Vrijdagavond gaan NooNooman en ik samen uit, voor de tweede keer weliswaar, maar dit keer gaan we ver van huis (zeker anderhalf uur rijden) en zullen opa en oma miniNooNoo de fles geven en naar bed brengen. (wel hier thuis) Om dat laatste ben ik echt een beetje zenuwachtig aan het worden. Ze is best heel gereserveerd naar vreemden, kijkt echt de kat uit de boom en lacht eigenlijk nooit naar anderen. Afgelopen vrijdag heeft opa haar voor het eerst de fles gegeven, dat ging goed dus daar ben ik niet zo bang voor. Wel dat er een 'vreemd' gezicht haar uit bed komt halen en de verzorging enzo doet... straks is ze hartstikke bang? Of zie ik nu spoken? Vooral het feit dat we ver van huis zijn en ik haar niet gelijk kan 'beschermen' vind ik rot en eerlijk gezegd had ik dit nooit van mezelf verwacht! Ik wil ook niet thuisblijven hier om, ik wil het in elk geval proberen. We zullen sowieso telefonisch contact houden en als het niet gaat dan komen we natuurlijk direct naar huis... Pfff... nog 4 dagen
Heel logisch dat je dit voelt hoor, hebben we bijna allemaal (gehad). Ons mannetje was 2 maanden toen ik voor het eerst op 1 uur rijden afstand naar een bedrijfsfeest moest. Oi wat vond ik het moeilijk en wat rende ik hard naar boven toen ik thuis was! Maar jouw meisje is vast in hele goede handen en dat vreemd opkijken, daar is ze echt nog een beetje te jong voor om zich dat echt te realiseren. Die kleintjes willen gewoon liefde, aandacht een een lekker flesje en dat mag ook best opa zijn Toch maar veel plezier gewenst
Volgens mij zal het heel goed gaan... Als eerst is ze in haar vertrouwde omgeving, lekker thuis! Kinderen trekken als eerst naar de meest vertrouwde personen en dat zijn de ouders dus als jullie in de buurt zijn wil ze het liefste jullie, maar als jullie niet in de buurt zijn dan zijn opa en oma ook vertrouwd genoeg en waarschijnlijk zal ze super verwend worden en wie vind dat nu niet fijn?? Echt het komt goed, maar ken je gevoel ook. Pfff toen mijn moeder voor het eerst op ging passen. We hebben veel contact gehad, maar ik vond het erg fijn om de leuke foto's te zien toen ik weer thuis kwam. Daar zag ik mijn kleine man heerlijk ontspannen en super vrolijk... Vraag of ze foto's willen maken zie stelt altijd het meest gerust.. Succes voor jullie avondje/dagje uit, maar vooral heel veel plezier en geniet!
Pff ik kan je niet geruststellen, want ik zou zelf nooit zover van mijn dochter vandaan gaan. Maar ik neem aan dat opa en oma je dochter wel regelmatig zien? En dat het voor je meisje dus geen vreemde gezichten zijn? Succes...
Tja, wat is regelmatig. Minstens eens in de twee weken, soms vaker, maar niet altijd op schoot In de zwangerschap hadden we dit uitje gepland, once in a lifetime. Tot vorige week had ik er reteveel zin in, dacht er niet echt over na. Nou ja, ik heb er nog steeds wel hartstikke veel zin in, maar dat knagende gevoel overheerst een beetje. MiniNooNoo is al eens eerder eventjes zonder ons geweest, maar toen was ze een stukje jonger nog. We moesten naar het ziekenhuis en het was echt een slecht idee om haar mee te nemen. Mijn moeder en zusje waren toen hier en ze hebben haar toen ook wel uit bed gehaald voor een wandeling, ik geloof niet dat ze toen heeft gehuild... Maar dan denk ik gelijk weer: nee oke, maar nu is ze groter... Oooh wat kan een mens zich zelf toch gek praten en denken. Inderdaad, ze is in vertrouwde omgeving en ze zijn hartstikke lief voor haar! Ik heb opa en oma vrijdag ook even mee naar boven genomen, voor wat het waard is Zo van: dan heeft ze jullie in elk geval een keer aan haar bedje zien staan. Ze hoefde niet te huilen, maar die big smile van oor tot oor die ik anders altijd krijg, was er ook niet. Wheeh.
Wonen opa en oma niet in de buurt? Omdat je een beetje aangeeft dat het 'vreemden' zijn voor je kleintje. Als ze wel in de buurt wonen en er is tijd voor zou ik deze week bijv. nog even 2x bij hun langs gaan, of zij bij jullie. Zodat je kindje die 'vreemde' gezichten net even iets vaker ziet. Verder geniet gewoon met je man. Ik weet zeker dat er niks gebeurd. Waarschijnlijk valt je kindje straks heerlijk in slaap, en heeft mama lopen stressen om niks.... Maar goed dat is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk....
Tsja, ik ken dat gevoel wel, maar bij ons is het altijd goed gegaan. Helemaal als ze gewoon thuis is en ze opa en oma vaker heeft gezien. Probeer toch een beetje te genieten van je avondje. Het komt heus goed!
Oooh ik kan me het voorstellen hoor! Ik zou proberen te zorgen dat ze er al eerder zijn, dus ook met het naar bed brengen. Maar het zal vast wel goed komen. Het ergste wat er kan gebeuren is dat ze de hele avond een baby op de arm hebben.. (ik wil het niet bagatelliseren hoor, maar je meer te laten relativeren). De eerste keer vond ik ook niet zo fijn. Alles heb ik opgeschreven..! Maar het ging natuurlijk prima!
Ik begrijp helemaal wat je voelt. 25 september gaan m'n man en ik van 's middags (15.00 uur) tot 23.30 uur 's avonds weg... En m'n moeder past dan op, bij ons thuis. Moet zeggen dat ik het er ook echt moeilijk mee heb. Maar weet wel dat het er maar gewoon eens van moet komen. Ik wilde wel perse dat het bij ons thuis zou zijn, zodat ze in d'r eigen omgeving is, etc. En mocht het niet gaan, tja, dan gaan we gewoon direct naar huis.
Die hormonen die hormonen! Wat ze zoal niet met ons doen! Verstandelijk weet je waarschijnlijk dat het best wel kan, maar je gevoel he! Gewoon proberen plezier te hebben en met je ouders afspreken dat ze echt moeten bellen als het niet gaat. 1,5 uur rijden is nou ook weer niet de andere kant van de wereld! Ik weet dat mijn moeder echt belt als het niet gaat, heeft ze ook een keer gedaan toen het troosten niet lekker ging, dat vind ik fijn, ik hoef zelf niet te bellen, want ik weet dat zij mij belt indien nodig. Succes!
Ik vond het de eerste keer ook best moeilijk. Mijn nichtje was de eerste oppas voor onze zoon, hij was toen ook ongeveer 3 mnd oud. Zij bracht hem ook naar bed, dat vond ik wel zo fijn. Niet dat hij 's nachts wakker werd en ineens iemand anders zag, maar degene die hem ook had ingestopt. Voor de rest hadden ze elkaar niet zo gek vaak gezien, misschien 2 of 3 keer. Ze hebben veel pret gehad, hij had net zo goed gedronken en geslapen als altijd. Komt wel goed dus. Je kunt natuurlijk altijd even bellen voor je geruststelling, maar misschien is het juist wel relaxter voor je om dat niet te doen. Geniet van je avondje uit, geniet van het gezelschap van je man.
Iedereen bedankt voor het geruststellen, eigenlijk/volgens mij (ik hou een slag om de arm ) hebben jullie ook gewoon gelijk. Het gaat vast goed en als het niet goed gaat, dan nog wordt ze vast niet hartstikke ziek of zal ze voor de rest van haar leven een hekel aan ons hebben... Thanx misa voor het relativeren, inderdaad... wat kan er nou gebeuren Volgende maand sta ik hier wel weer met een topic, dan gaat ze naar de creche en zijn er 100 meer redenen waar ik (en m'n hormonen) me druk over kan maken