Ik ben nu ruim 37 weken zwanger van ons tweede kindje, een meisje. Ons eerste kindje is een vrolijke, eigenwijze 3 jarige knul. Ik ben zo benieuwd hoe hij het zal vinden als zijn zusje er is. Op dit moment is hij er erg mee bezig, geeft mijn buik kusjes, gaat vaak in de babykamer kijken enz. Hoe ging dat bij jullie toen de baby er eenmaal was? Liefs S
Hier gaat het van begin af aan heel goed. Niet jaloers of iets. Alleen toen we naar het ziekenhuis gingen voor de bevalling was hij ontroostbaar. De laatste weken van mijn zwangerschap was hij het liefst bij mama, wilde totaal niet met papa mee. Toen zus eenmaal geboren was, was dat over!
Hij moest erg wennen. Was jaloers en vond het maar niets. Hij ging overdreven gillen de eerste twee weken. Daarna ging hij langzaamaan wennen, maar leuk vind hij het niet. Hij accepteert het, niet meer dan dat. Hij heeft ook nooit kusjes op mijn buik gegeven etc.
Hier een trotse grote zus!! Maar ik maak haar dan ook heel belangrijk. Zeg haar dagelijks hoe fijn het is als ze wil helpen en dat ik haar zo lief vind. Maar ook: de baby moet soms ook even op haar wachten ipv zij op hem, zo laat ik ook zien dat ik, naast de baby, ook exclusieve aandacht voor haar reserveer. Soms vindt ze het wel eens lastig als ze moet wachten omdat de baby de borst krijgt oid, maar het voordeel van deze leeftijd is dat je eea best aardig uit kunt leggen. Mn dochtertje ontroert me vaak, hoe lief ze is voor haar broertje. Ze was 2 jaar en 9 maanden toen hij geboren werd. Ze is nu 3.
Onze tweede zoon vond het allemaal wel leuk maar ging echt aandacht vragen.... was al zindelijk, maar weer broekplassen etc. Ennn vooral als ik net borstvoeding zat te geven! Maar goed alle kinderen reageren er anders op, hoop dat het bij jou meevalt. Betrek hem er wel bij en ga soms ook iets met hem alleen doen, dat werkte hier wel!
Goed om de verhalen te lezen. Het lijkt me inderdaad goed om te realiseren dat de baby ook wel eens moet wachten en dat het niet altijd mijn zoontje hoeft te zijn. Ga ik zeker op letten! Lieten jullie grote broer of zus gelijk ook kleine zusje/broer vasthouden? Het lijkt me best wel spannend. Mijn zoon is soms wat opdringerig met knuffelen en kusjes geven. Ik ga hem ook zeker laten meehelpen als hij dat leuk vindt om te doen. Ik ben benieuwd. Van mijn eigen moeder begreep ik dat mijn broer naast mij ging zitten duimen en langzaam aan mijn grote teen ging draaien, net zodat het niet opviel..... en ik maar huilen Maar mijn broer was toen nog geen 2 dus dat is wel een ander verhaal.
Ja ze mocht hem meteen "vasthouden". : Jij houdt de baby vast samen met je kind!! Makkie joh, niet alleen vast laten houden, gewoon samen. Maar ZEGGEN dat HIJ de baby vasthoudt natuurlijk.
Hier vanaf het begin een hele trotse grote zus. Wij hebben haar vanaf het begin overal bij betrokken. Mee naar de verloskundige, echo's.. Ze mocht als eerste haar zus zien (vóór de opa's en oma's). Mocht haar meteen aaien en een kadootje geven (dat ze zelf had uitgezocht). De kraamweek was wel effe heftig omdat ik natuurlijk nog niet zo goed vooruit kon. Ze is toen een dagje en nachtje bij oma geweest, dat vond ze wel fijn. Maar meestal zijn zeonafscheidelijk. Ze mocht meteen haar zusje vasthouden (op bed kan er weinig gebeuren), helpen met de verzorging, samen in bad. En bij ons moet de baby ook wel eens wachten. Net als dat ik ook wel eens op de baby 'mopper'. Maar dan komt grote zus meteen voor haar op. Hier zijn ze echt dol op elkaar. Maar ik ben ook geen mama die constant tegen de oudste roept dat ze voorzichtig moet zijn, uit moet kijken, of stil moet zijn als de baby slaapt. Ze mag gewoon nog kind zijn. En ja, de jongste is dan ook wel eens wakker geworden door haar. Net zoals de oudste ook wel eens 's nachts is wakker geworden van het huilen van de jongste. En als de jongste op bed ligt, dan ga ik bewust iets met de oudste doen. Samen knutselen of een spelletje ofzo..
Thanks allemaal voor de berichtjes. Het klinkt eigenlijk allemaal wel heel logisch. Ik hoop dat het allemaal vanzelf een beetje gaat lopen en ik neem me voor net als jij Bubbel niet 'te voorzichtig' te zijn. Ik denk dat ik daar wel een beetje toe kan neigen.
Tjah, kindjes die een (of meerdere ) oudere broer of zus hebben, zullen wat dat betreft ook wat meer te verduren krijgen. Als onze oudste dochter sliep, dan was het altijd muisstil in huis (ook overdag). Was ze wakker, dan hield ik me veel met haar bezig. Onze jongste dochter krijgt af en toe wel eens een voet in d'r gezicht, of de oudste gaat (per ongeluk!) op haar beentjes zitten. Of ze trekt ineens de speen uit haar mond ('zo, genoeg gefiept..' ). Ach, die kleintjes kunnen meer hebben dan je denkt! Ow ja, wij hebben vanaf het begin ook het ritme van onze oudste niet aangepast. Ze ging gewoon om 20 uur naar bed, ook al was de jongste dan nog wakker. We lieten alles overkomen alsof het de normaalste zaak van de wereld was, bv dat baby's soms wel eens bij papa en mama slapen, maar grote kindjes niet. Ze accepteerde het dan meestal wel. Tuurlijk heeft ze ook wel haar momentjes gehad. Maar eigenlijk is het altijd erg goed gegaan..
Hier zit precies 3 jaar tussen. We hebben hem altijd overal bij betrokken van babykamer maken tot kleertjes kopen en meehelpen in bad doen. Hij is vanaf het begin lief voor haar en totaal niet jaloers