Hallo dames, Mijn zoon is in september 2 jaar geworden en altijd al een pittig kereltje geweest. Pittig voor ons ook, maar ik vind het (ondanks dat het voor ons soms wat "lastig" is), ook wel weer goed dat we een mannetje hebben die absoluut niet het kaas van zijn brood laat eten. Het lijkt wel alsof hij de laatste tijd ons enorm aan het uittesten is, zegt overal "nee" tegen, ik weet dat dat hoort bij deze leeftijd, maar het is soms zooo vermoeiend. Vraag ik of hij een kaakje wilt, nee, die wilt ie niet. Ok, dan niet. Gaat ie daar weer om lopen miepen, terwijl hij zelf 2 tellen daarvoor heeft gezegd dat ie dat niet wilt. Eten en drinken is een drama de laatste tijd. Hij eet bijna niks normaals, ik krijg het er niet in. 's Ochtends wisselen we af met brood of pap, vanochtend een crackertje, nou, hij vertikt het gewoon, ik krijg er geen hap in. Maar wel de hele dag om snoep vragen, wat ik hem dan niet geef, want hij heeft niet gegeten. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen om hem te laten eten. Ik weet ook wel dat ze vanzelf wel gaan eten als ze honger hebben, maar ik ben zo bang dat ie zijn vitamientjes niet binnen krijgt op deze manier, ben al begonnen met vitamienepilletje van davitamon en die eet hij wel, maar dat kan toch niet lang goed gaan zo? Vanochtend was ik het zo zat, ben ziek geweest en had een kort lontje en heb een beetje lelijk tegen hem gedaan, omdat ie weer constant "nee" riep en om een scheet liep te jammeren, ik kon er niet meer tegen, mijn geduld was een beetje op. Maar daar heb ik even later dan weer spijt van natuurlijk, maar ik vind het gewoon fijner als we 's ochtends gezellig opstarten en niet de dag beginnen met "NEE" en gebrul om niks. Is dit herkenbaar voor andere moeders met dwarse peuters en hoe gaan die hiermee om?
Ja hoor hier ook! Sinds hij 2 is, is hij opeens alleen nog maar nee aan het zeggen. Ga je aan tafel? Nee, doe je je schoenen aan? nee. Maar wel naar buiten willen en zeuren bij de deur. pffff. Iemand hier raadde aan om iets leuks in het vooruit te stellen. zo van: doe je je schoenen aan? dan gaan we buiten spelen. En dan gaat eht wel makkelijker. Qua eten is het op en af, dus heb geen zorgen erom. Avodn eten is soms wel dramatisch weinig, maar dat compenseert hij emt ontbijt lunch en mandarijntjes. Verder probeer ik wel positief te blijven, want merk dat als ik me niet goed voel, ook net ziek geweest, dat hij ook vervelender doet... Dus als ik me vrolijk en positief houd, merk ik dat hij ook vrolijker is. Meneer is hier trouwens ook aan het uitproberen hoe de dag is, als hij niet meer slaapt smiddags.... Dat is ook minder leuk voor mij. Vermoeiend opeens een kindje dat geen pauze meer neemt in de middag. pfoe.
Elk kind is natuurlijk anders maar hier doen we het zo: Eten-drinken / slapen / zindelijk worden: Dit zijn dingen die een kind echt zelf moet doen...en dus troeven. Maak het niet groter dan het al is. Een kind zal zichzelf echt niet uithongeren, gaat echt wel naar de wc voor hij/zij 16 jaar is en valt vanzelf om van de slaap Serieus: Maak (probeer) er niet een groot drama van te maken. Wil hij niet eten, dan niet. Wel aan tafel komen zitten (gezellig ) wat drinken en dan maar niet mee eten van al het lekkers. Hier houdt hij soms vol (dan niet toch) maar vaak pakt hij uiteindelijk ook zijn bestek om toch wat hapjes mee te eten. Wij "dwingen" nooit en maken er ook geen groot ding van. Succes! Elmo
hier ook een meisje dat altijd een moeilijke eter is geweest... en merk hier ook echt hoe luchtiger we het zelf houden, hoe minder moeilijk zei doet. als ze niet wil eten, prima dan niet en gaat het bordje weg, maar moet ze wel blijven zitten.. en de dag d'r na eet ze weer voor 2.. al gaan we er een heel drama van maken word het elke avond alleen maar meer een strijd. en indd het opstandige, ze is nu bijna 3 en het word alleen maar bijdehanter ... hier probeer ik zelf rustig te blijven, waarschuw 3 keer of tel tot 3 en luistert ze niet laat ik d'r in d'r sop gaar koke.. al slaat ze ofzo gaat ze op het stoeltje op de gang.. maar blijft lastig hoor soms heb je gewoon minder geduld. zeker als het de hele dag zo doorgaat...
Jill moet nog twee worden maar die kan er ook al wat van... ik geef haar soms geen keuze, dus stel geen vraag maar zeg dat ze iets moet doen. ik merk dat ze daar beter op reageerd. ze kan dan nog wel nee zeggen maar de 'strijd' is minder. dat eten ken ik hier ook met vlagen. maar daar ga ik niet te veel aan mieren, dat komt vanzelf wel weer denk ik dan. en als ze dat koekje eerst niet wil en daarna wel krijgt ze hem niet hoor, anders maken ze er een spelletje van. en anders 2 min op de berging ff uitrazen
Heel erg herkenbaar! Vooral het eten baal ik soms echt van. Heb soms echt geen zin om te koken, maar doe het dan toch omdat Valerie een goede maaltijd nodig heeft. En dan eet ze geen hap grrrr... Maar wel de hele dag zeuren om koekjes. Over het niet eten van brood en pap doe ik niet zo moeilijk meer....maar dan krijgt ze inderdaad geen lekkers. Vitaminepil krijgt ze wel. Alleen het avondeten vind ik zo rot, of ze eet niks...of 2 stukjes, de rest kan ik wegmieteren zonde van me tijd en geld. Verder is het hier ook de hele dag nee, nee, nee. En wil ze het liefst buiten overal getild worden. Ik probeer het maar positief te benaderen. 'Ga jij voor mama de paraplu meenemen naar de auto' en dan loopt ze dus wel zonder te mokken.
Och meis, zooooooo herkenbaar! Zoonlief is ruim 3 en eet al slecht sinds hij 18 maanden is. Wij hebben de strijd opgegeven. Sindsdien gaat het beter (niet goed, maar beter is fijner dan slecht...) Vitamines komt hij eigenlijk nauwelijks te kort. Hij eet namelijk wel weer fruit. En hij si dol op pizza, friet en gebakken aardappelen. Hij krijgt 1x per week pizza of friet en we eten twee keer per week gebakken aardappelen ipv gekookte. Daardoor krijgt hij iig de vitaminen van aardappelen binnen. En op de pizza doen we heel klein gesneden verse tomaat. Hij is vanzelf meer boterhammen gaan eten, toen hij erachter kwam dat hij toch wel wat honger kreeg. Maar dat duurde wel een paar maanden. Ik hoop dat jij niet zo lang op eetverbetering hoeft te wachten, maar troost je iig met de gedachte dat je niet de enige bent. EN met het feit dat mijn zoon fit, gezond en gelukkig is. Over het NEE-gedrag. Ook heel herkenbaar en 'sla jezelf niet' als je een keer uit je slof schiet. Maar leg dat daarna gewoon even kort uit. En knuffel hem dan weer. Hier zegt KA dat zoonlief erg intelligent is op het gebied van sociale interactie en daarom ook goed kan bespelen. Hij vraagt om duidelijkheid, maar heeft zelf een heeeeeeeeel lange adem. Die hebben wij dus ook nodig. Want echt alles gaat bij hem met pogingen tot strijd (eten, zindelijk worden, opruimen, aankleden, etc.) Maar wij als ouders worden er langzamerhand ook steeds beter en kordater in. Succes en voor tips kun je me PB'en. Knuff
Hier dus ook een moeilijke avondeter... Jelle eet al vanaf z'n eerste jaar geen avondeten (alleen bij oma wel) Maar wij hebben voor zoontje nu een oplossing en dat is er één van strenge hand!! Had kan best avondeten, vindt ook best lekker maar wil liever dwars zijn. Nou als hij niet goed eet gaat hij nu dus even naar de gang. en het helpt!! Hij eet al 2 weken heel goed, in totaal misschien 4x naar de gang geweest..
Och, allemaal zooooo herkenbaar!! Wesley is augustus dit jaar 2 geworden en ook een erg pittig mannetje. Eten gaat nog altijd niet van harte maar wij maken er hoe dan ook geen enkele strijd van. Eet je niet, dan eet je niet; klaar! De laatste tijd at hij ook heel slecht brood en wat bij ons wel hielp als ik er dan kleine stukjes van maakte en het hem gaf??? Dan at hij het wel. Nu gaat het brood eten weer wat beter gelukkig maar hij heeft ook een hele tijd amper gegeten. Avond eten; hij lust bijna niks behalve vlees!! Er zijn een paar potjes die hij wel lekker vindt dus dat wisselen we af. Ik probeer 'm zoveel mogelijk te laten mee eten met ons maar als hij al 2 dagen weinig heeft gegeten dan maak ik 'n keer een potje voor 'm zodat hij wel wat meer binnen krijgt dan vlees. Maar ook als hij dat niet eet; jammer dan! Komt vanzelf wel weer denk ik dan. De laatste tijd ging fruit er ook niet zo best in maar ik maak me daar niet zoveel zorgen om eigenlijk. Maak me niet direct druk om de vitaminen die hij dan tekort zou komen?! Je kunt het er toch niet in proppen. Nu gaat het gelukkig allemaal weer beter, misschien is het een fase waar ze snel uit komen als je je er niet zo druk om maakt?! Wesley drinkt nog wel elke avond een pyjama papje en dat gaat er altijd wel goed in dus dat was voor ons wel een geruststellende gedachte, krijgt hij dat in ieder geval binnen. Maar goed, ik snap de frustratie... Je wilt gewoon dat je kindje lekker en goed eet maar je kunt ze niet dwingen dus dat probeer ik ook echt niet. Met het dwars zijn en het NEE overal op heb ik meer moeite hij is ook zo sterk.... Als hij niet wil meewerken met het verschonen van z'n luier bijv. dan kan ik het nauwelijks. Dan krijgt hij soms echt een tik voor z'n billen want anders lukt het niet. Mijn man krijgt het soms al amper voor elkaar zo'n sterke beer is het. Nu heb ik van die luierbroekjes gehaald zodat hij het zelf kan doen en tot nu toe ging dat gelukkig beter... Maar je hebt wel gelijk, het is vreselijk om zo wakker te worden met een dwars kind ohhhh, bij mij zakt zo vaak de moed in m'n schoenen. Moeilijk maar wel fijn om te zien dat het overal "hetzelfde" is en we geen uitzondering zijn
ik lees hier op het forum veel topics over niet etende peuters. en wat me opvalt is dat alle mama's er een vreselijk drama van maken.(al dan niet aan tafel maar zeker in hun hoofd) niet eten is een strijdt die je nooit zult gaan winnen als mama zijnde. niet eten is namelijk de ultieme "macht" van (kleine) kinderen. mama gaat zich in allerlei bochten wringen en ontzettend veel aandacht geven aan "het niet willen etende kind". de meeste beginnen zelfs al met vitamine pillen valt me ook op. een kind doet zichzelf echt niks aan. die hongerd zichzelf echt niet uit. ongemerkt gaat er op de dag toch nog heel wat in. let er maar eens op en zet hem maar op de weegschaal eens per week. je zal zien dat hij echt niet schrikbarend veel afvalt. ( de uitzondering daargelaten) ik sluit me bij elmo aan. eten en zindelijk worden gaan ze heus op een dag vanzelf wel doen. hoe meer wij pushen hoe langer dat duurt is mijn mening.
Ik had juist het idee dat de meeste mama's (mijzelf incluis) zoiets hebben van: zonde van de inzet en het kostbare eten, maar als jij niet wilt, dan maar niet. De meesten zeggen toch juist dat je de strijd niet aan moet gaan? MAAR: kinderen die vragen om regels en duidelijkheid, die moet je dat bieden. Bij ons dus: één hap van elke soort op het bord. Dus: 1 stukje vlees, 1 aardappel en een hapje/stukje groente (mag ook 1 enkel erwtje zijn). En wat ie verder nog meer wil, omdat hij het lust. Als hij niet van alle soorten iets eet, dan geen toetje. En sindsdien eet hij van elke soort 1 hapje. Hij krijgt maar zelden geen toetje. Maar hij eet ook zelden veel meer dan die mini-hapjes... Mijn zoon is een ietsje ouder, maar je mag (zeker na dik anderhalf jaar) echt wel een aantal regels stellen aan tafel. Als die regels duidelijk zijn, dan hoef je geen strijd meer aan te gaan. Dat is het fijne van duidelijke regels. Tevens is ons ook door de KA aangeraden hem langzaam (hij is ruim 3) de waarde van groente t.o.v. koekjes e.d. duidelijk te maken. Hij is nu vol van groot en sterk worden (hij is namelijk erg klein en licht) en hij weet nu dat koekjes alleen maar lekker zijn, maar dat je van groente ook echt groot en sterk wordt. Dat doen we spelenderwijs. Tot slot: als je kind wel vrolijk en fit, maar te licht is, is het ook logisch dat je je zorgen maakt om eetgedrag. Mijn zoon is 3 jaar en bijna 4 maanden, 94 cm en slechts 12 kilo. En laatst had hij een buikgriepje, en dan eet hij twee dagen niets... Wij moeten dus echt creatief zijn. Maar absoluut eens: kinderen zorgen zelf (uiteindelijk) dat ze niets tekort komen.
Hier een jongetje van 3,3 jaar die nu al sinds een maand heel slecht eet. Hij is in 3,5 week van de 26 kilo naar de 22 kilo gegaan. Hij heeft hier ook nog eens peuterdiaree bij,daar valt hij nog sneller van af. Nu denken mensen als ik zeg 22 kilo van dat is nog een hoop,maar hij is 1m14 en hoort daar 21 kilo bij te wegen. 4 kilo in 3,5 week tijd afvallen is erg veel voor een mannetje van 3 jaar. Ik maak me maar geen zorgen over het eten,als hij echt honger heeft komt hij wel. Ik maak me meer zorgen erom dat hij al 2 maanden diaree heeft maar ze kunnen niets vinden:S Ik hoop dat het nu een fase is dat hij ineens slecht eet terwijl hij 3 jaar lang gebunkert heeft.
Ik zou me ook zorgen maken om die diarree. Naar zeg. Maar eh, die 22/26 kilo.... En 1.14m.... Jeetje zeg, wat kunnen kindjes verschillen hè? Succes met Mika.
ik vind ook zeker dat je kinderen niet moet dwingen, met eten hier begint onze oudste steeds beter te eten, ik merk dat hij het fijn vindt, dat hij mag onderhandelen over zijn eten, hij vraagt altijd of hij wat mag laten staan, soms gaat het echt maar over een stukje aardappel of zo, maar als ik zeg dat,dat mag is hij helemaal blij en eet de rest dan zonder zeuren op. Bij zijn nee fase, begon ik ook overal nee op te zeggen, om te laten zien hoe gezellig dat was. Dan zei hij meteen ja! haha omgekeerde psychologie werkt hier erg goed
Hier eten beide kinderen (klopt hard af!) super! Wat hier helpt is: - Zelf laten eten (soms een hapje erin schuiven) - Gezelligheid aan tafel voorop stellen - De tien minuten spanningsboog aanhouden: op twee jarige leeftijd kun je in principe verwachten dat een kind zich 10 minuten kan concentreren en kan blijven zitten, alles wat ze hier langer zitten was lange tijd mooi meegenomen. Nu redden ze het de hele maaltijd, gewoon omdat het gezellig is en er grapjes gemaakt worden enzo - Ik ben heel makkelijk, maar geen hapjes gewoon eten betekent ook geen hapje van dat lekkere vlees. En daar zijn ze dol op. Die regel kost hier geen enkele inspanning, ze weten het gewoon. Voordeel is natuurlijk dat ze er zo gek op zijn. - Bord hoeft nooit leeg, ze geven ook heel goed aan wanneer ze genoeg hebben. Vaak blijven er drie hapjes over ongeveer. - Ik zeg Altijd dat ze lekker gegeten hebben. Ik vermijd het woordje 'goed' omdat het dan klinkt alsof eten een soort straf is en het 'goed' is dat ze het toch doen. Ik zeg altijd: Wat hebben jullie lekker gegeten zeg! Mama vond het ook lekker! Ook als ze door tandjes of ziekjes zijn eens een keertje maar drie hapjes op hebben. Morgen weer een nieuwe dag denk ik. - Ik straf nooit door geen toetje te geven. Ik leg de nadruk op die hapjes die wel binnen zijn als ze een keertje slecht gegeten hebben en zeg dat ze wel een lekker toetje verdiend hebben. Of het nou mijn aanpak is, of gewoon genetisch bepaald: Mijn kinderen eten beiden goed, en er zijn weinig dingen die ze niet lekker vinden. Mijn zoontje vind paprika niet lekker en mijn dochtertje grof gesneden ui in de spaghetti. En witlof vinden ze niet denderend, maar ook daar eten ze wel wat van. Spercibonen, spruiten, spinazi, wortelen, boerenkool en zuurkool willen ze bijna altijd meer van dan ik heb opgeschept. Oh en een goede jus doet hier wonderen. Bij een smaakloze jus merk ik dat ze ook minder eten dan gewoonlijk.
Wat hier trouwens ook scheelt denk ik: Ik eet minstens vijf dagen per week alleen met de kinderen ivm werk van mijn man. Er is dus ook nooit tweestrijd aan tafel over hoe te handelen. En ik vind het zelf gewoon gezellig om met ze aan tafel te zitten dus dat alleen al nodigt uit om lekker mee te dollen voor ze. Gaandeweg gaan ze eigenlijk gewoon eten. Wat ze vaak doen is van mijn bord roven, en dan zeg ik quasi dreigend: Jullie, potverdikkie, als ik jullie te pakken krijg! En dan gieren ze het uit en eten ze zo ongemerkt verder. Ik weet niet of ik zo een beetje duidelijk omschrijf hoe het hier gaat haha, ik kan het niet zo goed onder woorden brengen.
Hier een zoontje dat nog 2 moet worden (over 2 maanden) en zich de laatste tijd ook echt onuitstaanbaar gedraagd. Alles is nee en alleen maar uitdagen bij alles (en dan dat gezicht er bij, hij weet heel goed hoe hij ons 'bespelen' moet). Eten is ook de meeste dagen 'nee', heftig met het hoofd schuddend. Gelukkig hebben wij er hier iets op gevonden wat tot nog toe heel goed helpt (vraag me alleen af hoe lang nog). Als hij weigert om te eten geven wij hem een boekje, tijdschrift of folder (of soms speelgoed). Daar gaat hij dan zo druk mee bezig dat het wel lijkt of hij helemaal niet in de gaten heeft dat je de een na de andere hap in zijn mond doet. Bordje is dan zo leeg.
Ik vraag me af waarom jij dat drama ervan maakt? Ik zet gewoon een boterham op tafel en wil ze niet eten, dan eet ze niet. Daar kun je van alles van vinden, maar het is hier wel gezellig! Ik geef ook niks ter vervanging, dat regelt ze zelf wel. De ene keer eet ze 5 boterhammen op een dag, de andere keer nog geen halve. Wat Elmo al schrijft, je wint toch niet, dus waarom die strijd?
Guppie: Ik denk dat ze gewoon graag zou zien dat haar kleintje genoeg vitamines binnenkrijgt... Of dat nou ergens een drama van maken heet?
ik denk dat het tijd voor een kinderarts word na 2 maanden diarre en zoveel afvallen. dat is niet pluis. en komt niet allemaal door het slechte eten. er is iets mis in zijn buikje. sterkte! hopelijk vinden jullie snel wat het is.