Begin oktober is mijn zoontje van net 2 begonnen op de psz. Ik dacht dat hij het wel leuk zou vinden maar het is twee keer geweest dat hij helemaal overstuur was. Hij wilde niet eten of drinken en ook niet getroost worden volgens de juf. De eerste x was zowat alleen maar huilen. De tweede keer had ie momentjes gehad dat ie even speelde, maar ook veel gehuild. Ze hadden ze wel even lekker buiten gespeeld en was ie even rustig, maar halverwege begon ie ineens weer te huilen zei de juf, tot dat ik m ophaalde. Zat ie beteuterd op t bankje te kijken, met betraande ogen. Helemaal hysterisch huilen toen ie mij zag. Mijn man is veel van huis en overdag ben ik met hem alleen tot zn grote zus uit school komt. Het is een sociaal vrolijk jongetje dat makkelijk contact maakt en graag wil ontdekken. Hij is (of was) absoluut geen plakkie bij mama en wilde het liefst zijn eigen ding doen. Hij ging af en toe naar mijn moeder een paar uurtjes en dat was nooit een probleem. Maar het lijkt alsog hij sinds die 3 x psz een soort van getraumatiseerd is dat ik hem ga verlaten oid. Elk moment vd dag houdt hij me in de gaten. Als ik naar boven ga komt hij paniekerig achter me aan. Gaan we ergens op bezoek, dan blijjft ie bij me plakken omdat ie bang is dat ik ineens opsta en weg ga. We waren laatst bij het CB (in hetzelfde gebouw als psz) en toen ik m daar neer moest leggen om te meten raakte hij helemaal in paniek. Ik moest m vasthouden en hij wilde weg schreeuwde ie de hele tijd. Hij kalmeerde pas toen ie doorhad dat we weer samen weg gingen. Smotgens breng ik mn dochter naar school (ook zelfde gebouw) met hem in de buggy, maar als ik haar afzet bij de klas en ik sta 2 m max bij hem vandaan raakt ie weer helemaal in paniek. Het maakt niet uit wat ik zeg maar hij is pas weer rustig als we vertrekken. Ook slapen is een drama. Voorheen was inslapem geen probleem. Maar tegenwoordig krijst ie zo erg en hysterisch tot dat ie bij ons mag liggen.. Ik weet dat die kleintjes echt even moeten wennen. Het is ook niet niks ineens van volledig met mama bij 'vreemden' achter gelaten worden met zoveel indrukken en kindjes etc. Maar ik vind deze reactie best wel extreem. Als hij nou alleen zo zou doen als ik hem zou brengen.. aan de ene kant denk ik; ik moet even volhouden. Aan de andere kant druist het zo tegen mijn gevoel in.. en denk ik; misschien moeten we voorlopig maar stoppen tot ie wat ouder is. Heeft iemand dit ook wel eens meegemaakt? Wat vinden jullie?
Ik denk dat je beter kunt stoppen tot hij wat ouder is. Net 2 is ook nog wel erg jong, vaak gaat het met 2,5 beter. Ik snap dat je dit niet zag aankomen als hij verder niet eenkennig is of verlegen , maar blijkbaar is het te vroeg. Tranen bij het afscheid nemen hoort er een beetje bij, maar als hij al hysterisch wordt van het gebouw en ook slaapproblemen heeft nu, dat gaat te ver.
Ik werk in de kinderopvang. Wat doen de leidsters als hij gebracht wordt? Blijven ze bij hem als je weggaat en leggen ze duidelijk uit dat hij even komt spelen en mama daarna weer terug komt? Zeg dat zelf ook elke keer duidelijk tegen hem, waarschijnlijk heeft hij de angst dat je niet terug komt. Zn vertrouwde knuffel heeft hij waarschijnlijk wel bij zich he. Het is een lastige leeftijd om voor het eerst naar de opvang te gaan, maar ik zou het nog even volhouden. En goed afstemmen met de leidsters, want dat is heel belangrijk. Zing thuis ook eens het liedje dat ze daar voor het fruit eten zingen of iets dergelijks, dan wordt het sneller vertrouwd. Speel je even mee voor je weggaat? Blijft het zo gaan dan zou ik nog een tijdje uitstellen.
Persoonlijk vind ik dat hij erg extreem erop reageert zelf zou ik denk ik toch even stoppen met psz hem tot rust laten komen dus alles weer even het oude. Daarna proberen langzaam op te bouwen. Eerst langs de psy lopen en dit volhouden tot hij rustig blijft, dan even ervoor staan tot hij rustig blijft, en zo steeds een klein stapje verder. Misschien is het al voldoende om te wachten tot hij wat ouder is. Ik ben bang als je nu toch doorzet hij erger getraumatiseerd wordt of blijft.
Ik ben ook benieuwd hoe de leidsters ermee omgaan wanneer jij weggaat. Ik ben het met de personen boven mij eens dat hij heftig reageert en 2 jaar is nog erg jong. Persoonlijk zou ik een pauze inlassen en hem met 2,5 jaar naar de peuterspeelzaal laten gaan. Dan zijn ze er vaak meer aan toe en is de overgang van thuis met mamma naar spelen met andere kinderen op de peuterspeelzaal makkelijker.
Aan de ene kant denk ik wacht nog even, aan de andere kant denk ik dat je hetzelfde drama dan nog een keer krijgt. Mag je er niet bij blijven? Hier mag dat gerust de eerste keer. En dan afbouwen zodat ze rustig kunnen wennen. Ook hoeven ze hier in het begin niet perse de hele ochtend te blijven maar wordt er ook wel eens een kindje in het begin wat eerder opgehaald.
Als het verder geen probleem is zou ik hem even weer thuis laten. Wel heftig hoe hij reageert. Als hij wat ouder is kun je het ook beter uitleggen denk ik.
Mijn dochter heeft het niet zo extreem meegemaakt. De eerste keer dat ik haar bracht ging ze niet huilen bij het afscheid, daarvoor had ze het te druk met al het nieuwe speelgoed en alle kindjes. Maar toen ik eenmaal weg was ging ze huilen en vragen naar mama. de juf is toen even met haar naar het lokaal van haar broer gelopen (zelfde gebouw) en die heeft met zijn zusje geknuffelt en gezegt dat ze lekker moest gaan spelen en dat mama straks haar kwam halen als ze klaar was met spelen en daarna was het weer goed. Ik ben heel blij dat de juf het zo heeft aangepakt en dat de juf van mijn zoon het goed vond dat hij even 5 minuutjes hiervoor uit de klas mocht.
Op onze kdv zitten er ook een paar die moord en brand gillen ookal zitten die er ook al vanaf de babygroep en kennen ze de juffen nog beter dan opa en oma. Meestal houden ze hun gewoon even bij zich, gaan even samen op zoek naar mooi speelgoed en blijven praten en afleiden totdat ze kalmeren. Bij andere kindjes werkt t weer beter om ze even rustig te laten drinken. En dan is t meestal met een minuut of 5-10 wel klaar. Die van ons kijkt eigenlijk alleen maar raar naar de huilende kindjes en probeert hun een speeltje te brengen en tegen ons is t echt een mega snelle kus en gelijk zwaaien want ze heeft haast en die rent zo weg richting speelgoedbox, keukentje of de boekenkast. Die heeft dr echt geen enkel probleem mee. (Ben dr nog niet over uit hoe ik dat dan weer moet zien) Totdat je dr in de middag ophaalt even aan de juf geeft om dr tas te pakken en zonder haar dus naar de gang loopt (gewoon nog in t zicht) dat klopt niet zij moet mee en laat dat horen ook. En dan pak je dr over en is t "dagdag" tegen iedereen en ineens weer goed. Voor nu zou ik even stoppen met die psz laat de rust wederkeren. Je gaat met doorzetten niets winnen op deze manier. Gewoon niet over hebben verder en kijk of je evt m op later moment kan laten wennen dat jij er bij blijft die periode. Dan ga je ietsjes eerder terug naar school, en bouw t op praat met de leidster daar terwijl jij je kleine nog even bij je houdt en help dr intussen met iets van lijm wegzetten oid zodat hij even de kat uit de boom kan kijken en kan merken dat mama de leidster ook "kent" dus dat op die persoon een ander stempeltje moet, net zo goed als dat kinderen moeten ontdooien als voor hun een vreemde in huis komt. Dat herhaal je een paar keer achter elkaar en dan zet je m eens op de grond en doet exact t zelfde verder, blijft er gewoon en terwijl je praat rommel je even mee of iets in die geest. Ga je weg neem je hem mee haal de oudste op en naar huis en ook dat herhaal je totdat hij t lef krijgt om mee te gaan spelen en langzaam aan de smaak te pakken krijgt en dat spelen met andere kindjes daar eigenlijk best leuk is en de juf helemaal niet zo eng. En dan probeer je het gewoon nog een keer en dat je wel even weg gaat, met melden. Loop een blokje om t pand heen en kom je weer terug is ie nog vrolijk aan t spelen dan loop je nog een rondje. Ga m dan halen en bewonder dat ie zo heerlijk aan t spelen was en dat je blij bent dat hij t zo naar zn zin heeft. Alles is vrolijk en positief desnoods een tandje extra als je t idee hebt dat dat kan helpen om een super trots kind te krijgen die zich al een hele stoere bink vindt dat hij al bij de psz is. Je hebt engelengeduld nodig op die manier maar allicht dat t helpt. Mits je daar de tijd voor hebt. Sommigen MOETEN naar de psz omdat t financieel niet haalbaar is om nog langer minder of niet te werken, tja dan heb je weinig keuze. Je kleine is te oud om zo door te zetten denk ik en in elk geval te jong om goed aan uit te leggen. Hoe je t ook bekijkt, algehele hysterie is t echt niet waard en misschien is groep grootte vs aantal juffen t probleem, dat ze niet alles op kunnen vangen wat t toch moeilijk vindt of vindt je kleine t gewoon ronduit verschrikkelijk of voelt hij zich daar niet veilig om wat voor reden dan ook. Misschien dat de juf nog een idee heeft, want het is ook in haar belang t zo soepel mogelijk te laten verlopen.
Mijn zoon is voor de zomervakantie begonnen op de psz, ook met 2 jaar oud. De eerste twee keer hebben ze me gebeld om hem eerdervop te halen. De derde keer ging opeens al beter. Maar hij wilde niet zelf lopen zodra hij wist dat we naar de psz gingen. Dus huilend op de fiets (ondanks de loopafstand) en ook hard huilen bij het afscheid, maar hij hield de ochtend vol. En vanaf dat moment ging het steeds beter. Daarmee bedoel ik dat hij nog wel heel boos werd als ik wegging, maar dat hij vrij snel stopte met huilen zodra ik dan weg was. Na de zomervakantie ging het meteen goed. Hij gaat met veel plezier en wordt juist boos als hij niet mag gaan. De truc was iig om het afscheid kort en duidelijk te houden. Dus in principe ging ik met hem kijken waar hij mee wilde spelen, maar bij huilen aan de juf geven en een kus op zijn bolletje dat ik hem later weer kwam halen. En dat werkte goed. Maar goed, jouw zoontje reageert nu ook heel heftig buiten de psz om. Ik begrijp uit jouw verhaal ook dat hij de hele ochtend steeds is geweest, ondanks het huilen? Daar zou ik het sowieso even over hebben met de juffen, want dat is geen wennen meer, maar gewoon zielig. Hier worden dus op tijd ouders gebeld als het niet gaat. En daarna is het de bedoeling dat je nog even met je kind blijft tot het rustig is, zodat het op de psz nog kalmeert en dan lekker naar huis. Ik merkte dat dat hier ook wel echt goed werkte. Oh en wat ik ook op een gegeven moment deed, was een boekje met hem te lezen tijdens de inloop en dan na het boekje hem aan de juf geven. De duidelijkheid van een vaste volgorde was ook fijn voor hem. Hij vond het nog steeds niet leuk dat ik wegging, maar wist precies hoe en wanneer dat zou gebeuren.
Wat heftig voor je kleine mannetje al die emoties. Een nieuwe omgeving, nieuwe indrukken, misschien een gevoelig mannetje die snel prikkels opvangt maar dat kan ik niet uit je verhaal halen. Als het mijn kind was zou ik denk ik boekjes gaan lezen, veel vertellen en herhalen, kletsen over de leuke dingen , deze stap van thuis naar psz ervaart hij in mijn oren als te groot en daardoor blokkeert hij compleet. Daar blijven spelen 10 minuutjes samen , je laat hem daarmee zien dat het veilig en vertrouwt is. Mijn zoon had het bij het kdv op het eind niet naar zijn zin en moest ineens huilen bij vertrek maar sochtends thuis begon het al. Het hielp hem dat we vertelde hoe de dag zou gaan en wij’ snel’ weer terugkwamen. Alle stappen doorlopen. Maar toen was hij al 3,5. Lastig hoor als je nu merkt dat hij er echt last van heeft, samen in gesprek met de juffen om je kleine man deze stap goed te kunnen laten maken.
ik vind ook dat hij erg heftig reageert persoonlijk vind ik 2 ook jong die van mij gingen beide met 2.5 als je hem er nu afhaalt dan weet hij dat hij dat de volgende keer dus weer kan doen want hij krijgt zijn zin... bellen ze je niet als hij de hele ochtend huilt? ik bedoel een kwartiertje huilen in het begin doen meerdere kindjes maar het lijkt mij niet goed dat ze hem 3 uurtjes lang laten huilen zonder jou te bellen anders zelf na een uurtje even bellen hoe het gaat?
Hij reageert idd wel erg heftig. Net 2 jaar is ook best jong. Ik zou persoonlijk kiezen voor een paar maanden wachten en net 2,5 jaar opnieuw starten. Dan zijn ze vaak verbaal ook sterker, snappen ze net wat meer. Mijn jongste is met 2 jaar en ongeveer 4 maanden begonnen op de psz. Dat was afgelopen maart. Hij had het niet echt naar zijn zin. Hij huilde niet, maar ging niet spelen. Bleef veel in een hoekje toekijken. Terwijl het een heel open en vrolijk mannetje is. Met ons erbij is hij nooit verlegen. En stapt hij rustig overal opaf. De juffen benaderden hem heel rustig en probeerden hem bij dingen te betrekken. Dat had weinig effect. Ik heb met hem doorgezet, maar hij ging niet zo hysterisch huilen ed. Het geeft bij hem tot de zomervakantie geduurd. Pas na de zomervakantie is hij gewend geraakt. Hij wil nog wel op de arm de klas in, maar zodra hij het speelgoed ziet wil hij op de grond en gaat hij spelen. Er kan nog net een kus af en hij ziet me niet meer. Als hij zo veel moeite had gehad als jouw zoontje had ik hem er afgehaald. Heel sneu dat hij er zo veel moeite mee heeft.
Een van de 2 vaste juffen was de eerste 2x ziek. Hij was daarna 2 x niet geweest ivm ziekte en heb hen afgelopen vrijdag wel gebracht ondanks dat er weer een hele week tussen zou zitten ivm vakantie. De andere juf was er nu ook en die ging er verrassend anders mee om. ze kwam ook echt bij ons zitten toen we binnen kwamen en hij al meteen aan het jammeren was. Ik heb even met hem wat speelgoed opgezocht en daarna stelde zij zelf voor om hem over te nemen. Na een uurtje heb ik gebeld en toen bleek ie wel ff gejammerd te hebben maar nadat ze hem oo schoot had genomen was het ook wel redelijk snel weer rustig. Iemand had getrakteerd in de ochtend dus dat leidde ook af en daarna lekkef naar buiten wat ie zelf ook leuk vindt. Hij moest aan het eind wel even huilen zei ze, maar toen mocht ie bij haar op schoot en was het na een tijdje weer oke. Bij het ophalen huilde ie alleen even toen ie mij zag en daarna was ie alweer gekalmeerd. Vandaag stopte ik hem in bed en toen vertelde ik hem wat we morgen gingen doen en toen zei hij: buurvrouw spelen? hij bedoelt juffrouw haha. dus ik neem aan dat hij wel graag weer naar school wilde? we zullen het na de vakantie zien hoe het gaat..
Ja De eerste keer zei de juf ja is normaal hij moet gewoon wennen. Hij had niet aan 1 stuk gehuuld maar wel veel. Ze zei ja we bellen wel als ie echt niet rustig wordt.. maar had ook het gevoel dat ze dacht ja je moet ook niet zomaar toegeven het is wennen voor hem.. Hij had de laatste x een andere juf en die was heel anders, die pakte m meteen al over en nam hem op schoot.. en merkte dat ie daardoor de laatste x veel minder gehuild had. Zal die andere vrouw volgende x ook aanspreken dat ik niet wil dat ze m zo lang laten huilen.
Ik heb exact dezelfde ervaring gehad. Alleen mijn zoontje was 2,5.. Hij had sinds hij naar de PSZ ging extreme verlatings angst. Ik ben ermee gestopt. PSZ moet leuk zijn, in mijn zoontje zijn geval was dat het gewoon echt niet, en ook geen kwestie van "eventjes" wennen. 3 maanden voordat hij 4 werd mocht hij wennen op de basisschool, en daar had en heeft hij het super naar zijn zin... Gewoon je gevoel volgen!