Uiteindelijk ken je 7 + 5 uit je hoofd. Maar eerst toerekenen naar het tiental is echt wel de manier waarop je begint. Dat is namelijk ook wat je doet als je 268 + 125 uit je hoofd gaat uitrekenen. Dat zet je namelijk niet onder elkaar. Je loopt niet de hele dag met een kladblaadje rond, toch? Veel ouders herinneren zich blijkbaar alleen de rekenlessen uit de laatste jaren van hun basisschool. Dus die zien vooral het cijferend optellen, aftrekken en vermenigvuldigen en de staartdeling voor zich. Maar ook bij onze generatie zat dat 'pas' in de bovenbouw. Daar ging echt nog een heel traject aan vooraf. Je leert niet meteen onder elkaar rekenen. Er werd en wordt eerst gewerkt met getallenlijnen voor + en -. En vaak met de één of andere manier van splitsen bij x en : Dat is nu zo, gebeurde 15 en 25 jaar geleden ook al zo. Niet alles is veranderd met het realistisch rekenen. Wel zijn er meer strategieën bijgekomen met 'handig rekenen' en wordt dit wat meer benoemd. En inderdaad worden er al eerder en vaker verhaaltjessommen ingezet. Beetje afhankelijk van de methodiek. Maar ik lees -gelukkig- ook steeds meer dat scholen weer veel meer tijd gaan besteden aan automatiseren. Soms wordt er door methodeschrijvers iets te veel nadruk gelegd op begrip en is er te weinig ruimte voor oefenen oefenen oefenen. Maar bij sommige reacties hierboven vind ik dat soms het andere uiterste wordt opgezocht. Alsof begrip er helemaal niet toe doet. Ik ben meer van "de waarheid ligt in het midden." (En dan voor sommige kinderen iets meer links van het midden en voor anderen iets meer rechts van het midden. Sommigen gaan eerst onthouden en daarna begrijpen. Anderen onthouden het pas als ze het snappen.)
Ik vind het toch wel frappant dat je op dat begrip van getallen blijft hameren. En dat al het cijferen een trucje is. Er is imho namelijk niet maar 1 manier om naar getallen te kijken: die van de getallenlijn. Ik zie getallen bijvoorbeeld in een soort van meerdimensionale matrix, waarbij oa iedere ^10 een nieuw vierkant vormt. Hoe meer getallensystemen voorbij kwamen (ik heb bijvoorbeeld ook met complexe getallen, bijv wortel van -1, gewerkt), hoe meer dimensies erbij komen. Nu ik het zo uitschrijf snap ik wel dat dit in een klaslokaal niet uit te leggen is, maar dan nog: ik ben vast niet de enige. Misschien overschat ik de mensheid nu, maar volgens mij hoef je getalbegrip niet aan te leren. Daar heeft iedereen toch een instinct voor? Hoe dat instinct er uit ziet verschilt misschien, en daar krijg je dus ook voorkeuren voor verschillende rekenmethoden voor? Nogmaals, als een kind helemaal zelfstandig met een andere manier van een goede oplossing vinden op de proppen komt, hoe kan het begrip er dan niet zijn? Is het dan niet zonde om dat dan in een bepaald keurslijf te duwen?