Hallo allemaal, Ik hoop dat jullie ons kunnen helpen, want mijn partner en ik komen even niet samen op een lijn. Ik hoop dat het verhaal niet te lang of onsamenhangend wordt. Ik zal mijn best doen om de situatie zo duidelijk mogelijk te omschrijven, en stel gerust vragen als het onduidelijk is. Mijn dochter is afgelopen december 5 jaar geworden, en zit in groep 1 Nu komt ze al een tijdje thuis met verhalen over een jongetje uit haar klas die naar doet tegen haar. Hij slaat, noemt haar of haar kleren stom of lelijk, zegt dat ze dom is, trekt aan haar kleren, zegt tegen kinderen dat ze niet met haar moeten spelen enz. Dit is al vanaf de eerste week gaande. Ik ben, na een tijdje af kijken wat mijn eigen dochter's aandeel in het geheel was, naar de juf gegaan tijdens het tien minuten gesprek, en heb dit ook aangekaart. Juf zegt zelf dat het kind wat anders in elkaar stak dan anderen. Prima natuurlijk, alle begrip voor, maar ik wil niet dat mijn kind daar het slachtoffer van wordt. Verder had ik niet echt het idee dat er veel mee gedaan werd. Op het schoolplein hoorde ik dat andere moeders tegen elkaar vertelden dat hun kind ook moeite hadden met het jongetje. Begrijp me niet verkeerd: het allerlaatste wat ik wil, is roddelen over anderen op het schoolplein. Niet netjes, en ik ben van mening, dat als er problemen zijn, die bij de desbetreffende persoon dienen te komen, zodat er een oplossing gevonden kan worden. Sommige ouders hadden het ook al tijdens hun 10 minuten gesprek bij de juf aangekaart. Oke, dus het kindje heeft het dus niet persoonlijk tegen mijn dochter, meer kinderen hebben moeite met het jongetje. En mij viel ook op dat het kind regelmatig niet leuk reageerde. Los van de verhalen van mijn dochter hoorde ik een andere moeder mopperen tegen het kind omdat ze toevallig hoorde dat hij de kleren van mijn dochter weer lelijk noemde. -Hij deelde zijn vriendenboekje uit aan een kindje in de klas met daarbij de opmerking dat mijn dochter daar nooit in mocht schrijven, want daar mogen alleen vrienden in schrijven. Goed, ik hoop dat dit voor zover een beetje duidelijk is. Ik vertel even wat ik al geprobeert heb: -Ik ben al op het kind afgestapt toen hij bij zijn moeder stond om zijn jas aan te doen, in een periode dat mijn dochter vertelde dat hij zelfs een beetje vriendelijk deed tegen haar. Ik heb gezegd dat ik hoorde van dochter dat hij het zo goed deed, geen ruzie meer gemaakt. zo knap en fijn van hem, dat is wel een complimentje waard.(btw, ik heb hem ook verteld dat als dochter ooit uit de bocht vliegt, hij ook bij mij mag komen.) Moeder vond dat ook fijn om te horen, want ze weet van het gedrag van haar zoon, en vind het zelf ook lastig. -ik heb het al aangekaart bij juf, als dochter aangef last van het kind te hebben. -uiteraard heb ik verschillende gesprekken met dochter gehad over grenzen aangeven, "stop, hou op" en naar de juf of overblijfmoeder stappen. -ook ingegrepen op momenten dat ik kind daadwerkelijk iets naars heb horen zeggen tegen dochter. "Zeg, dit is niet aardig, etc" Ik weet nu even niet wat ik nu kan doen om de zaak in goede banen te leiden. Een ruzie tussen kinderen, kan gebeuren, maar ze geeft echt aan bang voor het jongetje te zijn, en knippert ook met haar ogen als hij een onverwachte beweging maakt. Dit gaat dus iets te ver, naar mijn mening. Jongetje mag, net als dochter extra werkjes maken op school, omdat dat ze beiden aangeven wat meer te willen qua rekenen en taal volgens juf. Dochter wil geen extra werkes meer doen omdat ze dan naast jongetje moet zitten, en ze niet geslagen wil worden. Ik zelf zit er aan te denken om een gesprekje met moeder aan te gaan, en zo te informeren of jongetje ook wel eens met verhalen over dochter thuis komt. Ik hou er dus zeker rekening mee dat dochter er hier ook een aandeel in kan hebben, en hoe kunnen we ervoor zorgen dat ze elkaar met rust laten? Partner vind dit geen goed idee, omdat hij zelf ook ziet dat moeder worsteld met haar zoon, en hij haar geen rot gevoel wil geven omdat ze al doet wat ze kan. (Hij heeft een jongere broer, die geestelijk gehandicapt ter wereld kwam en hij kan zich de pijn nog voor de ogen halen van zijn ouders als ze op het gedrag van broer aangesproken werden) Ik wil dit wel, omdat ik niet wil dat door het gedrag van iemand anders mijn dochter bang op school zit. Uiteraard wil ik dit met het grootste respect doen, omdat ik donders goed besef dat niet ieder kind even makkelijk is. Partner wil juf nogmaals aanspreken, die vind het haar taak om op school alles in de gaten te houden. Ik zie dat juf heus haar best doet, maar het heeft geen resultaat. Zie ik iets over het hoofd? Kan ik iets anders doen? Wat zouden jullie doen?
Ik zou het zelf ook met de juf bespreken en aangeven dat je dochter echt bang is voor dat jongetje en dat je wilt dat er wat verandert. Ik zou ook vragen wat het plan van de juf is, hoe wil ze het aan gaan pakken (met betrekking tot jouw dochter, bedoel ik dan)? Als de juf het zelf niet op kan lossen (moet je natuurlijk niet op die manier zeggen ), dan zal zij daar hulp bij moeten vragen. De moeder van het desbetreffende kind weet het waarschijnlijk al lang en heeft ook geen invloed op wat haar kind op school doet, in de zin van dat ze hem dan kan corrigeren ed. Als je het idee hebt dat de juf het onvoldoende oppakt, dan zou ik een gesprek met de intern begeleider (en de juf samen) aanvragen.
Je moet inderdaad bij de juf zijn. Blijven aankaarten en 'eisen' dat er een oplossing voor komt. Hier ook problemen gehad met een kind in de klas, uiteindelijk zijn de ouders ('onder druk' van school) hulp gaan zoeken omdat het echt niet meer ging in de klas.
Wat verwacht je van zo'n gesprek met de ouders van het jongetje? Je geeft aan dat moeder zelf ook ermee worstelt dus er is al oog voor. En heb je je al in die moeder verplaatst? Stel dat andere moeders je aanspreken op het gedrag van jouw kind en je al je best doet om het in goede banen te leiden. Ik moet er echt niet aan denken. Het is iets wat school gebeurt en daar moet er naar een oplossing gezocht worden. De juf moet als ze verschillende signalen krijgt er wat mee doen. Veilig klimaat in de klas is heel belangrijk. Ik snap ook dat je oermoeder gevoel dan opborreld hoor. "Niemand die het moet wagen om mijn kind te komen" gevoel.
Mee eens. Heel rot allemaal voor het jongetje en zijn ouders, maar dit speelt op school en school moet een veilige plek voor jouw kind en de rest van de kinderen bieden. Zijn moeder kan op school niet ingrijpen enz. Zelf heb ik ook eens in hetzelfde schuitje gezeten en toen ben ik naar de directie gegaan toen het door de juf niet goed werd opgepakt. Ouders aanspreken had weinig zin, zijn van die vrije opvoedingstypes.
Hier bij de oudste in d klas twee kinderen die zich vergelijkbaar gedragen, daar is nu samen met de IB’er een plan van aanpak voor gemaakt en dit is ook met de hele klas besproken - niet specifiek over Pietje en Fientje natuurlijk, maar een uitgebreid gesprek over wat je moet doen als een kind iets doet dat niet mag. En ook over wat grenzen zijn, hoe je dat aan iemand kan zien (verdrietig kijken bv), waarom je dan niet door moet gaan etc etc. Sindsdien gaat het veel beter, kinderen helpen elkaar ook als de een niets durft te zeggen bv. Gevolg is ook dat deze twee kinderen niet positiever in de groep liggen omdat zij zelf ook helpen. Het gaat wel eens mis hoor, een van de twee heeft laatst bv de juf gestompt en geschopt voor de hele klas; dat wordt dan ook adequaat aangepakt én besproken, waardoor het voor iedereen een leermoment is. Ik zpu dit dus met de juf bespreken. Dit speelt op school en is dus niet iets wat ik met moeder zou bespreken. Als het kind bij jullie thuis bv brutaal is, zou ik het wél aangeven bij de moeder, maar dan speelt het dus ook buiten school.
Wat op school gebeurt moet daar blijven. En als de juf te weinig doet kun je een stap verder hebben ze een intern begleider. Ook daar kun je terecht. En anders de directeur. Maar ik als ouder vind dat er snel iets gebeuren moet voor dat jongetje. Mijn dochter is een meisje dat dus niet goed zat. ZE lag wel eens in de klins met een andere klasgenoot, dit werd uitgepraat op school. Ik werd het einde van de schooldag naar binnen geroepen met dit zus of zo heeft ze gedaan ze heeft straf gehad en het is klaar nu. De volgende dag kwam die ouder naar me toe om mij te bedreigen. DIt gebeurde te veel. Der is een obervatie gedaan der zijn tips gegeven aan de juf waar school niet mee deed. DIt is zo ver gekomen dat ze nu weg is daar na dat ze weer een observatie hadden gedaan onderzoeken etc. Mijn dochter is verpest en heeft geen vertrouwen meer de juffen waren te laks en wilde het zelf oplossen ten koste van mijn kind. Dus blijf zeuren blijf klagen want hij zit daar niet op zijn plek.
Dit moet juf oplossen inderdaad. Alle kinderen doen wel eens onaardig, maar jouw dochter voelt zich niet veilig, daar moet wat aan gedaan worden.
Ik vind dat je het tot nu toe heel netjes hebt aangepakt! Maar ik denk dat dit zeker bij school ligt om iets te doen. Zij moeten iets veranderen of hulp inschakelen en zij zijn ook degene die er met de ouders van het betreffende kind over dienen te praten. Dat is niet aan jou als het om iets op school gaat. Wel als het thuis of in de speeltuin oid zou zijn. Dus nu in gesprek gaan met de juf allereerst, en als je vastloopt het iets hoger zoeken bij de directie of zo.
Heel erg bedankt voor alle reacties. Ik zal ze vanavond nog eens goed doorlezen. En ook met partner uiteraard. En ik plaats straks ook nog een reactie
Die moeder kan in deze niets doen, ze zit er niet naast in de klas. Juf moet dit doen en kan juf dit niet dan moet de intern begeleider e/ of dierectie er iets mee. Sowieso lijkt het me dat ze haar evt. meerwerk al;s ze dat wil doen ook prima op een ander plekje mag maken. Lijkt me voor het jongentje sowieso beter om niemand naast hem te hebben.
Bij juf zijn en laat haar afspraken maken met de kinderen en vooral wat zijn de consequenties en dan ook worden de consequenties nagekomen? Nee? Dan ga je een stapje hoger en kaart je dit aan bij de directie.
Ik zou het nog een keer bij juf aankaarten. Daarnaast zou ik het jongetje uitnodigen om een keer tussen de middag bij jullie een broodje te eten of een keer na school een uurtje te komen spelen. Gewoon even aan zijn moeder uitleggen dat je dochter een beetje bang voor hem is en dat je hoopt datje dochter inziet dat het nergens nodig voor is. Ik denk dat zijn moeder dat heel erg zal waarderen (zoals je het nu beschrijft komt ze heel redelijk over). Mijn zoontje had in groep 1 ook een “bijzonder” klasgenootje en, na een trap in zijn gezicht en 2 voortanden kwijt, was hij doodsbang voor hem. Ik heb het jongetje uitgenodigd en daarna was de angst bij mijn zoontje weg. Ze hebben daarna nooit meer afgesproken hoor, maar hij deed iig in de klas normaal tegen mijn zoon. Moeder waardeerde het heel erg omdat de meeste ouders boos werden i.p.v. te zoeken naar een positieve en constructieve oplossing. (Wat trouwens niet betekent dat ik niet boos ben geweest om wat er allemaal aan vooraf is gegaan... )
Hoi allemaal. Excuus voor de late reactie. Na een aantal slapeloze avonden en nachten door een rondspokend kleintje, had ik even de puf en energie niet om op een forum te posten. Nogmaals, erg bedankt voor jullie reacties Ik heb jullie reacties allemaal gelezen. De juf dus. Nou, gisteren haalde ik dochter op van school, die vertelde me terwijl we naar de fiets liepen dat het jongetje een paar keer recht in haar gezicht gespuugd had. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik even flink mijn boosheid moest verbijten. En nadat ik even tot tien geteld had in gedachten, ben ik gelijk met haar omgedraaid en naar de juf gestapt. Ik heb rustig verteld wat mijn dochter tegen me zei, en gevraagd wat juf daarvan gezien had. Het bleek dus te kloppen. Vraagje aan de moeders hier: ligt het nu aan mij, of is het een beetje vreemd dat dit soort dingetjes niet door de juf zelf verteld worden? Ik bedoel, dat een kindje wat moeilijker in de omgang is, heb ik alle begrip voor, mijn dochter is ook geen heilige. Maar ik vind een ander kindje in het gezicht spugen, tot meerdere keren toe geen normaal kindergedrag. Zeker niet als dit in combinatie is met andere vormen van slaan, schoppen enz. Goed, ik vond dat juf een beetje geirriteerd over kwam. Ze zei ook dat dochter zelf ook soms uitlokte en helemaal niet bang overkwam. Ik ben ook van mening waar twee vechten, twee schuld zijn, maar ik kan me niet voorstellen dat dochter DIT uitlokt. Waarbij ik nogmaals wil benadrukken dat ze geen heilige is. Ik wordt er een beetje moedeloos van zo. Wat betreft de tip van deliana: ik heb er zelf ook al aan zitten denken om het kindje thuis een boterham mee te laten eten. Maar jeetje, wat heftig zeg, twee voortanden eruit. Knap dat je kind zo goed over zijn angst voor het kind is gekomen. Eerlijk gezegd zie ik dat (nu nog) niet zitten om hem thuis uit te nodigen. Moeder van het jongetje is inderdaad wel redelijk, als ik haar zo kan inschatten. Ik denk dat ik mijn dochter echt geen plezier doe, door hem uit te nodigen. Thuis is voor haar veilig, ik ben bang dat ik haar vertrouwen schaadt. Partner wil binnenkort ook een gesprek met juf. Vindt dit nu de druppel en is van mening dat juf niet genoeg aanpakt.
Ik zou het als moeder wel kunnen waarderen als je mij op een vriendelijke en oplossingsgerichte manier zelf zou aanspreken. Misschien kan de moeder hier niet direct iets aan doen, het gebeurt namelijk op school en daar heeft zij niet direct invloed op.... maar ze kent haar kind wel het beste. Ik vind het eigenlijk wel een goed idee, misschien heeft ze zelf nog ideeën, of kunnen jullie de kinderen eens buiten schooltijd samenbrengen.
Ik ben geen fan van dat soort juffen (hier 2 van dat type). Ik moet alles van dl, andere kinderen en andere ouders horen. Bij ons is er gelukkig wel overeenstemming (officieel althans) dat bepaald gedrag niet kan, alleen ziet juf het blijkbaar niet.
Ik vind wel dat de juf dit gedrag uit zichzelf bij jou én bij de juf van het kind dat het gedrag vertoond moet melden. Ik geloof dat ik nu gelijk de intern begeleider bij het gesprek zou willen hebben; laat ze maar met een plan van aanpak komen! En misschien doet jouw dochter inderdaad ook wel wat, dat kunnen ze dan mooi in dat plan verweken, maar laat ze het niet gebruiken om het gedrag van het jongetje goed te praten... (n)
Ik vind het heeeeel raar dat juf dit gedrag dus gezien heeft en het niet even zelf tegen jou gemeld heeft! Zeker omdat jullie hier al eerder over gepraat hebben. Ik zou morgen meteen een gesprek aanvragen en als zij niet wil, dan naar de directie. Dit kan gewoon niet en vooral de laksheid van juf irriteert mij mateloos hierin.
Dit! Direct actie Wat je dochter ook zeg, mag nooit een handeling worden. (nu is het spugen, straks is het slaan) Dus nu afspraken maken met de juf en zorg er voor dat zij consequenties uit en overlegt in de klas. Mochten de afspraken niet nagekomen worden door de kinderen en er volgen geen consequenties dan naar de directie. Overigens kan je wel de directie laten weten dat er iets speelt in de klas. Mijn dochter is vorig jaar zo vreselijk gepest en in elkaar geslagen doordat een jongen de boel opjutte. Vervolgens mocht hij niet meer tijdens de pauze naar buiten en als het nogmaals zou voorkomen niet meer welkom om de tussen schoolse opvang. Ouders gaven mijn dochter de schuld... tja het kind moet het van iemand hebben, want mijn dochter zou de vechtpartijen wel uitlokken. (natuurlijk is ze niet op haar mondje gevallen, maar denken ouders nu echt dat verwijdering van een opvang zomaar gebeurd....)
Ah, dus je dochter lokt het deels uit om in haar gezicht gespuugd te worden...eh, nou dit zijn geen normale reacties! Ik ben nu zoveel juffen en meesters en verder en ik merk dat het erg verschilt hoe ze zoiets aanpakken. Juist bij de juffen die het meteen kwamen melden als een kind wat rots bij mijn kind had gedaan (of soms ook andersom), ging het vaak beter en werd het beter aangepakt dan de juffen die alles maar in de doofpot stopten. Vaak doen ze dat, omdat ze zelf niet weten wat ze moeten doen of de controle verloren zijn. Ik zou net als je man nu de volgende stap zetten en de ib-er/directie erbij betrekken. Vaak blijk je echt niet de enige hoor, maar als de juf doet alsof alles pais en vree is in haar groep, worden die problemen nooit aangepakt en gaat het van kwaad naar erger. Ook duidelijk zeggen dat je van zulke dingen op de hoogte gesteld wilt worden en vragen of de juf dit ook bij de moeder zelf meldt. Waarschijnlijk niet en weet de moeder van het jochie ook niet hoe het gaat.