Ik heb 2 kinderen (Jongen 3,5 jaar en Meisje 4,5 jaar ) en mijn vriend heeft 1 zoontje ook 4,5 jaar. Samen spelen gaat best goed, maar mijn stiefzoontje is vaak behoorlijk dominant. zo zijn de 2 jongens samen aan het spelen met een garage, en pakt de oudste de auto's uit de handen van de kleinste, roept steed NEE, dat is niet goed en NEE zo moet dat niet.. en begint dan verder te spelen. En de jongste dus met lege handen. Hij heeft heel vaak een senario in zijn hoofd van hoe iets moet gaan en daar mag niemand vanaf wijken anders word hij boos. Hij moet ook altijd meer hebben dan een ander en moet altijd de eerste zijn... met alles! Als eerste drinken krijgen, als eerste eten krijgen, als eerste een deur binnen komen (hij duwt anderen gewoon aan de kant om als eerste binnen te staan) Mijn vriend ziet dit niet altijd en ik wil ook niet steeds mopperen daarover. Maar weet ook niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan. Hopelijk hebben jullie tips voor mij/ons...
Op zich klinkt het me niet heel vreemd in de oren. Kinderen rond die leeftijd krijgen steeds meer een soort spel dat ze willen spelen maar zijn nog niet heel goed in staat dat aan een ander over te brengen. En dan gaat het met nee, nee en afpakken. Ik laat het vaak even gaan en vraag dan wat hij wil spelen en geef dan bv ook aan dat xxx jonger is en hem nog niet helemaal snapt. Dat hij mag vertellen wat hij wil maar dan xxx ook mag spelen en dat dat soms anders gaat dan hij dacht. Geef dan aan dat hij het mag vertellen hoe hij het wil, maar dat hij wel samen moet delen. Ik merk dat het bij mijn 6,5 jarige nu beteer begint te lukken om wat hij wil ook te vertellen.... Mijn jongste van bijna 5 heeft. Nog veel moeite mee en veel driftbuien tot gevolg. Het eerste, meeste ed.is ook niet ongebruikelijk maar kun je wel zelf sturen door daar bewust mee om te gaan en aan te geven dat ze moeten leren delen. Ene keer de een eerst,ander keer een ander. Hier is samen spelen samen delen een gevleugeld gezegde, echter moet het vaak benoemd worden.
Klinkt voor mij ook als normaal gedrag bij een 4,5 jarig kind. En je moppert niet als je er iets van zegt.. dat is gewoon opvoeden/grenzen stellen. Dat moet hij leren. Het ene kind is ook veel dominanter dan de ander. Mijn kinderen spelen vaak heel erg leuk samen. Tot de oudste soms een beetje gaat overheersen. Dan lossen ze het OF samen op OF ik moet even ingrijpen Zo speelt mijn dochter ook wel met meiden uit de klas. Soms is ze dan diegene die overheerst en soms is dat andere kind dat. Gewoon in de gaten houden dus en op een leuke manier vertellen dat je samen moet spelen.
Geruststellend om te horen dat het toch normaal blijkt te zijn. Al lijkt het voor mij een grote ramp natuurlijk omdat ik het niet gewend ben. Mijn kinderen spelen altijd netjes samen, maar zodra mijn stiefzoontje er is, dan is alles compleet anders. Kan zijn dat ik daar wat moeite mee heb. Ook bij het "vechten" met papa dan legt mijn vriend de kids over elkaar heen en merk ik dat mijn stiefzoontje de andere 2 knijpt. Alsof hij wil dat ze pijn hebben. Gistermiddag hoorde ik dat mijn zoontje hem gebeten had... Achteraf bleek dat hij zichzelf in zijn knie had gebeten en dat mijn zoontje niks had gedaan... (ik had mijn zoontje wel gestrafd...) Dat zijn toch dingen die mij iets te ver gaan. Ik snap dat mijn stiefzoontje jaloers kan zijn, het zijn ineens 2 andere kinderen die ook met zijn papa spelen. Maar het gedrag wat hij daarmee vertoond tja..verziekt vaak de boel een beetje, en ik weet niet goed hoe ik dat moet bijsturen. Probeer al een 15 maanden te vertellen dat ze samen moeten spelen, dat andere kinderen zelf bepalen hoe de auto rijd noem t maar op.. maar t word er niet beter op .. Het samen spelen is vaak niet leuk voor de kinderen op deze manier.
Misschien een idee, dat zijn papa eens iets met hem alleen gaat doen, zodat hij echt even alleen met zijn papa is ipv te moeten delen met andere kinderen.
Ik denk toch dat hoe moeilijk het ook is, je hem moet behandelen als 1 van de kinderen. Je hebt het over verzieken,dat geeft wel aan dat je negatief over hem denkt. Het jongetje zal het er moeilijk mee hebben en ik vind de tip hierboven een hele goede.
Heel lastig, mijn dochter heeft ook een stiefzusje van ongeveer haar leeftijd en komt steeds vaker thuis met verhalen dat ze getreiterd wordt erdoor.. jammer genoeg valt er met ex niet te praten dus probeer ik dochterlief in te laten zien dat ze van zichzelf moet afbijten.. nog een paar jaar, mag ze gelukkkig zelf bepalen of ze er uberhaupt nog heen gaat!
Lastig zeg.. Maar herken de buien wel. Mijn oudste heeft het ook een periode gehad rond die leeftijd. Hij wilde alles eerst doen, het grootste glas drinken (en zijn vriendjes natuurlijk ook).. Met kleine neefjes was het lastig spelen, want hij heeft een grote fantasie, maar zijn neefje van toen 3,5 "deed maar wat"(zijn woorden).. Dat over het beste/meeste/eerste zijn is er wel uitgesleten. Hij kreeg door dat het soms ook tegen hem kon werken.. Dan wilde hij 's avonds eerst voorgelezen, prima, maar dan is het licht bij jou ook het eerste uit. En je broertje (toen een half jaar) was nog gezellig beneden. Of dat hij door ergens eerst te willen zijn iets vergat, en dan alsnog terug moest en helemaal laatst was.. Gewoon in de doorsnee dingetjes af en toe even attent maken, echt niet dagelijks, maar paar keer per week. Het is er ook zo uitgesleten.. En zijn neefje gaat beter nu hij ouder wordt, een jaar later spelen ze heerlijk samen. Maar in jullie geval ben jij niet degene die als eerste zou moeten reageren, dat zal je vriend moeten doen. Dus ik zou toch proberen om erover te spreken, met een positieve instelling. Ook het voorstel van even alleen-tijd met zijn zoontje erbij. Dus dat de insteek is: ik wil samen iets constructiefs bedenken waardoor de kinderen fijner samen kunnen spelen en jou zoontje ook echt jou aandacht krijgt als hij het nodig heeft. En niet: jou kind verziekt de boel, en onze zijn het slachtoffer, wat ga je er aan doen..