt ook precies wat je zegt. Dat weet ik ook. En nee, hij kon weer alles bewegen etc. Daarom kon hij ook naar school. De opmerking van de juf, nee, was niet tof. Ik zag het helemaal zitten, eindelijk mijn jochie is een dagje ziek thuis. Pilletje nemen, hij had hem al in de mond. Maar hij wilde hem niet. Ik heb hem zeker een pillentrauma gegeven.... Pfffft
Op dat moment dat ik hem bracht was hij aan het huilen kmdat hij niet wilde/dat ik boos was. Precies weet ik niet. Al met al een turbulent uurtje geweest. En nu is hij nog steeds op school. Hij liep ook gewoon mee naar school zonder de pijn in zijn nek. Maar ik heb gewoon even enorm gefaald in moeder zijn. En dat voelt verrot.
Ik snap niet zo goed waarom hij van nou toch naar school moest als hij geen pil wou? Je zat even daarvoor nog bij de arts, ik ga er vanuit dat het menens ie. Dan laat je hem toch lekker thuis, zonder pil als hij dat niet wil? Ik snap ook de juf wel een beetje. Als je leerling smorgens met hevige pijnklachten bij de arts zit, maar omdat hij geen pil wil, stuurt mama hem naar school en zit jij ermee... lijkt mij ook niet handig voor haar. Ik zou hem morgen gewoon lekker thuis houden als hij nog pijn heeft. konden artsen trouwens niet verklaren vanwaar de pijn kon komen?
Vertel eens, waarom vindt je dat je als moeder zijnde zo gefaald hebt? Je zegt dat je zoon niet wilde dat je boos was. Waarom was je boos dan? Je keuze was niet zo handig. Maar je zoon zit veilig op school. Heeft het naar zijn zin. En blijkbaar valt de pijn wel mee. Anders had de juf je echt wel gebeld. Kop op meid. We doen allemaal wel eens dingen die niet zo handig zijn. Niet te zwaar aan tillen. Lering voor de volgende keer.
Mijn grote gebrek is dat ik een maler ben. Niet zo fijn met overspannenheid cq burn out. Dit zou 1 van de laatste dagen zijn dat ik nog ging werken, maar binnenkort zit ik thuis. Weer even een paar maanden rust. Ik probeer er niet te zwaar aan te tillen. Maar donderdag sta ik wel weer op school.... wat zal juf zeggen... Zuc h t. Dat stomme malen.
Probeer te bedenken wat ze zou kunnen zeggen. Heb je hem al opgehaald? Dan kun je er over beginnen. Vragen hoe het gegaan is. Geef aan dat het niet je bedoeling was hem op school te dumpen. Vertel hoe het met jou gaat. Dan kan ze daar ook wat meer begrip voor tonen.
Nah, hij had geen pijn meer, wat dat betreft heb je het toch gewoon prima ingeschat? De juf dacht misschien even dat je hem bracht ondanks de pijn, maar hij was verdrietig vanwege iets anders. En achteraf had je hem liever thuis gehouden, maar na de keuze koos hij voor school, voor hem toch ook prima? Je hebt niks verkeerd gedaan, alleen was die keuze wat onhandig (aangezien je ‘m liever thuis had gehouden).
Nou iemand die een jankend kind in je armen duwt en dan zonder iets te zeggen cq boos naar buiten gaat heeft bij mij iig voor eeuwig afgedaan, Onfatsoenlijk en respectloos. Ook al heb je een weet ik wat burn out. Je hebt je maar te gedragen.
Wow, ook met het verkeerde been uit bed gestapt? Fijn, TS voelt zich al rot over hoe deze dag verlopen is. Dit helpt echt! TS, elke moeder heeft wel eens dat ze achteraf denkt: dat had ik beter anders kunnen doen. Dat maakt je nog geen slechte moeder hoor. Hopelijk is de nek van je zoontje snel beter. En krijg jij de rust die je nodig hebt.
Ik vind deze reactie wel jammer. Het is duidelijk dat TS communicatief niet sterk is en door spanning aan haar plafond zit. Ze opent dit topic in mijn ogen omdat ze het zelf even niet meer overziet. Een trap na geven lijkt me dan niet nodig.