Niet alleen willen slapen

Herkenbaar, en het is hier niet echt over gegaan. Maar dochter is de tweede, dus die heeft vanaf 2 jaar bij haar broer op de kamer geslapen. Later zou ze met haar babybroertje gaan slapen op 1 kamer, maar die is langer bij ons blijven liggen dan de bedoeling was, dus lag ze weer alleen op een kamer, en het was bijna elke nacht weer raak, steeds uit bed komen, huilen, bang.
Dus haar bed weer naar broers kamer verplaatst, en ze slaapt weer als een roosje.

Ik ben stiekem wel blij dat ze onze tweede is en we het zo op kunnen lossen, maar anders had ik, als ik de ruimte had, denk ik een matras bij ons gelegd. Scheelt me een hoop nachtrust.

Maar misschien is het bij jouw kindje gewoon een fase, en gaat het snel weer over. Sterkte!

 

Slaapt ze in een groot bed of ledikantje? Dl is veel jonger dan jouw kindje, maar hier biedt een eenpersoonsbed uitkomst. Nu gaan we er zelf even naast liggen en gaan we weer weg als ze diep slaapt

 

Tja of het een fase is weet je achteraf pas...
Hier bood een groter bed een aantal weken uitkomst, zoontje sliep ineens weer goed. Daarna begon er wel weer een nieuwe fase: uit bed komen, kamer over hoop halen en zijn kamer uitgaan. Die fase hebben we inmiddels ook gehad (2 weken geduurd denk ik). En afgelopen 1,5 week wilde hij niet alleen in slaap vallen. Dus we hebben die dagen naast zijn bed gezeten, handje vast houden, totdat hij in slaap viel.

Oftewel: als de ene fase over is, komt er wel weer een andere voor in de plaats. Even zoeken naar de juiste die voor jou kleintje werkt.

 

Vaak is het een fase, zeker als het altijd goed is gegaan. Ik zou het naast haar slapen gewoon even een poosje doen wanneer ze het nodig heeft. Een prima oplossing en ook echt wel weer af te bouwen.
En ja, een groot bed kan zomaar een oplossing zijn!

 

Weet niet waar ze in slaapt, maar Dl is helemaal happy met haar nieuwe dekbedje. Gaat vrijwel uit zichzelf naar bed, trekt dekbed over haar oren, legt knuffelbeest op haar hoofd en valt meteen in slaap

(ze sliep al o.k., maar duurde erg lang haar in bed te krijgen.)

 

je hebt van die lampen met konijntje, die laat zien of het dag of nacht is, dat kan goed helpen, of je koopt zo'n blokkerlamp met spiraaltjes, dan is de kamer minder eng. Ik zou er in geen geval ooit bij gaan liggen, want dan zou ze er om kunnen vragen en als je het 1 keer doet, waarom dan geen tweede keer

 

Hier hebben we dat ook gehad. Heeft ongeveer een maandje geduurd. Hij slaapt hier een verdieping hoger. Eerst heeft hij een poosje bij ons geslapen. Daarna een kamer verder en hebben hem in het begin moeten laten huilen. Wel steeds er naar toe. Het gehuil was hard verscheuren. Maar steeds gezegd dat hij maar hoefde te roepen en de deur open gelaten heel langzaam wegslepen hebben we ook gedaan. Deed daar wel 30 min over. Ook hielp het wanneer het te gortig werd boos te worden en zeggen dat de deur dicht zou gaan. Maar dan was ik ook al ruim een uur bezig. Het is angst en daar moeten ze overheen. Uiteindelijk vroeg hij zelf of hij weer naar zijn eigen kamer mocht. Sindsdien gaat het goed. Wel mag hij bij nachtmerries lekker bij ons op de kamer. Weliswaar op een matrasje op de grond, want vind mijn eigen nachtrust ook belangrijk. Succes ermee.