Ik weet niet waar ik moet beginnen. We hadden een perfecte eter, toen onze dochter een jaar oud was. Ze is nu bijna 3 en we hebben al vaak genoeg bij het cb gezeten met haar slechte eetgedrag en om dat ze vorig jaar niet goed groeide. Nu gaat het best goed met eten, behalve het avondeten dan. Want ik mag in mijn handjes knijpen als ze twee happen naar binnen werkt. En dan gaat ze altijd voor het vlees of een hapje aardappel. Maar alle groente laat ze liggen. Ze lust af en toe wel rauwe paprika dus dat geef ik dan ook geregeld, maar niet iedere dag n niet een hele ak vol. Fruit lust ze wel graag. Brood en crackers gaan er ook goed in. Snoep en koekjes ook geen probleem, al krijgt ze dat ook niet veel. Ik snap niet waar bij haar het probleem zit. Meestal gaat het zo: we gaan eten, dochter gaat in de kinderstoel, en daar begint het al: ze wil niet eten. Dan scheppen wij eerst ons bord vol en daarna schep ik wat op haar bord. Ik leg uit wat het is. Dan houdt ze meteen haar handen bij elkaar alsof het een platgereden kikker is dat ze moet eten en dan zegt ze bijna huilend dat ze het niet lust. Iedere dag. Met alles wat we eten, behalve friet. Mijn man heeft engelengeduld en die gaat dan met haar aan de slag. Troosten, hand vasthouden als ze een hapje gaat nemen, maar dat lukt haar niet zonder hard te huilen. We moedigen altijd aan en belonen met complimentjesde als ze wel wat eet. Wat hebben we geprobeerd? - In de stoel in de hoek van de kamer zetten tot ze wilde eten (werkt niet en doen we niet meer). - Gewoon negeren en zelf gaan eten. (Werkt ook niet) - Samen proberen, dwz handje vasthouden en kleine hapjes. (Dat gaat dus huilend en meer dan 3 muizenhapjes is dan niet haalbaar). - Boos worden en zeggen dat ze moet eten. (Uiteraard werkt dat averrechts). - Chanteren met iets lekkers na het eten. (Als je niet eet krijg je ook geen ... vul maar in). Missen we iets cruciaals? Wat doen we fout? Volgens het cb doen we niets fout, maar ze raadden wel aan om vaak eten aan te bieden. Dat doen we dus ook. Een jaar geleden at ze bijvoorbeeld makkelijk een hele dag niets. Nu is het vooral groente waar ik me druk om maak. Nou ja... tips e.d. zijn welkom. Sorry voor het lange verhaal!
Ooit is mij door de cb arts gezegd probeer het te blijven negeren, op een gegeven moment word er door het lichaam om gevraagd (beoaalde voedingastoffen) en zal ze weer gaan eten (was hier ook een poos een strijd) Dus we gingen gewoon met zn allen aan tafel en iedereen at wat hij-zij wilde eten en nu eet ze alles gelukkig inmiddels is ze dan ook bijna 10. Maar het is vreselijk frustrerend aangezien je weet dat het gezond is en ze het nodig hebben. Ik denk dat je daar samen met je man een grens moet trekken. Want nu krijgt ze ontzettend veel aandacht en het resultaat wat jullie ermee bereiken is niet het gewenste resultaat. Ik heb natuurlijk makkelijk praten nu maar het ook zelf meegemaakt. Wat wij gedaan hebben is dus gewoon gaan eten, iedereen klaar? Ja? Dan afruimen en verder gaan en de aandacht geven dmv een spelletje oid. Hoe meer je er een 'probleem' van maakt hoe leuker ze het als het ware vind. Ondanks dat ze heel hard huilt. Negatieve aandacht is immers ook aandacht? Ik hoop echt dat je dit niet ziet als een aanval of dat je te weinig aandacht zou geven hoor! Meer zoals ik er als buitenstaander een beeld van kan maken zoals je het omschrijft. Zet m op! En ik hoop dat je net als ons kan zeggen als ze 10 is och ja dat hebben we ook eens gehad en eet ze dan heerlijk met de pot mee.
Wij hebben ook zo'n periode gehad. Ik heb toen voor mijn eigen gemoedsrust de volgende dingen gedaan: - niet te laat eten (als ze moe zijn gaat het nog moeilijker) - kleine bakjes verse groentensoep in de vriezer gemaakt (voor elke middag 1) - kleine gehaktballetjes met geraspte courgette erdoor - omeletten met spinazie en later doperwten etc - elke middag een snackbord met lekkere dingen, waarvan zeker 3 vakjes met wisselende rauwkost - verder totaal niet aangedrongen, en zelf met smaak gegeten - aantal hapjes dat ze oud was laten proeven van alles (maakte niet uit hoe klein/groot de hapjes waren) - laten helpen met koken, ruiken aan kruiden etc Misschien kan je hier wat mee, succes iig
Hier heb ik eten volledig losgelaten. Eten is gezellig samenzijn. Eten is voor net als poepen en plassen iets wat je gewoon van nature doet. Ik beloon niet en straf niet als er wel of niet gegeten wordt ook worden er geen voorwaarden gesteld. Als je dit eet krijg je een toetje doen we dus niet aan. Of er is een toetje of niet. Ik zorg voor gezonde voeding. Liefst goed over de hele dag verdeeld. Dus overdag ook rauwkost aanbieden of tijdens het eten koken meeknabbelen. Een bakje bevroren doperwten vinden ze al vrij jong lekker en leuk. We hebben wel een regel, en dat is Als er een kind gelijk aankondigt het eten niet te lusten, gaat huilen of zegt niet te willen eten en gaat jammeren, gaat ze van tafel. Ruim ik het bord op. De jongsten mogen als alternatief fruit. Willen ze niet eten en blijven ze gezellig, mogen ze wel aan tafel blijven. Ze mogen dan gaan spelen of lezen alles behalve tv. Tip is ook kijk niet naar hoe ze aan het eten is. Als iemand jou tijdens het eten aan gaat lopen staren vind je ook niet fijn, neem ik aan. Ik heb er nu vier, eentje was echt wel even een moeilijke eter. Leefde op bananen zou ik haast zeggen. Ze is nu vijf en eten gaat prima. Alleen champignons en witlof lust ze echt niet.
Ik wel: ze is twee. Zo simpel is het Laat het los, ze groeit ook wel zonder die groente. Ze krijgt nu wel heel veel aandacht om het niet eten en dat is zeker niet hoe ik het aan zou pakken. Gewoon aan tafel zetten, haar zélf laten opscheppen en laten eten wat ze wil. Niet pushen, niet mopperen en al zeker geen handje vast houden als ze huilt. Geef haar 's middags een monkey platter met paprika, komkommer, nootjes etc dan geeft het niet als ze 's avonds geen groente eet. Of maak in het weekend samen verse pizza die ze mag beleggen met groente. Mijn dochter vindt het leuk om smooties te maken met mij, daar kun je ook een handje verse spinazie bij in doen. Het eten van groente komt vanzelf weer een keer de komende jaren.
En samen boodschappen doen en koken? Hier helpt hij met alles en eet ook zowat alles. Als hij een opstandige fase heeft negeer ik het en dan is t vaak snel weer over. Ik zeg dan gewoon dat het prima is als hij het niet eet, maar mama en papa wel lekker even eten en hij gezellig mag blijven zitten. Hij mag van tafel als wij ook klaar zijn. Kan me voorstellen dat het je tot wanhoop drijft als ze lang niet goed eet Leuke nieuwe beker en bord kopen, zelf laten kiezen? Groenten ergens in verwerken, bijv in een quiche, pizza, ovenschotel oid?
Als het vooral om groente gaat zou ik het echt los laten. Je schept wat op en als jullie klaar zijn bord weg. ( En daarna niet eliets geven als ze nog honger heeft natuurlijk)
Ik snap je frustraties heel goed. Je wilt dat je dochter het liefst alles lekker mee eet. Maar zoals hier boven ook al gezegd is probeer het los te laten, hoe meer druk je er op zet hoe meer weerstand zij bied. Laat haar zelf kiezen en eten wat zij wil. Ik weet dat dit heel moeilijk is omdat als ouder ben je bang dat ze te weinig eten niet genoeg gezond eten noem maar op. Dat is de onzekerheid die bij ouderschap hoort. Ikzelf was vroeger als jong meisje een hele moeilijke eter en inderdaad ook vooral avond eten. Ik had ondergewicht en daarom moest mijn moeder vaker op controle met mij naar CB. Mijn ouders hebben van alles vroeger bij mij geprobeerd maar dat werkt niet. Ik at gewoon waar ik trek in had zoals stukken kaas, rauwe paprika en soms als iets me echt smaakte een bord vol avondeten. Maar ik had als kind ook weinig trek. Voor de rest was ik altijd gezond bijna nooit ziek en had alle energie van de wereld! Dus ik zou me echt niet te druk maken. Ik ben ook groot geworden en nu lust ik bijna alles.
Dankjewel voor jullie reacties! Ik neem ze ter harte, hier kan ik zeker wat mee. Ondanks dat we zelf erg van eten houden en ook best vaak iets nieuws proberen, weigert ze vaak al voor ze iets geproefd heeft. @Mjmw ik heb het ook lange tijd genegeerd. Dan ging ze gewoon spelen met haar vork tot ik klaar was. Als het niet al meer dan een jaar duurde zou ik het langer genegeerd hebben denk ik. Want dan at ze gewoon niks en groeide ze ook niet. Maar je kent het vast, als moeder wordt je soms even wanhopig. Ik zie het zeker niet als aanval hoor, vind je berichtje juist lief en meedenkend. @Uuz Ohja omelet en gehakt met groente heb ik ook geprobeerd, maar ze ziet het kleinste groene snibbeltje nog en plukt dat eruit. Of ze eet het dan gewoon niet op. Soep eten we nooit maar die keren dat we het wel aten wou ze er niks van weten. Ik laat haar vaak helpen met eten, en overal aan ruiken of proeven (al wil ze dat nooit). @Lafelife ik wil het zelf ook graag loslaten. Ik ben dan toch bang dat ze toch niet gaat eten zoals ze dat voorheen ook deed. We zullen eens wat uitproberen weer. Toch te negeren of dat ze indd van tafel moet als ze al bij voorbaat zegt dat ze niets lust. Naar haar kijken alsof ze eet doen we niet indd, we laten haar meestal gewoon. Ze is ook gewoon niet geïnteresseerd in eten. Ze heeft wel eens honger, maar dan wil ze altijd alleen maar wat drinken ipv eten. Ik hoop maar dat het ooit beter wordt. Ik zal er iig proberen minder aandacht aan te schenken.
Misschien een ideetje trouwens om overdag vaker als snack groente aanbieden zodat ze op die manier groente binnen krijgt. Zoals je zelf al zei paprika of snoeptomaatjes, komkommer, wortel enz...
Hahaha, dat is wel heel herkenbaar. Ze vraagt vaak om plakjes kaas. Ja ik denk dat het wel zo werkt indd, des te meer aandacht, des te meer weerstand. Dank voor je reactie
Hier ben ik daar best streng in. Als je niet wilt avondeten, krijg je ook niks anders. Dus geen toetje of nog iets daarna omdat je niet gegeten hebt. Dan gingen ze hier met honger naar bed en klaagden. Ja heel simpel: dan had je je avondeten moeten opeten. Hadden ze ook snel genoeg door. Dus ik weet niet of je daarna nog iets aanbiedt wat ze wel eet (of in de middag meer geeft zodat ze wel gegeten heeft), maar daar zou ik dan mee stoppen.
Dat voelt ze dat jij die angst hebt dat zij misschien tekort komt. En toch komen maar weinig kinderen echt tekort. En iets hoeft niet te helpen. Het kan ook vanzelf weer verdwijnen. Mijn jongste dochter kan echt de sfeer verpesten als ze een keel opzet omdat ze iets niet wil eten. Ze begrijpt het best, ze heeft geen pijn, dus dan is het bij ons van tafel en ga maar wat anders doen. Dan baal ik wel een beetje dat ze er niet bij is, maar dan kan ik in ieder geval een gesprek voeren met mijn oudste twee, die hebben dat ook nodig. Ze is nu net vijf. En nog staat haar hoofd wel eens op onweer als we aan tafel gaan. Ik spreek haar daar op aan en dan weet ze al wel genoeg.
Eens met dit idd! En hier pas lekkers als ze groente op heeft. Ze krijgt van mij geen vlees als ze niet eerst wat groente eet bv. Eet ze dan niet, nou dan niet hoor. En als je dochter gewoon goed fruit en de rest eet, zal het vast wel goedkomen.
Ook hier mee eens! Als ze verder overdag alles gewoon goed eet, zal ze door alleen geen groente eten echt geen enorme groeiachterstand oplooen lijkt me.
Ik bleef het altijd aanbieden, positief er mee bezig (bv samen koken of moestuintje etc), en verder liet ik het losssss. Mijn 6-jarige eet nu een jaar het meeste wel, met 1,5 was ze ongeveer gestopt met groentes, dus het heeft wel even geduurd. Tomaatjes at ze wel altijd nog.
als ze 's avonds echt altijd zo ontzettend weinig eten, vraag ik me af of ze overdag niet teveel binnen krijgt. Mijn oudste houdt bv heel erg vab brood. Als ik die bij het ontbijt en lunch laat eten zou ze zes of zeven boterhammen op een dag eten en dan heeft ze 's avonds niet zoveel trek. Ik begrens dat dus al bij het ontbijt en lunch. Is dat iets waar je nog iets in herkent? Verder zou ik inderdaad ook ‘s middags al wat groente aanbieden, of bij de lunch. Tomaatjes, plakjes komkommer,rauw wortel, rauwe paprika en dergelijke
Toch negeren en loslaten. Ze voelt goed aan dat jij je er druk om maakt. Onze oudste at precies 1 jaar geen hap groenten. We hebben nooit iets anders gedaan dan negeren. Elke avond bord voor zijn neus met wat wij ook aten. Als Wij klaar waren zijn bord ook weghalen, yoghurt eten en klaar. Niet eens een woord er over gezegd. Ook niet: kom, eet een hapje' o.i.d. gewoon helemaal niks over het eten. Hij is een kerngezonde kerel van 9 die alles lust. Moet wel zeggen dat 4 jaar bij ons de grens was. Vanaf die leeftijd moeten ze eten, klein beetje groenten, halve aardappel en half stukje vlees. Tot die tijd kijken ze zelf maar wat ze eten met het avondeten.
Ik was zelf een vreselijke eter, wat een ellende hebben mijn ouders met mij gehad (tot een jaar of 15 aan toe!). Groente ging er echt niet in. Ik heb mij altijd voorgenomen: eten moet leuk zijn en vooral geen strijd worden. Dat werkt naar mijn idee namelijk averechts. Dus ik zet het haar voor, ze eet wel of niet, en na een tijdje ruim ik weer af. Ze krijgt daarna ook niks anders. Overdag zet ik regelmatig een bordje neer met fruit en groente. Wortels, komkommer of paprika. Dan gaat er vaak wel wat in. Het wordt nu langzaam iets beter. Goed om te weten: ze is echt nooit ziek. Het komt echt wel een keer goed