Hallo moeders. Ik heb een prachtig zoontje van nu 2,5 jaar, altijd vrolijk, onbekende mensen is hij nooit bang voor, het leven is echt positief voor hem. Nu heb ik toch al een tijd problemen met hem en merk dat het me begint te breken, heb zelfs geen zin meer om hem op te voeden. Ik probeer het kort uit te leggen. Als baby was hij altijd heel stil, je hoorde hem nooit enkel als hij honger had. Lachen deed hij pas heel laat grijpen deed hij oop heel laat, eigenlijk was hij met bijna alles heel laat. Toen had ik het idee hij wily eerst goed bekijken hoe het gaat en dan ineens doet hij het. Zo was hij bijna 1 en alles binnen 2 weken, kroop hij ineens als een speer, ging ineens goed staan tegen tafels ect aan en toen ineens liep hij, alles kort op elkaar. Vanaf dat moment is hij niet meer te houden. Hij ging de wijde wereld in met open armen. Hij pest de hondjes van me moeder al vanaf dat moment, schopt slaat grijpt en lokt echt uit. Hij is nog jong en moet leren dat het niet mag, zo gezegd zo gedaan denk je, nu met 2,5 jaar doet hij het nog steeds. Heel veel dingen geprobeerd niets werkt. Ook met van alles wat gewoon niet mag is het lastig af te leren. (Zo slaat hij ook mijn vogels slaat op de aquarium ect) Hij is heel druk mannetje, het loopt niet, het rent! Is helemaal niet erg natuurlijk, maar hij word onderhand zo snel dat hij binnen een sec uit het zicht is! Doodeng natuurlijk. Ikzelf denk dat hij ook adhd heeft (ik ben erop getest en me moeder heeft het ook) dus mt teveel prikkels word het allenmaal niet te doen met hem. Als hij straf krijgt probeer ik hem altijd uot te leggen waarom, hij kijkt me niet aan en geeft echt de blik ik snap het niet, en gaat vrolijk verder waar hij gebleven was. Time out werken ook allebnaal niet, gaat gewoon door, al staat hij de hele dag in de hoek/gang het komt niet door. Net heeft hij de box van ze zusje kapot gemaakt (gaten in gemaakt) en heb hem gezegd dat dit echt niet kon kapot makrn en eraf moest blijven, hij heeft een ontzettende drang om het gewoon verder kapot te maken. Dus ik ah mag niet he en hij trekt heel snel ze vinger terug en kijkt of boos of verbaast, en alsof het vingertje een eigen weg heeft terug naar de gat. Lijkt net alsof die een verschikkelijke dranf heeft om het toch te doen en zelf niet goed in de hand kan houden. Ook de hond moest eraan geloven en kreeg gewoon een auto naar haar hoofd gesmeten (en raak) en ik heb hem meteen time out gegeven en gezegd je mag de hond niet pesten of pijn doen. Wederom weer de blik huh?! Alsof hij het echt niet snapt. Ik krijg ook bijna geen andwoord, ook praat hij nog niet heel veel, en veel worden die heel wazig zijn. Hij is ook vaak echt in ze eigen wereld, amper contact mee te krijgen alsof hij er echt even niet meer bij is. Hij slaapt ook niet veel en denk dat dat ook een rede is waarom hij vaak zo 'onhandelbaar' is. Hij gaat meestal tussen half 9 half 10 naar bed, ligt aan zijn gedrag en boekje lezen hem echt bij ze kladde noet pakken omdat hij ervandoor gaat echt omdat hij niet wilt. Als die dan eindelijk ligt duurt het vaak nog meer dan een uur voorday hij echt slaapt, gaat gewoon voorzich zitten kijken. Nu debk ik zelf dat hij in de nacht ook vaak een uur wakker is (zo vanacht riep hij een keer mama en is zeker nog 3 kwartier wakker geweest) Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, en voel me ook echt heel rot . wil hrt zo graag goed doen maar het lukt gewion niet! Ik weet dat veel dingen bij kinderen horen, maar dit schier in mijn ogen echt de pan uit. Hoe jaloers ik ben op alle kinderen die toch wep een beetje luisteren of mee lopen, leuk naar buiten kunnen zonder dat je je klaar moet maken voor een intens uurtje uit . We gaan ook niet heel veel naar buiten of leuke dingen doeb, omdat het gewoonweg niet te doen is met hem! Heeft iemand tips ? Ik weet het echt niet meer
Ten eerste vind ik 20.30/21.30 echt VEEEEEL te laat voor een kind van 2,5 Grote kans dat hij dan gewoon al over zijn moeheid heen is. En wbt de box kapot maken... Begrijp ik goed dat jij zegt " aahh nee dat mag niet he" Als ik dit goed begrepen heb is dit natuurlijk ook niet echt een manier van aanpakken... Hier moet een consequentie tegenover staan... En niet alleen een, "dat mag je niet doen" Net als met het slaan en schoppen... Onderneem je verder ook dingen met hem? En gaat hij ook naar een Psz oid? Ben je verder wel consequent? Weet hij waar hij aan toe is als hij niet luistert? Bij buiten weglopen bijvoorbeeld in de buggy zetten, en dit dan ook ALTIJD doen
Vraag eens advies bij het cb. Zij doen aan videotraining. Zij zien misschien dingen die jij over het hoofd ziet of niet meer ziet. Bovendien kunnen ze meteen zien of er mogelijk adhd aan ten grondslag ligt, dat geeft jou weer extra handvatten. Zeker nu het weer beter wordt, zou het toch jammer zijn als je niet vaak naar buiten kunt. Is er in de buurt een omheinde speeltuin waar hij niet weg kan?
Wat moeilijk voor je. je zegt dat je niet veel buiten gaat omdat het bijna niet te doen is. Langs de andere kant is het denk ik een mannetje met heel veel energie. Kan je niet s'ochtends even alleen met hem naar buiten? Zonder het zusje zodat je 1 op 1 aandacht hebt? Een rondje lopen met eventueel een bal? Zo is hij al wat energie kwijt. Gaat hij naar de peuterspeelzaal? Daar kan hij ook veel energie kwijt. Hoe doet hij het daar? Time outs geloof ik niet in bij die leeftijd. Misschien wel als het ivm dieren is want dieren pijn doen is een no go. Kan je het gedrag niet voorkomen? Als hij aanstalten maakt dat je hem dan op tijd stopt? Verder hoop ik dat je veel bruikbare tips krijgt.
Je hebt net een nieuw kindje toch? Dus dat maakt t extra pittig, voor iedereen. Ik denk dat je baat zou kunnen hebben bij een meer voorspelbare dagindeling. Zoontje altijd op dezelfde tijden baar bed en 's avonds uiterlijk om 19:30. En juist wel veel buiten doen, zodat hij zich kan uitleven.
Misschien een idee het eens te bespreken met het CB, het CJG of de huisarts? Die kunnen doorverwijzen (al kun je nu integrale jeugdhulp misschien ook zo terecht, dat weet ik niet), zowel voor jou als je zoontje. Misschien helpt het om eens iemand mee te laten kijken en advies te geven en/of om er eens met een professional over te praten. Sterkte in ieder geval!
Ik denk dat je vast zit in een lastig cirkeltje. Als je niet naar buiten gaat, hoe wil je dan dat hij zijn energie kwijt kan. Hij heeft er duidelijk massa's, maar kan ze niet kanaliseren... En bijgevolg: waarom zou hij dan 's avonds gaan slapen, als hij nog zoveel energie heeft? En wat doen kinderen met veel energie maar geen uitweg? Stout zijn... Ik snap dat het vervelend is als hij zo snel is, maar binnen blijven is echt niet de juiste optie. Kan er niemand met je mee?
Ik ben wel consequent, niet ahh niet doen op lieve manier, meet het ahh van he niet doen, moeilijk uit te leggen. Het is idd veel ste laat maar we krijgen hem om het so gezegd niet werd r naar bed, vaker geprobeerd om de normale tijden, het afbouwen naar eerder, hij vertikt het gewoon en blijft gerust tot midden nacht wakker. Nog langr wakkr dan als hij rond half 9 naar bed gaat, met all gevolgen dus vandien. Psz ben ik mee bezig, maar moet eerlijk zeggen dat ik heel erg bang bent dat hij geweigerd word vanwege ze gedrag, bang om slecht aangekkn te worden omdat ik hem niet opvoed.. Terwijl ij dat in ieder geval wel probeer. Ik probeer wel altijd activiteit te doen net hem, wij wonen in een flat dus geen tuin, dus ben zo goed als de hele week te vinden bij me moeder die wel een tuin heeft en zo lekker ze energie kwijt kan. Of hij is bij me schoonouders die ook een tuin heeft. Er is geen behekte speeltuin hier in de buurt, dus alleen op stap lukt echt niet, wel als ik en me vriend samen vrij zijngaan we samen naar een veldje hier aan de overkant, maar zelfs met ze 2e is het een hele gebeurtenis. Voetballen of dingentjes meenenen doen we altijd maar heeft ze concentratie er snel vanaf. Heel snel afgeleid en niet lang met dingen bezig kunnen zijn. Er is idd net een kleine bij, maar hier ondervind hijzelf weinig nieuws aan en s in gedrag nog redelijk hetzelfde. Her is wel zo dat ik hem wel overal bij betrek en ook heel wat aandacht geef. Ik probeer ook inderdaad de ritme erin te houden, al wil het wel eens uitschieten maar niet achterlijk lang. Ikzelf ben ook erg bang dat ik als slechte ouder bekeken word als ik hulp inschakel, me kind afgenonen word omsat er gelogen word. (Hier ervaring in ) dus ben ook zo bang als een speenvarken dat het dus een hele omslag gaat krijgen
Nja goed, ik denk dat je kwa opvoeding wel wat meer op je strepen mag staan, er duidelijke consequenties aan verbinden en je daar dan ook aan houden, geen uitzonderingen.( althans voorlopig niet) Niet luisteren buiten? In de kinderwagen Gooien, datgeen wegzetten. Iemand/iets express pijn doen, even in de gang oid Verder zou ik echt doorgaan met de Psz, je kind moet z'n energie kwijt Ik denk dat je veel te weinig ECHT met hem doet, ipv losgooien in de tuin en dat is het. Je zou zelfs eventueel nog zon tuigje kunnen kopen. Al met al denk ik dat een groot deel komt doordat hij zijn energie niet kwijt kan. En je hoeft je echt niet te schamen om hulp te zoeken en je kind word echt niet zomaar van je afgenomen. Al met al is dit allemaal simpeler gezegd dan gedaan natuurlijk( been there done that) maar het is wel heel belangrijk dat je er iets aan gaat doen
'hij kan in de tuin' is echt niet hetzelfde als dingen met hem doen... Hij moet uitgedaagd worden, fysiek en mentaal. Hij is echt te klein om dat in zn eentje te kunnen.. Wat ik met mijn zoontje doe: Puzzelen Dingen bouwen Buitenspelen (klimrek, schommel, glijbaan etcetera) Fietsen (hij in t zitje) Wandelen Voetballen Lezen Stoeien Kinderboerderij Dierentuin Indoorspeeltuin Zwembad En als ik niet zorg dat hij buiten komt en echt zn energie kwijt kan, dan wordt hij stikchagrijnig. Hij moet bewegen en hij moet naar buiten.
Het is niet zo dat ik niets met hm doe hoor. Doe echt wel dingen met hem, al niet altijd buiten. We spelen ook samen, vooral gek doen is ze favoriet. Fietsen gaan we ook doen, en heefteen heel mooi loopfietje en eigen fiets. Hij word echt wel geentertaint maar het kan niet iedere sec van de dag. En het is ook niet zo dat ik hem als hondje in de tuin gooi,vermaak je maar kind😊 zie je wel verschijnen. Haha. Maar in de tuin is er toch meer ruimte als een balkon, als we nirt naar buiten gaan zegmaar
Oke dan zal ik het anders formuleren... Ik denk dat je te weinig met m samen naar buiten gaat en leuke dingen gaat doen
Wat doe je als hij zich buiten misdraagt? Ik zou duidelijke afspraken maken en af en toe herhalen, wanneer hij in de speeltuin er toch vandoor gaat hup in de buggy/ aan de hand of als het moet optillen en naar huis. Duidelijk vertellen dat hij dit wist en de volgende keer weer mag proberen. Misschien betreft de huisdieren laten helpen met eten geven, kammen uitlaten, spelen, meer een band opbouwen. Uk geeft de poezen eten sinds hij 18 maanden is en knuffelt ze heel graag. Zegt ook poes is blij. Probeer heel veel positieve feedback te geven om de kleinste dingen, dan loopt onze uk blij rond en is heel trots. ( haalt ook dingen uit hoor, heeft energie voor 10 ) Verder vaste planning kan werken eventueel visualiseren met plaatjes. Probeer toch naar buiten te gaan voor beide goed. ( met duidelijke afspraken) Minder praten zal ook meer frustratie opleveren omdat hij zich niet kan uiten, probeer het samen onder woorden te brengen. Hij moet zich begrepen voelen wat lastig is als hij het niet kan zeggen. Misschien plaatjes met boos, blij en verdietig dan kan hij het aanwijzen en zo puzzelen waarom dat het is. Je kan altijd advies vragen bij de cb, ze pakken niet zo maar kinderen af.
Ik lees dat je uit ervaring bang bent dat je kind je wordt afgenomen. Dat lijkt me sterk, tenzij je zoontje in gevaar is bij jou. Nu kan ik daar niet over oordelen, maar als ik je verhaal lees lijkt me dat niet het geval. En inderdaad probeer zoveel mogelijk activiteiten te doen waar je zoontje zijn energie bij kwijt kan. Is er in de buurt een binnenspeeltuin? Je hoeft niet bang te zijn dat ze je kind niet willen bij de psz. Wie weet is hij daar wel rustiger. Ik merk ook in je reacties dat je heel veel opties al uitsluit omdat je bang bent dat het mis gaat. Probeer dat ook los te laten. Je zoontje krijgt zo ook niet de kans om de wereld te verkennen. En ja dat zou voor mij ook benauwend zijn en dan zou ik ook vervelend worden. Ik denk echt dat je gebaat zou zijn bij professionele hulp. Je moet onder begeleiding ervaren dat het ook goed kan gaan als je zijn opvoeding op een andere manier aan pakt.
De gouden regel wat mij werd aangeleerd toen ik mama werd was; consequent zijn en herhalen herhalen herhalen tot aan vervelens toe. In elke situatie en bij elk kind werkt dit echt. Voor jezelf is het wat vermoeiend want je denkt soms echt wel van ts jonge jonge jonge ik heb dit al 389 keer uitgelegd. Maar echt het werkt. Ook een goede dagritme maakt erg veel verschil. 20.30 of later naar bed is veels te laat voor zo een kleintje. Hij zal niet van de 1 op de andere dag ineens om 19.30 keurig in slaap vallen maar als je volhoudt gaat hij hier echt wel in mee.
Dit!!! En ik schrik ervan dat je zulke angst hebt om hulp in te schakelen, wat naar dat je zelf slechte ervaringen hebt opgedaan. Toch vrees ik dat als je niet samen met een hulpverlener het gedrag aan gaat pakken, je in een negatieve spiraal blijft en dat het verergert. Er is tegenwoordig ook veel verschillende hulp mogelijk, gewoon via het centrum jeugd en gezin, of via consultatiebureau. Sterkte, een druk ventje die de grenzen opzoekt is pittig. Zou je eigen ADHD nog kunnen meespelen, breng je voldoende duidelijkheid naar hem hoe de dag gaat verlopen? Blijf je rustig en duidelijk ondanks dat je mogelijk vanuit impulsiviteit misschien je snel geïrriteerd voelt?
Ik sluit me bij de rest aan. Je zoontje klinkt wat gefrustreerd. Van verveling of irritatie worden kinderen ook lastig. Je hoeft hem echt niet de hele dag te entertainen, maar lekker naar buiten gaan hoort er toch bij. Je kunt ook gewoon boodschappen gaan doen en dat proberen leuk te maken. Het fijne aan zn leeftijd is, dat hele suffe, simpele dingen al heel leuk kunnen zijn als jij hem op dingen wijst of gekke spelletjes verzint. Ik denk dat als je wat meer met hem doet, hij beter op jou gaat reageren en jij dan vervolgens weer op hem en dat je zo misschien uit die negatieve spiraal komt. Verder zou ik- vanuit deze gedachte proberen om een tijd lang niet echt boos op hem te worden. Natuurlijk kun je hem in de buggy zetten als hij niet luistert en weg wil lopen, maar dat kun je het beste met een vriendelijke stem doen en hem uitleggen dat je dit doet, omdat het wel belangrijk is dat hij leert luisteren. Boos worden bij zo'n jong kind is wat mij betreft qua opvoeding helemaal niet nodig.
Het meer met hem doen was ik al idd meer aan het doen, maar nu omdat ik nog een kleine erbij is word het lastig, ik geef hiervan zeker me eigeb de schuld omdat ikzelf ook nog dagelijks worstel met het adhd. Hier werk ik nu ook aan om een ander ritme aan te gaan nu er een kleine bij is. Ik ben ook vaak bij me moeder zodat we ook eens kunnen afwisselen, hij slurpt energie, net uur buiten geweest met de honden, liep continu weg en zelfs tot uit het zicht. Daarna nog in de tuin eb potje training. Liegen doeteen hoop en dat is mijn ervaring geweest. Ik ga eveb zoeken hoe of watmet psz gaan we daar ook aab werken. Hij mag een hoop hoor, maar zijn altijd grenzen, en krijgt zeker op ze kop als die niet luisterd (in de buggy ect.) hij krijgt danvaak een ontiegelijke driftbui. Tja jammer dan maar vind het zo jammer dat hij er nog niet van leert. Ik geef zeker niet enkel ne zoontje de schuld zal ook echt aan mij liggen, niemand kan het perfect doen toch? Maar veel dingen die ik hier voorleg is wat mijb ouders en schoonouders ook vinden
Je hebt al heel veel tips gekregen, maar misschien heb je hier ook nog iets aan: - Na 18.00 uur opletten wat je hem nog geeft qua eten; geen suiker meer. - Opletten op zijn voeding; let op zo min mogelijk kleurstoffen en suiker, zo min mogelijk kant-en-klaar. - Zo veel mogelijk prikkels uit zijn slaapkamer halen. Let op hoe zijn bed staat. - Voordat hij gaat slapen een ritueel bedenken, maar vooral eerst een half uur in een prikkelvrije omgeving (zijn slaapkamer is het beste), met weinig licht de dag doornemen en het avond ritueel uitvoeren. Ook al doet hij niet mee toch doorzetten. Zo krijgt hij nog de tijd de rust te krijgen in zijn lichaam. - Als hij op bed ligt zijn voetjes zachtjes masseren met lavendel olie. - Geen tv een uur voor het slapen gaan. Dit schijnt ook voor motorische onrust te zorgen. - Wanneer er tijd en ruimte voor is naar een bos gaan waar hij kan rennen (dus niet een veldje of speeltuin). Kan de hond ook lekker mee. In het bos kan hij toch niet de weg oid oprennen. - En misschien als laatst nog: zijn oortjes laten controleren. Misschien heb je dat al gedaan dat weet ik niet, maar je schrijft dat hij nog niet goed praat, in zijn eigen wereldje zit en jou vaak niet begrijpt. Dit kan dus ook door zijn oren komen. Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Oh maar lieverd, hij leert er wel van Alleen zit hij nu in een heerlijke leeftijd dat alles wordt opgeslagen in dat koppie, maar dat ze er nog niet perse iets mee doen Alles wat jij aan liefde en aandacht en lessen er in stopt, blijft er in en komt er echt weer terug uit. Al lijkt dat nu even niet zo. En al doende leert men, en fouten maken mag nog als je zo klein bent. Dan hoeft het nog niet in 1 keer goed. Weglopen is vervelend. Daar moet je echt wat aan doen. Blijf hem terug die buggy indoen als je hem niet kan dragen of zo. Dan maar een driftbui. Ik heb mijn zoon ook wel eens in de houdgreep door het winkelcentrum gedragen. Gillen als een speenvarken, maar die mensen moeten maar van me aannemen dat ik niet voor mn lol er zo bij loop met het zweet op mn rug. Boeien wat ze denken. Jouw zoon leert ervan. Op den duu zal hij ook niet meer ver weglopen, maar misschien een paar meter vooruit waar dat mag. Die afspraak maak ik met mijn zoon die echt vervelend kan zijn en waar ik zo mijn vermoedens bij heb Hij mag los lopen en voor ons uit, want dat vind hij fijn zo'n ontdekker als hij is. Maar als mama zegt dat hij een handje moet geven, gaat dat zonder morren. Bij het oversteken bijv. Zo niet, een waarschuwing en bij nog een keer dan ga je over de schouder hup naar huis. Ik vind het ook nog wel eens spannend als ik met hem weg ben. Maar weet je wanneer hij het vervelendst is? Als ik ook moe ben en angstig ben. Dan voelt hij het nog meer of hoort het aan mn stem. Als alles niet werkt, dan doe je desnoods een tuigje om. Jammer dan, maar als je kind onder een auto komt hebben de mensen ook een mening en jij een nachtmerrie. Je kan altijd met een tuigje verder oefenen. Als hij beter luistert, ga jij je beter en meer vol zelfvertrouwen voelen en ga je er ook meer op uit. En dat is nou net at die kleine doerak van je nodig heeft. Ik merk het ook aan mijn zoon. Veel binnenzitten is niet goed. We gaan elke week naar het bos en lopen/rennen minstens een uur. even het koppie leeg. Daarnaast gaan we met lekker/droog weer naar buiten en veel wandelen. Als hij wat groter is een bal meenemen en hij vermaakt zich wel. Het niet/niet goed praten herken ik ook. En dat zorgt voor frustratie. Maar waar die frustratie/energie ook vandaan komt, het moet er wel uit. Heel vaak is een driftbui of stout gedrag gewoon leeftijdgebonden, maar soms ook verveling of frustratie. Als hij energie kwijt kan, zal hij ook veel beter gaan luisteren. Het wordt wat rustiger in zn koppie. Maar dat herken jij misschien ook wel bij jezelf. Ik wel bij mezelf tenminste Is hij waarschijnlijk ook liever voor de hondjes etc. Hier helpen dus vooral: -Een zelfverzekerde mama -Veel naar buiten en daar de vrijheid krijgen om te rennen -de peuterspeelzaal heeft zeker een goede rol gekregen in zijn ontwikkeling