Dochter was nog geen 4 toen ze ze zó graag wilde, dat we naar de juwelier zijn gegaan. Niet tegelijk geschoten, het waren zweerknopjes. Maar in no time is het enorm gaan zweren. Dus eruit gehaald, en paar maanden later titanium erin laten schieten. Daar heeft ze nooit last van gehad. Advies hier was ook echt: eraf blijven. Niks druppelen, niet draaien, gewoon laten genezen. Nu draagt ze kleine echt zilveren ringetjes (die blijven hier veel fijner zitten i.t.t. achterkantjes van knopjes, die verloor ze om de haverklap), en ze heeft nergens last van.
ik vond studex ook wat fijner dan het schieten - nadeel vond ik wél - dat de studex oorbelletjes niet zo goed bleven zitten als diegene die geschoten waren (bij de oudste bij lucardi geschoten, bij de jongste met studex bij de DA) . Uiteindelijk is 1 gaatje bij de jongste dichtgegroeid omdat we niet hadden gezien dat ze haar oorbelletje wéér verloren was. En het gaatje is dichtgegroeid. Na 4 of 5 maanden durfde ze weer het weer opnieuw. Volgens mij hebben we toen wél geschoten - omdat de DA toen inmiddels niet meer bestond in ons dorp.