Hi dames, ik weet dat het heel vroeg gesproken is, met een kleintje van iets meer dan een maand, maar ik merk dat het me een beetje dwars zit dat ik tot nu toe niks van mezelf in haar kan ontdekken qua uiterlijk en dat iedereen roept dat ze op mijn man lijkt, en zelfs dat ze erg op mijn schoonmoeder lijkt! ik heb geen slechte band met mijn schoonmoeder maar het stak me echt dat er word gezegd dat mijn dochter op háár lijkt (en ik zie het zelf ook een beetje) maar dat niemand iets van mij in haar ziet.. een jaloers gevoel, dat haar uiterlijk er wel doorheen komt maar mijne niet. Ik hoef echt geen kopie van mezelf te hebben en vind het leuk dat de familie van mijn man ook zichtbaar is in mijn kindje, maar waarom 'mijn kant' dan niet? er spelen vast hormoontjes mee hoor en ik ben dolgelukkig met mijn kleine meisje, blij dat ze helemaal gezond en volmaakt is e.d. maar ik zit hier echt een beetje mee in mijn hoofd.. herkenbaar of niet?
Dat kan nog alle kanten op gaan hoor! Hier leek ze eerst ook erg op mijn man (en ook mijn schoonmoeder) en nu ze ouder wordt begint ze ook steeds meer op mij te lijken. Moet zeggen dat ik er weinig last van heb en het mij ook niet zoveel uitmaakt op wie ze lijkt. 't Is in elk geval een mooi meisje
Het gevoel dat je hebt is voor mij niet herkenbaar maar het is wel zo dat onze meid ook eerst niets van ons beide had. Mijn moeder vond zelfs dat ze op een oom van mijn vriend leek. Nu een paar maanden later begint ze steeds meer dingetjes van ons beiden te krijgen. De één zegt dat ze op mij lijkt en de ander zegt op mijn vriend. Ze heeft in ieder geval mijn bruine ogen!! Heb geduld, komt vanzelf!
Ojoh heel herkenbaar. Mijn oudste is als 2 druppels met mijn man. Ze is echt een kopie van hem, maar mn jongste lijkt nog het meeste op mij. Het kan echt heel erg verschillen per kind! Dus (mocht je er nog 1 willen) misschien lijkt de volgende weer sprekend op jou! Liefs, DD
mijn mannetjes leken ook niet echt op mij ( soms wel s n voordeel ) en werd ook gestoord van al die opmerkingen dat ze zo op hun vader lijken ( of ze daar blij mee moeten zijn op zo'n toon werd het geroepen ) En nu , de oudste leek n tijd op mij en u is het n kopie van zn papa , en de jongste is als 2 druppels water met mij trouwens ons meisje in de making lijkt op de echo's op zowel papa als mama dus ben heel benieuwd hoe ze is
hihi bedankt voor jullie leuke en bemoedigende reacties! het kan er ook mee te maken hebben dat mijn man grappend zei tegen de baby 'hoi xxxx-junior!' (naam van zijn moeder), dat irriteerde me ineens verschrikkelijk en daarna heb ik me de hele dag druk lopen maken
oh en nog grappiger ... mijn nichtje was vanaf der geboorte een exacte kopie van mijn vriend , haar oom dus , t is dat ik wist dat haar mama en mijn vriend broer en zus zijn want anders hadden mn zwager en ik n dna test ge-eist . zelfs mijn Smoeder schrok ervan nu is t n meisjesversie van haar oom en als we haar meenemen wordt vaak gevraagd of ze lekker op pad is met papa zegt ze neee dat is mijn oom haha
iemand zei mij( mdat mijn zoontje echt niks op me leek en op zijn vader heel erg, en dat hoor je dan 10 keer per dag na de bevalling)dat de kindjes in de eerste weken van hun leven altijd op hun vaders lijken, dat de natuur het zo geregeld heeft zodat de vader het kindje accepteert. ik weet niet of dat waar is, maar zoontje lijkt nu ook heel erg op mij(toen ik op zijn leeftijd was, niet zoals ik nu ben)maar vooral lijkt hij op zichzelf.
Heel herkenbaar! Mijn zoontje is sprekend mijn man, alleen de vorm van zijn neusje is van mij..en ze karakter, lange tenen, kort lontje Verder zegt ook iedereen (ook onbekenden) "hij lijkt zeker veel op uw man he"? Erg vervelend...
Oh wat vreselijk herkenbaar! Toen Alexandra geboren was, werd ik gek van het geroep van mijn schoonfamilie dat ze op mijn man leek. En dat ene trekje had ze van die in hun familie, bij dat andere trekje leek ze op die ander, etc etc. Pffff, en ík dan, míjn genen zitten er toch ook in?? Nu zie je steeds meer dat het een mengeling van ons beide aan het worden is, dus heb geduld en vertrouwen. Maar ik kreeg 'genoegdoening' toen Frederique geboren was. 'Hmmm, op wie lijkt ze toch?' kreeg ik van mijn schoonfamilie te horen. 'Ze komt me wel bekend voor, maar op wie (in hun familie) ze nou lijkt...?' Ik had in eerste instantie niks in de gaten, tot ik mijn babyalbum erbij pakte. Triomfantelijk heb ik ze mijn foto's laten zien, ze lijkt echt als twee druppels water op mij!! (en wat ben ik nu trots!)
Heel erg herkenbaar mijn meisje leek ook niet op mij de eerste 5 maanden van haar leventje zei iedereen wat lijkt ze op haar vader/broer... Nu beginnen mensen opeens allemaal te zeggen dat ze zo op mij lijkt
als je hier mijn broer naast mijn zoon van 15 zet wordt je eng. zo lijken ze op elkaar. qua uiterlijk, qau gedrag en zelfs kwa lopen en tv kijken. als je niet beter zou weten zou je denken dat er iets niet klopt, hihi. toch is het echt mijn zoon van dezelfde vader als mijn oudste dochter. die qua uiterlijk heel erg op mijn moeder leek toen ze kleiner was. ze lijkt qua karakter weer veel op mij en we hebben dezelfde stem. ze is nu 17 en mensen die niet direct in onze kring zitten vergissen zich aldoor. wat tot hilarische toestanden lijdt. soms neemt ze dan onbenullige telefoontjes waar voor mij als ik ff me handen vol heb op dat moment. mijn jongste van 2 en half is een copie van mijn dochter en lijkt dus qua uiterlijk ookal weer niet op mij. ik heb daar eigenlijk nooit zo mee gezeten. ik vind het juist altijd intrigerend om te zien welk deel van de genen ze zullen gaan gebruiken uiteindelijk. voor hun uiterlijk, maar vooral voor hun innerlijk. met een maand kun je nog heel weinig over uiterlijk zeggen ts dat veranderd nog zoveel. je kan best over een jaar hebben dat je denkt verrek! kijk nou.
Mijn man had er in het begin moeite mee dat onze dochter een exacte kopie van mij was.. Iedereen zei ook tegen hem goh dat zaad van jou heeft ook niet veel gedaan... Inmiddels is ze bijna 1 en lijkt ze steeds meer op haar vader qua uiterlijk dus hij is weer helemaal happy!
Mijn oudste is net mijn vriend en de jongste is net mij. Maar de jongste leek in het begin ontzettend veel op zijn grote broer en mijn vriend, nu krijg mijn vriend de opmerking dat er een kopie van mij in de kinderwagen ligt haha
Hier is het ook heel erg veranderd hoor! In het begin leek miniNooNoo hele erg op NooNooman, als we de fotoboeken van hem erbij pakten was het echt één gezicht. Ik vond het niet erg, NooNooman was een mooie baby en ik was vroeger niet zo denderend knap Toch gaat ze nu steeds meer op mij lijken, de laatste weken is ze enorm veranderd. Hmmm... Nu zeg ik dus min of meer dat ze steeds lelijker wordt, maar dat is ook weer niet waar haha!
hier lijkt men meid vanaf haar geboorte twee druppels op haar papa niets van mij te bekennen en hier word het hoe langer hoe erger heb me der maar bij neergelegt en hoop dat het volgende dan weer wat op mij zal lijken
Het eerste wat mijn vriend tegen me zei toen ik de uitslaapkamer werd uitgereden en hem weer voor het eerst zag (ik had Dennis maar heel kort gezien want die is geboren met de keizersnee); "hij lijkt sprekend op jou!" Ik zag 't niet... Ja, toen hij wat ouder werd zag ik dat hij mijn neus had (gelukkig, haha) en mijn ogen. Voor de rest zag ik echt de vorm van gezicht, kin incl. kuiltje en mond van mijn vriend. Het is niet echt veel veranderd in die 7 maanden, al zegt iedereen dat ie sprekend op mij lijkt, vooral de ogen. Nu weet ik ook dat er over m'n stiefzoontje werd gezegd (inmiddels 11) dat ie ontzettend op z'n vader leek bij de geboorte en de eerste maanden, maar dat is nu behalve de vorm van gezicht echt helemaal z'n moeder!! Het kan dus nog zo veranderen joh, en geloof me, jouw dochtertje zal beslist in bepaalde opzichten (uiterlijk of karakter) op je gaan lijken, het duurt alleen soms even.
van mijn man wordt nu nog gezegd dat hij enorm lijkt op een (overleden) oom van hem. En als ik de foto's zie, zie ik inderdaad de vergelijking. Fleur schijnt ook wat meer op m'n schoonfamilie te lijken. Persoonlijk zien manlief en ik het zelf niet, maar iedereen zegt het. Ach, weet hij in elk geval zeker dat het een kindje van hem is zo denk ik dan maar weer.
Joh maak je niet druk, de eerste weken zei iedereen dat hij zo op mij leek, nou ik zag het echt niet. Ik begon pas met 6 maanden wat te herkennen. En nu zeg ik het zelf ook, sprekend mij! Mijn oudste gaat juist hoe ouder hij wordt hoe meer op zijn vader lijken. Dus er zit nog vol lop verandering in hoor.