Sinds de zomervakantie heeft mijn oudste volledig de overstap gemaakt naar het reguliere onderwijs. Hij komt van een cluster 2 school. Ik kan niet heel precies uitleggen wat ik mis, maar ik heb geen goed gevoel (meer) bij deze school. Het gaat me steeds meer tegen staan. Mijn oudste (net 6) heeft al een aardige voorgeschiedenis. Naeen VVE-traject + een MKD is hij uiteindelijk met 4,5 begonnnen in groep 1 van cluster 2. Hij heeft daar een enorme groei laten zien op gebied van taal, maar ook heeft hij duidelijk laten zien dat hij op veel andere vlakken een ruime voorsprong had. Hij is dit jaar gestart in groep 3, komt nu nog steeds met werkbladen thuis, die niet boven het niveau van vorig jaar uitkomen. Taalkundig is hij qua begrip redelijk bij, maar zijn actieve woordenschat loopt nog steeds wat achter. Daar doet school dus verder helemaal niks mee. Rekenen liep hij voor, hij was al bezig met de tafels en nu zegt hij steevast: dat heb ik nog niet geleerd! Maakt hij een foutje op rekentuin, drukt hij meteen het programma weg. Dit aangegeven op school. Zouden ze om denken, maar hoor daar niks meer over. Nagevraagd, geen antwoord. Gevraagd of hij qua taal een beetje mee kan komen, geen antwoord. Er is nog geen enkele vraag van hun kan gekomen, ook niet toen de overdracht met zijn vorige school plaatsvond. Ik heb het idee dat ze geen idee hebben wat voor leerling mijn zoon is. Hij heeft een hoog non-verbaal IQ, heeft ASS en een TOS. Hij kan dus niet goed vertellen wat hij allemaal zou willen, omdat hij de woorden niet tot zinnen kan maken. En nu ook het tien-minutengesprek van de tweede uiterst negatief was (hij is goed op niveau, maar.... ), heb ik helemaal het idee dat ze niet op de juiste plek zitten. Het voelt gewoon niet goed, het contact met school verloopt stroef, ik weet het niet. Ze moeten natuurlijk opboksen tegen onze ervaring met de vorige school van mijn zoon, die ons ontzettend goed bevallen is. Heb steeds meer en meer het idee dat mijn oudste daar misschien toch nog een jaar had moeten blijven. Wat moet ik nou?
Helaas is de begeleiding op het regulier onderwijs een stuk minder dan op het speciaal onderwijs, maar dat neemt niet weg dat ze op z'n minst behoorlijk te woord kunnen staan. Ik zou een gesprek aanvragen. Als het even kan met de intern begeleider erbij. Alles vooraf goed op papier zetten en in het gesprek jullie zorgen bespreken. Misschien is er ook nog wel iemand van de clusterschool die aan kan sluiten bij het gesprek? En als er niets verandert, dan zou ik eens bij een andere school gaan kijken en gaan praten. Misschien dat het daar beter voelt.
Ik heb er dan wel geen ervaring mee, maar ik vind het op zijn minst al vreemd dat een school dat een kind van cluster geplaatst krijgt niet bij voorbaat vaste evaluatiemomenten plant, om te bekijken of de overgang naar wens verloopt... Ze weten toch dat ze een kind met bagage binnen halen!? Ik zou idd een gesprek aan vragen, dit is zeker niet iets dat je in 10 min bespreekt. Het lijkt me ook erg wenselijk dat niet alleen de leerkracht, maar ook IB-er aanwezig is. Zou hierin heel eerlijk benoemen wat je voelt, namelijk dat je niet gehoord wordt, dat er geen (goede) communicatie is en dat je gevoel hebt dat ze je kind helemaal niet kennen (laat staan dat ze kunnen aansluiten bij zijn behoeftes...). En als je idd ook een slecht gevoel bij je andere zoon begint te krijgen, kun je rustig eens vrijblijvend gaan praten met een andere school...