goedemorgen dames ik wil hier even wat advies op doen en mijn gevoel kwijt kunnen. onze middelste van bijna 5 is altijd al een mannetje met een moeilijk en opvliegend karakter geweest al vanaf dat hij peuter is is hij erg druk en vaak was hij ook enorm driftig en weet niet van op houden dat ging een tijdje een stuk beter maar nu weet ik soms niet meer wat ik met zijn gedrag aan moet hij word heel snel boos als iets niet gaat zo als hij dat wilt ook naar andere kinderen toe en gebruikt dan vaak meteen zijn handen ook heeft hij sinds hij buiten speelt de nodige scheld worden geleerd die hij er dan gewoon maar uit gooit en dan heb ik het niet over gvd maar over veel ergere worden die wij absoluut niet willen horen nu speelt dit al een aantal weken en heb op allerlei manieren geprobeerd zijn gedrag te corrigeren er over praten time out niet buiten mogen spelen negeren ect maar het lijkt niet te helpen nu word ik dus vooral heel snel en heel erg boos op hem omdat de frustratie hoog zit en de vermoeidheid van de zwangerschap en de zorg voor de andere kinderen toe slaat ik heb geen geduld meer met hem en schiet meerdere keren per dag uit mijn slof waar ik me dan weer enorm schuldig over voel want ik ben heel eerlijk het is niet altijd even terecht gister bleek dus dat zoon zich thuis ook helemaal niet meer prettig voelt. we gingen hem ophalen bij oma waar hij voor het eerst 3 nachten aan 1 uit logeren is geweest ik zij hem dat ik hem wel erg gemist had maar hij wilden niet mee naar huis want hij vind mama stom en niet lief want mama word altijd boos ik voel me hier enorm rot over dat hij het zo ervaart thuis dat wil ik helemaal niet ik wil dat hij zich thuis veilig en prettig voelt net als onze andere kinderen en niet dat hij het gevoel heeft dat mama overal boos om word op hem ik word er erg onzeker van en zit er even zo door heen dat ik me zelfs schuldig voel dat er nog een broertje aan komt wat als ik ze straks te kort doe met de zorg voor nog een baby er bij gelukkig kijkt hij wel erg uit naar de komst van de baby want die vind hij wel lief zo zegt hij zelf. bedankt voor het lezen dames ! liefs
Het is ook best zwaar soms en zeker als je moe bent en/of niets lijkt te helpen. Het zoontje van een collega had ook ergens het woord k*t opgevangen en gebruikte dat te pas en te onpas.. Niets leek te werken en toen heeft ze het volgende gedaan. Na het avondeten moest hij, naast zijn stoel, 50x k*t zeggen. Haar andere kindje mocht lekker gaan spelen en zij ruimde ondertussen de tafel af en gaf hem geen aandacht. Hij mocht pas gaan spelen als hij het 50x had gezegd want hij vond het zo'n ' leuk woord'. Na twee avonden vroeg hij of hij het aub niet meer hoefde te zeggen. En misschien wat meer overleggen met je kind en dingen uitleggen. Daarin kun jij ook de regie houden maar heeft hij wel het gevoel gehoord te worden. Misschien ook af en toe wat tijd alleen met je zoon doorbrengen. Je kunt dan bijv 3 verschillende activiteiten opnoemen en hij mag er 1 kiezen. Ook geloof ik in goed gedrag belonen en anders negeren( ligt natuurlijk wel aan het gedrag). Kinderen hebben heel snel door dat aandacht leuk is dat je dit krijgt als je gezellig bent. Als je je kind aanspreekt, het gedrag afkeuren en niet hem als kind. Vaak hoor je, zo ben je niet leuk ed, daarmee keur je het kind af( vaak niet bewust) ipv het gedrag. Hopelijk heb je er iets aan!
een goed gesprek met je kindje zou het helpen. samen misschien ergens op stap. en je maakt afspraken. wederzijds. wat jij niet mag doen en wat hij beter niet doet. en eerlijk zijn. dat jij inderdaad boos bent en dat het door vermoeidheid komt en dat je echt van hem houdt en hem niet wil kwetsen. gewoon excuses aanbieden. en serieus nemen wat hij te zeggen heeft en wat hij voelt. wat hij zou willen zien thuis en hoe hij zich voelt waarom. gewoon praten en luisteren en je best doen. als je kind dat ziet dan doet hij dat. ze leren veel door kijken en observeren van de ouders. voel je je niet schuldig. iedereen doet zijn best. je zoontje dus ook waarschijnlijk. duidelijke afspraken maken.
bedankt dames voor jullie reactie,s lindah misschien ook maar eens proberen dan gaat de lol er wel af denk ik idd maar nadeel is dan weer dat ik bang ben dat zijn zusje van bijna 3 het dan misschien over neemt. belize met hem praten probeer ik constant maar hij is geen prater als het om zijn eigen gevoelens gaat een gesprek met hem verloopt heel moeizaam en er komt maar weinig uit ik plan met alle kinderen altijd om de zo veel tijd een middag samen waarop ik dan met 1 kind iets leuks ga doen nou moet ik wel eerlijk zeggen dat de afgelopen 4 weken vooral om zijn zusje gedraaid hebben ivm met brandwonden die zij heeft op gelopen hebben we veel in het zieknhuis gezeten. het speelde wel daar voor al maar het zal niet geholpen hebben. ik bied wel altijd mijn excuses aan als ik uit mijn slof geschoten ben en probeer hem dan wel echt uit te leggen waar dat door komt en dat het mama haar fout is
maar dan weet je ook hoe het komt waarom hij het niet prettig voelt thuis. hij kwam aandacht tekort. hij is waarschijnlijk erg geschrokken van de zus's ongeluk. hij hoeft echt niet veel te praten bij zo een gesprek. soms lijkt het alsof het kind je niet luistert.maar dat doen ze wel. als je vol houdt en er geen verhoor van maakt kan hij langzammerhand zijn eigen woorden vinden. en geen suggesties maken. (ben je boos, je voelt zo en zus) praten over je gevoelens is iets dat je moet leren. als jij bepaalde toestanden beschrijft en daarna vertel hoe je het dan zou voelen enzo.(geen serieuze zaken) tijdens voorlezen bijvoorbeeld kun je bepaalde dingen uitleggen. zodat hij steeds beter leert te vertellen wat hij denkt en voelt. alleen al als je zegt dat jij niet boos moest zijn. dat hij daar niets te maken heeft. dat ij dat weet. dat je soms best hard praat enzovoort. gewoon oefenen. en geduldig zijn. soms moet je wel een 3mn wachten op een reactie op je vraag. en hij kan tegelijkertijd wel ergens mee bezig zijn, zoals inkleuren,samen puzzelen, iets samen bouwen etc. heel veel beterschap voor je meisje.
Ik denk idd dat het ongeluk van zijn zusje ook een grote rol speelt. Miss met hem boekjes zoeken in de bibliotheek gepast op wat er gebeurd is? Dan hoeft hij niet echt te praten maar door samen te lezen komen er vaak toch gesprekjes